INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zmianami) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zmianami) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani, przedstawione we wniosku z dnia 17 czerwca 2011 r. (data wpływu 20 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej spłaty z tytułu podziału majątku wspólnego małżonków – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania otrzymanej spłaty z tytułu podziału majątku wspólnego małżonków.

We wniosku tym przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 5 listopada 2008 r. Wnioskodawczyni zawarła z Gminą Miasta w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Nieruchomość tę Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem do majątku objętego wspólnością ustawową. W dniu 10 listopada 2010 r. wyrokiem Sądu Okręgowego został rozwiązany związek małżeński Wnioskodawczyni poprzez rozwód. W związku z powyższym, w dniu 10 czerwca 2011 r. Wnioskodawczyni zawarła z mężem – w formie aktu notarialnego – umowę o podział majątku wspólnego, w której to umowie określono, że do majątku wspólnego należy: lokal mieszkalny nabyty aktem notarialnym w dniu 5 listopada 2008 r. o wartości 495.000 zł, którego jedynym właścicielem stał się mąż oraz rzeczy ruchome o wartości 10.000 zł, które stanowią Wnioskodawczyni wyłączną własność. W wyniku podziału majątku i dokonanych w związku z tym rozliczeń – były mąż zapłacił Wnioskodawczyni kwotę 200.000 zł.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w związku z dokonanym podziałem majątku, w skład którego wchodził lokal mieszkalny nabyty od Gminy Miasta w 2008 r., Wnioskodawczyni jest zobligowana przeznaczyć uzyskaną w wyniku podziału majątku wspólnego kwotę 200.000 zł na zakup innego lokalu mieszkalnego w ciągu dwóch lat, czy też w przypadku, kiedy nie przeznaczy uzyskanej kwoty na inny cel mieszkaniowy będzie zobowiązana do zapłaty podatku dochodowego...

Wnioskodawczyni uważa, że zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychód z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania – w związku z orzeczeniem rozwodu – małżeńskiej wspólności majątkowej – nie podlega przepisom ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, dlatego też nie istnieje obowiązek podatkowy, który wystąpiłby po Jej stronie i w związku z tym, nie ma konieczności przeznaczania uzyskanych środków na nabycie innego lokalu mieszkalnego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosunki majątkowe między małżonkami zostały uregulowane w ustawie z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 ze zmianami).

Zgodnie z art. 31 § 1 tej ustawy z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich. Jest to ich majątek wspólny. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną. Cechą charakterystyczną tego typu współwłasności jest to, iż niemożliwe jest ustalenie wielkości udziału małżonków we współwłasności (współwłasność bezudziałowa). Ponadto żaden z małżonków w czasie jej trwania nie może rozporządzać swymi prawami do majątku wspólnego.

Opisany ustrój majątkowy trwa do ustania lub unieważnienia małżeństwa albo orzeczenia separacji, chyba, że w czasie trwania związku małżeńskiego: 1) małżonkowie zawarli małżeńska umowę majątkową, 2) z ważnych powodów na żądanie jednego z małżonków sąd orzekł zniesienie współwłasności, 3) wspólność ustała z mocy prawa na skutek całkowitego lub częściowego ubezwłasnowolnienia jednego z małżonków lub też ogłoszenia upadłości jednego z małżonków.

Stosownie do treści art. 43 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego domniemuje się, iż oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Ustanie wspólności ustawowej kreuje prawo małżonków do majątku wspólnego na zasadzie współwłasności w częściach ułamkowych, które z reguły jest stanem przejściowym i prowadzi do podziału tego majątku.

Zgodnie z art. 1037 Kodeksu cywilnego w związku z art. 46 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego podział majątku wspólnego może nastąpić bądź na mocy umowy między małżonkami, bądź na mocy orzeczenia sądu na żądanie któregokolwiek z małżonków.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż w dniu 5 listopada 2008 r. Wnioskodawczyni zawarła z Gminą Miasta w formie aktu notarialnego umowę ustanowienia odrębnej własności lokalu mieszkalnego. Nieruchomość tę Wnioskodawczyni nabyła wraz z małżonkiem do majątku objętego wspólnością ustawową. W dniu 10 listopada 2010 r. wyrokiem Sądu Okręgowego został rozwiązany związek małżeński Wnioskodawczyni poprzez rozwód. W związku z powyższym, w dniu 10 czerwca 2011 r. zawarła z mężem – w formie aktu notarialnego – umowę o podział majątku wspólnego, w której to umowie określono, że do majątku wspólnego należy: lokal mieszkalny nabyty aktem notarialnym w dniu 5 listopada 2008 r. o wartości 495.000 zł, którego jedynym właścicielem stał się mąż oraz rzeczy ruchome o wartości 10.000 zł, które stanowią Wnioskodawczyni wyłączną własność. W wyniku podziału majątku i dokonanych w związku z tym rozliczeń – były mąż zapłacił Wnioskodawczyni kwotę 200.000 zł.

Zgodnie z treścią art. 2 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zmianami) przepisów ustawy nie stosuje się do przychodów z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania lub ograniczenia małżeńskiej wspólności majątkowej oraz przychodów z tytułu wyrównania dorobków po ustaniu rozdzielności majątkowej małżonków lub śmierci jednego z nich.

Z literalnego brzmienia powołanego przepisu wynika zatem, iż wyłączeniu spod działania przepisów ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podlegają przychody z tytułu podziału wspólnego majątku małżonków w wyniku ustania małżeńskiej wspólności majątkowej.

Przychodem z podziału majątku wspólnego jest wartość otrzymanego przez każdego z małżonków majątku, a także wartość spłat (dopłat) otrzymywanych przez jednego z tytułu podziału majątku. Wartość majątku oraz wartość spłat uzyskanych z tego tytułu przez małżonków nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym.

Wobec powyższego stwierdzić należy, że otrzymana przez Wnioskodawczynię należność tytułem spłaty wynikająca z podziału majątku wspólnego nie podlega opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

Bez znaczenia pozostaje więc przeznaczenie otrzymanej kwoty spłaty na zaspokojenie własnych potrzeb mieszkaniowych.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia

prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.