INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 13 czerwca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów w ramach umowy komisu do innego państwa Unii Europejskiej, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz wystawienia faktury VAT z tego tytułu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 13 czerwca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podstawy opodatkowania z tytułu dostawy towarów w ramach umowy komisu do innego państwa Unii Europejskiej, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz wystawienia faktury VAT z tego tytułu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W ramach gospodarstwa rolnego prowadzi hodowlę i chów zwierząt futerkowych - działy specjalne produkcji rolnej. Po uboju zwierząt dokonuje dostawy surowych skór, m.in. do Danii dla firmy K. Kontrahent ten jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Danii.

Do każdej partii skór wysyłanych do Danii wystawiana jest Faktura Proforma, określająca ilość i rodzaj skór oraz dokument „Warunki sprzedaży skór przez K” – oba dokumenty łącznie stanowią Umowę Komisu zawartą pomiędzy duńskim podatnikiem a Zainteresowanym, z której wynika, że:

• surowe skóry wyprodukowane przez hodowcę oddawane są do kontrahenta duńskiego w komis i są sprzedawane przez niego na organizowanej aukcji. Skóry są sprzedawane w imieniu podatnika duńskiego na rachunek hodowcy. Zapis ten jest tożsamy z zapisem art. 765 Kodeksu Cywilnego, gdzie przez umowę komisu przyjmujący zlecenie (komisant) zobowiązuje się za wynagrodzeniem (prowizja) w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa do kupna lub sprzedaży rzeczy ruchomych na rachunek dającego zlecenie (komitenta), lecz w imieniu własnym;
• skóry są własnością hodowcy dopóki nie zostaną sprzedane na aukcji przez kontrahenta zagranicznego;
• koszty transportu do kontrahenta duńskiego lub do centrali wyznaczonej przez niego, ponosi hodowca;
• podatnik duński może wypłacać hodowcy na poczet sprzedaży jego skór zaliczki za skóry dostarczone przez niego;
• jeżeli określone egzemplarze skór okażą się bezwartościowe, czyli nie osiągną na aukcji minimalnej ceny ustalonej przez kontrahenta zagranicznego, skóry ze względu na ich wysortowanie, nie są zwracane hodowcy, tylko zostają zniszczone przez kontrahenta zagranicznego na koszt hodowcy;
• rozliczenie za sprzedane skóry odbywa się 21 dnia po zakończeniu aukcji, z uwzględnieniem ewentualnych zaliczek wypłaconych uprzednio hodowcy oraz prowizji należnej komisantowi.
  
  

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 pkt 1 ustawy, przepis art. 13 ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy (czyli przez odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju), rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również wydanie towarów na podstawie umowy komisu między komitentem a komisantem.

W opinii Zainteresowanego, z powyższych przepisów wynika, że jeżeli jako komitent zawiera z komisantem umowę komisu, w wyniku której następuje wywóz skór z terytorium kraju w wykonaniu czynności, o których mowa w art. 7 ustawy (jedną z czynności wymienionych w art. 7 jest wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu), to dostawa skór dla kontrahenta duńskiego jest taką wewnątrzwspólnotową dostawą towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy, dla której stosuje się szczególne uregulowania zawarte w ustawie o podatku VAT dotyczące dostaw towaru przez komitenta dla komisanta na podstawie umowy komisu, a zatem:

• w zakresie ustalania podstawy opodatkowania należy stosować przepisy art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, z którego wynika, że podstawą opodatkowania dla czynności dostawy towarów wynikających z umowy komisu, przez komitenta dla komisanta, stanowi dla komitenta kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku;
• w zakresie ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT należy stosować art. 19 ust. 16a ustawy, z którego wynika, że w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta na podstawie umowy komisu, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta;
• w zakresie ustalania obowiązkowego momentu wystawienia faktury z tytułu dokonania dostawy skór dla komisanta należy stosować § 11 ust. 1 rozporządzenia, z którego wynika, że w przypadku określonym w art. 19 ust. 16a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

1. Czy dla wewnątrzwspólnotowej dostawy skór do Danii dla podatnika duńskiego będącego komisantem dokonanej przez Wnioskodawcę jako komitenta na podstawie opisanej umowy komisu, w zakresie ustalania podstawy opodatkowania, należy stosować przepis art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, z którego wynika, że w przypadku dostawy towarów przez komitenta dla komisanta, na podstawie umowy komisu, podstawę opodatkowania stanowi dla komitenta, kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku...
2. Czy w zakresie ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT należy stosować art. 19 ust. 16a ustawy, z którego wynika, że w przypadku wydania towarów w ramach umowy komisu przez komitenta na rzecz komisanta, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje dla komitenta z chwilą otrzymania przez niego zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta (chodzi tu o dostawę towarów należących do komitenta dokonaną przez komisanta dla osoby trzeciej - ich finalnego nabywcy)...
3. Czy w zakresie ustalania momentu wystawienia faktur VAT przez komitenta z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy skór dla komisanta, na podstawie wiążącej strony umowy komisu, należy stosować § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (z późn. zmianami) – z którego wynika, że w przypadku określonym w art. 19 ust. 16a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego...
   Zainteresowany zaznaczył, iż pytanie nie dotyczy wystawianej przez niego Faktury Proforma, o której mowa w opisie stanu faktycznego, tylko dotyczy faktury VAT wystawianej przez niego z tytułu wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru dokonanej na podstawie opisanej umowy komisu.

