INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18 maja 2011 roku r. (data wpływu 23 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie obowiązków płatnika w związku z wypłatą wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka zawiera umowy zlecenia na wykonanie prac w ramach świadczonych przez firmę usług t.j. ochrony osób i mienia oraz w zakresie utrzymania czystości i porządku. Umowy zlecenia zwierane są z osobami niebędącymi pracownikami Spółki. W zawartej w formie pisemnej umowie nie określono wysokości należnego wynagrodzenia za wykonane zlecenia. Strony zawartej umowy umówiły się, iż wartość wynagrodzenia za wykonanie zlecenia obliczona jest jako iloczyn liczby przepracowanych godzin i stawki godzinowej. Wyliczone w ten sposób wynagrodzenie należne w danym miesiącu niejednokrotnie nie przekracza kwoty 200 zł.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku, gdy wysokość należnego wynagrodzenia z tytułu zawartej umowy zlecenia, obliczonego jako iloczyn stawki godzinowej i liczby przepracowanych godzin nie przekracza kwoty 200 zł ma zastosowanie art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy...

Zdaniem Wnioskodawcy, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy stanowi, że od przychodów o których mowa w art. 13 pkt 2 i pkt 5-9 ustawy pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy w wysokości 18% przychodu, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. W przypadku, gdy nie określono z góry kwoty należnej za wykonanie zlecenia a strony umówiły się wyłącznie co do sposobu wyliczenia wynagrodzenia jako wielokrotności stawki godzinowej, przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy nie ma zastosowania.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z ogólną zasadą sformułowaną w art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Z przepisu art. 10 ust. 1 pkt 2 ww. ustawy wynika, iż jednym ze źródeł przychodów jest działalność wykonywana osobiście.

Zgodnie z art. 13 pkt 8 ustawy za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z tytułu wykonywania usług, na podstawie umowy zlecenia lub umowy o dzieło, uzyskiwane wyłącznie od:

1. osoby fizycznej prowadzącej działalność gospodarczą, osoby prawnej i jej jednostki organizacyjnej oraz jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej,
2. właściciela (posiadacza) nieruchomości, w której lokale są wynajmowane, lub działającego w jego imieniu zarządcy albo administratora - jeżeli podatnik wykonuje te usługi wyłącznie dla potrzeb związanych z tą nieruchomością

• z wyjątkiem przychodów uzyskanych na podstawie umów zawieranych w ramach prowadzonej przez podatnika pozarolniczej działalności gospodarczej oraz przychodów, o których mowa w pkt 9;

W myśl art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., od dochodów (przychodów) pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy z tytułu, o którym mowa w art. 13 pkt 2 lub 5-9, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł – w wysokości 18% przychodu.

Z analizy powyższego przepisu wynika, że od dnia 1 stycznia 2011 r. zryczałtowane opodatkowanie stosuje się do przychodów, o których mowa w art. 30 ust. 1 pkt 5a ww. ustawy, jeżeli kwota należności określona w umowie zawartej z osobą niebędącą pracownikiem płatnika nie przekracza 200 zł. Znaczenie ma zatem tylko i wyłącznie kwota wynikająca wprost z umowy (tzn. z danego tytułu prawnego). Inny sposób rozliczenia wynagrodzenia nie pozostaje w dyspozycji ww. przepisu.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka zawiera umowy zlecenia na wykonanie prac w ramach świadczonych przez firmę usług t.j. ochrony osób i mienia oraz w zakresie utrzymania czystości i porządku. Umowy zlecenia zwierane są z osobami niebędącymi pracownikami Spółki. W zawartej w formie pisemnej umowie nie określono wysokości należnego wynagrodzenia za wykonane zlecenia. Strony umówiły się, iż wartość wynagrodzenia za wykonanie zlecenia obliczona jest jako iloczyn liczby przepracowanych godzin i stawki godzinowej. Wyliczone w ten sposób wynagrodzenie należne w danym miesiącu niejednokrotnie nie przekracza kwoty 200 zł.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz obowiązujące uregulowania prawne stwierdzić należy, iż wynagrodzeń wypłacanych na podstawie opisanych umów zlecenia osobom, które nie są pracownikami płatnika nie można zakwalifikować do dochodów, od których pobiera się zryczałtowany podatek dochodowy. Wynagrodzenia te zostały bowiem ustalone jako iloczyn stawki godzinowej i liczby przepracowanych godzin. Oznacza to, że z danej umowy nie wynika kwota wynagrodzenia, która jest uzależniona od ilości przepracowanych godzin. Natomiast powołany wyżej przepis art. 30 ust. 1 pkt 5a ustawy ma zastosowanie tylko wtedy, gdy kwota wynikająca z umowy nie przekracza 200 zł.

W związku z powyższym Spółka obowiązana jest do poboru zaliczek na podatek dochodowy na zasadach określonych w art. 41 ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie bowiem z tym przepisem osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne i ich jednostki organizacyjne oraz jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej, które dokonują świadczeń z tytułu działalności, o której mowa w art. 13 pkt 2 i 4-9 oraz art. 18, osobom określonym w art. 3 ust. 1, są obowiązane jako płatnicy pobierać, z zastrzeżeniem ust. 4, zaliczki na podatek dochodowy, stosując do dokonywanego świadczenia, pomniejszonego o miesięczne koszty uzyskania przychodów w wysokości określonej w art. 22 ust. 9 oraz o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, najniższą stawkę podatkową określoną w skali, o której mowa w art. 27 ust. 1 (w 2011 r. najniższa stawka – 18%). Natomiast zaliczkę od dochodów, o których mowa w ust. 1, obliczoną w sposób określony w tym przepisie zmniejsza się o kwotę składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w art. 27b, pobranej ze środków podatnika przez płatnika, o którym mowa w ust. 1 (art. 41 ust. 1a ww. ustawy).

Przy czym zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 4 ww. ustawy, koszty uzyskania niektórych przychodów określa się z tytułów określonych w art. 13 pkt 2, 4, 6 i 8 - w wysokości 20% uzyskanego przychodu, z tym że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b, których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Z przepisu art. 42 ust. 1 ww. ustawy wynika, iż płatnicy, o których mowa w art. 41, przekazują kwoty pobranych zaliczek na podatek oraz kwoty zryczałtowanego podatku w terminie do dnia 20 miesiąca następującego po miesiącu, w którym pobrano zaliczki (podatek) - na rachunek urzędu skarbowego, którym kieruje naczelnik urzędu skarbowego właściwy według miejsca zamieszkania płatnika, a jeżeli płatnik nie jest osobą fizyczną, według siedziby bądź miejsca prowadzenia działalności, gdy płatnik nie posiada siedziby.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.