INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r., Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony, przedstawione we wniosku z dnia 29.04.2011 r. (data wpływu 04.05.2011 r.), uzupełnionym na wezwanie tut. Organu pismem z dnia 05.07.2011 r. (data wpływu 06.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• udzielania rabatów, które będą przysługiwały uprawnionym klientom sieci stacji paliw, będących własnością Wnioskodawcy – jest prawidłowe
• dokumentowania rabatów, które będą przysługiwały uprawnionym klientom sieci stacji paliw, będących własnością Wnioskodawcy - jest nieprawidłowe.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 04.05.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie udzielania i dokumentowania rabatów, które będą przysługiwały uprawnionym klientom sieci stacji paliw, będących własnością Wnioskodawcy.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca - Spółka A. S.A. (Spółka) prowadzi hurtową i detaliczną sprzedaż paliw na terenie całego kraju. Jednym z nowo rozwijanych przez Spółkę rodzajów działalności jest sieć stacji paliw pod marką M. W ramach sieci M. funkcjonują stacje partnerskie, będące własnością niezależnych podmiotów gospodarczych, oraz stacje paliw będące własnością Spółki. Stacje partnerskie odpłatnie korzystają ze znaku towarowego M., oprogramowania i innych aktywów niematerialnych, a także wyposażenia i sprzętu będących własnością A. S.A., na warunkach określonych w obowiązujących umowach.

Wnioskodawca wprowadza dla klientów stacji M. nowy rodzaj usługi - kartę flotową M. Karta ta uprawniać będzie do bezgotówkowego tankowania paliw na wszystkich stacjach sieci M. (zarówno będących własnością Spółki, jak i partnerskich), po cenach uwzględniających indywidualnie ustalony rabat. Wnioskodawca rozważa różne warianty udzielania i dokumentowania udzielonych rabatów.

Jeden ze scenariuszy przewiduje udzielanie rabatu transakcyjnego, tj. sprzedaż uprawnionym klientom paliw za ceny już uwzględniające rabat tzn. niższe niż uwidocznione na pylonie cenowym stacji paliw. W takim przypadku sprzedaż paliw klientom uprawnionym do rabatu ewidencjonowana byłaby na kasach fiskalnych w cenach już uwzględniających udzielony rabat tzn. niższych niż ceny stosowane w transakcjach z pozostałymi klientami, nie posiadającymi uprawnień do uzyskania rabatu. Ponieważ sprzedaż następowałaby w cenach obniżonych, uwzględniających udzielony rabat, na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż paliw uprawnionemu klientowi nie występowałaby odrębna pozycja wyszczególniająca kwotę udzielonego rabatu.

Reasumując:

• klient uprawniony do rabatu płaciłby za paliwo cenę niższą niż figurująca na pylonie cenowym stacji paliw, klient nie mający prawa do rabatu płaciłby za to samo paliwo cenę wyższą, wskazaną na pylonie cenowym stacji;
• sprzedaż byłaby ewidencjonowana w kasach fiskalnych przy zastosowaniu dwóch rodzajów cen: niższych, uwzględniających rabat w przypadku uprawnionych klientów oraz wyższych, uwidocznionych na pylonie cenowym stacji w przypadku pozostałych klientów.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy prawidłowa, na gruncie obowiązujących przepisów, w szczególności art. 29 ust. 1 i 4 oraz art. 106, 109 i 111 ustawy o podatku od towarów i usług, jest przedstawiona metoda udzielania i dokumentowania rabatów, które będą przysługiwały uprawnionym klientom sieci stacji paliw, bazująca na sprzedaży tej grupie klientów paliw po cenie niższej niż widniejąca na pylonie cenowym stacji, ewidencjonowaniu tej sprzedaży w kasach fiskalnych od razu w cenie niższej, już uwzględniającej rabat, a w konsekwencji nie uwidacznianiu na paragonie fiskalnym i wystawionej na jego podstawie fakturze VAT kwoty udzielonego rabatu...

