INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 18 kwietnia 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu usług cateringowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupu usług cateringowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi działalność hotelarską. Posiada bazę hotelową – hotel, który składa się z jednego budynku posiadającego 52 pokoje gościnne. Głównymi odbiorcami usług Wnioskodawcy są osoby fizyczne oraz podmioty gospodarcze. W budynku hotelu - oprócz pokoi hotelowych i recepcji - mieści się pomieszczenie „stołówka” dla gości hotelowych, w której to spożywane są przez gości posiłki (śniadania, obiady i kolacje) podawane w formie bufetu (tzw. "szwedzki stół"). Potrawy spożywane przez gości hotelowych przygotowywane są przez firmę zewnętrzną świadczącą usługi na rzecz Wnioskodawcy. Firma ta przygotowuje potrawy w obiekcie i przy użyciu zalecza gastronomicznego i technicznego nienależącego do Wnioskodawcy (poza hotelem) i codziennie dowozi gotowe potrawy do hotelu.

Personel hotelu w „procesie obsługi żywieniowej” jego gości wykonuje jedynie czynności techniczne związane z wyłożeniem gotowych potraw do naczyń i specjalnych lad gastronomicznych w bufecie oraz wykonuje pozostałe czynności porządkowe tj. zbieranie i zmywanie zastawy stołowej. Należność za wyżywienie Wnioskodawca pobiera bezpośrednio od gości hotelowych zaś z firmą przygotowującą i dostarczającą do hotelu gotowe posiłki rozlicza się na podstawie faktur wystawianych na bieżąco po wykonaniu usługi. Firma przygotowująca posiłki w roku 2010, świadcząc usługi na rzecz Wnioskodawcy posługiwała się symbolem PKWiU 55.52.11, a od początku roku 2011 firma ta klasyfikuje swoje usługi jako objęte symbolem PKWiU 56.21. Wnioskodawca chciałby w przyszłości dokonać odliczenia od podatku należnego naliczonego podatku VAT zawartego na fakturze dokumentującej zakup od firmy zewnętrznej powyżej opisanych usług cateringowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Czy w przypadku, jeśli firma zewnętrzna wykonująca na rzecz Wnioskodawcy powyżej opisane usługi zaklasyfikuje jako usługi cateringowe ujęte pod symbolem PKWiU 56.21, to czy podatek naliczony VAT zawarty na fakturze dokumentującej zakup tych usług będzie podlegał odliczeniu przez Wnioskodawcę od podatku należnego...
2. Czy obecne brzmienie art. 5a w związku z zapisem art. 88 ust 1 pkt 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług uniemożliwia dokonanie odliczenia podatku naliczonego VAT zawartego na fakturze dokumentującej zakup usługi cateringowej...

