INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 lipca 2011 r. (data wpływu 11 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania przez Gminę informacji z zasobu geodezyjnego i kartograficznego – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 lipca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania udostępniania przez Gminę informacji z zasobu geodezyjnego i kartograficznego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Gmina realizuje zadania określone w ustawie z dnia 17 maja 1987 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.). W myśl art. 40 ust. 3 tej ustawy, gromadzenie i prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kontrola opracowań przyjmowanych do zasobu oraz udostępnianie tego zasobu zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym, w zakresie zasobów należy do starostów. Udostępnianie danych i informacji oraz innych materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także wykonywanie czynności związanych z udostępnianiem tych informacji, opracowań i materiałów zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym oraz wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego jest odpłatne, z zastrzeżeniem ust. 3d oraz art. 12 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej i art. 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. W ramach tych zadań Gmina sporządza m. in.: opracowania geodezyjne i kartograficzne do celów prywatnych, inwentaryzacje uzbrojenia terenu, budynków i budowli, uzgodnienia usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, a także udostępnia dane i materiały geodezyjne, kartograficzne, fotogrametryczne, katastralne wraz z wyrysami, wypisami. Ww. dane udostępniane są, oprócz osób fizycznych i prawnych, także na rzecz wydziałów urzędu Gminy oraz miejskich jednostek organizacyjnych i instytucji kultury. Wysokość opłat za udostępnianie tych danych i opracowań jest ściśle określona w przepisach i wynika z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji, a także za wykonanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego. Opłaty za czynności zawarte w rozporządzeniu o opłatach nie obejmują szeregu czynności i kosztów, w tym np. kosztów sporządzania kopii (kserokopia, zapis na dyskietce lub płycie CD), czy aktualizacji treści mapy zasadniczej. Wysokość tych opłat reguluje Zarządzenie Prezydenta Miasta w sprawie wprowadzenia cennika za usługi związane z obsługą zgłoszeń robót geodezyjnych i kartograficznych oraz zamówień na materiały.

Aktualnie czynności związane z udostępnianiem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego udokumentowane są fakturami VAT, obejmującymi pozycje „zwolnione” w przypadku czynności regulowanych rozporządzeniem. Jako podstawa zwolnienia stosowany jest § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Usługi ujęte są w klasyfikacji statystycznej – 84.13.18.1. Natomiast do kosztów za wydanie kopii i aktualizacji treści mapy zasadniczej (kserokopia, zapis na dyskietce lub płycie CD) doliczany jest podatek od towarów i usług według stawki 23%. Faktury wystawiane są zarówno na rzecz osób fizycznych, prawnych, jak i na rzecz właściwych wydziałów Urzędu Gminy oraz miejskich jednostek organizacyjnych i instytucji kultury.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy za czynności związane z udostępnianiem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym za czynności nierozerwalnie z nimi związane, a nie wymienione w rozporządzeniu o opłatach, za które opłaty zostały ustalone Zarządzeniem Prezydenta Miasta należy wystawiać rachunki czy faktury VAT...
2. Czy przy czynnościach odpłatnego udostępniania danych i informacji przez Prezydenta Miasta – miastu na prawach powiatu, którego jest organem – następuje sprzedaż danych i informacji z zasobu w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług...
3. W przypadku odpowiedzi negatywnej – w jaki sposób, w szczególności przy pomocy jakich dokumentów, należy dokumentować ww. obrót...

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść art. 15 ust. 1 i 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz treść wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 5 marca 2009 r. (sygn. akt I SA/Wr 1045/08), należy uznać, że określenie „organy władzy publicznej” obejmuje także jednostki samorządu terytorialnego, skoro niewątpliwie realizują zadania publiczne, nałożone przepisami prawa. Ponieważ udostępnianie danych i informacji z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego obejmuje czynności wykonywane przez organ władzy publicznej, w ramach władztwa publicznego i realizacji zadań nałożonych na ten organ przepisami prawa to tym samym - zdaniem Gminy - uznać należy, że Prezydent Miasta, działając jako organ władzy publicznej, w zakresie wykonywania czynności związanych z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, nie występuje jako podatnik od towarów i usług. W świetle powyższego oznacza to, że osoby, które nie są podatnikami, nie mogą wystawiać faktur. Obowiązana są natomiast – stosownie do art. 87 § 1 Ordynacji podatkowej - dokumentować te czynności rachunkami, gdy z żądaniem takim wystąpi podmiot wnoszący opłatę.

