INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2011r. (data wpływu 21 lutego 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu 27 maja 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT do usług budowlanych świadczonych w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r. – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lutego 2011r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania 23% stawki podatku VAT do usług budowlanych świadczonych w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z dnia 24 maja 2011r. (data wpływu 27 maja 2011r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z dnia 13 maja 2011r. znak: IBPP2/443-270/11/RSz.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę (dalej: „Spółka”) jest świadczenie usług budowlanych. Spółka w oparciu o zawarte uprzednio umowy świadczyła usługi budowlane na rzecz różnych podmiotów w trakcie całego 2010r. W niektórych przypadkach świadczenie tych usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce np. w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r. (w tym okresie była faktycznie prowadzona część prac budowlanych wynikających z umowy). Zgodnie z praktyką przyjętą przez Spółkę, która także została potwierdzona w umowach zawartych z kontrahentami, w takich przypadkach po 31 grudnia 2010r. (np. w styczniu 2011r.) Spółka przygotowywała przejściowe świadectwo płatności (dalej: „IPC”), które wskazywało, np. zakres usług budowlanych świadczonych w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r., koszty tych usług, etc. Następnie dokument IPC był przekazywany kontrahentowi i po jego obustronnej aprobacie był podpisywany przez osoby reprezentujące Spółkę (np. kierownika budowy) i kontrahenta (np. akceptanta technicznego). Dokument IPC był traktowany przez obydwie strony, jako protokół zdawczo-odbiorczy. Na jego podstawie Spółka wystawiała fakturę sprzedaży, przyjmując, jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) datę obustronnego podpisania dokumentu IPC. Zatem, jeżeli dokument IPC, który został obustronnie podpisany, np. 15 stycznia 2011r., a obejmował okres prac budowlanych faktycznie prowadzonych od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r., to Spółka przyjmowała, że wykonanie usług budowlanych nastąpiło 15 stycznia 2011r. i zgodnie z art. 41 ust. 14a - 14f ustawy o podatku VAT stosowała do nich 23% stawkę VAT. Taka praktyka była przez Spółkę stosowana w trakcie 2010r. i będzie stosowana w trakcie 2011r. Nie była ona również kwestionowana w trakcie kontroli podatkowych prowadzonych w Spółce. Niemniej, niektórzy kontrahenci, kwestionują powyższą praktykę i w oparciu o tożsame przepisy art. 41 ust. 14a - 14f wymagają od Spółki stosowania w takich przypadkach jak ten wspomniany powyżej 22% stawki VAT, stąd po stronie Spółki powstała wątpliwość w tym zakresie.

W piśmie uzupełniającym z dnia 24 maja 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż stan faktyczny we wniosku przedstawia faktyczne czynności, których dokonała spółka, a które zakończyły się wystawieniem faktury sprzedaży z tytułu świadczenia usług budowlanych z 23% stawką podatku VAT (której to prawidłowe zastosowanie spółka pragnie potwierdzić). Główny nacisk w stanie faktycznym spółka kładzie na tym, że w rozważanych przypadkach na potrzeby określenia właściwej stawki podatku VAT zastosowała odpowiednio (zgodnie z przeprowadzonym przez siebie wnioskowaniem) art. 41 ust. 14a - 14f ustawy o VAT, co następnie przełożyło się, jak wskazała spółka na 23% stawkę podatku VAT. Równocześnie, spółka pragnie zaznaczyć, że wskazany stan faktyczny powinien być interpretowany wyłącznie w kontekście otrzymania odpowiedzi na pytanie o prawidłowość (brak) stawki podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (zmodyfikowane w piśmie z dnia 24 maja 2011r.) :

Czy w opisanym przypadku Spółka zasadnie wystawiła faktury sprzedaży z 23% stawką VAT...

Stanowisko Wnioskodawcy:

W omawianym przypadku Wnioskodawca powinien wystawiać faktury z 23% stawką VAT.

