INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 19 listopada 2010r. (data wpływu 8 grudnia 2010r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu w Niemczech – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 8 grudnia 2010r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu nabycia samochodu w Niemczech.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W dniu 14 lipca 2009r. zakupiła na terenie Niemiec, od czynnego podatnika VAT, używany samochód ciężarowy (tj. pojazd nie spełniający definicji nowego środka uregulowanej w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT.

W dniu 10 sierpnia 2009r. Wnioskodawczyni wniosła wymieniony pojazd do działalności gospodarczej i zaewidencjonowała jako środek trwały. Od tego czasu jest on wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy również dodać, że:

• Wnioskodawczyni uzyskała w dniu 27 lipca 2009r. zaświadczenie potwierdzające uiszczenie podatku od towarów i usług na druku VAT-25 (US, nr zaświadczenia)
• Wnioskodawczyni uiściła ten podatek w dniu 24 lipca 2009r.
• Wnioskodawczyni dokonała rejestracji pojazdu w dniu 6 sierpnia 2009r.w Starostwie Powiatowym,
• Wnioskodawczyni zawiadomiła Naczelnika U.S. o wewnątrzwspólnotowym nabyciu przedmiotowego środka transportu na formularzu VAT-23 w dniu 23 lipca 2009r.
• Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE,
• na fakturze zakupu pojazdu nie widnieje NIP Wnioskodawczyni,
• niemiecki kontrahent, od którego zakupiono pojazd, jest podatnikiem VAT zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych (nr:),
• faktura zakupy samochodu zawierała podatek VAT obliczony według stawki 19%,
• z treści karty pojazdu wynika, że przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym, a jego dopuszczalna ładowność wynosi 1085 kg.
• Wnioskodawczyni nie posiada homologacji dla tego pojazdu, dysponuje jednak zaświadczeniem z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów o tym, że samochód odpowiada warunkom technicznym, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawczyni przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego z tytułu nabycia opisanego we wniosku samochodu, o kwotę podatku naliczonego ustalonego zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy p VAT...

Zdaniem Wnioskodawczyni, przysługiwało jej prawo do obniżenia podatku należnego, z tytułu nabycia pojazdu, o kwotę podatku naliczonego ustalonego zgodnie z treścią art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku z dnia 19 listopada 2010r. Wnioskodawczyni wskazała, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej również ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 2 ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3-7:

1. suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:
1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu
-z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4;
2. w przypadku importu towarów - suma kwot podatku wynikająca z dokumentu celnego i deklaracji importowej, z zastrzeżeniem pkt 5;
3. zryczałtowany zwrot podatku, o którym mowa w art. 116 ust. 6;
4. kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów;
5. kwota podatku należnego z tytułu importu towarów – w przypadkach, o których mowa w art. 33a.
   
   

W myśl art. 86 ust. 3 ustawy o VAT, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60 % kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Zgodnie z art. 86 ust. 4 ustawy o VAT, przepis ust. 3 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50 % długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze.

W myśl art. 86 ust. 5 ustawy o VAT, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 4 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do art. 86 st. 5a ustawy o VAT, kopię zaświadczenia, o którym mowa w ust. 5, podatnik jest obowiązany dostarczyć, w terminie 14 dni od dnia jego otrzymania, do naczelnika urzędu skarbowego.

Z treści cytowanego wyżej art. 86 ust. 1 ustawy o VAT wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Z wniosku wynika, że Wnioskodawczyni prowadzi indywidualną działalność gospodarczą, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług. W dniu 14 lipca 2009r. zakupiła na terenie Niemiec, od czynnego podatnika VAT, używany samochód ciężarowy (tj. pojazd nie spełniający definicji nowego środka uregulowanej w art. 2 pkt 10 lit. a ustawy o VAT. W dniu 10 sierpnia 2009r. Wnioskodawczyni wniosła wymieniony pojazd do działalności gospodarczej i zaewidencjonowała jako środek trwały. Od tego czasu jest on wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych.

Należy również dodać, że:

• Wnioskodawczyni uzyskała w dniu 27 lipca 2009r. zaświadczenie potwierdzające uiszczenie podatku od towarów i usług na druku VAT-25 (US nr zaświadczenia:)
• Wnioskodawczyni uiściła ten podatek w dniu 24 lipca 2009r.
• Wnioskodawczyni dokonała rejestracji pojazdu w dniu 6 sierpnia 2009r.w Starostwie Powiatowym,
• Wnioskodawczyni zawiadomiła Naczelnika U.S. o wewnątrzwspólnotowym nabyciu przedmiotowego środka transportu na formularzu VAT-23 w dniu 23 lipca 2009r.
• Wnioskodawczyni nie jest zarejestrowana jako podatnik VAT-UE,
• na fakturze zakupu pojazdu nie widnieje NIP Wnioskodawczyni,
• niemiecki kontrahent, od którego zakupiono pojazd, jest podatnikiem VAT zarejestrowanym do transakcji wewnątrzwspólnotowych (nr:),
• faktura zakupy samochodu zawierała podatek VAT obliczony według stawki 19%,
• z treści karty pojazdu wynika, że przedmiotowy samochód jest samochodem ciężarowym, a jego dopuszczalna ładowność wynosi 1085 kg.
• Wnioskodawczyni nie posiada homologacji dla tego pojazdu, dysponuje jednak zaświadczeniem z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów o tym, że samochód odpowiada warunkom technicznym, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.
  
  

Zatem przedmiotem rozstrzygnięcia będzie prawo Wnioskodawczyni do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem z terytorium innego państwa Wspólnoty Europejskiej.

Stosownie do art. 9 ust. 1 ustawy o VAT, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W art. 9 ust. 2 ustawy postanowiono, iż wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów ma miejsce pod warunkiem, że:

1. nabywcą towarów jest:
   1. podatnik, o którym mowa w art. 15, lub podatnik podatku od wartości dodanej, a nabywane towary mają służyć działalności gospodarczej podatnika,
   2. osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w lit. a
   -z zastrzeżeniem art. 10;
2. dokonujący dostawy towarów jest podatnikiem, o którym mowa w pkt 1 lit. a.
   
   

W świetle powyższego stwierdzić należy, iż zakup samochodu spełniający powołaną definicję, stanowił będzie wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i Wnioskodawczyni jest obowiązana do wykazania podatku należnego z powyższego tytułu.

W myśl powołanego art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi kwota podatku należnego od importu usług, kwota podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz kwota podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

Zatem Wnioskodawczyni jako czynnemu podatnikowi podatku od towarów i usług, co do zasady, będzie przysługiwało prawo do odliczenia kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu – ustalonego zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 4 ustawy o VAT.

Kwestią, wymagającą rozstrzygnięcia, jest wysokość kwoty podatku naliczonego, która może odliczyć Wnioskodawczyni.

Jak wynika z wniosku, Wnioskodawczyni dysponuje zaświadczeniem z Okręgowej Stacji Kontroli Pojazdów o tym, że samochód odpowiada warunkom technicznym, o których mowa w art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy o VAT.

Zatem w niniejszym przypadku nie ma zastosowania ograniczenia w odliczeniu podatku naliczonego, wynikające z art. 86 ust. 3 ustawy o VAT.

W konsekwencji należy stwierdzić, że Wnioskodawczyni przysługuje prawo do odliczenia całości podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia przedmiotowego samochodu.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.