2012.11.29 - Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu
ILPP2/443-917/12-5/AD
z 29 listopada 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością L., przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2012 r. (data wpływu 3 września 2012 r.) uzupełnionym pismem z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 3 września 2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wniosek uzupełniono pismem z dnia 31 października 2012 r. (data wpływu 2 listopada 2012 r.) o doprecyzowanie stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego oraz o uiszczenie dodatkowej opłaty.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

L. Sp. z o. o. (dalej: Spółka) jest podmiotem wyspecjalizowanym w pozyskiwaniu nowych nieruchomości, budowie obiektów handlowych oraz ich wynajmie na rzecz podmiotu, który prowadzi w tych obiektach działalność handlową.

W związku z powyższym, Spółka nabywa nieruchomości m.in. poprzez kupno praw własności gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów wraz z częściami składowymi należącymi do nabywanych nieruchomości (na przykład: budynki, budowle).

W związku z zakresem prowadzonej przez siebie działalności, Spółka między innymi zawiera (i będzie zawierać w przyszłości) umowy z podmiotami zewnętrznymi o generalne wykonawstwo inwestycji.

W odniesieniu do powyższego, Spółka zawarła (i będzie zawierać w przyszłości) z Generalnym Wykonawcą (dalej: GW) umowy (dalej: Umowa) dotyczące kompleksowej realizacji na kilku nieruchomościach Spółki obiektów handlowo-usługowych (w standardzie „pod klucz”) wraz z parkingiem, drogami dojazdowymi, urządzeniami i instalacjami oraz łącznie z pracami dodatkowymi określonymi w załączniku do Umowy.

Zgodnie z Umową GW przyjął (i będzie przyjmował w przyszłości) do wykonania wszelkie prace niezbędne dla realizacji ww. zadania inwestycyjnego, w tym w szczególności:

prace planistyczne (w tym projekt wykonawczy),
prace przygotowawcze (wszelkie prace związane z przygotowaniem terenu do budowy),
powołanie osób wykonujących samodzielne funkcje techniczne w budownictwie,
wykonanie obiektu (m.in. wszelkie prace budowlane, instalacyjne i montażowe),
przygotowanie odbioru i oddania do użytkowania

Wynagrodzenie GW obejmuje, zgodnie z umową, wszystkie świadczenia główne i dodatkowe, które zgodnie z Umową mają na celu kompletne i należyte wykonanie Obiektu „pod klucz”, niezależnie od tego czy są one wyraźnie wskazane w Umowie względnie w załącznikach do niej. Wynagrodzenie obejmuje także wszelkie koszty i opłaty związane z uzyskiwaniem urzędowych opinii, uzgodnień i pozwoleń oraz odbiorów urzędowych Obiektu. Warunkiem zapłaty przez Spółkę każdej ze wskazanych w planie płatności rat jest przedłożenie przez GW Spółce prawidłowo wystawionej faktury częściowej bądź końcowej, na podstawie dokonanego odbioru częściowego lub końcowego.

Zgodnie z Umową, Spółka miała prawo zatrzymać przy płatności rat jak i po dokonaniu odbioru końcowego, kwotę stanowiącą 5% kwoty netto całości wynagrodzenia GW, do końca okresu gwarancyjnego, tytułem zabezpieczenia wszelkich roszczeń wynikających z gwarancji i rękojmi, przysługujących Spółce. Spółka jest uprawniona do zaspokojenia się z kwoty zatrzymanej, o której mowa w zdaniu poprzednim w następujących przypadkach: powstania ewentualnych należności z tytułu kar umownych określonych w Umowie, konieczności pokrycia kosztów wykonania zastępczego w przypadkach określonych w Umowie, powstania należności przysługującej Spółce w przypadku zmniejszenia wynagrodzenia, wykonania przez Spółkę zobowiązań pieniężnych ciążących na GW w stosunku do podwykonawców, za które Spółka była odpowiedzialna solidarnie z GW.

Strony zapisały w Umowie, że zakres odpowiedzialności GW na podstawie rękojmi za wady określa się na podstawie przepisów kodeksu cywilnego, natomiast odnośnie konstrukcji i pokrycia dachu GW udziela Spółce gwarancji 10-letniej, na pozostałe elementy obiektu udziela gwarancji 5-letniej, a na urządzenia wg. gwarancji producenta. Po upłynięciu okresu gwarancji i rękojmi strony mają dokonać protokolarnego odbioru pogwarancyjnego obiektu.

