INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (tj. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2011 r. (data wpływu 10 maja 2011 r.) uzupełnionym w dniu 21 lipca 2011 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zwrotu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Jednostka Wojskowa, jako podmiot sfery budżetowej jest jednostką organizacyjną sektora finansów publicznych nieposiadającą osobowości prawnej, która pokrywa swoje wydatki bezpośrednio z budżetu, a pobrane dochody odprowadza odpowiednio na rachunek dochodów budżetowych państwa, zgodnie z art. 11 ustawy o finansach publicznych z dnia 27 sierpnia 2009 r. Działa na podstawie statutu określającego m.in. siedzibę i przedmiot działalności podstawowej oraz prowadzi gospodarkę finansową według zasad określonych w ww. ustawie oraz wydanych na jej podstawie aktach wykonawczych. Jednostka jest zarejestrowanym podatnikiem VAT czynnym ze względu na świadczone usługi transportowe i wyżywienia w ramach Punktu Żywienia Kadry, pomimo iż nie prowadzi typowej działalności zarobkowej.

Do końca 2010 r. przy Jednostce funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze, które zgodnie z art. 26 ustawy z dnia 30 czerwca 2005 r. o finansach publicznych było wyodrębnioną z jednostki budżetowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, częścią jej ubocznej działalności, które pokrywało koszty swojej działalności z uzyskiwanych przychodów własnych.

Gospodarstwo pomocnicze prowadziło odrębną od Jednostki działalność gospodarczą i funkcjonowało do dnia 31 grudnia 2010 r. jako osobny podatnik VAT, posiadający odrębny NIP. Przedmiotem działalności gospodarstwa pomocniczego było świadczenie odpłatnych usług w zakresie wypoczynku w resorcie obrony narodowej, polegających na odpłatnym korzystaniu z usług noclegowych i wyżywienia.

Zgodnie z ustawowym zapisem, art. 87 Ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych z dniem 31 grudnia 2010 r. zostało zlikwidowane gospodarstwo pomocnicze. Z dniem 1 stycznia 2011 r. Pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności (w tym m.in. należności z tytułu zwrotu podatku VAT) i zobowiązania zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego przejęła Jednostka Wojskowa, zgodnie z art. 89 ust. 4 cyt. ustawy.

W wykonaniu ustawowych zapisów w dniu 31 grudnia 2010 r. pozostałe po likwidacji, składniki majątkowe, należności i zobowiązania przejęto protokołem zdawczo-odbiorczym, w tym m.in. należności z tytułu podatku VAT naliczonego do odliczenia w następnym okresie, wykazanego w deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2010 r. przez gospodarstwo pomocnicze, w związku z brakiem możliwości dokonania odliczenia podatku należnego od naliczonego przez gospodarstwo pomocnicze ze względu na jego likwidację. Zgodnie z zapisami deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2010 r. złożonej do Urzędu Skarbowego w M., gospodarstwo pomocnicze wykazało nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia w następnym okresie (tj. po likwidacji gospodarstw) w wysokości 14,904 zł,

Następnie gospodarstwo pomocnicze dokonało wymaganego zgłoszenia o zaprzestaniu wykonywania czynności polegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z dniem 31 grudnia 2010 r. i z tym dniem zlikwidowany został rachunek bankowy gospodarstwa pomocniczego.

W związku z zaprzestaniem działalności przez gospodarstwo pomocnicze nastąpił brak możliwości korzystania przez gospodarstwo pomocnicze z powyższego odliczenia i tym samym kwota ta została przejęta przez Jednostkę Wojskową - jednostkę macierzystą, przy której funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze i zakwalifikowana jako należność od budżetu, tj. urzędu skarbowego z tytułu „nadpłaty VAT”.

Celem zwrotu podatku VAT Jednostka Wojskowa wystąpiła pismem z dnia 8 lutego 2011 r. do Naczelnika Urzędu Skarbowego w M. według właściwości miejscowej dla gospodarstwa pomocniczego, który do daty likwidacji był właściwym organem, wnioskując o zwrot nadwyżki VAT wykazanej przez gospodarstwo pomocnicze.