Stanowisko Wnioskodawcy

Zdaniem Wnioskodawcy przedstawiona metoda udzielania i dokumentowania rabatów, które będą przyznawane klientom sieci stacji paliw , jest prawidłowa i nie narusza jakichkolwiek obowiązujących przepisów. Według Wnioskodawcy, żaden z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług ani też przepisów wykonawczych do niej, nie zawiera unormowań odnoszących się do samej techniki udzielania rabatów, bonifikat, opustów, skont). Z analizy całokształtu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisów wykonawczych do tej ustawy wynika jednak, zdaniem Wnioskodawcy, iż rabaty mogą być udzielane zarówno przed powstaniem obowiązku (rabaty transakcyjne) jak i po powstaniu tego obowiązku (rabaty potransakcyjne).

Prawidłowe jest więc udzielenie rabatu w momencie sprzedaży i ewidencjonowanie tej sprzedaży od razu w cenach niższych, uwzględniających udzielony rabat. Ponieważ jak już zaznaczono, kwestie techniczne związane z udzielaniem rabatów nie są uregulowane w przepisach podatkowych, zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku udzielenia rabatu, sam fakt zastosowania w takim przypadku ceny niższej niż stosowana w przypadku ewidencjonowania transakcji pozostałymi klientami jest wystarczającym sposobem jego dokumentowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie udzielania rabatów, które będą przysługiwały uprawnionym klientom sieci stacji paliw , będących własnością Wnioskodawcy uznaje się za prawidłowe, w zakresie dokumentowania rabatów, które będą przysługiwały uprawnionym klientom sieci stacji paliw , będących własnością Wnioskodawcy - uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniem ww. podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Podatnicy podatku od towarów i usług dokumentują dokonaną sprzedaż następującymi sposobami:

• wystawiając faktury VAT,

• ewidencjonując obrót przy zastosowaniu kasy rejestrującej.
  
  

Stosownie do art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust.1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Natomiast w myśl art. 111 ust. 1 ustawy, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W myśl art. 111 ust. 3a ustawy, podatnicy prowadzący ewidencje obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących są obowiązani dokonywać wydruku paragonu fiskalnego lub faktury z każdej sprzedaży oraz wydawać oryginał wydrukowanego dokumentu nabywcy.

Podkreślić również należy, że zgodnie z art. 109 ust. 3 ustawy, podatnicy, z wyjątkiem podatników wykonujących wyłącznie czynności zwolnione od podatku na podstawie art. 43 i 82 ust. 3 oraz zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, są obowiązani prowadzić ewidencję zawierającą: kwoty określone w art. 90, dane niezbędne do określenia przedmiotu i podstawy opodatkowania, wysokość podatku należnego, kwoty podatku naliczonego obniżające kwotę podatku należnego oraz kwotę podatku podlegającą wpłacie do urzędu skarbowego lub zwrotowi z tego urzędu oraz inne dane służące do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, a w przypadkach określonych w art. 120 ust. 15, art. 125, 134, 138 - dane określone tymi przepisami niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej. Przytoczona regulacja wskazuje zatem, na konieczność prowadzenia przez podatnika ewidencji, służącej prawidłowemu sporządzeniu deklaracji podatkowej.

Art. 111 ust. 6a ustawy stanowi zaś, że kasa rejestrująca służąca do prowadzenia ewidencji, o której mowa w ust. 1, musi zapewniać prawidłowe zaewidencjonowanie podstawowych danych dotyczących zawieranych transakcji, w tym wysokości uzyskiwanego przez podatnika obrotu i kwot podatku należnego, oraz musi przechowywać te dane lub też zapewniać bezpieczny ich przekaz na zewnętrzne nośniki danych (...).