W Umowie zawarte są również zapisy dotyczące kar umownych, zgodnie z którymi GW jest zobowiązany do zapłaty kar umownych w przypadkach: zwłoki GW w oddaniu obiektu, zwłoki GW w usuwaniu wad stwierdzonych w trakcie odbioru albo zwłoki GW w usuwaniu wad na podstawie przepisów o rękojmi i gwarancji, odstąpienia przez Spółkę od umowy z przyczyn leżących po stronie GW oraz w przypadku wykonania przez Spółkę zobowiązań pieniężnych ciążących na GW w stosunku do podwykonawców.

W związku z powstałymi wadami i usterkami w wybudowanych przez GW obiektów Spółka wzywała każdorazowo GW do usunięcia usterek gwarancyjnych pod rygorem zlecenia wykonania zastępczego usunięcia usterek oraz potrącenia kosztów napraw z zatrzymanej kaucji gwarancyjnej. Wobec braku reakcji GW na wezwania Spółki, Spółka zlecała usunięcie powstałych wad i usterek podmiotowi trzeciemu na ryzyko i koszt GW. W związku z powyższymi działaniami Spółka posiadała wobec GW wierzytelność tytułem naprawienia zastępczego wad i usterek w ramach gwarancji. Po usunięciu usterek oraz obciążeniu Spółki przez podmiot trzeci kosztami tego usunięcia, Spółka wystawiła na rzecz GW faktury na kwoty stanowiące równowartość wykonanych przez podmiot trzeci prac. Wartość należności wynikającą z faktur wystawionych przez Spółkę na rzecz GW, Spółka potrącała z zatrzymanych kaucji.

Wartość wynikająca z faktur otrzymanych od GW stanowi w Spółce wartość początkową środków trwałych, tj. budynków lub budowli. Natomiast zatrzymana kaucja nie umniejsza wartości początkowej środków trwałych, lecz stanowi zobowiązanie Spółki podlegające zwrotowi po zakończeniu okresu gwarancji.

Spółka wskazuje, że podatek VAT wykazany na fakturach wystawionych przez GW podlega odliczeniu przez Spółką w pełnej wysokości zgodnie z zasadami określonymi w art. 86 ustawy o VAT.

Spółka informuje, że zarówno ona jak i GW są czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT).

Spółka pragnie zaznaczyć, iż analogiczne sytuacje będą występować w przyszłości a zatem niniejsze zapytanie dotyczy również stanu przyszłego.

W uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że w związku z powstałymi wadami i usterkami w wybudowanych przez GW obiektach Spółka wzywała oraz będzie wzywać każdorazowo GW do usunięcia usterek gwarancyjnych pod rygorem zlecenia wykonania zastępczego usunięcia usterek oraz potrącenia kosztów napraw z zatrzymanej kaucji gwarancyjnej. Wobec braku reakcji GW na wezwania Spółki, Spółka zlecała oraz będzie zlecać usunięcie powstałych wad i usterek podmiotowi trzeciemu na ryzyko i koszt GW. W związku z powyższymi działaniami Spółka posiadała wobec GW wierzytelność tytułem naprawienia zastępczego wad i usterek w ramach gwarancji. Po usunięciu usterek podmiot trzeci dokonuje/będzie dokonywał obciążenia Spółki kosztami tego usunięcia (faktury są/będą wystawiane przez podmiot trzeci na rzecz Spółki). Po otrzymaniu faktur od wykonawcy Spółka wystawiła/będzie wystawiała na rzecz GW faktury na kwoty stanowiące równowartość wykonanych przez podmiot trzeci prac. Wartość należności wynikającą z faktur wystawionych przez Spółkę na rzecz GW, Spółka potrącała/będzie potrącała z zatrzymanych kaucji.

Biorąc pod uwagę treść informacji zawartych w punkcie poprzednim, Spółka pragnie wskazać, że zlecenie przez Spółkę usunięcia wad i usterek podmiotowi trzeciemu następuje i będzie następować na ryzyko i koszt GW, natomiast de facto beneficjantem wykonanych usług jest Spółka jako inwestor i właściciel nieruchomości. Zlecenie podmiotowi trzeciemu usunięcia usterek i wad, które powinny być usunięte w ramach rękojmi i gwarancji przez GW, jest dokonywane przez Spółkę we własnym imieniu, ale na rzecz (koszt i ryzyko) GW, a wykonane prace służą zaspokojeniu roszczeń gwarancyjnych Spółki.