Zgodnie z art. 41 ust. 14a ustawy o VAT, w przypadku czynności, która podlega podatkowi VAT i która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku (tzn. przed 1 stycznia 2011r.), dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki lub po tym dniu, czynność ta podlega podatkowi VAT według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Kluczowym twierdzeniem w cytowanym przepisie jest „wykonanie przed dniem zmiany stawki podatku”.

Zdaniem Spółki, wykonanie usług budowlanych następuje w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego), tj. w przypadku opisanym w stanie faktycznym 15 stycznia 2011r.

Dopiero wtedy, bowiem obydwie strony umowy ostatecznie zatwierdzają zakres usług budowlanych świadczonych w danym okresie (tutaj: od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r.), koszty tych usług, etc. Tym samym, dopiero wtedy Spółka jest w posiadaniu wszelkich niezbędnych informacji do wystawienia prawidłowej faktury sprzedaży w VAT.

Przyjęcie, że wykonanie usług budowlanych następuje w ostatnim dniu okresu faktycznego świadczenia tych usług (tutaj: 31 grudnia 2010r.) może prowadzić do niewłaściwego rozliczania podatku VAT. Wnioskodawca założył, bowiem, że obustronne podpisanie dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego) następuje nie 15 stycznia 2011r., ale 28 lutego 2011r. i z tym dniem wystawiana jest przez Spółkę faktura sprzedaży z terminem płatności 30 dni. Jeżeli Wnioskodawca uzna, że wykonanie usługi budowlanej nastąpiło 31 grudnia 2010r., to zgodnie z art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, Spółka jest zobowiązania do rozpoznania obowiązku w podatku VAT z tytułu świadczenia tych usług w deklaracji VAT-7 składanej najpóźniej 25 lutego 2011r. A przecież na ten moment ani zakres ani koszty usług budowlanych nie są jeszcze ostatecznie ustalone, zatem Spółka nie posiada pełnej wiedzy, jaka powinna być kwota stanowiąca podstawę podatku VAT na fakturze sprzedaży. Przyjęcie przez Spółkę w tym momencie „szacunku” dotyczącego zakresu i kosztów usług budowlanych powoduje, że trzy dni po złożeniu deklaracji VAT-7 trzeba ją korygować.

Zdaniem Spółki, opisane powyżej problemy nie powstają, jeżeli Wnioskodawca przyjmie, że wykonanie usług budowlanych następuje w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego). Wracając do przykładu z czwartego paragrafu, ponieważ na 25 lutego 2011r. usługi nie są wykonane (nie było dokumentu IPC) to Spółka nie ujmuje obrotu z tytułu tych usług w deklaracji VAT-7 za styczeń 2011r., lecz mając obustronnie podpisany dokument IPC z datą 28 lutego 2011r. może z taką samą datą wystawić fakturę sprzedaży i ująć obrót, który wynika z tej faktury w deklaracji VAT-7 za luty 2011r., mając wtedy świadomość pełnej poprawności tej deklaracji. Spółka uważa, że takie podejście, tzn. przyjęcie, że wykonanie usług budowlanych następuje w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego) jest prawidłowe zarówno w kontekście określenia stawki podatku VAT jak i chwili powstania obowiązku w podatku VAT, powodując pełną kompatybilność tych kategorii. Wnioskodawca przyjęte przez niego stanowisko uzasadnia również dokładaną analizą ustawy o VAT, jak i przepisów z innych dziedzin prawa. Ustawa o podatku VAT nie definiuje, bowiem pojęcia „wykonania usług budowlanych”, zatem celem jego wyjaśnienia można sięgać do takich aktów prawnych jak ustawa z 23 kwietnia

1964r. Kodeks Cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm). Kodeks Cywilny w art. 647 stwierdza, że przez zawarcie umowy o roboty budowlane wykonawca jest zobowiązany do oddania obiektu, który został wykonany zgodnie z projektem i zasadami wiedzy technicznej, a inwestor jest zobowiązany w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, do odbioru obiektu i zapłaty wykonawcy umówionego wynagrodzenia. Powyższy przepis wyraźnie wskazuje wzajemne uprawnienia i zobowiązania stron umowy o roboty budowlane zaznaczając zasadniczo po stronie wykonawcy oddanie obiektu, a po stronie inwestora odbiór obiektu.