Ze złożonego wniosku wynika, iż Wnioskodawca zamierza, na podstawie kart flotowych, udzielać rabatu transakcyjnego, tj. dokonywać sprzedaży uprawnionym klientom paliw za ceny już uwzględniające rabat tzn. niższe niż uwidocznione na pylonie cenowym stacji paliw. W takim przypadku sprzedaż paliw klientom uprawnionym do rabatu ewidencjonowana byłaby na kasach fiskalnych w cenach już uwzględniających udzielony rabat tzn. niższych niż ceny stosowane w transakcjach z pozostałymi klientami, nie posiadającymi uprawnień do uzyskania rabatu. Ponieważ sprzedaż następowałaby w cenach obniżonych, uwzględniających udzielony rabat, na paragonie fiskalnym dokumentującym sprzedaż paliw uprawnionemu klientowi nie występowałaby odrębna pozycja wyszczególniająca kwotę udzielonego rabatu. W konsekwencji klient uprawniony do rabatu płaciłby za paliwo cenę niższą niż figurująca na pylonie cenowym stacji paliw, klient nie mający prawa do rabatu płaciłby za to samo paliwo cenę wyższą, wskazaną na pylonie cenowym stacji; sprzedaż byłaby ewidencjonowana w kasach fiskalnych przy zastosowaniu dwóch rodzajów cen: niższych, uwzględniających rabat w przypadku uprawnionych klientów oraz wyższych, uwidocznionych na pylonie cenowym stacji w przypadku pozostałych klientów.

Należy zaznaczyć, iż ewidencja prowadzona w kasie rejestrującej dotyczy tej części sprzedaży podatnika, która dokonywana jest na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Ewidencja sprzedaży prowadzona przy zastosowaniu kasy rejestrującej spełnia wymogi zawarte w art. 109 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług wyłącznie w przypadku, gdy zawiera dane niezbędne do prawidłowego sporządzenia deklaracji podatkowej, o których mowa w powyższym przepisie, tj. dane odzwierciedlające rzeczywisty przebieg transakcji.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku. Zgodnie z art. 29 ust. 4 ustawy, podstawę opodatkowania zmniejsza się o kwoty udokumentowanych, prawnie dopuszczalnych i obowiązkowych rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont) i o wartość zwróconych towarów, zwróconych kwot nienależnych w rozumieniu przepisów o cenach oraz zwróconych kwot dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, z zastrzeżeniem ust. 4a i 4b.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „rabat”, w związku z tym jej definicja powinna być odczytywana w oparciu o definicję słownikową. Według Słownika Wyrazów Obcych i Zwrotów Obcojęzycznych Władysława Kopalińskiego (Wiedza Powszechna Warszawa 1967 wydanie XXI) „rabat - handl. opust, bonifikata, zniżka procentowa wyznaczonej ceny towaru (zwł. przy kupnie za gotówkę).

Z punktu widzenia podstawy opodatkowania można wyróżnić następujące rodzaje rabatów:

• rabaty przyznane przed ustaleniem ceny i dokonaniem sprzedaży – niemające wpływu na podstawę opodatkowania, w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, ponieważ kwotą należną z tytułu sprzedaży jest kwota żądana od nabywcy pomniejszona już o udzielony rabat;

• rabaty przyznane po dokonaniu sprzedaży (bonifikaty, opusty, uznane reklamacje i skonta) wpływające na obniżenie wcześniej ustalonej kwoty osiągniętego obrotu; do tych rabatów ma zastosowanie art. 29 ust. 4 ustawy, a udzielenie takiego rabatu wymaga odpowiedniego udokumentowania.
  
  

Zasady prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kasy rejestrującej reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące, oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.), wydane w oparciu o delegację ustawową zawartą w art. 111 ust. 9 ustawy.

