INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) – Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 29 marca 2011r. (data wpływu do tut. organu 5 kwietnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 kwietnia 2011r., wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedaży gruntów.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Dnia 3 kwietnia 2001r. Wnioskodawca nabył za umową zniesienia współwłasności dwie działki: nr 60 i 377/62, położone w ……, gmina ….. o obszarze 0,9050 ha stanowiących rolę, łąkę i drogę.

Następnie dnia 27 czerwca 2001 roku działkę nr 60 o powierzchni 0,5520 ha Wnioskodawca podzielił na trzy mniejsze działki nr 454/60 - o pow. 0,1894 ha i 455/60 – o pow. 0,2122 ha stanowiących łąki i rolę oraz trzecią działkę nr 456/60 - o pow. 0,1504 ha stanowiącą rolę i drogę.

Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT a przedmiotowe działki nabył w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych oraz swojej rodziny, za umową zniesienia współwłasności (bez faktury VAT).

Wnioskodawca 20 sierpnia 2001 roku sprzedał jedną działkę nr 456/60 niezabudowaną stanowiącą jego majątek osobisty. Droga na tej działce w momencie sprzedaży nie była budowlą w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane ani też nie była trwale związana z gruntem.

Pozostałe działki, które zamierza sprzedać Wnioskodawca również pozostają jego majątkiem osobistym i są to działki niezabudowane.

Działka nr 456/60 od momentu nabycia do momentu sprzedaży nie była wykorzystywana do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT ani do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz Wnioskodawca nie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej.

Podobnie działki nr 377/62, 454/60 i 455/60 od momentu nabycia nie były ani nie będą wykorzystywane do momentu zbycia, do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT ani do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz Wnioskodawca nie dokonywał ani nie będzie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Ww. działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie uzyskiwał dopłat unijnych dla ww. działek jak również nie dokonywał jakichkolwiek uatrakcyjnień działek.

Przedmiotowe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie są również objęte studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla działek 377/62, 454/60 i 455/60 oraz dla działki 456/60 do momentu jej zbycia. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, jednakże nie są one przeznaczone do sprzedaży. Wnioskodawca do tej pory sprzedał jedynie działkę nr 456/60 w 2001 roku nieodprowadzając z tego tytułu podatku VAT ani nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy od sprzedaży działek nr 377/62, 454/60 i 455/60 Wnioskodawca będzie musiał odprowadzić podatek VAT ...

Zdaniem Wnioskodawcy, w tym przypadku podatek VAT nie należy się, ponieważ wymienione we wniosku działki nie są działkami budowlanymi w myśl ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług art. 43 pkt 9 oraz ze względu na to iż Wnioskodawca nabył je dla zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych oraz swojej rodziny oraz nie były ani nie są przedmiotem działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT ani też działalności rolniczej jak również Wnioskodawca nie prowadzi działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami gruntowymi ani żadnej innej opodatkowanej podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Czynności te podlegają opodatkowaniu niezależnie od tego, czy zostały wykonane z zachowaniem warunków oraz form określonych przepisami prawa, o czym stanowi art. 5 ust. 2 ww. ustawy.

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, przez towary rozumie się rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 7 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o VAT definiują pojęcie dostawy towarów i świadczenia usług za wynagrodzeniem. W myśl tych przepisów przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Ustawodawca w ww. przepisach poza wskazaniem, że przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, wskazał ponadto, że za świadczenie usług uznawana jest każda transakcja, która nie stanowi dostawy towarów.

Przyjęcie podziału na dostawę towaru oraz świadczenie usług oznacza w praktyce, że wolą ustawodawcy było określenie maksymalnie szeroko przedmiotu opodatkowania podatkiem od towarów i usług, jeżeli nawet wykazane zostałoby w konkretnym przypadku, że nie występuje dostawa towarów to i tak z reguły należy opodatkować czynność kwalifikowaną wówczas jako świadczenie usług. Głównym celem wprowadzenia takiej konstrukcji jest zagwarantowanie, aby każda transakcja, która nie mogłaby zostać uznana za dostawę towarów była opodatkowana jako świadczenie usług, za wyjątkiem tych transakcji, które zostały taksatywnie wyłączone lub zwolnione z opodatkowania.

Powyższe regulacje wynikające z ustawodawstwa wspólnotowego dotyczącego harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych, wprowadzono w tym celu, aby nie dopuścić do:

1. podwójnego opodatkowania,
2. braku opodatkowania,
3. zakłócenia konkurencji.
   
   

Podstawowe bowiem znaczenie dla kształtu i funkcjonowania wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (podatku od towarów i usług) mają fundamentalne cechy tego podatku, tj.:

1. powszechność opodatkowania,
2. faktyczne opodatkowanie konsumpcji,
3. stosowanie podatku od wartości dodanej na wszystkich etapach obrotu towarami i usługami.
   