Tylko po takim oddaniu - odbiorze obiektu przez strony umowy o roboty budowlane Kodeks Cywilny pozwala na jej traktowanie jako umowy prawidłowo wykonanej. Spółka dochodzi do analogicznego wniosku po analizie przepisów ustawy z 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz. U. Nr 156, poz. 1118 z późn. zm), które w art. 3 pkt 13 tejże ustawy mówią o „protokołach odbioru częściowego” i „protokołach odbioru końcowego” jako jednym z elementów „dokumentacji budowy”. W praktyce budowlanej terminem protokołu określa się dokument, który w istocie zatwierdza wykonanie prac w zakresie w nim wskazanym. Z protokołu jasno zatem wynika kto, kiedy, gdzie i jakie prace wykonał oraz kiedy obydwie strony umowy zgodziły się z tym faktem. Oznacza to, że Prawo budowlane, podobnie jak Kodeks Cywilny, uznaje, że wykonanie usługi budowlanej następuje w momencie technicznego odbioru prac, na którą to okoliczność strony umowy sporządzają obustronnie podpisany tzw. protokół zdawczo-odbiorczy.

To stanowisko wspiera między innymi Dyrektor IS w Katowicach w piśmie z 2 grudnia 2010r. sygn. IBPP3/443-634/10/KO: „odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem powszechnie jest utożsamiany z wykonaniem usługi - dzień podpisania protokołu to dzień wykonania usługi".

Sumując, w opinii Spółki wtedy, kiedy świadczenie usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce, np. w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r., a dokument IPC został obustronnie podpisany, np. 15 stycznia 2011r.), a obejmował okres prac budowlanych faktycznie prowadzonych w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r., to Spółka powinna przyjąć, że wykonanie usług budowlanych nastąpiło 15 stycznia 2011r. i zgodnie z art. 41 ust. 14a - 14f ustawy o podatku VAT stosować do nich 23% stawkę VAT. Tak samo Spółka powinna działać we wszystkich tych przypadkach, kiedy świadczenie przez nią usług budowlanych miało miejsce do 31 grudnia 2010r., natomiast dokument IPC został obustronnie podpisany po 31 grudnia 2010r.

W piśmie uzupełniającym z dnia 24 maja 2011r. Wnioskodawca wyjaśnił, iż stanowisko spółki brzmi jak następuje: „w opinii spółki, w opisanym przypadku spółka zasadnie wystawiła faktury sprzedaży z 23% stawką VAT”. Wszelkie pozostałe argumenty, które spółka przedstawiła w swoim stanowisku mają na celu wyłącznie przedstawienie wnioskowania spółki na gruncie analizy treści art. 41 ust. 14a - 14f ustawy o VAT (szczególnie tego fragmentu artykułu „czynność ta podlega podatkowi VAT według stawki podatku obowiązującej dla tej czynności w momencie jej wykonania”), które doprowadziło ją do przekonania o obowiązku stosowania 23% stawki VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z brzmieniem art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem art. 41 ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 146a pkt 1 ww. ustawy o VAT – obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011r. - w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Należy zauważyć, iż w celu umożliwienia prawidłowego zastosowania stawki podatku VAT dla czynności wykonywanych na przełomie roku – objętych dwoma reżimami prawnymi, ustawodawca nowelizując przepisy ustawy o podatku od towarów i usług z dniem 1 stycznia 2011r., w ustawie o podatku od towarów i usług wprowadził przepisy przejściowe uwzględnione w art. 41 ust. 14a do 14h ww. ustawy.

Na szczególną uwagę w przedmiotowej sprawie zasługuje treść przepisu art. 41 ust. 14a ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że głównym przedmiotem działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę jest świadczenie usług budowlanych. Spółka w oparciu o zawarte uprzednio umowy świadczyła usługi budowlane na rzecz różnych podmiotów w trakcie całego 2010r. W niektórych przypadkach świadczenie tych usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce np. w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r. (w tym okresie była faktycznie prowadzona część prac budowlanych wynikających z umowy).

