INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 lipca 2011 r. (data wpływu 18 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług:

• jest prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług,
• jest nieprawidłowe – w zakresie dokumentowania świadczonych usług za pomocą faktur VAT.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 18 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług oraz dokumentowania świadczonych usług za pomocą faktur VAT.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Bank prowadzi działalność, której statutowym przedmiotem jest m.in. prowadzenie rachunków bankowych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych, tj. świadczenie usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, tj. usług korzystających ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT. Bank zawarł z Kontrahentem umowę o współpracy w zakresie obsługi doładowań kont telefonów komórkowych pre-paid za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku. Na podstawie tej umowy, Bank umożliwi swoim Klientom, za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku, zapłatę dla Kontrahenta za zlecenie usługi doładowania telefonów komórkowych realizowanej za pomocą Platformy „A”, tj. systemu komputerowego znajdującego się na serwerach Kontrahenta i stanowiącego jego własność. Na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem i w oparciu o umowy zawarte z Klientami Banku, Bank będzie dokonywał transferu środków pieniężnych z rachunku Klienta, dla którego Bank prowadzi rachunek i świadczy usługę Banku Internetowego na rachunek Kontrahenta tytułem płatności za doładowanie telefonów komórkowych. Zapłata za usługę doładowania będzie wpływać na prowadzony przez Bank rachunek rozliczeniowy, którego posiadaczem jest Kontrahent. Zgodnie z § 7 umowy, Bankowi przysługuje wynagrodzenie za obsługę pojedynczych płatności za transakcję zakupu usługi doładowania. Bank będzie potrącał należną mu prowizję, każdorazowo z kwot pobranych płatności za transakcję zakupu usługi doładowania wpłacanych na konto rozliczeniowe Kontrahenta.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy świadczenie przez Bank na rzecz swoich Klientów, dla których Bank prowadzi rachunek bankowy i świadczy usługę Banku Internetowego, usługi zapłaty dla Kontrahenta za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku za zlecenie usługi doładowania telefonów komórkowych realizowanej za pomocą Platformy „A” można uznać za element usługi finansowej zwolnionej od podatku...
2. Czy z tytułu otrzymanego przez Bank od Kontrahenta wynagrodzenia za obsługę płatności za transakcję zakupu usługi doładowania telefonów komórkowych na Banku ciąży obowiązek wystawienia faktury VAT dla Kontrahenta...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad. 1

Świadczenie przez Bank na rzecz swoich Klientów, dla których Bank prowadzi rachunek bankowy i świadczy usługę Banku Internetowego, usługi zapłaty dla Kontrahenta za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku za zlecenie usługi doładowania telefonów komórkowych realizowanej za pomocą Platformy „A” można uznać za element usługi finansowej zwolnionej od podatku.

Wykonanie płatności zleconej przez korzystającego z usługi Bank Internetowy klienta Banku na rzecz Kontrahenta z tytułu doładowania telefonu komórkowego, tj. także klienta Banku, dla którego Bank prowadzi rachunek rozliczeniowy, to według Banku świadczenie usługi stanowiącej element usługi wymienionej w art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, tj. spełnia warunek zwolnienia wynikający z art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT.

Działalność Banku w tym zakresie spełnia kryterium Artykułu 1 pkt 1 litera b Wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. KOM (2007) 747, 2007/0267 (CNS) Dyrektywa Rady Wspólnoty Europejskiej zmieniająca dyrektywę 2006/12/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych, tj. jest działalnością, która jest częścią składową usługi finansowej, stanowiącą odrębną całość i posiadającą specyficzne oraz istotne cechy danej zwolnionej usługi, tj. podlega zwolnieniu na warunkach stosowanych dla danej usługi.

Usługą główną świadczoną przez Bank na rzecz klientów jest prowadzenie rachunku bankowego. Zgodnie z definicją „prowadzenia kont” określoną w art. 135a ust. 5 Dyrektywy 2006/112/WE, a zmienioną Artykułem 6 Rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej Wniosku z dnia 28 listopada 2007 r. KOM (2007) 746 „Rozporządzenie Rady Wspólnoty Europejskiej ustanawiające przepisy wykonawcze do Dyrektywy 2006/12/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej w odniesieniu do opodatkowania usług ubezpieczeniowych i finansowych”, definicja „prowadzenia kont” obejmuje co najmniej m.in. według punktu 3 art. 6 Rozporządzenia „wpłatę, przelew i wypłatę środków pieniężnych z lub na konto bankowe, drogą elektroniczną lub nieelektroniczną”, oraz według punktu 10 – „transfer funduszy z danego konta bankowego na inne nośniki pieniądza, takie jak karty telefoniczne, kredyt na rozmowy przez telefony komórkowe oraz inne nośniki, które umożliwiają płatność za towary i usługi”.

