INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 12 kwietnia 2011 r. (data wpływu 15 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 1 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 kwietnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie wyceny wydatków poniesionych w walutach obcych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest udziałowcem (50%) w spółce cywilnej, która to spółka w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje zakupu towarów handlowych z Chin. Towary te są dostarczane drogą morską do portu w Niemczech, gdzie dokonywana jest odprawa celna. Tam zostają uiszczone należności celne i następuje dopuszczenie towaru handlowego do obrotu. Zgłoszenia celnego dokonuje się na podstawie podpisanego upoważnienia – pełnomocnictwa przedstawiciela fiskalnego – niemieckiej agencji celnej. Towary po odprawie celnej zostają przewożone na terytorium Polski do siedziby spółki cywilnej. Spółka posiada fakturę wystawioną przez kontrahenta chińskiego z dnia 22 grudnia 2010 r., dokument od agencji celnej z Niemiec z dnia 25 stycznia 2011 r., towar wjechał na obszar celny, czyli do Niemiec w dniu 23 stycznia 2011 r., a do siedziby spółki cywilnej, której Wnioskodawca jest wspólnikiem w dniu 7 lutego 2011 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Na jaki dzień należy przyjąć kurs Narodowego Banku Polskiego do ustalenia wyceny poniesionego kosztu zobowiązania wobec kontrahenta chińskiego...

Zdaniem Wnioskodawcy, za dzień poniesienia kosztu należy przyjąć dzień przyjęcia towarów na magazyn, czyli dzień 7 lutego 2011 r. Zgodnie z art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, wycena zobowiązania (nabytych towarów) następuje według kursu z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu, czyli z dnia 6 lutego 2011 r. powyższe jest zgodne z przyjętymi zasadami polityki rachunkowości spółki, wynikającymi z ustawy o rachunkowości.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi pozarolniczą działalność gospodarczą. W związku z tą działalnością dokonuje zakupu towarów handlowych u kontrahenta z Chin. Towar ten dostarczany jest z Chin do Niemiec, gdzie za pośrednictwem przedstawiciela podatkowego dokonywana jest jego odprawa celna, a następnie towar przewożony jest do Polski do siedziby spółki. Poniesione w związku z nabyciem towarów w walucie obcej wydatki przeliczane są według kursu z dnia poprzedzającego dzień przyjęcia towaru na magazyn. W treści własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że powyższe zgodne jest z przyjętymi zasadami polityki rachunkowości spółki, wynikającymi z ustawy o rachunkowości, a zatem przyjęto, że Wnioskodawca ewidencjonuje zdarzenia gospodarcze na podstawie ksiąg rachunkowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) w brzmieniu obowiązującym przed 1 stycznia 2011 r., kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Aby zatem dany wydatek mógł zostać zakwalifikowany do kosztów uzyskania przychodu musi spełniać łącznie następujące przesłanki:

• musi być poniesiony w celu osiągnięcia przychodu lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodu;

• nie może być wymieniony w art. 23 ww. ustawy, wśród wydatków nie stanowiących kosztów uzyskania przychodów;

• musi być należycie udokumentowany.

Generalnie należy zatem przyjąć, iż kosztami uzyskania przychodów są wszelkie racjonalnie i gospodarczo uzasadnione wydatki związane z prowadzoną działalnością gospodarczą, których celem jest osiągnięcie przychodów, bądź też zabezpieczenie lub zachowanie tego źródła przychodów, o ile w myśl przepisów ww. ustawy nie podlegają wyłączeniu z tychże kosztów.

W myśl art. 22 ust. 5d ww. ustawy, za dzień poniesienia kosztu uzyskania przychodów, z zastrzeżeniem ust. 5e, 6ba, 6bb i 7b, uważa się dzień, na który ujęto koszt w księgach rachunkowych (zaksięgowano) na podstawie otrzymanej faktury (rachunku), albo dzień, na który ujęto koszt na podstawie innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), z wyjątkiem sytuacji gdy dotyczyłoby to ujętych jako koszty rezerw albo biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów.

Z powyższego wynika, iż ujęcie (zaksięgowanie) kosztu w księgach rachunkowych określa datę powstania kosztu podatkowego. Zatem o tym, na który dzień ujmuje się koszt w księgach rachunkowych, a tym samym o dacie poniesienia kosztu podatkowego, z zastrzeżeniem rezerw i biernych rozliczeń międzyokresowych kosztów, przesądzają przepisy ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (t.j. Dz. U. z 2009 r. nr 152, poz. 1223 ze zm.).

W myśl art. 11a ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2011 r., koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

W przypadku transakcji dotyczących kosztów uzyskania przychodów przeprowadzanych w walutach obcych należy mieć na uwadze fakt, iż transakcje te co do zasady skutkują powstaniem różnic kursowych, o których mowa w art. 14b i art. 24c ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zgodnie z art. 24c ust. 7 ww. ustawy, (przy ich ustalaniu) za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3, dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Z przepisu tego wynika, iż do przeliczenia waluty obcej należy przyjąć datę wynikającą z faktury lub innego dowodu, a nie datę otrzymania tych dokumentów.

Mając na celu ujednolicenie rozliczeń podatkowych z ewidencją rachunkową związaną z transakcjami walutowymi, uzasadnione jest, aby w odniesieniu do tych transakcji przy przyjęciu daty kursu średniego NBP zastosować jednolitą datę. Z uwagi na powyższe dla celów podatku dochodowego będzie to zatem kurs średni NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury (rachunku) lub innego dowodu.

Zatem stwierdzić należy, iż jeżeli ww. wydatki spełniają kryteria uznania ich za koszty uzyskania przychodów, ich wartość należy wyceniać w walucie polskiej z zastosowaniem kursu średniego NBP z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień wystawienia faktury, a nie z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień przyjęcia towarów na magazyn.

Z uwagi na powyższe stanowisko przedstawione we wniosku jest nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.