Zgodnie z praktyką przyjętą przez Spółkę, która także została potwierdzona w umowach zawartych z kontrahentami, w takich przypadkach po 31 grudnia 2010r. (np. w styczniu 2011r.) Spółka przygotowywała przejściowe świadectwo płatności (dalej: „IPC”), które wskazywało, np. zakres usług budowlanych świadczonych w okresie od 15 listopada 2010r. do 31 grudnia 2010r., koszty tych usług, etc.

Następnie dokument IPC był przekazywany kontrahentowi i po jego obustronnej aprobacie był podpisywany przez osoby reprezentujące Spółkę (np. kierownika budowy) i kontrahenta (np. akceptanta technicznego). Dokument IPC był traktowany przez obydwie strony, jako protokół zdawczo-odbiorczy. Na jego podstawie Spółka wystawiała fakturę sprzedaży, przyjmując, jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) datę obustronnego podpisania dokumentu IPC.

Dokonując analizy przytoczonych wyżej regulacji prawnych należy zwrócić uwagę, iż powołany przepis art. 41 ust. 14a ustawy pozwala na zastosowanie stawki podatku VAT obowiązującej przed dniem jej zmiany w przypadku, gdy czynność podlegająca opodatkowaniu została wykonana przed dniem zmiany stawki, a obowiązek podatkowy powstał w dniu zmiany stawki lub po tym dniu.

W związku z powyższym w przedmiotowej sprawie istotnym jest ustalenie terminu powstania obowiązku podatkowego dla danych czynności, jak również zdefiniowanie momentu, w którym usługi zostały wykonane.

Kwestia dotycząca powstania obowiązku podatkowego w podatku VAT została uregulowana w art. 19 ww. ustawy.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 19 ust. 1 ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

W myśl art. 19 ust. 5 ww. ustawy, przepis ust. 4 stosuje się odpowiednio do faktur za częściowe wykonanie usługi.

Jak stanowi art. 19 ust. 11 ww. ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Należy zauważyć, iż ustawodawca w art. 19 ust. 13 ww. ustawy, w sposób szczególny uregulował powstanie obowiązku podatkowego dla określonych czynności, w tym dla usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

I tak, stosownie do art. 19 ust. 13 pkt 2 lit. d ustawy o VAT, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania całości lub części zapłaty, nie później jednak niż 30. dnia, licząc od dnia wykonania usług budowlanych lub budowlano-montażowych.

Oznacza to, że z tytułu wykonania usługi budowlanej lub budowlano–montażowej dla powstania obowiązku podatkowego znaczenie ma termin zapłaty, ale tylko wówczas, gdy kontrahent dokona płatności za wykonaną na jego rzecz usługę przed upływem 30 dni od dnia jej wykonania, gdyż 30. dnia obowiązek podatkowy powstaje niezależnie od tego, czy zapłaty dokonano, czy nie.

Na mocy art. 19 ust. 14 ww. ustawy, przepis ust. 13 pkt 2 lit. d stosuje się również do usług przyjmowanych częściowo, których odbiór jest dokonywany na podstawie protokołów zdawczo-odbiorczych.

Ustawodawca w ustawie o podatku od towarów i usług nie zdefiniował pojęcia protokołu zdawczo-odbiorczego, ponadto ustawa nie zawiera definicji „wykonania usługi”. Pojęcie „protokoły odbiorów częściowych i końcowych” występuje w art. 3 pkt 13 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. – Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 243, poz. 1623 ze zm.), jako jeden z elementów „dokumentacji budowy”.

W praktyce terminem protokołu zdawczo-odbiorczego określa się dokument, który w istocie ma w założeniu wyrażać potwierdzenie i akceptację wykonanych prac, w tym ich zakres. Z protokołu winno zatem wynikać kto, kiedy i jakie prace wykonał oraz wskazanie, że określonego dnia zostały one przyjęte przez drugą stronę. Istotne jest to, aby dokument ten spełniał swoją funkcję – w sposób jednoznaczny określał prace, jakie zostały przyjęte (odebrane).

