INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 31.05.2011 r. (data wpływu 06.06.2011 r.), uzupełnionym w dniu 09.08.2011 r. na wezwanie tut. Oranu z dnia 29.07.2011 r. (skutecznie doręczone w dniu 03.08.2011 r.) oraz w dniu 19.09.2011 r. (data wpływu 21.09.2011 r.) na wezwanie tut. Organu z dnia 06.09.2011 r. (skutecznie doręczone w dniu 12.09.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 06.06.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczek pieniężnych. Wniosek uzupełniony został w dniu 09.08.2011 r., na wezwanie Organu z dnia 29.07.2011 r. oraz pismem z dnia 19.09.2011 r., złożonym w dniu 19.09.2011 r. (data wpływu 21.09.2011 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 06.09.2011 r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Sp. z o.o. jest podmiotem, którego podstawowym zakresem działalności jest działalność portali internetowych oraz działalność związana z oprogramowaniem i doradztwem w zakresie informatyki. Firma jest obecnie w fazie rozwoju działalności i jest w trakcie realizacji projektu związanego z budową innowacyjnego systemu internetowego. Projekt ten jest realizowany między innymi w oparciu o środki unijne.

Na pokrycie bieżącej działalności Spółka pożycza środki od udziałowca - firmy T. Sp. z o.o. Spółka otrzymała również pożyczki od podmiotu niepowiązanego (na postawie umów pożyczek z dnia 10.05.2010 i 20.07.2010 na łączną kwotę 50 000 zł - pożyczki udzielone poza systemem bankowym). Od tych czynności złożono deklarację PCC i odprowadzono podatek w ustawowej wysokości. Wspomniane umowy pożyczek są oprocentowane 10% w skali roku. Zgodnie z zapisami umowy pożyczki nie są jeszcze zwrócone. Po zwrocie pożyczek Pożyczkodawca wystawi fakturę VAT ze stawką zwol. na odsetki.

Miejsce zawarcia umów pożyczek to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Miejsce znajdowania się pieniędzy w chwili zawarcia ww. umów to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podmiot nie wyklucza zaciągnięcia kolejnych pożyczek w przyszłości. Firmy będące stronami w umowie są zarejestrowanymi; czynnymi podatnikami VAT, mającymi siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nie mającymi usług pośrednictwa finansowego w zakresie swojej działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

Czy wystawienie faktury VAT ze stawką zwol. na odsetki od pożyczki jest równoznaczne z opodatkowaniem tej czynności i czy w związku z powyższym istnieje możliwość zwolnienia z płacenia podatku PCC w sytuacji opodatkowania wyżej opisanej czynności stawką VAT zwol. (na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy o VAT)...

Czy istnieje możliwość zwrotu zapłaconego już podatku PCC...

Czy w przyszłości w przypadku zaistnienia takiej czynności podmiot zobowiązany jest do składania deklaracji PCC3...

Niniejsza interpretacja indywidualna dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego.

W części dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych wniosek został rozpatrzony odrębnie: w zakresie stanu faktycznego wydana została interpretacja indywidualna nr IPPB2/436-200/11-4/AF natomiast w zakresie zdarzenia przyszłego interpretacja nr IPPB2/436-200/11-5/AF.

Zdaniem Wnioskodawcy:

Umowy pożyczki podlegają podatkowi od czynności cywilnoprawnych (PCC) na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z 9 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (Dz. U. z 2010 r. nr 101, poz. 649 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 pkt 4 ustawy o PCC nie podlegają podatkowi czynności cywilnoprawne jeżeli przynajmniej jedna ze stron z tytułu dokonania tej czynności jest opodatkowana podatkiem od towarów i usług lub zwolniona z podatku od towarów i usług, z wyjątkami, które nie mają zastosowania w przypadku umowy pożyczki.

Według wiedzy jaką posiada Spółka czynność udzielenia pożyczki jest usługą pośrednictwa finansowego, która zwolniona jest z VAT na podstawie w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.), a więc podatek PCC od przedmiotowej pożyczki nie wystąpi. Warunkiem takiego zwolnienia jest wystawienie FV na odsetki od pożyczki ze stawką „zwolnioną”.

Zatem zasadne jest wystąpienie o zwrot odprowadzonego podatku PCC, a w przyszłości, gdy opisana czynność będzie miała miejsce podmiot nie będzie zobowiązany do składania deklaracji PCC3 skoro nie podlega ona opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

W tym miejscu zaznaczyć należy, iż przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe, jak również pytania i stanowisko Wnioskodawcy do przedstawionych pytań sformułowane zostały ostatecznie w uzupełnieniu wniosku z dnia 19.09.2011 r. (data wpływu 21.09.2011 r.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy).

Z powołanych przepisów wynika, że każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi, co do zasady, usługę w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona (nabywca) jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia,

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).
  
  

Należy podkreślić, iż oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało, jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dana czynność podlega opodatkowaniu podatkiem VAT wówczas, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą, a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Udzielenie pożyczki stanowi świadczenie na rzecz innego podmiotu, polegające na udostępnieniu kapitału na wskazany w umowie okres czasu. Czynność udzielenia pożyczki w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w zamian za wynagrodzenie (odsetki), stanowi zatem odpłatne świadczenie usług, co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT. Zatem odsetki otrzymane z tytułu udzielonej pożyczki stanowią wynagrodzenie z tytułu jej udzielenia.

Zgodnie z art. 29. ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W art. 41 ust. 1 ustawy postanowiono, iż stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110 wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476 ze zm.). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. Zasadnicze znaczenie ma w tym przypadku dodanie do art. 43 ust. 1 ustawy punktów 38-41, regulujących zwolnienia od podatku działalności finansowej. Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usług pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Jednocześnie w myśl art. 43 ust. 13 ustawy, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41 (art. 43 ust. 14 ustawy).

Stosownie do treści art. 43 ust. 15 ustawy, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37 -41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.
   
   

Z okoliczności przedstawionych we wniosku wynika, iż na pokrycie bieżącej działalności Spółka pożycza środki od udziałowca - firmy T. Sp. z o.o. Spółka otrzymała również pożyczki od podmiotu niepowiązanego (na postawie umów pożyczek z dnia 10.05.2010 i 20.07.2010 na łączną kwotę 50 000 zł - pożyczki udzielone poza systemem bankowym). Podmiot nie wyklucza zaciągnięcia kolejnych pożyczek w przyszłości. Firmy będące stronami w umowie są zarejestrowanymi; czynnymi podatnikami VAT, mającymi siedzibę na terenie Rzeczypospolitej Polskiej i nie mającymi usług pośrednictwa finansowego w zakresie swojej działalności.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania podatkiem od towarów i usług czynności udzielenia pożyczek.

Mając na uwadze powyższe przepisy oraz przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe, stwierdzić należy, iż udzielenie na rzecz Wnioskodawcy oprocentowanych pożyczek należy uznać za świadczenie usług, zgodnie z cyt. art. 8 ust. 1 ustawy. Bowiem udzielenie pożyczki przez podatnika podatku VAT jest czynnością mieszczącą się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, jako odpłatne świadczenie usług. Ponieważ jednak powyższe usługi mieszczą się w zakresie czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy uznać należało za prawidłowe.

Końcowo należy dodać, iż z dniem 26 sierpnia 2011 r. ogłoszony został tekst jednolity ustawy o VAT – Dz. U z 2011 r. Nr 177, poz. 1054.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.