W odpowiedzi Naczelnik Urzędu Skarbowego w M. pismem nr PP-1/448-3/11/KN przekazał wniosek Jednostki do Naczelnika Urzędu Skarbowego w L. W uzasadnieniu tego pisma wskazano, iż skoro Jednostka przejęła wszystkie zobowiązania i należności zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego, dla której właściwym miejscowo w zakresie rozliczania podatku VAT jest Naczelnik Urzędu Skarbowego w L., to w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie Art. 18 a Ordynacji podatkowej.

W dniach 9 marca i 14 kwietnia 2011 r. Naczelnik Urzędu Skarbowego w L. wystosował wezwania do Jednostki celem przedłożenia dowodów stanowiących o spełnieniu warunków określonych w art. 93, art. 93a, art. 93b, art. 93c, art. 93d ustawy Ordynacja podatkowa do występowania o zwrot różnicy podatku VAT po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym.

Podczas osobistego spotkania wyjaśniono, że Jednosta Wojskowa działa na podstaie przepisów o finansach publicznych, a gospodarstwo pomocnicze było odrębnym podatnikiem podatku od towarów i suług, wobec czego przepisy zawarte w Rozdziale 14 dot. praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Reasumując podjęto obopólną decyzję, aby nie wszczynać postępowania podatkowego do czasu wystąpienia przez Jednostkę z wnioskiem o wydanie interpretacji w przedmiotowej kwestii.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy jednostka wojskowa, przy której funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze ma praw do ubiegania się o zwrot VAT po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym na podstawie złożonej Deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2010 r. do Urzędu Skarbowego w M. przez gospodarstwo pomocnicze...
2. Czy przysługuje zwrot VAT Jednostce Wojskowej, przy której funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze w ramach tzw. następstwa podatkowego...
3. Czy możliwy jest zwrot VAT na rachunek bankowy innego podatnika (jednostki macierzystej, przy której funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze) w sytuacji, gdy zlikwidowano równocześnie i podatnika i jego rachunek bankowy...
4. Czy właściwym byłoby dokonanie korekty deklaracji VAT-7 za m-c grudzień 2010 r. złożonej do Urzędu Skarbowego w L. przez Jednostkę Wojskową z rozliczenia własnej sprzedaży, ujmując w niej kwotę podatku do odliczenia w następnym okresie z tytułu przejęcia należności po zlikwidowanym gospodarstwie pomocniczym...
5. Jaki Urząd Skarbowy jest właściwy do załatwienia sprawy - Urząd Skarbowy w L. (właściwy dla siedziby Wnioskodawcy), czy też Urząd Skarbowy w M. (właściwy dla siedziby byłego gospodarstwa pomocniczego)...

Zdaniem Wnioskodawcy kwota zwrotu podatku VAT, zgodnie z zapisami deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2010 r. złożonej do Urzędu Skarbowego w M., a wynikająca z działalności bieżącej gospodarstwa pomocniczego, w związku z zaprzestaniem jego działalności oraz brakiem możliwości skorzystania z powyższego odliczenia, powinna zostać zwrócona na rachunek bankowy Jednostki Wojskowej, ze względu na likwidację gospodarstwa pomocniczego, które było wyodrębnioną z Jednostki Wojskowej, pod względem organizacyjnym i finansowym, częścią jej działalności oraz przejęcie pozostałych po likwidacji gospodarstwa pomocniczego, składników majątkowych, należności i zobowiązań, zgodnie z ustawowymi zapisami art. 87 ust. 1 pkt 1, art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych. W zakresie pytania dotyczącego właściwości organu, Jednostka stoi na stanowisku, iż organem właściwym do załatwienia sprawy powinien być Urząd Skarbowy w L. jako miejscowo właściwy dla siedziby Wnioskodawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady regulujące zwrot bezpośredni nadwyżki podatku naliczonego nad należnym zawarte są w art. 87 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.).