Gmina zaznaczyła, że stosownie do art. 7d pkt 1 ustawy prawo geodezyjne i kartograficzne, do zadań starosty należy w szczególności prowadzenie powiatowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, w tym ewidencji gruntów i budynków, gleboznawczej klasyfikacji gruntów i geodezyjnej ewidencji sieci uzbrojenia terenu. Prowadzenie zasobu polega między innymi na kontroli opracowań przyjmowanych do zasobu oraz na udostępnianiu tego zasobu zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym. Co do zasady prowadzenie zasobu jest czynnością odpłatną. Wysokość opłat określił minister właściwy do spraw architektury i budownictwa w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw rozwoju wsi, w drodze rozporządzenia o opłatach. W załączniku nr 1 do tego rozporządzenia zostały określone wysokości opłat za czynności związane z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego. W punkcie 9.12 ww. załącznika zapisano, że opłaty określone w tabelach I-VIII nie obejmują kosztów sporządzenia kopii oraz aktualizacji treści mapy zasadniczej. W związku z tym opłaty za te czynności zostały ustalone w Zarządzeniu Prezydenta Miasta. Gmina stoi na stanowisku, iż czynności, o których mowa w Zarządzeniu Prezydenta Miasta są nierozerwalnie związane z udostępnianiem zasobu. Podlegają zatem tej samej regulacji. W żadnej mierze nie należy przyjmować, iż mają charakter cywilnoprawny. Nie stanowią one wynagrodzenia za świadczenie usług, a jedynie są składnikiem opłaty o charakterze publicznoprawnym nałożonej odrębnymi przepisami. Tym samym nie podlegają regulacjom cywilnoprawnym. Stanowisko odmienne prowadziłoby bowiem do konkluzji, iż np. wydanie kopii mapy zasadniczej z zasobu powodowałaby konieczność dokumentowania tej czynności za pomocą zarówno rachunku, jak i faktury VAT.

