INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki Akcyjnej, przedstawione we wniosku z dnia 10 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.) uzupełnionym pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 maja 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży usług przy zastosowaniu kas rejestrujących. Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 18 sierpnia 2011 r. (data wpływu 19 sierpnia 2011 r.), w którym doprecyzowano opis stanu faktycznego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca (dalej Spółka) jest agentem turystycznym biletowym, pośredniczy w sprzedaży biletów lotniczych, wycieczek, miejsc hotelowych, wynajmu samochodów. Działalność główna to pośrednictwo w sprzedaży wycieczek i biletów lotniczych. Działając na mocy umowy agencyjnej Spółka podejmuje działania zmierzające do zakupu wycieczki, ale klient zawiera umowę z organizatorem, a nie ze Spółką. Środki wpłacane przez klienta tytułem wycieczki przekazywane są do Organizatora wycieczki w terminach określonych umową agencyjną. Odpowiedzialność za wycieczkę ponosi Organizator. Reklamacje, nawet jeżeli wpłyną do Spółki są przesyłane do Organizatora, zgodnie z umową agencyjną. Za dokonane usługi pośrednictwa Spółka wystawia Organizatorowi fakturę VAT. Przychodem dla Spółki jest prowizja uzyskiwana od Organizatora.

W zakresie pośrednictwa w sprzedaży biletów rejsowych Spółka zrzeszona jest w „A” (akredytacja) – Międzynarodowym Stowarzyszeniu Przewoźników Lotniczych. Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji pobiera od klienta opłatę serwisową „transaktion fee” (TF) doliczając ją do ceny biletu. Faktura składa się z dwóch pozycji: biletu (sprzedaż w imieniu i na rzecz linii lotniczej) oraz TF. Spółka pobiera od klienta środki tytułem opłaty za bilet i TF i rozlicza się z „A” za zarezerwowane bilety w ustalonych terminach. Dodatkowo Spółka uzyskuje prowizje od linii lotniczej za pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych, które wystawia dwa razy w miesiącu po wpłynięciu billingu „A”. Billing „A” zawiera rozliczenia między Spółką, a liniami lotniczymi w których były rezerwowane bilety dla klientów.

Klientami Spółki w zakresie zakupu wycieczek i biletów są w większości osoby fizyczne.

Spółka wskazała, iż z zawartych umów agencyjnych nie wynika obowiązek ewidencjonowania obrotu Zleceniodawcy w jego imieniu i na jego kasie, Spółka posiada wyłącznie własne kasy. Spółka dokonuje sprzedaży z tytułu pośrednictwa w sprzedaży wycieczek, hoteli, biletów lotniczych, wynajmu samochodów. Sporadycznie Spółka dokonuje sprzedaży: usług reklamy na rzecz podmiotów niebędących osobami fizycznymi, oraz na rzecz własnych pracowników (refakturowanie usług telefonicznych rozmów prywatnych). W deklaracji VAT-7 Spółka ujawnia wyłącznie swój obrót, czyli prowizję z tytułu pośrednictwa w sprzedaży.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż bilety lotnicze wystawiane są w większości przypadków na rzecz osób fizycznych, sprzedawcą w stosunku do transakcji sprzedaży biletów lotniczych oraz pobieranej opłaty serwisowej „transaktion fee” jest Spółka, ta opłata jest również wynagrodzeniem pobieranym od klienta na rzecz Spółki.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

1. Co dla Spółki stanowi obrót z działalności gospodarczej, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących stanowiący podstawę do ewidencji na kasie fiskalnej...
2. Czy w przypadku kiedy Spółka ewidencjonuje na kasie fiskalnej obrót w wysokości pełnych wpłat klientów (nie tylko swojej prowizji) możliwe jest zaprzestanie ewidencjonowania obrotu i jakich obowiązków należy dopełnić w tym zakresie wobec organów skarbowych...

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosowanie do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust 1 pkt rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej. osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. Przeniesienie prawa do wartości niematerialnych i prawnych, bez względy na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej,
2. Zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji,
3. Świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa,

W związku z brzmieniem powyższych przepisów agent działający na podstawie art. 758 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) pośredniczy przy zawieraniu umów oznaczonego rodzaju na rzecz dającego zlecenie w jego imieniu, co oznacza że sprzedaż formalnie dokonywana jest przez Organizatora. Nie ma przeniesienia prawa do rozporządzeniami towarami jak właściciel, mamy do czynienia tylko z usługą pośrednictwa przy dostawie usług.