Z kolei za datę wykonania usługi (lub jej części), w przypadku usług budowlanych, powszechnie przyjmuje się dzień odbioru technicznego robót, potwierdzony protokołem zdawczo-odbiorczym lub innym dokumentem stwierdzającym przyjęcie wykonanej usługi. Z przepisów prawa budowlanego wynika zatem, iż wykonanie części usługi rozumie się jako odbiór techniczny robót, na okoliczność którego sporządza się stosowny protokół odbioru – częściowy bądź końcowy.

W tym miejscu zauważyć należy również, że zgodnie z art. 643 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) zamawiający obowiązany jest odebrać dzieło, które przyjmujący zamówienie wydaje mu zgodnie ze swym zobowiązaniem. Natomiast, w myśl art. 647 zawartego w Tytule XVI (Umowa o roboty budowlane) k.c., przez umowę o roboty budowlane wykonawca zobowiązuje się do oddania przewidzianego w umowie obiektu, wykonanego zgodnie z projektem i z zasadami wiedzy technicznej, a inwestor zobowiązuje się do dokonania wymaganych przez właściwe przepisy czynności związanych z przygotowaniem robót, w szczególności do przekazania terenu budowy i dostarczenia projektu, oraz do odebrania obiektu i zapłaty umówionego wynagrodzenia. W myśl art. 658 k.c. przepisy tytułu XVI stosuje się odpowiednio do umowy o wykonanie remontu budynku lub budowli.

Z przywołanych przepisów wynika zatem wprost, że zamawiający (art. 643 k.c.) lub inwestor (art. 647 k.c.) mają obowiązek odbioru robót budowlanych wykonawców, podwykonawców lub też generalnego wykonawcy. Odbiór robót jest więc elementem przełomowym w stosunkach o roboty budowlane, z jednej strony potwierdza wykonanie zobowiązania i otwiera wykonawcy prawo do żądania wynagrodzenia, bądź wskazuje na jego niewykonanie lub nienależyte wykonanie w całości lub w części wobec istnienia wad i rodzi odpowiedzialność za wady ujawnione przy odbiorze, a z drugiej strony wyznacza początek biegu terminów rękojmi za wady.

Odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem powszechnie jest utożsamiany z wykonaniem usługi – dzień podpisania protokołu to dzień wykonania usługi.

Strony w umowach cywilnoprawnych określają co jest przedmiotem sprzedaży. Zatem, forma, sposób i rodzaj dokumentu potwierdzającego wykonanie robót budowlanych, co do zasady, winien być określony w umowie łączącej strony.

Ustosunkowując się do powyższego zauważyć należy, iż w zaistniałej sytuacji, gdy świadczenie usług budowlanych na rzecz kontrahentów miało miejsce, np. w okresie od dnia 15 listopada 2010r. do dnia 31 grudnia 2010r., a dokument IPC (przejściowe świadectwo płatności) został wystawiony w styczniu 2011r. a następnie obustronnie podpisany, np. w dniu 15 stycznia 2011r., to dokument "IPC" traktowany przez obydwie strony, jako protokół zdawczo-odbiorczy, wystawiony przez Wnioskodawcę, stanowi potwierdzenie odbioru wykonania przez niego określonego zakresu usług budowlanych w dniu 15 stycznia 2011r.

Zdaniem Wnioskodawcy, wykonanie usług budowlanych nastąpiło w momencie obustronnego podpisania dokumentu IPC (protokołu zdawczo-odbiorczego), tj. w przypadku opisanym w stanie faktycznym, w dniu 15 stycznia 2011r.

W omawianym przypadku, dla celów opodatkowania VAT, odbiór techniczny robót potwierdzony stosownym protokołem zdawczo-odbiorczym jest utożsamiany z wykonaniem usługi - dzień podpisania protokołu to dzień wykonania usługi", bowiem jak stwierdził Wnioskodawca, dokument IPC był traktowany przez obydwie strony, jako protokół zdawczo-odbiorczy.