Przedstawiając stanowisko w zakresie drugiego pytania Gmina zaznaczyła, że Prezydent Miasta na prawach powiatu, przy czynnościach odpłatnego udostępniania danych z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, nie jest podatnikiem w rozumieniu przepisów „ art. 2 pkt 22 ” ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem odpłatny obrót pomiędzy Prezydentem Miasta a miastem na prawach powiatu, którego jest organem, nie mieści się w ustawowej definicji sprzedaży. W myśl art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym, prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty. Miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie, przy czym funkcje organów powiatu sprawuje rada miasta i prezydent miasta (art. 92 ustawy o samorządzie powiatowym). Prezydent miasta na prawach powiatu jest organem gminy będącej miastem na prawach powiatu. Nie może on być podatnikiem dlatego, że nie jest podmiotem prowadzącym samodzielnie działalność gospodarczą. Prezydent nie działa na własny rachunek i na własną odpowiedzialność, albowiem nie jest — z uwagi na brak wyodrębnienia — jednostką organizacyjną. Nie stanowi odrębnego „bytu" organizacyjnego. Działa bowiem wyłącznie w ramach podmiotowości prawnej miasta będącego gminą na prawach powiatu. W rezultacie, wszystkie jego działania są działaniami podejmowanymi przez jednostkę samorządu terytorialnego. Prezydent wykonując zadania zlecone przez ustawodawcę działa jedynie jako organ miasta na prawach powiatu. Udostępnienie informacji z zasobu geodezyjnego i kartograficznego jest bowiem zadaniem tej jednostki. Stosownie do art. 16 ust. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, przysługującą mu w ramach ustaw istotną część zadań publicznych samorząd wykonuje w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Przepis ten ustala jednolitą zasadę ustrojową niezależnie od tego, czy jednostki te wykonują zadania własne, czy zlecone. Znajduje ona potwierdzenie również w art. 2 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zgodnie z którym, gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Zgodnie z art. 33 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, wójt (burmistrz, prezydent miasta, w tym również prezydent miasta na prawach powiatu) wykonuje zadania przy pomocy urzędu gminy (miasta). Urząd gminy jest jednostką organizacyjną gminy, służącą realizacji zadań gminy jako osoby prawnej, zapewniającą obsługę administracyjną, organizacyjną i techniczną wójta (burmistrza, prezydenta miasta), a w praktyce często także rady gminy oraz jej organów wewnętrznych. Nie jest to jednak jednostka organizacyjna, o której mowa w art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Jako aparat pomocniczy organu wykonawczego gminy, nie posiada cechy istotnej z punktu widzenia podmiotowości podatkowej na gruncie podatku od towarów i usług, a mianowicie samodzielnego wykonywania działalności gospodarczej. Cechy podatnika określone w art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług posiada jedynie gmina. Urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną, która może we własnym imieniu nabywać prawa i zaciągać zobowiązania w ramach stosunków cywilnoprawnych. W rezultacie, nie może być podmiotem czynności cywilnoprawnych, a tym samym podatnikiem VAT od takich czynności. Jeżeli urząd występuje w obrocie cywilnoprawnym, to nie we własnym imieniu nabywa prawa i zaciąga zobowiązania, lecz działa w imieniu i na rzecz podmiotu, którego jest jednostką organizacyjną. Czynność polegająca na udostępnieniu przez Prezydenta Miasta, na wniosek Gminy Miasto, Urzędu Miejskiego, czy też określonej komórki organizacyjnej w strukturze Urzędu Miejskiego (wydziału, biura), danych i informacji z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego jest w istocie czynnością dokonywaną pomiędzy osobą prawną i jej organem, a więc w ramach jednej i tej samej osoby prawnej i zarazem tego samego podatnika. Skoro zachodzi więc podmiotowa tożsamość pomiędzy dokonującym świadczenia (podatnikiem) i beneficjentem tego świadczenia, to udostępnienia gminie danych i informacji z zasobu gromadzonego i prowadzonego przez organ tej samej gminy, nie można uznać za sprzedaż w rozumieniu art. 2 pkt 22 ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli udostępnienie to następuje odpłatnie. Dla nawiązania stosunku prawnego konieczne jest bowiem występowanie co najmniej dwóch stron. W sytuacji, gdy występuje tylko jeden podmiot (miasto na prawach powiatu), nie dochodzi do odpłatnej dostawy towaru, ani odpłatnej dostawy usługi, o których mowa w art. 5 ust. 1 ww. ustawy, a co za tym idzie — pobierane opłaty nie podlegają opodatkowaniu. Z drugiej zaś strony, nie istnieje możliwość nieodpłatnego udostępnianie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego w zakresie zasobów powiatowych na rzecz Gminy Miasto. Udostępnianie danych i informacji zgromadzonych w bazach danych standardowych opracowań kartograficznych oraz innych materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także wykonywanie czynności związanych z udostępnianiem tych informacji, opracowań i materiałów zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym oraz wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego, jest odpłatne, z zastrzeżeniem ust. 3d oraz art. 12 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej i art. 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne. Wpływy ze sprzedaży map, danych z ewidencji gruntów i budynków oraz innych materiałów i informacji z zasobów powiatowych, a także z opłat za czynności związane z prowadzeniem tych zasobów i uzgadnianiem usytuowania projektowanych sieci uzbrojenia terenu, są dochodami własnymi budżetu powiatu. Zasada odpłatnego udostępniania danych i informacji z państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego doznaje ograniczenia. Przepis ten stanowi, że wpisy i wyrysy z operatu ewidencyjnego wydaje się nieodpłatnie na żądanie organów administracji rządowej oraz jednostek samorządu terytorialnego, w związku z ich działaniami mającymi na celu:

1. ujawnienie prawa do nieruchomości Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w księdze wieczystej,
2. przeniesienie praw do nieruchomości Skarbu Państwa na rzecz jednostki samorządu terytorialnego,
3. przeniesienie praw do nieruchomości jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa.