Przepis art. 87 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

W myśl art. 87 ust. 2 ustawy, zwrot różnicy podatku, z zastrzeżeniem ust. 6, następuje w terminie 60 dni od dnia złożenia rozliczenia przez podatnika na rachunek bankowy podatnika w banku mającym siedzibę na terytorium kraju lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem, wskazane w zgłoszeniu identyfikacyjnym, o którym mowa w odrębnych przepisach. Jeżeli zasadność zwrotu wymaga dodatkowego zweryfikowania, naczelnik urzędu skarbowego może przedłużyć ten termin do czasu zakończenia weryfikacji rozliczenia podatnika dokonywanego w ramach czynności sprawdzających, kontroli podatkowej lub postępowania podatkowego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej lub postępowania kontrolnego na podstawie przepisów o kontroli skarbowej. Jeżeli przeprowadzone przez organ czynności wykażą zasadność zwrotu, o którym mowa w zdaniu poprzednim, urząd skarbowy wypłaca podatnikowi należną kwotę wraz z odsetkami w wysokości odpowiadającej opłacie prolongacyjnej stosowanej w przypadku odroczenia płatności podatku lub jego rozłożenia na raty.

W przypadku wydłużenia terminu na podstawie ust. 2 zdanie drugie, urząd skarbowy na wniosek podatnika dokonuje zwrotu różnicy podatku w terminie wymienionym w ust. 2 zdanie pierwsze, jeżeli podatnik wraz z wnioskiem złoży w urzędzie skarbowym zabezpieczenie majątkowe w kwocie odpowiadającej kwocie wnioskowanego zwrotu podatku. Jeżeli wniosek wraz z zabezpieczeniem został złożony na 13 dni przed upływem terminu, o którym mowa w ust. 2, lub później, zwrotu dokonuje się w terminie 14 dni od dnia złożenia tego zabezpieczenia (art. 87 ust. 2a ustawy).

Ponadto wskazać należy, iż zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ww. ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do 31 grudnia 2010 r., kwotę podatku naliczonego stanowi, z zastrzeżeniem ust. 3 – 7 suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika:

1. z tytułu nabycia towarów i usług,
2. potwierdzających dokonanie przedpłaty (zaliczki, zadatku, raty), jeżeli wiązały się one z powstaniem obowiązku podatkowego,
3. od komitenta z tytułu dostawy towarów będącej przedmiotem umowy komisu

• z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Na podstawie art. 87 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 ze zm.), z dniem 31 grudnia 2010 r. zakończeniu ulega likwidacja gospodarstw pomocniczych gminnych, powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych.

Gospodarstwa pomocnicze państwowej jednostki budżetowej likwiduje – w myśl art. 89 ust. 1 ww. ustawy – kierownik jednostki budżetowej, przy którym funkcjonuje gospodarstwo. Likwidacja następuje, stosownie do art. 89 ust. 2 cyt. ustawy, po uzyskaniu opinii dotyczącej terminu rozpoczęcia i zakończenia likwidacji:

1. wójta, burmistrza lub prezydenta miasta - w przypadku gospodarstw pomocniczych gminnych jednostek budżetowych albo
2. zarządu powiatu lub województwa - w przypadku odpowiednio gospodarstw pomocniczych powiatowych i wojewódzkich jednostek budżetowych.

Powyższy wymóg nie dotyczy likwidacji gospodarstwa pomocniczego działającego przy jednostce budżetowej, której kierownikiem jest wójt, burmistrz lub prezydent miasta (art. 89 ust. 3). Pozostałe po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego przejmuje – jak stanowi art. 89 ust. 4 – jednostka budżetowa, przy której funkcjonowało gospodarstwo. Przejęcie następuje na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego.

Z opisanych we wniosku okoliczności wynika, iż z dniem 31 grudnia 2010 r. zostało zlikwidowane gospodarstwo pomocnicze, które funkcjonowało przy Jednostce Wojskowej.