   

Realizację powyższych fundamentalnych cech podatku od towarów i usług, o których mowa wyżej, gwarantują nie tylko przepisy określające zakres przedmiotowy podatku VAT, tj. cyt. wyżej art. 5, 7 i 8 ustawy o VAT, lecz również przepisy regulujące zakres podmiotowy podatku od towarów i usług, czyli przepisy art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność, podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia „częstotliwości”, przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności.

O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowoprawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie i w okolicznościach noszących znamiona działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

W oparciu o przedstawiony stan prawny stwierdzić należy, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowych, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Przenosząc powyższe na grunt rozpatrywanej sprawy należy uznać, iż sprzedaż przedmiotowych działek z majątku osobistego, nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż zostanie wykonana okazjonalnie, w okolicznościach wskazujących, iż działanie to nie będzie czynione z zamiarem nadania mu stałego charakteru.

Jak wynika z przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego Wnioskodawca nie jest zarejestrowany jako podatnik podatku VAT. W dniu 3 kwietnia 2001r. Wnioskodawca nabył za umową zniesienia współwłasności dwie działki: nr 60 i 377/62 o obszarze 0,9050 ha stanowiących rolę, łąkę i drogę.

Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych oraz swojej rodziny, za umową zniesienia współwłasności. Następnie w dniu 27 czerwca 2001r. działkę nr 60 o powierzchni 0,5520 ha Wnioskodawca podzielił na trzy mniejsze działki nr 454/60 - o pow. 0,1894 ha i 455/60 – o pow. 0,2122 ha stanowiących łąki i rolę oraz trzecią działkę nr 456/60 - o pow. 0,1504 ha stanowiącą rolę i drogę.

W dniu 20 sierpnia 2001r. Wnioskodawca sprzedał jedną działkę nr 456/60 niezabudowaną stanowiącą jego majątek osobisty.

Pozostałe działki, które zamierza sprzedać Wnioskodawca również pozostają jego majątkiem osobistym i są to działki niezabudowane.

Działki nr 377/62, 454/60 i 455/60 od momentu nabycia nie były ani nie będą wykorzystywane do momentu zbycia, do prowadzenia działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT ani do działalności rolniczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług oraz Wnioskodawca nie dokonywał ani nie będzie dokonywał sprzedaży produktów rolnych pochodzących z własnej działalności rolniczej. Ww. działki nie były przedmiotem najmu ani dzierżawy. Wnioskodawca nie uzyskiwał dopłat unijnych dla ww. działek jak również nie dokonywał jakichkolwiek uatrakcyjnień działek.

Przedmiotowe działki nie są objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, nie są również objęte studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego oraz nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy dla działek 377/62, 454/60 i 455/60 oraz dla działki 456/60 do momentu jej zbycia. Wnioskodawca posiada inne nieruchomości, jednakże nie są one przeznaczone do sprzedaży.

Wnioskodawca do tej pory sprzedał jedynie działkę nr 456/60 w 2001r. nieodprowadzając z tego tytułu podatku VAT ani nie składał deklaracji VAT-7 ani zgłoszenia rejestracyjnego VAT-R.

Z powyższego wynika, iż dostawę przedmiotowych nieruchomości uznać należy za transakcję okazjonalną, jednorazową czyli taką, która nie była czyniona z zamiarem nadania jej stałego charakteru. Tym samym w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ustawy o VAT w odniesieniu do przyszłej dostawy działek, gdyż nic nie wskazuje aby dokonując incydentalnej sprzedaży ww. działek działał w takim charakterze, zwłaszcza, że grunt nabyty w wyniku zniesienia współwłasności, służył wyłącznie do własnych celów. Zatem grunt nie był w żaden sposób wykorzystywany w celach zarobkowych. Ponadto działki nie były też przedmiotem umowy najmu i dzierżawy, a tym samym Wnioskodawca nie czerpał pożytku z tego tytułu.

Przedmiotowe działki Wnioskodawca nabył w celu zaspokojenia potrzeb mieszkaniowych własnych oraz swojej rodziny.

Z powyższego wynika, iż Wnioskodawca sprzedając 3 działki będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a zatem czynność ta nie będzie wykonywana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Podsumowując, w oparciu o przedstawione przez Wnioskodawcę zdarzenie przyszłe oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny należy stwierdzić, że dostawa przedmiotowych działek nie będzie podlegała przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczyć zatem należy, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego zdarzenia przyszłego lub stanu prawnego.

Przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia zasadności opodatkowania podatkiem od towarów i usług sprzedanej w 2001r. przez Wnioskodawcę działki nr 456/60, gdyż nie sformułowano zapytania w tym zakresie.

Jednocześnie zauważyć należy, iż powołany we własnym stanowisku przez Wnioskodawcę art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT, zgodnie z którym zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, nie ma w przedmiotowej sprawie zastosowania, gdyż dotyczy on zwolnienia od podatku dostawy towarów, która co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast w przedmiotowej sprawie Wnioskodawca nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług i dostawa działek nr 377/62, 454/60 i 455/60 nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.