Jako że właściwe regulacje nie zawierają innych niż podane wyżej wyłączeń od tej zasady, zdaniem Gminy uznać należy, że udostępnienie w pozostałym zakresie danych i informacji przez starostę (prezydenta miasta na prawach powiatu) powiatowi (miastu na prawach powiatu), którego jest organem, jest odpłatne. Właściwy przepis nie stanowi podstawy do wyłączenia odpłatności w takim przypadku. W związku z powyższą kwestią pojawia się wątpliwość w zakresie udokumentowania tych odpłatnych czynności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Jak stanowi art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 7 ustawy o podatku od towarów i usług lub świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ww. ustawy, podlega opodatkowaniu, ale tylko taka, która wykonana jest przez podmiot, który w związku z jej realizacją występuje w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Stosownie do postanowień ust. 6 powołanego wyżej artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Generalnie zatem wyłączone od opodatkowania podatkiem od towarów i usług są czynności wykonywane przez podmioty prawa publicznego (organy władzy publicznej i urzędy obsługujące te organy) w ramach sprawowanego przez nie władztwa publicznego.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

W myśl art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, ust. 4 i ust. 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Stosownie do treści art. 87 ust. 1 Ordynacji podatkowej, jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy prowadzący działalność gospodarczą obowiązani są na żądanie kupującego lub usługobiorcy wystawić rachunek potwierdzający dokonanie sprzedaży lub wykonanie usługi.

Zgodnie z art. 6a ust. 1 pkt 2 lit. b ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 ze zm.), Służbę Geodezyjną i Kartograficzną stanowią organy administracji geodezyjnej i kartograficznej, w tym: starosta wykonujący zadania przy pomocy geodety powiatowego wchodzącego w skład starostwa powiatowego.

Zadania organów określonych w ust. 1 pkt 2 wykonywane są jako zadania z zakresu administracji rządowej (art. 6a ust. 3 cyt. ustawy).

W myśl art. 40 ust. 3 ww. ustawy, gromadzenie i prowadzenie państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, kontrola opracowań przyjmowanych do zasobu oraz udostępnianie tego zasobu zainteresowanym jednostkom oraz osobom prawnym i fizycznym należy do:

1. Głównego Geodety Kraju – w zakresie zasobu centralnego,
2. marszałków województw – w zakresie zasobów wojewódzkich,
3. starostów – w zakresie zasobów powiatowych.

Stosownie do treści ust. 3c ww. artykułu, udostępnianie danych i informacji zgromadzonych w bazach danych, o których mowa w art. 4 ust. 1a i 1b, standardowych opracowań kartograficznych, o których mowa w art. 4 ust. 1e, oraz innych materiałów państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, a także wykonywanie czynności związanych z udostępnianiem tych informacji, opracowań i materiałów zgromadzonych w państwowym zasobie geodezyjnym i kartograficznym oraz wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego jest odpłatne, z zastrzeżeniem ust. 3d oraz art. 12 ust. 1 i 2, art. 14 ust. 1, art. 15 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 4 marca 2010 r. o infrastrukturze informacji przestrzennej i art. 15 ustawy z dnia 17 lutego 2005 r. o informatyzacji działalności podmiotów realizujących zadania publiczne.

Zgodnie z art. 40 ust. 3d ustawy Prawo geodezyjne i kartograficzne, wypisy i wyrysy z operatu ewidencyjnego wydaje się nieodpłatnie na żądanie:

1. prokuratury;
2. sądów działających w sprawach publicznych;
3. organów kontroli państwowej w związku z wykonywaniem przez te organy ich ustawowych zadań;
4. organów administracji rządowej oraz jednostek samorządu terytorialnego, w związku z ich działaniami mającymi na celu:




1. ujawnienie prawa do nieruchomości Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego w księdze wieczystej,
2. przeniesienie praw do nieruchomości Skarbu Państwa na rzecz jednostki samorządu terytorialnego,
3. przeniesienie praw do nieruchomości jednostki samorządu terytorialnego na rzecz Skarbu Państwa