Podsumowując, o ile zasadnym jest uznanie, że ekonomiczny ciężar wynikający z realizacji zobowiązań gwarancyjnych przez podmiot trzeci ponosi GW (poprzez zafakturowanie przez Spółkę kosztów napraw zrealizowanych przez podmiot trzeci), to beneficjentem wykonanych przez podmiot trzeci usług jest Spółka.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez podmioty trzecie na Spółkę tytułem wykonania prac polegających na usunięciu zastępczym usterek i dokonaniu napraw?

Zdaniem Wnioskodawcy, zlecenie wykonania podmiotowi trzeciemu prac, które zgodnie z umową winny być zrealizowane przez GW jest związane z prowadzoną przez Spółkę działalnością gospodarczą i czynnościami opodatkowanymi (wynajmem nieruchomości), a zatem przysługuje Spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wynikającego z otrzymanych od podmiotów trzecich faktur VAT (zgodnie z art. 86 ust. l Ustawy o VAT).

Zdaniem Spółki w opisanym przez Spółkę stanie faktycznym nie zachodzą przesłanki utraty prawa do odliczenia o których mowa w art. 88 ust. 3a Ustawy o VAT, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne, w przypadku gdy:

sprzedaż została udokumentowana fakturami lub fakturami korygującymi;
1. wystawionymi przez podmiot nieistniejący lub nieuprawniony do wystawiania faktur lub faktur korygujących,
2. na których kwota podatku wykazana na oryginale faktury lub faktury korygującej jest różna od kwoty wykazanej na kopii,
transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku;
wystawiono więcej niż jedną fakturę dokumentującą tę samą sprzedaż;
wystawione faktury, faktury korygujące lub dokumenty celne:
1. stwierdzają czynności, które, które nie zostały dokonane - w części dotyczącej tych czynności,
2. podają kwoty niezgodne z rzeczywistością – w części dotyczącej tych pozycji, dla których podane zostały kwoty niezgodne z rzeczywistością,
3. potwierdzają czynności, do których mają zastosowanie przepisy art. 58 i 83 Kodeksu cywilnego – w części dotyczącej tych czynności;
faktury, faktury korygujące wystawione przez nabywcę zgodnie z odrębnymi przepisami nie zostały zaakceptowane przez sprzedającego;
zaświadczenie, o którym mowa w art. 86 ust. 5, zawiera informacje niezgodne ze stanem faktycznym.

Wyłączenie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego stanowi wyjątek od zasady neutralności podatku VAT i przepisy w tym zakresie nie mogą być interpretowane w sposób rozszerzający.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do przepisu art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

z tytułu nabycia towarów i usług,
potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

– z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika zatem, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona w art. 86 ust. 1 ustawy zasada wyłącza więc możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest podmiotem wyspecjalizowanym w pozyskiwaniu nowych nieruchomości, budowie obiektów handlowych oraz ich wynajmie na rzecz podmiotu, który prowadzi w tych obiektach działalność handlową.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto, art. 88 ust. 4 ustawy wyklucza odliczenie w odniesieniu do podmiotów nie będących zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami podatku VAT. W omawianej sprawie warunki uprawniające do odliczenia są spełnione, gdyż Wnioskodawca jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, a wydatki poniesione w związku z wykonaniem prac polegających na usunięciu zastępczym usterek i dokonaniu napraw są związane z czynnościami opodatkowanymi tym podatkiem (wynajem obiektów handlowych na rzecz podmiotów prowadzących w tych obiektach działalność handlową nie korzysta ze zwolnienia od podatku). Zatem, ma on prawo do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z usunięciem zastępczym usterek i dokonaniu napraw.

Reasumując, Wnioskodawca ma/będzie miał prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez podmioty trzecie tytułem wykonania prac polegających na usunięciu zastępczym usterek i dokonaniu napraw.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż w zakresie opodatkowania obciążenia kosztami zastępczego usunięcia usterek oraz kosztami napraw gwarancyjnych a także podstawy opodatkowania i momentu powstania obowiązku podatkowego zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu, ul. Ratajczaka 10/12, 61-815 Poznań po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin