INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 lipca 2011r. (data wpływu do Organu – 28 lipca 2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodów pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania (miejsce parkowania) – siedziba płatnika - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2011r. wpłynął do Organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczania do przychodów pracownika wartości dojazdów samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania (miejsce parkowania) – siedziba płatnika.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Nadleśniczy wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy miejscem pracy, a stałym miejscem zamieszkania, na co posiada zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wydaną pismem z dnia 06 lutego 2004r. Odległość od miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa wynosi 47 km, a dojazd środkami komunikacji publicznej na tej trasie jest niemożliwy. Brak jest bezpośredniego połączenia, a istniejące połączenie wymaga dwóch przesiadek, które jeżeli uda się zsynchronizować daje czas przejazdu około 2 godzin w jedną stronę. Samochód jest garażowany w miejscu zamieszkania, tym samym jest należycie zabezpieczony przed kradzieżą, czy zniszczeniem lub uszkodzeniem. Zasady korzystania z samochodów służbowych zostały określone w zarządzeniu Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z 05 marca 2008r. Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi majątek Skarbu Państwa, na terenie całego Nadleśnictwa i odpowiada jednoosobowo za stan lasu (w tym ochronę przed zagrożeniami, np. pożarem, kradzieżą i innymi zdarzeniami losowymi). Miejscem pracy nadleśniczego, zgodnie z § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jest teren Nadleśnictwa. Stanowisko nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia np. huragany, pożary, kradzieże. Często wyjazdy odbywają się po godzinach pracy lub w dni ustawowo wolne. Liczne są również takie sytuacje, że wyjazdy samochodem służbowym, np. do kompleksów leśnych, w delegacje lub w sprawach urzędowych, odbywają się bezpośrednio z miejsca zamieszkania bez wcześniejszego przyjazdu do siedziby Nadleśnictwa. Wnioskodawca doliczył do przychodu ze stosunku pracy wartość dojazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa i pobierał zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy nadleśniczemu korzystającemu za zgodą przełożonego z samochodu służbowego, którego miejscem pracy jest teren całego Nadleśnictwa, a miejscem garażowania samochodu jest miejsce zamieszkania nadleśniczego, należy doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość dojazdów z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa...

W ocenie Wnioskodawcy-Nadleśnictwa, wartość dojazdów samochodem służbowym na trasie miejsce zamieszkania – siedziba Nadleśnictwa nie stanowi świadczenia nieodpłatnego, o którym mowa w art. 2 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zgoda na dojazd do pracy jest uzasadniona charakterem pracy i powierzonych nadleśniczemu obowiązków. Możliwość natychmiastowego skorzystania z samochodu w celu dotarcia do miejsca pracy, jakim jest teren całego Nadleśnictwa, pozwala na realizację celu służbowego, zabezpieczając w ten sposób interesy majątku Skarbu Państwa, zarządzanego przez nadleśniczego.

Na potwierdzenie swojego stanowiska Wnioskodawca przytacza interpretacje indywidualne prawa podatkowego:

• z dnia 12 września 2007r. Znak: IPPB2/415-12/07-3/RL,
• z dnia 08 czerwca 2011r. Znak: IPPB4/415-295/11-3/MP.
  
  

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

W zakresie stanu faktycznego - zgodnie z wnioskiem Wnioskodawcy – wydano odrębne rozstrzygnięcie.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ww. ustawy, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

W świetle wskazanego wyżej przepisu pracownicy dojeżdżający samochodami służbowymi z miejsca zamieszkania, będącego wyznaczonym miejscem parkowania do siedziby firmy oraz z siedziby firmy do miejsca zamieszkania będącym jednocześnie miejscem parkowania – co do zasady - nie uzyskują przychodów ze stosunku pracy w postaci nieodpłatnego świadczenia w sytuacji, gdy miejsce parkowania samochodu służbowego zostało im wyznaczone przez płatnika zgodnie z obowiązującym regulaminem. Sytuacja taka występuje wówczas, gdy płatnik nie dysponuje zabezpieczonym placem bądź garażem, w którym mógłby bezpiecznie parkować samochody stanowiące jego własność, bądź gdy wynika to z charakteru zadań służbowych realizowanych przez pracowników.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974r. Kodeks pracy (t.j. Dz. U. z 1998r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Nadleśniczy wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy miejscem pracy, a stałym miejscem zamieszkania, na co posiada zgodę Dyrektora Regionalnej Dyrekcji Lasów Państwowych, wydaną pismem z dnia 06 lutego 2004r. Zasady korzystania z samochodów służbowych zostały określone w zarządzeniu Dyrektora Generalnego Lasów Państwowych z 05 marca 2008r. Nadleśniczy jest powołany do Służby Leśnej i zgodnie z ustawą o lasach bezpośrednio zarządza lasami, gruntami i innymi nieruchomościami, stanowiącymi majątek Skarbu Państwa, na terenie całego Nadleśnictwa i odpowiada jednoosobowo za stan lasu (w tym ochronę przed zagrożeniami np. pożarem, kradzieżą i innymi zdarzeniami losowymi). Miejscem pracy nadleśniczego, zgodnie z § 4 Ponadzakładowego Układu Zbiorowego Pracy, jest teren Nadleśnictwa. Stanowisko nadleśniczego wymaga pełnej dyspozycyjności w wykonywaniu powierzonego zarządu majątkiem Skarbu Państwa, zwłaszcza w sytuacjach bezpośredniego zagrożenia np. huragany, pożary, kradzieże. Często wyjazdy odbywają się po godzinach pracy lub w dni ustawowo wolne.

Zatem należy stwierdzić, iż w przedstawionym zdarzeniu przyszłym przydzielenie samochodu służbowego, wynikające z charakteru pracy na danym stanowisku nie będzie stanowić przychodu pracownika ze stosunku służbowego, o ile samochód ten będzie wykorzystywany wyłącznie w celach służbowych. W konsekwencji przejazdy z miejsca zamieszkania do siedziby firmy nie będą również generowały przychodu ze stosunku pracy. Przejazdy stanowią realizację celu służbowego jakim jest dbałość o powierzone mienie firmy wyrażająca się poprzez parkowanie samochodu służbowego w miejscu gwarantującym jego bezpieczeństwo, a także – z uwagi na charakter zadań służbowych - stałą gotowość do wykonania obowiązków służbowych.

Reasumując należy stwierdzić, iż przejazdy nadleśniczego samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby Nadleśnictwa – o ile nie będą służyć osobistym celom pracownika lecz odbywać się będą w ramach realizacji zadań służbowych - nie będą stanowić nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 (a nie jak podaje Wnioskodawca art. 2 ust. 1) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można zaliczyć do przychodu pracownika ze stosunku pracy.

Powyższe oznacza, że w przedmiotowej sprawie stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji organów podatkowych należy stwierdzić, że interpretacje te zostały wydane w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.