Usługą pomocniczą do usługi głównej „prowadzenie rachunku” jest według Banku świadczenie przez Bank na rzecz swoich Klientów usługi zapłaty dla Kontrahenta za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku za zlecenie usługi doładowania telefonów komórkowych realizowanej za pomocą Platformy „A” stanowiącej własność Kontrahenta. Ta usługa pomocnicza korzysta ze zwolnienia od podatku VAT, ponieważ spełnia kryterium wynikające z art. 43 ust. 13 Ustawy o VAT, tj.:

1. Świadczona usługa zapłaty za doładowanie telefonów komórkowych za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku stanowi element usługi finansowej „prowadzenia rachunku pieniężnego”. Świadczona przez Kontrahenta usługa obsługi doładowań stanowi czynność cząstkową składającą się na główną usługę finansową świadczoną przez Bank, tj. usługę prowadzenia konta w rozumieniu Artykułu 6 Rozporządzenia Rady Wspólnoty Europejskiej z dnia 28 listopada 2007 r. KOM (2007) 746.
2. Świadczona na rzecz Klientów Banku usługa doładowania telefonów komórkowych za pośrednictwem Banku Internetowego stanowi odrębną całość, która została przekazana Kontrahentowi do wyłącznego wykonania, zgodnie z § 4 ust. 2 lit. m umowy o współpracy w zakresie obsługi doładowań kont telefonów komórkowych pre-paid.
3. Świadczona usługa doładowań jest właściwa i niezbędna dla usługi zwolnionej, tj. nienależyte lub niewłaściwe wykonanie usługi przez Kontrahenta przyczyni się lub wywoła nienależyte wykonanie usługi świadczonej przez Bank.

Ad. 2

Z tytułu otrzymanego przez Bank od Kontrahenta wynagrodzenia za obsługę płatności za transakcję zakupu usługi doładowania telefonów komórkowych na Banku nie ciąży obowiązek wystawienia faktury VAT dla Kontrahenta. Usługa transferu funduszy z danego konta bankowego na inne nośniki pieniądza, takie jak kredyt na rozmowy przez telefony komórkowe stanowi element usługi „prowadzenia konta” określonej w art. 135a ust. 5 Dyrektywy 2006/112/WE, tj. usługi „prowadzenia rachunków pieniężnych” wskazanej w art. 43 ust. 1 pkt 40 Ustawy o VAT, jako usługa podlegająca zwolnieniu od podatku VAT i podobnie jak pozostałe usługi finansowe wskazane w tym punkcie wykonywane przez Bank na rzecz swoich Klientów, nie podlegają obowiązkowi wystawienia z ich tytułu faktury VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za:

• prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT świadczonych usług,
• nieprawidłowe – w zakresie dokumentowania świadczonych usług za pomocą faktur VAT.
  
  

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Natomiast przez świadczenie usług – na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku – na mocy art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i ust. 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Na mocy art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Jak stanowi art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

W myśl przepisu art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy podkreślić, że pojęcia używane do oznaczenia zwolnień, o których mowa w art. 43 ustawy, należy interpretować ściśle, zważywszy, że zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatek VAT pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika.

Sprecyzowanie przepisów regulujących zwolnienie od podatku od towarów i usług dla usług finansowych ma na celu zapewnienie jednolitego stosowania tego zwolnienia w odniesieniu do rynku wspólnotowego, jak również zapewnienie spójności przepisów dotyczących podatku od towarów i usług z przepisami krajowymi regulującymi funkcjonowanie rynku finansowego.

W myśl art. 135 ust. 1 lit. d Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, poz. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą, państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.

