INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011r. (data wpływu 18 lutego 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 18 lutego 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania stawki 0% do wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów na podstawie posiadanych dokumentów.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również: Spółka) jest firmą handlującą elementami budynków, które wykorzystywane są m.in. jako obory, kurniki. Firma zajmuje się projektowaniem tych budynków na indywidualne zamówienie klienta a następnie poszczególne elementy budynków, tj. konstrukcje stalowe, fundamenty betonowe, świetliki, płyty, bramy, itp. kupuje od dostawców i organizuje transport tych elementów bezpośrednio do klienta. Spółka prowadzi sprzedaż na rynku polskim, ale zdecydowana większość sprzedaży dokonywana jest rzecz klientów z terenu Unii Europejskiej posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Klienci zagraniczni w większości przypadków nie posiadają i nie posługują się pieczątkami firmy. Spółka zawiera umowy z przewoźnikami i dostarcza towary dla swoich klientów poza granice Polski. Spółka zatem rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Spółka posiada następujące dokumenty dotyczące ww. zdarzeń gospodarczych:

1. kopię fakturę sprzedaży,
2. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
3. egzemplarz CMR z podpisem i pieczątką przewoźnika oraz z podpisem odbiorcy, ale bez pieczątki nabywcy towarów.
   
   

Spółka w większości przypadków otrzymuje od swoich klientów dużą część zapłaty w formie przedpłaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w zaistniałym stanie faktycznym posiadanie przez Spółkę oprócz faktury i specyfikacji ładunku dokument CMR z podpisem odbiorcy towarów, ale bez pieczątki nabywcy są wystarczającymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawniają firmę do stosowania stawki obniżonej 0%...

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyżej przedstawionej sytuacji posiadane dokumenty są wystarczające dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawniają do zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki 0% pod warunkiem posiadania przez podatnika dokonującego tej dostawy odpowiednich dokumentów wskazanych w art. 42 ust. 3 ustawy, jeśli łącznie potwierdzają one dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innego niż Polska.

W celu udokumentowania WDT podatnik powinien posiadać:

• fakturę,
• specyfikację ładunku,
• wydany przez przewoźnika dokument potwierdzający dostarczenie do miejsca ich przeznaczenia poza terytorium Polski.
  
  

Ustawa o VAT nie precyzuje, jaki konkretnie dokument przewozowy jest wymagany. Przepisy stanowią wyłącznie o dokumencie przewozowym otrzymanym od przewoźnika odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z którego jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsce przeznaczenia. Do międzynarodowego transportu drogowego stosuje się przepisy Konwencji o Umowie Międzynarodowego Przewozu Drogowego Towarów (CMR) i Protokół Podpisania z dnia 19 maja 1956r. (dalej: "Konwencja"). Zgodnie z art. 4 Konwencji, dowodem zawarcia umowy przewozu jest list przewozowy, przy czym jego brak lub nieprawidłowość nie wpływa na istnienie ani ważność umowy przewozu. Ponadto, zgodnie z art. 5 Konwencji, list przewozowy wystawia się w trzech oryginalnych egzemplarzach, podpisanych przez nadawcę i przez przewoźnika, przy czym podpisy te mogą być wydrukowane lub też zastąpione przez stemple nadawcy i przewoźnika, jeżeli pozwala na to ustawodawstwo kraju, w którym wystawiono list przewozowy.

Tym samym, zdaniem Spółki, brak pieczęci nabywcy w poz. 24 dokumentu CMR nie oznacza, że dokument ten nie stanowi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 tej ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1. podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
2. osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
3. podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;
4. podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.
   
   

Na mocy art. 13 ust. 6 ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, zarejestrowany jako podatnik VAT UE zgodnie z art. 97, (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 3 ustawy o VAT, w wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 cyt. ustawy o VAT, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, i podał ten numer oraz swój numer, o którym mowa w art. 97 ust. 10, na fakturze stwierdzającej dostawę towarów;
2. podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.
   
   

W świetle ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1. dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),
2. kopia faktury,
3. specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku

-z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Uregulowanie zawarte w art. 42 ust. 4 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

1. imię i nazwisko lub nazwę oraz adres siedziby lub miejsca zamieszkania podatnika dokonującego wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz nabywcy tych towarów;
2. adres, pod który są przewożone towary, w przypadku gdy jest inny niż adres siedziby lub miejsca zamieszkania nabywcy;
3. określenie towarów i ich ilości;
4. potwierdzenie przyjęcia towarów przez nabywcę do miejsca, o którym mowa w pkt 1 lub 2, znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;
5. rodzaj oraz numer rejestracyjny środka transportu, którym są wywożone towary, lub numer lotu - w przypadku gdy towary przewożone są środkami transportu lotniczego.
   
   

W myśl art. 42 ust. 11 cyt. ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1. korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;
2. dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;
3. dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;
4. dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.
   