Zdaniem Wnioskodawcy, dla wewnątrzwspólnotowej dostawy skór do Danii dla podatnika duńskiego będącego komisantem, dokonanej przez niego jako komitenta na podstawie opisanej umowy komisu, w zakresie ustalania podstawy opodatkowania należy stosować przepis art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, z którego wynika, że w przypadku dostawy towarów przez komitenta dla komisanta, na podstawie umowy komisu, podstawę opodatkowania stanowi dla komitenta kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku (przy WDT stawka podatku wynosi 0% przy zachowaniu przez niego warunków określonych w art. 42 ustawy).

W zakresie ustalania momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT dla dokonanej przez Wnioskodawcę jako komitenta, na podstawie opisanej umowy komisu, wewnątrzwspólnotowej dostawy skór do Danii dla kontrahenta duńskiego będącego komisantem, należy stosować art. 19 ust. 16a ustawy, z którego wynika, że w przypadku wydania towarów na podstawie umowy komisu przez komitenta na rzecz komisanta, obowiązek podatkowy w podatku VAT powstaje dla komitenta z chwilą otrzymania przez niego zapłaty za towar wydany komisantowi, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta (chodzi tu o dostawę towarów należących do komitenta dokonaną przez komisanta dla osoby trzeciej - ich finalnego nabywcy).

Natomiast w zakresie ustalania obowiązującego Zainteresowanego jako komitenta momentu wystawienia faktury VAT z tytułu dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy dla komisanta, na podstawie wiążącej strony umowy komisu, należy stosować § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (z późn. zmianami), z którego wynika, że w przypadku określonym w art. 19 ust. 16a ustawy, fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego, czyli w tym przypadku nie później niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta dla osoby trzeciej - finalnego nabywcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W art. 7 ust. 1 ustawy postanowiono, iż przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:

1. przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2. wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3. wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4. wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5. ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6. oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7. zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii (art. 2 pkt 6 ustawy).

Art. 13 ust. 1 ustawy wskazuje, iż przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

W myśl art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Art. 13 ust. 6 ustawy stanowi, iż wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97 (…).

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest rolnikiem indywidualnym zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W ramach działalności gospodarczej, prowadzi hodowlę i chów zwierząt futerkowych - działy specjalne produkcji rolnej. Zawarł on umowę komisu z kontrahentem duńskim - podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium Danii.

Na podstawie niniejszej umowy komisu:

• surowe skóry wyprodukowane przez Zainteresowanego oddawane są do kontrahenta duńskiego w komis i są sprzedawane przez niego na organizowanej aukcji. Skóry są sprzedawane w imieniu podatnika duńskiego na rachunek Wnioskodawcy;
• skóry są własnością Zainteresowanego dopóki nie zostaną sprzedane na aukcji przez kontrahenta zagranicznego;
• koszty transportu towarów do Danii do kontrahenta duńskiego lub do centrali wyznaczonej przez niego, ponosi Wnioskodawca.
  
  

Z powyższego wynika, że Zainteresowany zawarł z podatnikiem duńskim umowę komisu, której przedmiotem jest komisowa sprzedaż skór zwierząt futerkowych, których dostawcą jest Wnioskodawca. Na podstawie przedmiotowej umowy dochodzi do dostaw tych towarów z terytorium Polski na terytorium Danii. Transakcje te kwalifikowane i rozliczane są przez Zainteresowanego na gruncie podatku od towarów i usług, jako wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Zaznaczyć należy, iż z uwagi na kompleksową regulację dotyczącą opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (w tym także podstawy opodatkowania, momentu powstania obowiązku podatkowego oraz dokumentacji) w niniejszym przypadku, wykluczone jest stosowanie regulacji szczególnej dotyczącej opodatkowania umowy komisu. Zatem w powyższych kwestiach do dostaw towarów dokonywanych przez Wnioskodawcę (komitenta) dla kontrahenta duńskiego (komisanta), dokonywanych na podstawie zawartej pomiędzy nimi umowy komisu, zastosowanie mają przepisy dotyczące wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W myśl art. 29 ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Natomiast stosownie do art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, podstawę opodatkowania czynności maklerskich, czynności wynikających z zarządzania funduszami inwestycyjnymi, czynności wynikających z umowy agencyjnej lub zlecenia, pośrednictwa, umowy komisu lub innych usług o podobnym charakterze stanowi dla komitenta - kwota należna pomniejszona o kwotę prowizji komisanta, pomniejszona o kwotę podatku - w przypadku dostawy towarów dla komisanta.