Przytoczone przepisy Dyrektywy dotyczą tylko ściśle wymienionych rodzajów czynności, których charakter pozwala na zakwalifikowanie ich do kategorii usług związanych z obrotem bankowym i finansami. W związku z tym należy uznać, że wszelkie inne czynności niewymienione w tym przepisie, nawet jeśli mają charakter czynności bankowych, bądź finansowych lub zakres ich jest zbliżony do tego typu usług, nie mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie tego przepisu. Powyższe zwolnienia obejmują w praktyce większość typowych transakcji dokonywanych na rynkach finansowych, a w szczególności usługi świadczone przez banki, biura maklerskie, fundusze inwestycyjne i powiernicze itp.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl § 4 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Z opisu sprawy wynika, iż Bank prowadzi działalność, której statutowym przedmiotem jest m.in. prowadzenie rachunków bankowych oraz przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych, tj. świadczenie usług w zakresie prowadzenia rachunków pieniężnych, transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, tj. usług korzystających ze zwolnienia przedmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Bank zawarł z Kontrahentem umowę o współpracy w zakresie obsługi doładowań kont telefonów komórkowych pre-paid za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku. Na podstawie tej umowy, Bank umożliwi swoim Klientom, za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku, zapłatę dla Kontrahenta za zlecenie usługi doładowania telefonów komórkowych realizowanej za pomocą Platformy „A”, tj. systemu komputerowego znajdującego się na serwerach Kontrahenta i stanowiącego jego własność. Na podstawie umowy zawartej z Kontrahentem i w oparciu o umowy zawarte z Klientami Banku, Bank będzie dokonywał transferu środków pieniężnych z rachunku Klienta, dla którego Bank prowadzi rachunek i świadczy usługę Banku Internetowego na rachunek Kontrahenta tytułem płatności za doładowanie telefonów komórkowych. Zapłata za usługę doładowania będzie wpływać na prowadzony przez Bank rachunek rozliczeniowy, którego posiadaczem jest Kontrahent. Zgodnie z umową, Bankowi przysługuje wynagrodzenie za obsługę pojedynczych płatności za transakcję zakupu usługi doładowania. Bank będzie potrącał należną mu prowizję, każdorazowo z kwot pobranych płatności za transakcję zakupu usługi doładowania wpłacanych na konto rozliczeniowe Kontrahenta.

Biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy wskazać należy, że zwolnienie od podatku dotyczy m.in. usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Podkreślić należy, iż usługa polegająca na świadczeniu przez Bank na rzecz swoich Klientów, dla których Bank prowadzi rachunek bankowy i świadczy usługę Banku Internetowego, usługi zapłaty dla Kontrahenta za pośrednictwem systemu transakcyjnego Banku za zlecenie usługi doładowania telefonów komórkowych realizowanej za pomocą Platformy „A” – stanowi element usługi finansowej, o której mowa w art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy. Bowiem – jak wskazano w opisie sprawy – polega ona na dokonaniu transferu środków pieniężnych z rachunku Klienta prowadzonego przez Bank, na rachunek Kontrahenta, który również prowadzony jest przez Bank, tytułem płatności za doładowanie telefonów komórkowych.

Tym samym, Wnioskodawca wykonuje jedną z usług związanych z prowadzeniem rachunku Klienta. Dochodzi zatem do świadczenia usług, tj. przelewu przez Bank pieniędzy, w związku z chęcią doładowania telefonu przez Klienta Banku.

Biorąc pod uwagę wskazane regulacje oraz opis sprawy stwierdzić należy, że świadczona przez Bank usługa finansowa polegająca na dokonaniu transferu środków pieniężnych z rachunku Klienta na rachunek Kontrahenta tytułem płatności za doładowanie telefonów komórkowych, korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o podatku od towarów i usług, jako element usługi finansowej zwolnionej od podatku.

Zatem w tym zakresie stanowisko Zainteresowanego uznano za prawidłowe.

W związku ze świadczoną usługą Wnioskodawca otrzymuje od kontrahenta wynagrodzenie, które sam sobie potrąca każdorazowo z kwot pobranych płatności za transakcję zakupu usługi doładowania wpłacanych na konto rozliczeniowe Kontrahenta.

Wobec powyższego, dokonując potrącenia prowizji z tytułu transferu środków pieniężnych z rachunku Klienta na rachunek Kontrahenta w związku z płatnością za doładowanie telefonów komórkowych – Wnioskodawca świadczy usługę na rzecz Kontrahenta i z tego tytułu zobowiązany jest do wystawienia faktury VAT dla Kontrahenta, na zasadach ogólnych określonych w art. 106 ust. 1 ustawy oraz § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, o ile Bank jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.