Zgodnie z § 2 pkt 11 ww. rozporządzenia, paragon fiskalny to wydrukowany dla nabywcy przez kasę w momencie sprzedaży dokument fiskalny z dokonanej sprzedaży. Natomiast raport fiskalny (dobowy, miesięczny, okresowy lub rozliczeniowy). W myśl natomiast § 5 ust. 1 pkt 6 lit. a) - o) ww. rozporządzenia, paragon fiskalny drukowany przez kasę musi zawierać m.in. takie informacje, jak: imię i nazwisko lub nazwę podatnika, adres punktu sprzedaży, a dla sprzedaży prowadzonej w miejscach niestałych – adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika, numer identyfikacji podatkowej podatnika (NIP), numer kolejny wydruku, datę i czas (godzinę i minutę) sprzedaży, nazwę towaru lub usługi i ewentualnie opis towaru lub usługi stanowiący rozwinięcie tej nazwy, cenę jednostkową towaru lub usługi, ilość i wartość sprzedaży, wartość sprzedaży i kwoty podatku według poszczególnych stawek podatku, wartość sprzedaży zwolnionej od podatku, łączną kwotę podatku, łączną kwotę należności.

W świetle powyższego, paragon fiskalny musi odzwierciedlać wartość sprzedaży i potwierdzać faktyczny przebieg operacji gospodarczych. Ze względu zatem na fakt, że obrót pomniejszają udzielone bonifikaty, udzielenie bonifikaty w chwili sprzedaży powinno mieć odzwierciedlenie w paragonie fiskalnym dokumentującym tą sprzedaż w taki sposób, aby zachować postanowienia zawarte w wyżej cytowanym § 5 ust. 1 pkt 6. Kwoty udzielonego rabatu, czyli zniżki od ustalonej ceny towaru, winny być zatem uwidocznione z wyszczególnieniem podatku VAT oraz wartości sprzedaży, o jakie zmniejszane są wartości sprzedaży towarów lub usług. Obrót pomniejszony o kwoty udzielonych rabatów winien być uwidoczniony w wystawianych paragonach.

Jakkolwiek żaden z przepisów powołanej ustawy ani też przepisów wykonawczych do niej, nie zawiera unormowań co do samej techniki udzielania rabatów (bonifikat, opustów, uznanych reklamacji i skont), a zatem w tym zakresie zgodzić należy się z Wnioskodawcą, to zauważyć jednak należy, że brzmienie przytoczonego art. 29 ust. 1 i ust. 4 jednoznacznie wskazuje, że wielkości te kształtują wartość netto sprzedawanego towaru (usługi), która stanowi kwotę wyjściową dla obliczenia podatku należnego. Rabaty jak i bonifikaty powinny być uwzględnione na poziomie ewidencjonowania sprzedaży i w tym momencie pomniejszać obrót i kwotę należnego podatku z tytułu dostawy towaru lub świadczenia usługi.

Z analizy opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż sprzedaż przez Stronę, uprawnionemu klientowi, paliwa po cenie niższej niż widnieje na pylonie stacji, stanowi obniżenie ceny jednostkowej sprzedawanego towaru, a w konsekwencji powoduje zmniejszenie kwoty należnej od nabywcy paliwa, czyli obrotu osiąganego przez Wnioskodawcę z tytułu tej transakcji.

W świetle powyższego nie można zgodzić się z poglądem Wnioskodawcy, że udzielenie rabatu w momencie dokonania sprzedaży nie skutkuje koniecznością uwidocznienia tej czynności na paragonach fiskalnych oraz fakturach VAT wydawanych na ich podstawie. Pozostawałoby to bowiem w sprzeczności z wyżej powołanym art. 29 ust. 4, który jednoznacznie wskazuje, iż podatnik może zmniejszyć osiągany obrót wyłącznie o kwoty udokumentowanych rabatów. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznać należy za nieprawidłowe.

W tym miejscu wskazać należy, iż niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie udzielania i dokumentowania udzielanych rabatów na stacjach pali będących własnością Wnioskodawcy. W zakresie dotyczącym udzielania i dokumentowania rabatów na stacjach paliw będących własnością niezależnych podmiotów zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydawania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Biuro Krajowej Informacji Podatkowej, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.