Wysokość tych opłat jest ściśle określona w przepisach i wynika z rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r. w sprawie wysokości opłat za czynności geodezyjne i kartograficzne oraz udzielanie informacji a także za wykonanie wyrysów i wypisów z operatu ewidencyjnego (Dz. U. Nr 37, poz. 333), wydanego na podstawie art. 40 ust. 5 pkt 1 lit. b ww. ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 91 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie powiatowym (t. j. Dz. U z 2001 r. Nr 142, poz. 1592 ze zm.), prawa powiatu przysługują miastom, które w dniu 31 grudnia 1998 r. liczyły więcej niż 100.000 mieszkańców, a także miastom, które z tym dniem przestały być siedzibami wojewodów, chyba że na wniosek właściwej rady miejskiej odstąpiono od nadania miastu praw powiatu, oraz tym, którym nadano status miasta na prawach powiatu, przy dokonywaniu pierwszego podziału administracyjnego kraju na powiaty.

Ponadto, zgodnie z art. 92 ust. 1 cyt. ustawy, funkcje organów powiatu w miastach na prawach powiatu sprawuje rada miasta oraz prezydent miasta.

W myśl art. 92 ust. 2 ww. ustawy, miasto na prawach powiatu jest gminą wykonującą zadania powiatu na zasadach określonych w tej ustawie.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że czynności wykonywane przez starostę jako organ władzy publicznej, polegające na udostępnieniu danych z zasobu geodezyjnego i kartograficznego należą do kategorii spraw z zakresu administracji rządowej. Jednocześnie w miastach na prawach powiatu funkcję organu powiatu sprawuje prezydent miasta.

Biorąc pod uwagę treść wniosku oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że jeżeli w przedmiotowej sprawie Prezydent Miasta realizując zadania Służby Geodezyjnej i Kartograficznej, w powyższym zakresie faktycznie pełni funkcję Starosty, to działa jako organ władzy publicznej, a wykonywane przez niego czynności polegające na udostępnieniu danych z zasobu geodezyjnego należą do kategorii spraw z zakresu administracji rządowej. W kontekście powyższego należy uznać, iż działając jako organ władzy publicznej w zakresie wykonywania czynności związanych z prowadzeniem państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego nie występuje jako podatnik podatku od towarów i usług. Zatem opłaty pobierane za ww. czynności, w wysokości określonej rozporządzeniem Ministra Infrastruktury z dnia 19 lutego 2004 r., nie są opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Tym samym czynności tych nie należy dokumentować fakturami, o których mowa w art. 106 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług (nie ma przy tym znaczenia kto jest odbiorcą opisanych usług). Natomiast czynności sporządzania kopii, czy aktualizacji treści mapy zasadniczej, jako czynności techniczne, wykraczające poza zakres obowiązków ustawowych, w przypadku których wysokość opłaty ustalona została Zarządzeniem Prezydenta Miasta – wbrew opinii Gminy - podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług, gdyż w tym zakresie działa w charakterze podatnika i powinny być dokumentowane fakturami VAT, a w przypadku gdy czynności te są świadczone rzecz osób fizycznych nieprowadzacych działalności gospodarczej – fakturami VAT wystawianymi na żądanie tych osób.

W odniesieniu do przedmiotowych usług świadczonych na rzecz Gminy, Urzędu Miejskiego lub jego wydziałów stwierdzić należy, że nie występuje tutaj obrót w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, jako że czynności te mają charakter czynności wewnętrznych, tzn. wykonywane są na rzecz jednostek nie posiadających własnej podmiotowości. W związku z tym czynności te nie wymagają dokumentowania fakturą lub rachunkiem, bowiem Gmina w tym zakresie nie działa jako podatnik prowadzący działalność gospodarczą.

Jednocześnie tutejszy organ informuje, że w niniejszej interpretacji nie odniesiono się do kwestii obowiązku pobierania opłat za ww. czynności wykonywane na rzecz Gminy, Urzędu Miejskiego czy określonej komórki tego Urzędu, ponieważ nie należy do zagadnień uregulowanych przepisami prawa podatkowego.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.