Mając na uwadze kompleksową regulację dotyczącą opodatkowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, w niniejszej sprawie podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę podatku, zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy.

W związku z tym, stanowisko Zainteresowanego, zgodnie z którym w przedmiotowej sprawie zastosowanie znajdzie art. 30 ust. 1 pkt 3 ustawy, należy uznać za nieprawidłowe.

Tut. Organ zwraca jednak uwagę, że dla Wnioskodawcy kwotą należną jest kwota pomniejszona o kwotę prowizji komisanta (tym samym, nastąpi tutaj zgodność z powołanym art. 30 ustawy).

Zgodnie z przepisem art. 19 ust. 16a ustawy, w przypadku wydania towarów przez komitenta na rzecz komisanta, o którym mowa w art. 7 ust. 1 pkt 3, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przez komitenta zapłaty za wydany towar, nie później jednak niż w ciągu 30 dni od dostawy towarów dokonanej przez komisanta.

Zaznaczyć należy, że przepis ten ma zastosowanie wyłącznie do transakcji krajowych albowiem przepis art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy odnosi się wyłącznie do czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - do odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju.

Wobec tego Zainteresowany, dokonując na podstawie umowy komisu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, nie może uznać, iż obowiązek podatkowy powstaje na zasadach określonych w przepisie art. 19 ust. 16a ustawy.

W odniesieniu do wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów ustawodawca wprowadził bowiem odrębne zasady określenia momentu powstania obowiązku podatkowego, które zawarte są w przepisach art. 20 ustawy.

Przepis art. 20 ust. 1 ustawy wskazuje, że w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów obowiązek podatkowy powstaje 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towarów, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 20a i 20b (przy czym art. 20 ust. 4 i art. 20a i 20b nie mają zastosowania w niniejszej sprawie).

W przypadku gdy przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 1, podatnik wystawił fakturę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury (art. 20 ust. 2 ustawy).

Art. 106 ust. 1 ustawy wskazuje, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Powyższe przepisy zobowiązują podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do wykazania obowiązku podatkowego z tego tytułu z upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru. W przypadku wystawienia faktury przez podatnika przed upływem 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru - obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury.

Mając zatem na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz ww. przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, że Wnioskodawca dokonując na podstawie umowy komisu wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów na rzecz podatnika zarejestrowanego na potrzeby podatku dla transakcji wewnątrzwspólnotowych w Danii, dla celów określenia momentu powstania obowiązku podatkowego winien stosować odpowiednio powołane powyżej regulacje przepisu art. 20 ustawy.

Wobec tego stanowisko Zainteresowanego, iż obowiązek podatkowy powstanie na podstawie art. 19 ust. 16a ustawy, jest nieprawidłowe.

W niniejszej sprawie nie znajdzie zastosowania przepis § 11 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360), zgodnie z którym w przypadkach określonych w art. 19 ust. 10, ust. 13 pkt 1-4 i 7-11, ust. 16a i 16b oraz ust. 19a ustawy fakturę wystawia się nie później niż z chwilą powstania obowiązku podatkowego.

Bowiem jak już wykazano powyżej, w sprawie będącej przedmiotem wniosku art. 19 ust. 16a ustawy nie znajduje zastosowania.

Natomiast szczegółowe zasady wystawiania faktur VAT, w tym w transakcjach wewnątrzwspólnotowych, określa przepis § 9 ust. 1 ww. rozporządzenia, zgodnie z którym fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (…).

Biorąc zatem pod uwagę przepis art. 106 ust. 1 ustawy, z tytułu dokonanej wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów Wnioskodawca jest zobowiązany do wystawienia faktury VAT, nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru.

Zatem stanowisko Zainteresowanego, w myśl którego w zakresie momentu wystawiania faktury VAT należy stosować § 11 ust. 1 cyt. rozporządzenia, należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytań) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione w opisie sprawy, które nie zostały objęte pytaniami, nie mogą być - zgodnie z art. 14b § 1 oraz art. 14f § 2 Ordynacji podatkowej - rozpatrzone.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim, ul. Dąbrowskiego 13, 66-400 Gorzów Wielkopolski po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.