INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29.06.2011 r. (data wpływu 8.07.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT z faktury otrzymanej od Spółki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8.07.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury otrzymanej od Spółki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca (zwany dalej „Wnioskodawcą”) wraz ze spółką komandytową oraz osobą fizyczną (zwani dalej: „lnwestorami”) oraz sp. z o.o. zakupił nieruchomość gruntową wraz z budynkiem do rozbiórki i postawienia nowego budynku o funkcji mieszkalno-handlowej. Następnie sp. z o.o. przekazała swoje udziały jako aport do spółki komandytowej, w której jest komplementariuszem.

Założenia inwestycyjne: wybudowanie budynku o funkcji mieszkalno-handlowej, następnie sprzedaż lokali mieszkalnych z udziałami w gruncie i pozostawienie - przez wszystkich Inwestorów - powierzchni handlowej z udziałem w gruncie, celem dalszego wynajmu.

Założenie ekonomiczne: prowadzenie budowy za środki finansowe spółki komandytowej, rozliczenie nakładów pomiędzy współudziałowcami po sprzedaży mieszkań, na podstawie odpowiedniej umowy, gdzie kluczem podziału przychodów (kosztów) będzie wysokość udziałów w gruncie. Spółka komandytowa z uwagi na posiadane środki finansowe wejdzie w rolę Inwestora zastępczego. Spółka ta wykona usługę na rzecz Wnioskodawcy polegająca na przygotowaniu, organizacji i realizacji procesu inwestycyjnego w zakresie budowy obiektu mieszkalno — handlowego i sprzedaży lokali mieszkalnych. Wnioskodawca w zawartej umowie o zastępstwo inwestycyjne określi, że usługa świadczona przez Spółkę komandytową jest wykonana z datą otrzymania zapłaty z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktury otrzymanej od spółki komandytowej z naliczonym VAT 23% z tytułu wykonanej usługi, zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 a) w zw. z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r....
2. Czy Wnioskodawca będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę od spółki komandytowej po wykonaniu usługi przez tą Spółkę, zgodnie z umową o zastępstwo inwestycyjne, tj. po otrzymaniu zapłaty przez tą Spółkę z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r....
   
   

Własne stanowisko Wnioskodawcy:

Stanowisko dla pytania nr 1:

Spółka komandytowa - Inwestor zastępczy na podstawie umowy zawartej z Wnioskodawcą będzie świadczyła usługi poprzez przygotowanie, organizację i realizację procesu inwestycyjnego w zakresie budowy obiektu mieszkalno — handlowego i sprzedaży lokali mieszkalnych. Spółka komandytowa wystawi fakturę z tytułu wykonanej usługi. Podstawę opodatkowania stanowić będzie wysokość wynagrodzenia określonego w umowie.

Wykonanie przez spółkę komandytową usługi będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług — według stawki podstawowej 23%. Powyżej wskazana usługa nie będzie usługą budowlaną, która opodatkowana jest w sposób szczególny w ustawie z dnia 11 marca 2004 r. Zdaniem Wnioskodawcy będzie miał on prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wykonania ww. usługi zgodnie z art. 86 ust. 1 w zw. z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a), gdyż nabyte usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnika podatku od towarów i usług (Wnioskodawca będzie wynajmował część handlową obiektu, co jest czynnością opodatkowaną).

Stanowisko dla pytania nr 2:

Zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą — w myśl art. 19 ust. 4 ww. ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Wobec powyższego, jeżeli Wnioskodawca w zawartej umowie o zastępstwo inwestycyjne określi, że usługa świadczona przez spółkę komandytową jest wykonana z datą otrzymania zapłaty z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego, obowiązek podatkowy z tytułu wykonania przedmiotowej usługi powstanie z chwilą wystawienia faktury za ww. usługę, nie później niż 7-go dnia od wykonania tej usługi. Zdaniem Wnioskodawcy będzie miał on prawo do odliczenia podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę od Spółki komandytowej po wykonaniu usługi przez tę Spółkę, zgodnie z umową o zastępstwo inwestycyjne, tj. po otrzymaniu zapłaty przez tą Spółkę z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego, zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r., Nr 177, poz. 1054) zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (art. 7 ust. 1 ustawy). Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii – art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Natomiast przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W myśl art. 41 ust. 1 ustawy, podstawowa stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca zawrze ze spółką komandytową umowę o zastępstwo inwestycyjne, na podstawie której spółka wykona usługę przygotowania, organizacji i realizacji procesu inwestycyjnego w zakresie budowy obiektu mieszkalno — handlowego i sprzedaży lokali mieszkalnych. Zatem, wskazana usługa nie stanowi usługi budowlanej w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy, jak również nie znajduje do niej zastosowanie obniżona 8% stawka podatku VAT, w związku z czym jest opodatkowana podstawową 23% stawką podatku od towarów i usług.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

- z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Z treści cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Terminy, w których powstaje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego ustawodawca określił w art. 86 ust. 10 - 13 oraz ust. 16 i 18 ustawy.