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro usługi świadczone przez firmę zewnętrzną zostały uznane za usługi sklasyfikowane pod symbolem PKWiU 56.21 oraz 56.21.1 – „usługi cateringowe” to podatek VAT zawarty w fakturze dokumentującej zakup tych usług będzie podlegał odliczeniu przez Wnioskodawcę od podatku należnego zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług. W ocenie Wnioskodawcy nie będzie miało w tym wypadku zastosowania ograniczenie zawarte art. 88 ust. 1 w punkcie 4 ustawy, dotyczące możliwości odliczenia podatku naliczonego od nabycia usług gastronomicznych. Wnioskodawca wskazuje, iż z dniem 1 stycznia 2011 r. uchylony został zapis art. 8 ust 3 ustawy, zaś z dniem 1 stycznia 2011 r. ustawodawca wprowadził do ustawy nowy art. 5a zgodnie z którym „towary lub usługi będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne”. W ocenie Wnioskodawcy przedmiotowe zmiany przepisów prawa nie wpływają jednak na możliwość odliczenia podatku naliczonego od usług cateringowych. Zapis art. 88 ust 1 pkt 4 ustawy stanowi, bowiem o braku możliwości odliczenia kosztów nabycia przez podatnika usług gastronomicznych. W przepisie tym ustawodawca nie przywołał symbolu statystycznego tych usług, jednakże w ocenie Wnioskodawcy istnieje zasadnicza różnica pomiędzy usługami gastronomicznymi, a usługami cateringowymi. Odmienność pojęć „gastronomia” i „catering” wynika już z samego opisu ich znaczenia w języku polskim. Zgodnie ze Słownikiem Języka Polskiego PWN przez zwrot "gastronomia" rozumie się - "działalność produkcyjno-usługową, obejmującą prowadzenie restauracji, barów itp". Catering zaś to „usługa polegająca na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw lub na organizacji przyjęć". W tym też zakresie - według Wnioskodawcy - pojecie słowa gastronomia należy utożsamiać wyłącznie z usługami, polegającymi na prowadzeniu tego typu zakładów (restauracji, barów), w których dania są przygotowywanie i podawane w miejscu ich spożycia przez klientów zaś wszystkie czynności składające się na wykonanie tej usługi podejmowane są przez ten sam podmiot. W pojęciu usług gastronomicznych nie można natomiast ujmować usług cateringowych, których przedmiot jest odmienny od przedmiotu świadczenia usług gastronomicznych. Wnioskodawca uważa również, iż o zasadności powyższego twierdzenia świadczy również fakt, że w treści rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) dokonano rozróżnienia usług gastronomicznych od usług cateringowych poprzez wprowadzenie odrębnej klasyfikacji tych usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług – w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy – rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. przepisu art. 5a towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Należy podkreślić, iż od 1 stycznia 2011 r. dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług obowiązuje Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług z 2008 r., stanowiąca załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU).

W klasyfikacji tej ustawodawca w dziale 56 („Usługi związane z wyżywieniem”) sklasyfikował pod symbolem PKWiU 56.2 „Usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering) i pozostałe usługi gastronomiczne”. Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane „Usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering)”. Pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się „Pozostałe usługi gastronomiczne”.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższy przepis stanowi, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika (wykonywaną przez podatnika działalnością opodatkowaną).

Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób (art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Spółka w ramach prowadzonej działalności nabywa usługi cateringowe (sklasyfikowane do grupowania PKWiU 56.21 jako usługi przygotowania i dostarczenia żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych), od firmy dostarczającej gotowe posiłki. Zakupy te służą wyłącznie działalności opodatkowanej Spółki.

Odnosząc przytoczony stan prawny do przedstawionych we wniosku okoliczności stwierdzić należy, iż ustawa o VAT nie definiuje ani usług gastronomicznych, ani usług cateringowych. Posiłkując się zatem definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN przyjąć należy, iż usługa gastronomiczna polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji czy innym lokalu. Catering oznacza natomiast dostarczenie przygotowanych posiłków w miejsce wskazane przez zamawiającego, np. do siedziby spółki. W świetle powyższego uznać należy, że catering różni się od usług gastronomicznych.

Podobnie wypowiedział się również w Trybunału Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TS, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TS podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tj. żywności).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TS podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności "na wynos" może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

Uwzględniając klasyfikacje PKWiU oraz definicję ww. pojęć stwierdzić należy, iż usługi cateringowe stanowią odrębne usługi od usług gastronomicznych. Tym samym z uwagi na odmienny charakter tych usług nie można uznać, iż do usług cateringowych znajdzie zastosowanie ograniczenie w odliczeniu podatku naliczonego, o którym mowa w art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy. Wobec powyższego stanowisko Spółki w tym zakresie należy uznać za nieprawidłowe.

Podkreślić należy, iż warunkiem skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakupione usługi cateringowe jest wykorzystanie nabytych usług do wykonywania czynności opodatkowanych.

A zatem, biorąc pod uwagę opis przedstawiony we wniosku oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, iż skoro nabywane przez Spółkę usługi rzeczywiście stanowią usługi cateringowe (sklasyfikowane do grupowania PKWiU 56.21 jako usługi przygotowania i dostarczenia żywności dla pozostałych odbiorców zewnętrznych) i służą wykonywaniu działalności opodatkowanej, to Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabywaniem tych usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.