INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 września 2011r. (data wpływu 21 września 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 października 2011r. znak: ... (data wpływu 7 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodów ciężarowych na samochody osobowe – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 września 2011r. wpłynął ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 4 października 2011r. znak: ...(data wpływu 7 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie ustalenia obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego w związku ze zmianą przeznaczenia samochodów ciężarowych na samochody osobowe.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej dokonał zakupu dwóch samochodów, jednego w roku 2009 i jednego w roku 2010, niebędących pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy VAT, o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg lecz nie przekraczających 3500 kg, posiadających homologację samochodu ciężarowego (samochody z tzw. kratką).

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich (TSWE) z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, oraz stanowiskiem zaprezentowanym przez Ministra Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 13 lutego 2009r., znak PT3/812/4/15/CZE/09/185 Wnioskodawca dokonał w 2009r. i 2010r. odliczenia całej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem tych pojazdów. Wnioskodawca zamierza przekwalifikować te pojazdy z samochodów ciężarowych na samochody osobowe.

W ww. piśmie uzupełniającym z dnia 4 października 2011r., Wnioskodawca wyjaśnił, iż:

• jest czynnym podatnikiem VAT,
• nie zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne dla wymienionych w interpretacji samochodów,
• nie oczekuje interpretacji odnośnie kwestii, czy przysługiwało mu prawo do odliczenia podatku naliczonego w pełnej wysokości w momencie nabycia przedmiotowych samochodów,
• po dokonanych zmianach przedmiotowe samochody będą wykorzystywane tylko do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w sytuacji gdy Wnioskodawca nabył samochody ciężarowe i odliczył cały podatek od towarów i usług, w roku 2009 i 2010, a następnie dokona zmiany kategorii pojazdów z ciężarowych na osobowe, będzie zobowiązany do skorygowania uprzednio odliczonego podatku...

Zdaniem Wnioskodawcy, przekwalifikowanie zakupionych w roku 2009 i 2010, samochodów ciężarowych na samochody osobowe nie zrodzi obowiązku skorygowania uprzednio odliczonego podatku naliczonego, związanego z zakupem tych samochodów. Przede wszystkim należy podkreślić, że samochody te były wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej.

Prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, związanego z zakupem przedmiotowych samochodów, stanowiło następstwo wyroku Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008r. w sprawie C-414/07 Magoora sp. z o.o. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Krakowie, oraz stanowiska zaprezentowanego przez Ministra Finansów w interpretacji ogólnej z dnia 13 lutego 2009r., znak PT3/812/4/15/CZE/09/185. Prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, w związku z zakupem pojazdów podobnych, jak będące przedmiotem zapytania, było wielokrotnie potwierdzane w indywidualnych interpretacjach. Tytułem przykładu można wskazać interpretację udzieloną w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 23 kwietnia 2009r., znak IPPP1-443-169/09-7/JB. Celem pełnej jasności należy również dodać, że na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy dotyczącej podatku VAT - ustawy z dnia 8 stycznia 1993r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, zakup pojazdów podobnych do przedmiotowych w sprawie dawał uprawnienie do odliczenia w całości podatku naliczonego.

Obowiązujące obecnie przepisy ustawy VAT nie zawierają takich regulacji, z których wynikałby obowiązek dokonania korekty wcześniej odliczonego podatku naliczonego w przypadku przekwalifikowania samochodu ciężarowego na samochód osobowy. Skoro brak jest takiej regulacji ustawowej, z której wynikałby obowiązek korekty wcześniej odliczonego podatku, to organy podatkowe nie mogą takiego obowiązku nałożyć na podatnika.

Z ostrożności procesowej należy podnieść, że zgodnie z obowiązującym do 31 grudnia 2010r. przepisem art. 86 ust. 5c ustawy VAT na podatnika został nałożony obowiązek dokonania korekty wcześniej odliczonego podatku w przypadku dokonania zmian konstrukcyjnych w pojeździe, lecz wymienionym w art. 86 ust. 4 ustawy VAT, podczas gdy stanowiące przedmiot zapytania pojazdy opisane były w art. 86 ust. 3 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest bezpośredni i bezsporny związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi.