W myśl art. 86 ust. 10 pkt 1 ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Zgodnie natomiast z art. 86 ust. 11 ustawy, jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Z powyższych przepisów wynika więc, że prawo do odliczenia podatku od towarów i usług przysługuje wówczas, gdy zakupione towary, bądź usługi będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych i aby z tego prawa skorzystać, należy tego dokonać w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę lub w jednym z dwóch następnych okresów rozliczeniowych.

Jak stanowi art. 86 ust. 12 ustawy, w przypadku otrzymania faktury, o której mowa w ust. 2 pkt 1 lit. a lub lit. c, przed nabyciem prawa do rozporządzania towarem jak właściciel albo przed wykonaniem usługi, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje z chwilą nabycia prawa do rozporządzania towarem lub z chwilą wykonania usługi.

Na podstawie art. 86 ust. 12a ustawy, przepisu ust. 12 nie stosuje się do przypadków, gdy:

1. faktura dokumentuje czynności, od których obowiązek podatkowy powstał zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 1, 2, 4, 7, 9-11;
2. nabycie prawa do dysponowania towarem jak właściciel lub wykonanie usługi nastąpiło przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej, w której podatnik dokonał obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktury.
   
   

Natomiast jak wynika z art. 86 ust. 13 cyt. ustawy, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Jak stanowi art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych regulacji wynika, iż podstawową zasadą dla realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek tego podatku z wykonywaniem czynności opodatkowanych przez podatnika tego podatku. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z faktur VAT, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezpośredni i bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych (czynności zwolnione od podatku VAT, czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT). Ustawodawca dopuszcza zatem możliwość obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego wyłącznie z transakcjami opodatkowanymi czyli takimi, w wyniku których następuje określenie podatku należnego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wraz ze spółką komandytową oraz osobą fizyczną (zwani dalej: „lnwestorami”) oraz sp. z o. o. zakupił nieruchomość gruntową wraz z budynkiem do rozbiórki i w celu postawienia nowego budynku o funkcji mieszkalno-handlowej. Następnie sp. z o.o. przekazała swoje udziały jako aport do spółki komandytowej, w której jest komplementariuszem. Spółka komandytowa z uwagi na posiadane środki finansowe wejdzie w rolę Inwestora zastępczego i wykona usługę na rzecz Wnioskodawcy polegającą na przygotowaniu, organizacji i realizacji procesu inwestycyjnego w zakresie budowy obiektu mieszkalno — handlowego i sprzedaży lokali mieszkalnych. Wnioskodawca w zawartej umowie o zastępstwo inwestycyjne określi, że usługa świadczona przez Spółkę komandytową jest wykonana z datą otrzymania zapłaty z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego. Następnie Spółka komandytowa wystawi fakturę z tytułu wykonanej usługi. Podstawę opodatkowania stanowić będzie wysokość wynagrodzenia określonego w umowie.

Mając powyższe okoliczności sprawy na uwadze oraz przytoczone przepisy prawa podatkowego wskazać należy, iż Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktury wystawionej przez spółkę komandytową, z uwagi na związek ponoszonych wydatków z działalnością opodatkowaną Zainteresowanego, którą w tym przypadku będzie wynajem części handlowej obiektu, w którym Wnioskodawca posiada udziały.

Przepisy art. 19 ust. 1 ustawy, wskazują, iż obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury nie później niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (ust. 4 art. 19 ustawy).

Zatem dla określenia momentu powstania obowiązku podatkowego niezbędne jest określenie chwili wykonania usługi. O tym, czy dana usługa została faktycznie wykonana decyduje zawarta umowa cywilnoprawna. Umowa cywilnoprawna określa bowiem wzajemne prawa i obowiązki stron. O tym, czy dana usługa została wykonana decyduje również jej charakter. Charakter usługi i datę jej wykonania definiują strony umowy cywilnoprawnej, z wyjątkiem, gdy moment ten określa powszechnie obowiązujący przepis prawa, regulujący zasady danego rodzaju usług.

Mając powyższe na uwadze, należy uznać, iż faktura VAT wystawiona w oparciu o powyższe regulacje powinna dokumentować rzeczywiście dokonaną dostawę towaru lub wykonaną usługę, i tylko taka faktura, w myśl art. 86 ust. 12 ustawy, daje podstawę do realizacji prawa do odliczenia podatku naliczonego przez nabywcę usługi.

Jak wskazują uregulowania art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Ponadto należy nadmienić, iż § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 68, poz. 360) stanowi, że fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Zatem z treści art. 19 ust. 4 ustawy oraz § 9 ust. 1 rozporządzenia wynika, iż fakturę należy wystawić w ciągu siedmiu dni od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, a siódmy dzień jest ostatnim i nieprzekraczalnym terminem na jej wystawienie. Data wystawienia faktury determinuje wówczas datę powstania obowiązku podatkowego.

Z okoliczności sprawy wynika, iż spółka komandytowa wykona usługę na rzecz Wnioskodawcy polegającą na przygotowaniu, organizacji i realizacji procesu inwestycyjnego w zakresie budowy obiektu mieszkalno — handlowego i sprzedaży lokali mieszkalnych. Wnioskodawca w zawartej umowie o zastępstwo inwestycyjne określi, że usługa świadczona przez spółkę komandytową jest wykonana z datą otrzymania zapłaty z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego.

Wskazać należy iż ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia „inwestora zastępczego”, określa jego funkcje i zakres czynności w procesie budowlanym. Pomoc w usytuowaniu roli inwestora zastępczego stanowić może Polska Norma ustawiona dnia 25 kwietnia 2000 r. PN-ISO 6707-2:2000 Budownictwo - Terminologia – Terminy stosowane w umowach. W normie tej zostało m.in. zdefiniowane zarówno pojęcie umowy o zastępstwo inwestycyjne, jak i pojęcie inwestora zastępczego.

Zgodnie z tą normą, umowa o zastępstwo inwestycyjne jest umową, w której wykonawca zapewnia konsultacje w trakcie projektowania i jest odpowiedzialny za planowanie i zarządzanie wszystkimi dalszymi czynnościami na budowie oraz za wykonanie całej umowy. Natomiast inwestor zastępczy został określony jako jednostka organizacyjna działająca odpłatnie w imieniu zamawiającego i odpowiedzialna przed nim za organizację i koordynację działań wszystkich stron uczestniczących w przedsięwzięciu inwestycyjnym. Definicje te dotyczą tylko sytuacji, w której inwestor zastępczy organizuje, koordynuje i rozlicza wszystkie fazy tego procesu, ale sam ich nie wykonuje. W tej definicji nie mieszczą się umowy, w których inwestor zastępczy jest również projektantem, wykonawcą robót budowlanych oraz jednostką sprawującą nadzór w rozumieniu prawa budowlanego. Umowa o zastępstwo inwestycyjne nie jest więc umową o wykonanie przedsięwzięcia inwestycyjnego, co oznacza, że inwestor zastępczy nie zobowiązuje się do wykonania przedsięwzięcia, ale do wykonania w zastępstwie określonych w umowie czynności, które musiałby wykonać inwestor (zamawiający) odpowiedzialny za zorganizowanie procesu inwestycyjnego. Oczywiście wskutek wykonania tych czynności będzie zrealizowany określony obiekt budowlany.

Ponadto, w myśl art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W przedmiotowej sprawie w zawartej umowie o zastępstwo inwestycyjne ze spółką komandytową zostało określone, iż spółka wykona na rzecz Wnioskodawcy usługę polegającą na przygotowaniu, organizacji i realizacji procesu inwestycyjnego w zakresie budowy obiektu mieszkalno — handlowego i sprzedaży lokali mieszkalnych.

Zatem mając na uwadze powyższe, że Wnioskodawca w zawartej umowie o zastępstwo inwestycyjne określił, iż usługa świadczona przez spółkę komandytowa zostanie wykonana datą otrzymania zapłaty z tytułu dostawy ostatniego lokalu mieszkalnego, obowiązek podatkowy w zakresie przedmiotowej usługi powstanie na zasadach ogólnych, określonych w art. 19 ust. 1 w zw. z art. 19 ust. 4 ustawy, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w terminie 7 dni licząc od daty wykonania tej usługi.

W świetle powyższego, Wnioskodawca będzie miał prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w rozliczeniu za miesiąc, w którym otrzyma fakturę lub za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych, pod warunkiem spełnienia innych przesłanek pozytywnych wynikających z art. 86 ustawy o VAT i niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.