INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112 poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.) uzupełnionym w dniu 12 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia czynności polegających na organizacji w formie obozów/koloni wyjazdowych zajęć olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 12 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia czynności polegających na organizacji w formie obozów/koloni wyjazdowych zajęć olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza organizować wyjazdowe zajęcia olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier. W tym celu będzie korzystał z usług podwykonawców w branżach takich jak:

• usługi zakwaterowania,
• usługi gastronomiczne,
• usługi transportowe,
• inne.

Wnioskodawca nie posiada własnego zaplecza noclegowego i gastronomicznego, jak i transportu, dlatego też korzystanie z w/w usług jest koniecznością. Zajęcia olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier będą prowadzone przez wspólników Spółki lub przy pomocy pracowników.

W dniu 3 stycznia 2011 r. Wnioskodawca został wpisany do Ewidencji Szkól i Placówek Niepublicznych, prowadzonej przez starostę.

Od tego momentu Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą jako jednostka objęta systemem oświaty.

Olimpijska szkółka tańca i dobrych manier to obozy-kolonie, na których planowany jest wypoczynek dzieci. kąpiele wodne i słoneczne, zajęcia sportowe, rekreacyjne, plastyczne oraz nauki dobrych manier, a także zajęcia taneczne z rytmiki, muzyki.

Wyjazdowe zajęcia olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier będą organizowane jako obóz-kolonia w oparciu o art. 92 ustawy o systemie oświaty. Przedmiotowe obozy - kolonie będą organizowane w formie i na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.). Usługi w ramach wyjazdowych zajęć olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier (obozu-koloni) będą świadczone wyłącznie na rzecz dzieci z placówki oświatowo-wychowawczej Wnioskodawcy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyjazdowe zajęcia olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier w wersji przedstawionej we wniosku organizowane i świadczone przez Wnioskodawcę posiadającego status jednostki objętej systemem oświaty podlegają zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 i czy jednocześnie taka forma organizacji usług przez jednostkę oświaty zwalnia Wnioskodawcę z rozliczenia podatku od towarów i usług na podstawie art. 119 ustawy VAT, dotyczącego usług turystyki...

Zdaniem Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe polegające na zorganizowaniu wyjazdowej szkółki olimpijskiej tańca i dobrych manier przez jednostkę objętą systemem oświaty w całości podlega zwolnieniu przedmiotowemu w podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o VAT.

W przedmiotowym przypadku, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma zastosowania art. 119 ustawy VAT, dotyczący rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu usług turystyki.

Działalność Wnioskodawcy jest zgodna z przepisami ustawy o systemie oświaty oraz art. 132 ust. 1 lit. i. j. Dyrektywy 2006/112/WE Rady UE oraz orzecznictwa ETS, zwalniającej od podatku od towarów i usług w ujednoliceniu z krajowym systemem podatkowym jednostki objęte systemem oświaty w zakresie kształcenia i wychowania (ustawa o systemie oświaty).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, świadczeniem usług jest każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z brzmienia art. 41 ust. 1 ww. ustawy wynika, że stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępne zostało zmienione na podstawie art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział stawki preferencyjne oraz możliwość stosowania zwolnień podatkowych.

Stosownie zaś do art. 1 pkt 8 lit. a) ustawy z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476), uchyla się – z dniem 1 stycznia 2011 r. – art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług i dodaje pkt 17-41.

Z dyspozycji, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r., art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy wynika, że zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (t.j. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 ze zm.), system oświaty obejmuje placówki oświatowo-wychowawcze, w tym szkolne schroniska młodzieżowe, umożliwiające rozwijanie zainteresowań i uzdolnień oraz korzystanie z różnych form wypoczynku i organizacji czasu wolnego.

Według art. 82 ust. 1 tej ustawy, osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Regulacje art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy stanowią implementację prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE. L. Nr 347), państwa członkowskie zwalniają kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym „Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym”, co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja „interesu publicznego”, nie zostały również określone podmioty, które mogą działać „w interesie publicznym”. Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu „interesu publicznego”.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem „pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika„ (wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Jednocześnie, zdaniem Trybunału (wyrok z dnia 14 czerwca 2007 r. C-445/05 w sprawie Werner Haderer), przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób. Takie rozbieżności nie są zgodne z wymogami orzecznictwa przypomnianymi w pkt 17 niniejszego wyroku (zwolnienia przewidziane w art. 13 szóstej Dyrektywy stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego i mają na celu uniknięcie rozbieżności w stosowaniu systemu VAT w poszczególnych państwach członkowskich). Ponadto, należy przypomnieć, że opodatkowanie określonej transakcji podatkiem VAT lub jej zwolnienie z niego nie zależy od klasyfikacji tej transakcji w prawie krajowym. Pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” w rozumieniu systemu podatku VAT nie ograniczają się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji, lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego.

Tym samym, jednym z wyznaczników przesądzających o zastosowaniu przedmiotowego zwolnienia, w świetle wskazanego orzeczenia Trybunału, może być brak charakteru rekreacyjnego usług edukacji.

Rekreacją w znaczeniu słownikowym (Współczesny Słownik Języka Polskiego, wydawnictwo Langenscheidt Polska Sp. Z o.o., tom II s. 1527) jest forma aktywności podejmowana w wolnym czasie dla wypoczynku, wytchnienia, przyjemności, mająca na celu regenerację sił psychicznych, fizycznych oraz zapobieganie dalszemu zmęczeniu.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Spółka będąc jednostką wpisaną do ewidencji szkół i placówek niepublicznych zamierza organizować wyjazdowe zajęcia olimpijskiej szkółki tańca i dobrych manier na rzecz dzieci z własnej placówki oświatowo-wychowawczej w formie obozów-koloni, w oparciu o art. 92 ustawy o systemie oświaty w formie i na zasadach określonych w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 21 stycznia 1997 (Dz. U. Nr 12, poz. 67 ze zm.).

Zatem w świetle powyższego organizowane przez Wnioskodawcę obozy – kolonie nie będą korzystały ze zwolnienia określonego w powołanym art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, gdyż nie stanowią one wyłącznie usług kształcenia i wychowania.

Jednakże na podstawie § 13 ust. 1 pkt 15 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392), obowiązującego od 6 kwietnia 2011 r., zwalnia się od podatku usługi obozów, kolonii lub usługi o podobnym charakterze, organizowane przez szkoły i inne jednostki objęte ustawą z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. nr 256, poz. 2572, z późn. zm.), świadczone wyłącznie na rzecz dzieci i młodzieży z tych szkół i jednostek.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawca będzie organizował obozy - kolonie dla dzieci i młodzieży uczestniczących w zajęciach prowadzonych przez własną placówkę, która jest jednostką objętą systemem oświaty, to do świadczenia tych usług będzie miało zastosowanie zwolnienie od podatku przewidziane w § 13 ust. 1 pkt 15 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Z uwagi na wskazanie we własnym stanowisku, iż w niniejszej sprawie znajdzie zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług uznano stanowisko Spółki za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy przedstawionego zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.