Zgodnie z § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów technicznych. którym musza odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338), podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Z kolei, zgodnie z § 7 ust. 1 pkt 1 i 9 rozporządzenia podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2 są zobowiązani spełniać m.in. następujące warunki prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas:

• dokonywać ewidencji każdej sprzedaży oraz wydruku paragonu fiskalnego lub faktury VAT z każdej sprzedaży jak również wydawać oryginał wydrukowanego paragonu nabywcy,
• stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie z zastrzeżeniem ust. 7.
  
  

W związku z powyższym należy stwierdzić, iż obowiązujące przepisy, statuują zakaz używania kas rejestrujących przez osoby trzecie, tj. inne niż podatnik.

Spółka nie posiada własnych usług, a jedynie świadczy usługi w imieniu i na rzecz innych podmiotów gospodarczych.

Zdaniem Spółki, biorąc pod uwagę powyższe nie ma obowiązku prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, nie ma obowiązku ewidencjonowania na kasie obrotu z tytułu sprzedaży towarów Zleceniodawcy.

W momencie zaprzestania ewidencjonowania obrotu w kasie fiskalnej Spółka zobligowana jest do poinformowania w formie pisemnej w terminie 7 dni od daty zakończenia ewidencji obrotu właściwy organ skarbowy, w celu wyrejestrowania kasy fiskalnej. Ponadto musi być wskazane miejsce przechowywania kasy fiskalnej przez ustawowo określony czas.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Jak stanowi art. 29 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 kwietnia 2011 r., podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Obowiązek stosowania kasy rejestrującej w celu ewidencjonowania sprzedaży towarów lub usług wynika bezpośrednio z art. 111 ustawy. W ust. 1 powołanego artykułu postanowiono, iż podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Powyższy przepis określa generalną zasadę, z której wynika, iż obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń.

Przez sprzedaż rozumie się, zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Na mocy delegacji ustawowej zawartej w art. 111 ust. 8 ustawy stwierdzono, iż Minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa (…).

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących w obecnym stanie prawnym, tj. od dnia 1 stycznia 2011 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. Nr 138, poz. 930).

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na rodzaj prowadzonej działalności – zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia oraz wysokość obrotu – do określonej tym przepisem wysokości obrotów.

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących, do dnia 31 grudnia 2012 r., zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, podatników, u których kwota obrotu z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, nie przekroczyła w poprzednim roku podatkowym kwoty 40 000 zł i jeżeli wcześniej nie powstał wobec nich obowiązek ewidencjonowania, z zastrzeżeniem ust. 6.

Na podstawie § 3 ust. 6 ww. rozporządzenia, zwolnienie o którym mowa w ust. 1 pkt 2, traci moc po upływie dwóch miesięcy, licząc od pierwszego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiło w ciągu roku podatkowego przekroczenie kwoty obrotów w wysokości 40 000 zł, z działalności, o której mowa w art. 111 ust. 1 ustawy.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem podmiotowym, tj. dotyczącym podmiotu.

Natomiast w myśl § 2 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania, do dnia 31 grudnia 2012 r. – sprzedaż w zakresie czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym, tj. dotyczącym niektórych czynności wykonywanych przez podatnika.

I tak w części II załącznika do rozporządzenia, zawierającego wykaz czynności szczególnych zwolnionych z obowiązku ewidencjonowania, wymienione zostały w poz. 33 – dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administrowanych przez spółdzielnie mieszkaniowe jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali²⁾.

Z objaśnień zawartych w punkcie ²⁾ wynika, iż zwolnienie to nie dotyczy podatników, którzy rozpoczęli ewidencjonowanie tych czynności przed dniem 1 stycznia 2011 r.

Z kolei w poz. 42 w części II załącznika do rozporządzenia, wymieniono sprzedaż biletów komunikacji lotniczej oraz posiłków i towarów na pokładach samolotów.

W opisie stanu faktycznego wskazano, iż Wnioskodawca (Spółka) jest agentem turystycznym biletowym, pośredniczy w sprzedaży biletów lotniczych, wycieczek, miejsc hotelowych, wynajmu samochodów. Działając na mocy umowy agencyjnej Spółka podejmuje działania zmierzające do zakupu wycieczki, ale klient zawiera umowę z organizatorem, a nie ze Spółką. Środki wpłacane przez klienta tytułem wycieczki przekazywane są do Organizatora wycieczki w terminach określonych umową agencyjną. Odpowiedzialność za wycieczkę ponosi Organizator. Reklamacje, nawet jeżeli wpłyną do Spółki są przesyłane do Organizatora, zgodnie z umową agencyjną. Za dokonane usługi pośrednictwa Spółka wystawia Organizatorowi fakturę VAT.

Ponadto wskazano, iż w zakresie pośrednictwa w sprzedaży biletów rejsowych Spółka zrzeszona jest w Międzynarodowym Stowarzyszeniu Przewoźników Lotniczych („A”). Za usługi wyszukania połączenia i dokonania rezerwacji Spółka pobiera od klienta opłatę serwisową „transaktion fee” (TF) doliczając ją do ceny biletu. Spółka pobiera od klienta środki tytułem opłaty za bilet i opłatę serwisową TF i rozlicza się z „A” za zarezerwowane bilety w ustalonych terminach. Dodatkowo Spółka uzyskuje prowizje od linii lotniczej za pośrednictwo w sprzedaży biletów lotniczych, które wystawia dwa razy w miesiącu po wpłynięciu billingu „A”. Billing „A” zawiera rozliczenia między Spółką, a liniami lotniczymi w których były rezerwowane bilety dla klientów.

W uzupełnieniu do wniosku wskazano, iż bilety lotnicze wystawiane są w większości przypadków na rzecz osób fizycznych. Sprzedawcą w stosunku do transakcji sprzedaży biletów lotniczych oraz pobieranej opłaty serwisowej „transaktion fee” jest Spółka. Opłata serwisowa jest również wynagrodzeniem pobieranym od klienta na rzecz Spółki.

Spółka podkreśliła, iż z zawartych umów agencyjnych nie wynika obowiązek ewidencjonowania obrotu Zleceniodawcy w jego imieniu i na jego kasie, Spółka posiada wyłącznie własne kasy. Spółka dokonuje sprzedaży z tytułu pośrednictwa w sprzedaży wycieczek, hoteli, biletów lotniczych, wynajmu samochodów. Sporadycznie Spółka dokonuje sprzedaży: usług reklamy na rzecz podmiotów niebędących osobami fizycznymi, oraz na rzecz własnych pracowników.

Zgodnie z art. 758 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę agencyjną przyjmujący zlecenie (agent) zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa, do stałego pośredniczenia, za wynagrodzeniem, przy zawieraniu z klientami umów na rzecz dającego zlecenie przedsiębiorcy albo do zawierania ich w jego imieniu. Do zawierania umów w imieniu dającego zlecenie oraz do odbierania dla niego oświadczeń agent jest upoważniony tylko wtedy, gdy ma do tego umocowanie (art. 758 § 2 Kodeksu cywilnego).

Zatem kodeks wprowadza dwa rodzaje agencji: agencję pośredniczą (jeżeli przedmiotem usług jest pośredniczenie przy zawieraniu umów) oraz agencję przedstawicielską (jeżeli przedmiotem usług jest dokonywanie przez agenta czynności prawnych w imieniu dającego zlecenie). Generalnie zaś umowa agencyjna jest umową o świadczenie usług.

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, iż agent działający w imieniu i na rzecz Zleceniodawcy jest w świetle ustawy o podatku od towarów i usług podatnikiem, natomiast obowiązek ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących, ustawodawca odniósł do pewnego stanu faktycznego zaistniałego u podatników, tj. dokonywania sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Stosownie do § 7 ust. 1 pkt 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 listopada 2008 r. w sprawie kryteriów i warunków technicznych, którym muszą odpowiadać kasy rejestrujące oraz warunków ich stosowania (Dz. U. Nr 212, poz. 1338 ze zm.) podatnicy, z zastrzeżeniem ust. 2, są obowiązani stosować kasy wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, bez prawa ich używania przez osoby trzecie, z zastrzeżeniem ust. 7.

Z kolei w § 7 ust. 7 ww. rozporządzenia postanowiono, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas, u których podstawą opodatkowania jest kwota prowizji lub inna postać wynagrodzenia za wykonywane usługi w ramach umowy agencyjnej, zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze albo też marża, ewidencjonują na potrzeby obliczenia osiąganego przez nich obrotu oraz kwot podatku należnego całą wartość sprzedaży własnej oraz prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników.

Powyższy przepis (tj. § 7 ust. 7 powołanego rozporządzenia) ustanawia wyjątek od zasady, iż podatnicy prowadzący ewidencję przy zastosowaniu kas rejestrujących obowiązani są do stosowania kas wyłącznie do prowadzenia ewidencji własnej sprzedaży, nakazując również ewidencjonowanie sprzedaży prowadzonej na rzecz lub w imieniu innych podatników. Wyjątek ten dotyczy ewidencjonowania na własnej kasie obrotu innego podmiotu bez prawa do używania przez podatnika kas należących do innego podmiotu. Zatem pośrednik, który obok sprzedaży towarów zleceniodawcy dokonuje sprzedaży towarów własnych, w sytuacji gdy ciąży na nim obowiązek prowadzenia ewidencji obrotu i kwot podatku należnego przy użyciu kasy rejestrującej, ma również obowiązek ewidencjonowania na kasie obrót z tytułu sprzedaży towarów zleceniodawcy.

Odnosząc treść przytoczonych przepisów do opisu sprawy wskazać należy, iż do obrotu, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 26 lipca 2010 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (natomiast w obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010 r. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 23 grudnia 2009 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących § 3 ust. 1 pkt 3), Spółka powinna wliczyć wyłącznie wartość własnej sprzedaży dokonanej na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych (w opisanym stanie faktycznym jest to sprzedaż na rzecz pracowników oraz sprzedaż biletów lotniczych).

Tym samym, jeżeli Spółka przekroczyła obrót 40.000 zł z tytułu sprzedaży na rzecz osób, o których mowa w art. 111 ust. 1 ustawy i powstał u niej obowiązek ewidencjonowania tych transakcji za pomocą kasy fiskalnej, to jest ona zobowiązana do ewidencjonowania obok własnych transakcji również sprzedaż usług turystycznych swoich kontrahentów – Zleceniodawców (m.in. Organizatorów wycieczek).

W przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z sytuacją o której mowa w § 7 ust. 7 ww. rozporządzenia, gdyż Spółka poza wykonywaniem usługi w ramach umowy agencyjnej (zlecenia, pośrednictwa lub innych umów o podobnym charakterze) dokonuje sprzedaży własnej (sprzedaż biletów lotniczych). Spółka bowiem w pierwszej kolejności dokonuje nabycia biletów od swojego kontrahenta (będącego sprzedawcą biletów lotniczych), a następnie dokonuje dalszej odsprzedaży poszczególnym klientom.

Podkreślić należy, iż w sytuacji gdy usługi związane z rezerwacją biletów lotniczych Spółka nabywa od innego podmiotu, które po doliczeniu opłaty serwisowej TF odsprzedaje klientowi – osobie fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej lub rolnikowi ryczałtowemu, to zaewidencjonowaniu na kasie rejestrującej podlega cała kwota otrzymana przez Spółkę od klienta, tj. cena biletu oraz opłata serwisowa TF (nie ma tutaj zastosowania zwolnienie, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 42 załącznika do rozporządzenia). Zauważyć należy również, że ze zwolnienia, o którym mowa w § 2 ust. 1 pkt 1 w związku z poz. 33 załącznika do rozporządzenia nie korzysta sprzedaż towarów i świadczenie usług przez Spółkę na rzecz swoich pracowników, jeżeli przed dniem 1 stycznia 2011 r. Spółka rozpoczęła ewidencjonowanie tych czynności na kasie rejestrującej.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że jeżeli Spółka przekroczyła obrót 40.000 zł z tytułu sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej i rolników ryczałtowych, w związku z czym powstał u niej obowiązek ewidencjonowania tych transakcji za pomocą kasy fiskalnej, to Spółka nie może zaprzestać ewidencjonowania obrotu i kwot podatku należnego za pomocą kasy rejestrującej.

Mając na uwadze wszystkie powyższe ustalenia, oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy, w zakresie zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania obrotu z tytułu sprzedaży usług na kasie rejestrującej, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.