INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 maja 2011 roku r. (data wpływu 30 maja 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 30 maja 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie amortyzacji spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca wraz z Małżonką nabył na rynku wtórnym spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Po kilku miesiącach od zakupu Małżonkowie zdecydowali się na wynajęcie mieszkania. Jako osoby fizyczne nie prowadzące działalności gospodarczej dla opodatkowania dochodów z najmu wybrali zasady ogólne, oraz zdecydowali, że podatek opłacał będzie Wnioskodawca. Do kosztów uzyskania przychodów zaliczono amortyzację ww. spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu, ustalając jego wartość początkową na poziomie ceny nabycia (cena zakupu, koszty notarialne, koszty pośrednictwa) i wprowadzając przedmiot najmu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Zgodnie z art. 22m ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych ustawodawca dał prawo wyboru sposobu ustalenia wartości początkowej i naliczania amortyzacji. Wnioskodawca nie zdecydował się na ustalenie wartości początkowej zgodnie z art. 22g ust. 10 a tym samym nalicza amortyzację od wartości początkowej na poziomie ceny nabycia przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej 2,5%.

Wobec powyższego zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca ma prawo, jako osoba nie prowadząca działalności gospodarczej prowadzić ewidencję środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22m ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych oraz dokonywać odpisów amortyzacyjnych na zasadach ogólnych (bez stosowania art. 22g ust. 10), od wartości początkowej na poziomie ceny nabycia przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej 2,5%, które będą stanowiły koszt uzyskania przychodów z tytułu najmu spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego...

Zdaniem Wnioskodawcy przepisy prawa nie zabraniają naliczania odpisów amortyzacyjnych od spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, od wartości początkowej ustalonej na poziomie ceny nabycia przy zastosowaniu stawki amortyzacyjnej 2,5%. Stanowisko Wnioskodawcy wynika z prawa wyboru jakie daje podatnikowi treść art. 22m ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgodnie z tym artykułem można dokonywać odpisów amortyzacyjnych od spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej 2,5% i naliczać amortyzację od rzeczywistej wartości początkowej (ceny nabycia) lub skorzystać z uproszczonej zasady ustalania wartości początkowej wynikającej z art. 22g ust. 10 i wówczas roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%. Mając dokumenty określające rzeczywistą cenę nabycia, Wnioskodawca zdecydował się na pierwsze rozwiązanie. Art. 22g ust. 10 wyraźnie wskazuje, że podatnik „może” ale nie jest zobligowany do ustalania wartości początkowej według ceny za metr kwadratowy 988 zł., a art. 22g ust. 1 pkt 1 określa, że wartość początkowa wartości niematerialnych i prawnych w przypadku odpłatnego nabycia ustala się na poziomie ceny nabycia – co Wnioskodawca uczynił, a następnie zastosował się do określonej w art. 22m ust. 4 w tym przypadku stawki amortyzacyjnej na poziomie 2,5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego we wniosku stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jednolity Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) źródłem przychodu jest m.in. najem (z wyjątkiem najmu składników majątku związanych z działalnością gospodarczą).

W odniesieniu do przychodów z najmu ma zastosowanie ogólna definicja kosztu podatkowego, zawarta w art. 22 ust. 1 ww. ustawy, który stanowi: kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23.

W myśl art. 22 ust. 8 ww. ustawy, kosztem uzyskania przychodów są odpisy z tytułu zużycia środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych (odpisy amortyzacyjne) dokonywane wyłącznie zgodnie z art. 22a-22o, z uwzględnieniem art. 23.

Stosownie do treści art. 22b ust. 1 ww. ustawy, amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, nabyte nadające się do gospodarczego wykorzystania w dniu przyjęcia do używania:

1. spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego,
2. spółdzielcze prawo do lokalu użytkowego,
3. prawo do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej,
4. autorskie lub pokrewne prawa majątkowe,
5. licencje,
6. prawa określone w ustawie z dnia 30 czerwca 2000r. – Prawo własności przemysłowej (Dz. U. z 2003 r. Nr 119, poz. 1117, z późn. zm.),
7. wartość stanowiąca równowartość uzyskanych informacji związanych z wiedzą w dziedzinie przemysłowej, handlowej, naukowej lub organizacyjnej (know-how).

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane przez niego do używania na podstawie umowy licencyjnej (sublicencji), umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1, zwane wartościami niematerialnymi i prawnymi.

Stosownie do treści art. 22f ust. 1 ustawy podatnicy, wyjątkiem tych, którzy ze względu na ogłoszoną upadłość obejmującą likwidację majątku nie prowadzą działalności gospodarczej, dokonują odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, o których mowa w art. 22a ust. 1 i ust. 2 pkt 1-3 oraz w art. 22b.

Zgodnie z art. 22d ust. 2 ww. ustawy, składniki majątku, o których mowa w art. 22a-22c, z wyłączeniem składników wymienionych w ust. 1, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 22n, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 4.

Przepis art. 22h ust. 1 pkt 4 ustawy, stanowi, iż od ujawnionych środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nieobjętych dotychczas ewidencją, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki lub wartości zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Powyższy przepis określa więc moment rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych od ujawnionych środków trwałych nie objętych dotychczas ewidencją.

Zasady ustalania wartości początkowej środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych określone zostały w art. 22g ww. ustawy.

Artykuł 22g ust. 1 pkt 1 ustawy stanowi, iż za wartość początkową środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, z uwzględnieniem ust. 2-18, uważa się w razie odpłatnego nabycia - cenę ich nabycia.

Zgodnie z art. 22g ust. 3 ustawy za cenę nabycia uważa się kwotę należną zbywcy, powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej do używania, a w szczególności o koszty transportu, załadunku i wyładunku, ubezpieczenia w drodze, montażu, instalacji i uruchomienia programów oraz systemów komputerowych, opłat notarialnych, skarbowych i innych, odsetek, prowizji, oraz pomniejszoną o podatek od towarów i usług, z wyjątkiem przypadków, gdy zgodnie z odrębnymi przepisami podatek od towarów i usług nie stanowi podatku naliczonego albo podatnikowi nie przysługuje obniżenie kwoty należnego podatku o podatek naliczony albo zwrot różnicy podatku w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W przypadku importu cena nabycia obejmuje cło i podatek akcyzowy od importu składników majątku.

Według art. 22g ust. 10 ww. ustawy, podatnicy mogą ustalić wartość początkową budynków mieszkalnych lub lokali mieszkalnych: wynajmowanych, wydzierżawianych albo używanych przez właściciela na cele prowadzonej przez niego działalności gospodarczej, przyjmując w każdym roku podatkowym wartość stanowiącą iloczyn metrów kwadratowych wynajmowanej, wydzierżawianej lub używanej przez właściciela powierzchni użytkowej tego budynku lub lokalu i kwoty 988 zł, przy czym za powierzchnię użytkową uważa się powierzchnię przyjętą dla celów podatku od nieruchomości.

Podatnicy ustalają stawki amortyzacyjne dla poszczególnych wartości niematerialnych i prawnych na cały okres amortyzacji przed rozpoczęciem dokonywania odpisów amortyzacyjnych (art. 22m ust. 3 ustawy).

Wysokość rocznej stawki amortyzacyjnej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu ustala się w oparciu o art. 22m ust. 4 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Na podstawie tego przepisu odpisów amortyzacyjnych od własnościowego spółdzielczego prawa do lokalu mieszkalnego, spółdzielczego prawa do lokalu użytkowego oraz prawa do domu jednorodzinnego w spółdzielni mieszkaniowej dokonuje się przy zastosowaniu rocznej stawki amortyzacyjnej w wysokości 2,5%. Przy ustalaniu wartości początkowej tych praw podatnicy mogą stosować zasadę określoną w art. 22g ust. 10, z tym że wówczas roczna stawka amortyzacyjna wynosi 1,5%.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca, jako osoba fizyczna nie prowadząca działalności gospodarczej, uzyskuje dochody z tytułu najmu mieszkania, do którego przysługuje Mu, w ramach wspólności małżeńskiej spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu. Dochody te opodatkowane są na zasadach ogólnych. Wnioskodawca zalicza do kosztów uzyskania przychodów odpisy amortyzacyjne od ww. prawa. Ustalił jego wartość początkową na poziomie ceny nabycia (cena zakupu, koszty notarialne, koszty pośrednictwa) i wprowadził przedmiot najmu do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Stosuje roczną stawkę amortyzacyjną w wysokości 2,5%.

Mając na uwadze powołane przepisy prawa podatkowego oraz przedstawiony stan faktyczny należy wskazać, iż spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu mieszkalnego o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, oddane do używania na podstawie umowy najmu, stanowi wartość niematerialną i prawną. Wnioskodawca może ująć tę wartość w ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych. Wartość początkowa przedmiotowego prawa mogła być ustalona w oparciu cenę jego nabycia. W takiej sytuacji roczna stawka amortyzacyjna wynosi 2,5%. Odpisy amortyzacyjne od wartości początkowej spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu mieszkalnego dokonane zgodnie z przepisami ustawy mogą być zaliczane do kosztów uzyskania przychodu z najmu.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.