   

Jak wynika z powyższych uregulowań, prawo podatnika do zastosowania przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów preferencyjnej stawki podatku w wysokości 0%, uzależnione jest w znacznej mierze od posiadania dokumentów potwierdzających jednoznacznie, iż doszło do wywozu towaru poza terytorium Polski i dostarczenia do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego. Istotą przywołanych przepisów jest zobowiązanie podatnika do udowodnienia, iż towary będące przedmiotem dostawy, rzeczywiście opuściły terytorium kraju, ze względu na korzystniejsze, niż w odniesieniu do dostaw krajowych, skutki podatkowe.

Mając na uwadze powołane przepisy, należy podkreślić, iż podstawowe znaczenie dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów mają dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy.

Dowody zawarte w art. 42 ust. 11 ustawy, mają zastosowanie w okolicznościach, gdy dostawca towarów dysponuje dokumentami wymaganymi w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy, lecz dokumenty te nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy. Wówczas można uznać za dowody dostawy towarów inne dokumenty, wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy. Przepis ten nie pozwala jednak na kompleksowe i całkowite zastąpienie dokumentów wymienionych w art. 42 ust. 3 bądź ust. 4 ustawy i dokumentowanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy.

Dodatkowo należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym (łącznie z pozostałymi dowodami wskazanymi w art. 42 ust. 3 ustawy), że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956r. (Dz. U. z 1962r. Nr 49, poz. 238 ze zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu.

Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca jest firmą handlującą elementami budynków, które wykorzystywane są m.in. jako obory, kurniki. Firma zajmuje się projektowaniem tych budynków na indywidualne zamówienie klienta a następnie poszczególne elementy budynków, tj. konstrukcje stalowe, fundamenty betonowe, świetliki, płyty, bramy, itp. kupuje od dostawców i organizuje transport tych elementów bezpośrednio do klienta. Spółka prowadzi sprzedaż na rynku polskim, ale zdecydowana większość sprzedaży dokonywana jest rzecz klientów z terenu Unii Europejskiej posiadających właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy. Klienci zagraniczni w większości przypadków nie posiadają i nie posługują się pieczątkami firmy. Spółka zawiera umowy z przewoźnikami i dostarcza towary dla swoich klientów poza granice Polski. Spółka zatem rozpoznaje wewnątrzwspólnotowe dostawy towarów.

Spółka posiada następujące dokumenty dotyczące ww. zdarzeń gospodarczych:

1. kopię fakturę sprzedaży,
2. specyfikację poszczególnych sztuk ładunku,
3. egzemplarz CMR z podpisem i pieczątką przewoźnika oraz z podpisem odbiorcy, ale bez pieczątki nabywcy towarów.
   
   

Spółka w większości przypadków otrzymuje od swoich klientów dużą część zapłaty w formie przedpłaty.

Wnioskodawca wniósł o rozstrzygnięcie, czy w zaistniałym stanie faktycznym posiadanie przez niego, oprócz kopii faktury sprzedaży i specyfikacji ładunku, dokumentu CMR z podpisem odbiorcy towarów, bez pieczątki nabywcy są wystarczającymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawniają firmę do stosowania stawki obniżonej 0%.

Wątpliwości Wnioskodawcy, wynikają z faktu, iż klienci zagraniczni w większości przypadków nie posiadają i nie posługują się pieczątkami firmy.

Zdaniem Wnioskodawcy, brak pieczęci nabywcy w poz. 24 dokumentu CMR nie oznacza, że dokument ten nie stanowi dokumentu, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT.

Zauważyć należy, że powołane wyżej przepisy, w tym również art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy o VAT, nie rozstrzygają co do formy potwierdzenia faktu dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Zasadniczo dopuszczalna będzie więc każda forma takiego potwierdzenia, w tym również podpis odbiorcy ale bez pieczątki nabywcy towarów, byle uprawdopodobniony został fakt dokonania takiej dostawy, tj. fakt, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju.

Jednak w celu uniknięcia wątpliwości, co do tożsamości osoby podpisującej i potwierdzającej tym samym fakt dostarczenia towaru, dążyć należy do uzyskania czytelnej formy identyfikacji osoby sygnującej (posiadającej nie budzące wątpliwości umocowanie). Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje brak pieczątki nabywcy na dokumencie CMR.

Odnosząc wskazany wyżej stan prawny do przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego należy stwierdzić, iż wymienione we wniosku dokumenty, którymi dysponuje Wnioskodawca – łącznie z ww. dokumentem CMR z podpisem odbiorcy towarów, bez pieczątki nabywcy są wystarczającymi dokumentami potwierdzającymi dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - mogą być wystarczającą podstawą do udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i zastosowania preferencyjnej stawki 0%.

Podkreślić należy, że to czy posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty - w tym dokument CMR z podpisem osoby występującej w imieniu odbiorcy – rzeczywiście potwierdzają dokonanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, może być ocenione jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ pierwszej instancji, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy, iż w przedstawionej sytuacji posiadane dokumenty są wystarczające dla udokumentowania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów i uprawniają do zastosowania preferencyjnej stawki 0%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.