Wobec powyższego stwierdzić należy, iż dzień ww. podpisania protokołu, tj. dzień 15 stycznia 2011r., należy uznać za dzień wykonania wskazanych usług.

Należy zauważyć, iż wątpliwości Wnioskodawcy odnoszą się do kwestii, czy w zaistniałej sytuacji Spółka zasadnie wystawiła faktury sprzedaży ze stawką 23%.

Na podstawie art. 106 ust. 1 ustawy o VAT podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W myśl art. 106 ust. 4 ustawy o VAT, podatnicy, o których mowa w ust. 1-3, nie mają obowiązku wystawiania faktur, o których mowa w ust. 1 i 2, osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej. Jednakże na żądanie tych osób podatnicy są obowiązani do wystawienia faktury.

Z powołanych powyżej przepisów, art. 106 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, iż podatnik wystawia fakturę w przypadku sprzedaży towaru lub usługi.

Z treści wniosku wynika, że na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego Spółka wystawiła fakturę sprzedaży, przyjmując, jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) datę obustronnego podpisania dokumentu IPC.

Z uwagi na fakt, iż – jak już stwierdzono powyżej – dniem wykonania usług budowlanych świadczonych w okresie od dnia 15 listopada 2010r. do dnia 31 grudnia 2010r. jest dzień 15 stycznia 2011r., brak jest podstaw do uznania, iż ww. usługi budowlane opodatkowane są stawką 22%.

Zatem, mając na uwadze powyższe okoliczności, należy uznać, że Wnioskodawca jest obowiązany wystawić fakturę VAT stwierdzającą dokonanie sprzedaży ze stawką 23%.

W przedmiotowej sprawie nie znajdzie zastosowania również cyt. wyżej przepis art. 41 ust. 14a ww. ustawy, zgodnie z którym w przypadku czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem, która została wykonana przed dniem zmiany stawki podatku, dla której obowiązek podatkowy powstaje w dniu zmiany stawki podatku lub po tym dniu, czynność ta podlega opodatkowaniu według stawek podatku obowiązujących dla tej czynności w momencie jej wykonania.

W sytuacji przedstawionej we wniosku czynności podlegające opodatkowaniu, objęte protokołem zdawczo-odbiorczym podpisanym obustronnie w dniu 15 stycznia 2011r. oraz udokumentowane fakturą, zostały wykonane w dniu 15 stycznia 2011r., a zatem już po dniu zmiany stawki podatku, również obowiązek podatkowy dla ww. czynności powstaje po dniu zmiany stawki podatku (tj. w 2011r.), zatem uwzględniając brzmienie art. 146a pkt 1 ww. ustawy, przedmiotowe czynności winny zostać w całości opodatkowane stawką podatku obowiązującą od dnia 1 stycznia 2011r., w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, iż „w opisanym przypadku spółka zasadnie wystawiła faktury sprzedaży z 23% stawką VAT”, należało uznać za prawidłowe.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii zasadności zastosowania przez Wnioskodawcę do ww. usług budowlanych 23% stawki podatku VAT jako stawki podstawowej podatku, faktury sprzedaży wystawionej na podstawie obustronnie podpisanego dokumentu IPC z datą 28 lutego 2011r., rozliczania podatku VAT z tytułu przedmiotowych transakcji, ujęcia faktury w deklaracji VAT-7 (składanej najpóźniej 25 lutego 2011r.), jak również podstawy opodatkowania, gdyż Wnioskodawca nie zadał pytania w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Należy też wyjaśnić, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Należy zatem zaznaczyć, że wydając przedmiotową interpretację tut. organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie stanu faktycznego, z którego wynika, iż dokument IPC został obustronnie podpisany w dniu 15 stycznia 2011r. Na jego podstawie Spółka wystawiła fakturę sprzedaży, przyjmując, jako datę sprzedaży (datę wykonania usług budowlanych) datę obustronnego podpisania dokumentu IPC.

Należy podkreślić, że niniejsza interpretacja indywidualna traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku–Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.