Ustawodawca stworzył zatem podatnikom prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez nich zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy towarów i usług będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Przypadki ograniczenia bądź wyłączenia prawa do odliczenia w stanie prawnym obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r. zawierały przepisy art. 86 ust. 3-7a oraz art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Kwestię korekty podatku naliczonego odliczonego, w związku z nabyciem pojazdu samochodowego, do dnia 31 grudnia 2010r. regulował art. 86 ust. 5c tej ustawy.

Zgodnie z tym przepisem jeżeli zmiany, o których mowa w ust. 5b, zostaną dokonane w okresie 12 miesięcy licząc od miesiąca, w którym otrzymano fakturę lub dokument celny, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w całości w rozliczeniu za okres, w którym dokonano tych zmian.

Przy czym w myśl ust. 5b ww. artykułu, w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 4 pkt 1-4 - podatnik obowiązany jest do pisemnego zawiadomienia naczelnika urzędu skarbowego o tych okolicznościach, w terminie 7 dni od ich zaistnienia.

Zgodnie natomiast z ust. 5 tegoż artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Z dniem 1 stycznia 2011r. nastąpiła zmiana przepisów. Obecnie kwestie korekty podatku naliczonego w związku ze zmianami w pojeździe reguluje art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej ustawą nowelizującą.

Stosownie do treści art. 3 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy nowelizujacej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

W ust. 2 ww. art. 3 wskazano, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej).

Jeżeli w pojeździe dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3, wprowadzono zmiany w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego (art. 3 ust. 4).

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca na potrzeby prowadzonej działalności gospodarczej dokonał zakupu dwóch samochodów, jednego w roku 2009 i jednego w roku 2010, niebędących pojazdami samochodowymi, o których mowa w art. 86 ust. 4 ustawy VAT, o dopuszczalnej ładowności powyżej 500 kg lecz nie przekraczających 3500 kg, posiadających homologację samochodu ciężarowego (samochody z tzw. kratką). Wnioskodawca dokonał w 2009r. i 2010r. odliczenia całej kwoty podatku naliczonego w związku z nabyciem tych pojazdów. Wnioskodawca zamierza przekwalifikować te pojazdy z samochodów ciężarowych na samochody osobowe. W uzupełnieniu do wniosku, Wnioskodawca wyjaśnił, iż jest czynnym podatnikiem VAT, a dla wymienionych samochodów nie zostało przeprowadzone dodatkowe badanie techniczne. Po dokonanych zmianach przedmiotowe samochody będą wykorzystywane tylko do działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca w odniesieniu do ww. samochodów nie występował o wydanie przez okręgową stację kontroli pojazdów zaświadczenia potwierdzającego spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych.

Należy zauważyć, że przepis art. 3 cytowanej ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. obowiązujący od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2012r. nie formułuje obowiązku dokonania korekty podatku naliczonego, w sytuacji jak przedstawiona w przedmiotowej sprawie. Wskazać też trzeba, że treść przywołanych wyżej przepisów art. 3 ust. 4 ustawy nowelizującej, wskazuje, iż mają one zastosowanie w odniesieniu do pojazdów samochodowych, dla których uprzednio wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 3 tego artykułu.

Zatem należy przyjąć, że przepisy te nie mają zastosowania do pojazdów samochodowych, dla których ww. zaświadczenie nie zostało wydane, jak to ma miejsce w przedmiotowej sprawie.

Jeżeli Wnioskodawca dokona zmiany rodzaju przedmiotowych samochodów, to przekwalifikowanie takie nie będzie wywoływało skutków odnośnie wcześniej dokonanego odliczenia, jeżeli zainteresowany dysponuje stosownymi dokumentami, które w momencie zakupu uprawniały do odliczenia podatku naliczonego, a ponadto występował i występuje związek pomiędzy tym zakupem a sprzedażą opodatkowaną.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy, iż przekwalifikowanie, zakupionych w roku 2009 i 2010, samochodów ciężarowych na samochody osobowe nie zrodzi obowiązku skorygowania uprzednio odliczonego podatku naliczonego, związanego z zakupem tych samochodów należało uznać za prawidłowe.

Mając na uwadze powołane przez Wnioskodawcę interpretacje indywidualne należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.