Po likwidacji składniki majątkowe, należności i zobowiązania zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego przejęła na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego Jednostka Wojskowa, przy której funkcjonowało gospodarstwo pomocnicze. Gospodarstwo pomocnicze w złożonej deklaracji VAT-7 za miesiąc grudzień 2010 r. wykazało nadwyżkę podatku naliczonego nad należnym do rozliczenia za następny okres rozliczeniowy w wysokości 14.904 zł. Ponadto w dniu 8 lutego 2011 r. Jednostka Wojskowa (jednostka macierzysta) złożyła wniosek o zwrot wykazanej przez gospodarstwo pomocnicze nadwyżki VAT.

Aby ocenić stanowisko Wnioskodawcy w kontekście sformułowanych pytań, rozstrzygnąć należy, czy w przedmiotowej sprawie mamy do czynienia z następstwem podatkowym w rozumieniu przepisów prawa podatkowego, bowiem tylko w takim przypadku występuje możliwość, czy też konieczność dokonania rozliczenia podatkowego przez jeden podmiot w imieniu drugiego podmiotu.

Odnośnie praw i obowiązków następców prawnych oraz podmiotów przekształconych, stanowi rozdział 14 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.).

Zgodnie z art. 93 § 1 ww. ustawy, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku łączenia się:

1. osób prawnych,
2. osobowych spółek handlowych,
3. osobowych i kapitałowych spółek handlowych

• wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki każdej z łączących się osób lub spółek.

W myśl § 2 art. 93 przepis § 1 stosuje się odpowiednio do osoby prawnej łączącej się przez przejęcie:

1. innej osoby prawnej (osób prawnych);
2. osobowej spółki handlowej (osobowych spółek handlowych).

Natomiast w myśl art. 93a § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, osoba prawna zawiązana (powstała) w wyniku:

1. przekształcenia innej osoby prawnej,
2. przekształcenia spółki niemającej osobowości prawnej

• wstępuje we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki przekształcanej osoby lub spółki.

Przepis § 1 stosuje się odpowiednio do:

1. osobowej spółki handlowej zawiązanej (powstałej) w wyniku przekształcenia:



1. innej spółki niemającej osobowości prawnej,
2. spółki kapitałowej;


2. spółki niemającej osobowości prawnej, do której osoba fizyczna wniosła na pokrycie udziału wkład w postaci swojego przedsiębiorstwa (art. 93a § 2 ustawy Ordynacja podatkowa).

Stosownie do postanowień art. 93b ustawy Ordynacja podatkowa, przepisy art. 93 i art. 93a stosuje się odpowiednio do łączenia się i przekształceń komunalnych zakładów budżetowych.

W myśl art. 93c § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, osoby prawne przejmujące lub osoby prawne powstałe w wyniku podziału wstępują, z dniem podziału lub z dniem wydzielenia, we wszelkie przewidziane w przepisach prawa podatkowego prawa i obowiązki osoby prawnej dzielonej pozostające w związku z przydzielonymi im, w planie podziału, składnikami majątku.

W przedmiotowej sprawie nie znajdą zastosowania przepisy art. 93-93c ustawy Ordynacja podatkowa, gdyż nie zachodzi żadna z przesłanek, o których mowa ww. artykułach ustawy Ordynacja podatkowa, aby mogło dojść do następstwa podatkowego.

Zatem Wnioskodawca nie wstępuje z mocy prawa, tj. ww. przepisów Ordynacji podatkowej, we wszelkie przewidziane przepisami prawa podatkowego prawa i obowiązki likwidowanego gospodarstwa pomocniczego.

W świetle powołanych wyżej regulacji prawnych oraz opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego należy stwierdzić, że z uwagi na fakt, że Wnioskodawca nie wstępuje – z mocy ww. przepisów ustawy Ordynacja podatkowa – w przewidziane przepisami prawa podatkowego, prawa i obowiązki zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego, Wnioskodawcy nie przysługuje zwrot nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, nie może on zatem zostać przekazany na rachunek bankowy Jednostki Wojskowej. Nadwyżka VAT z działalności gospodarstwa pomocniczego nie może również zostać rozliczona w deklaracji podatkowej Jednostki Wojskowej (jednostki macierzystej), gdyż jak wskazano wyżej brak jest w omawianej sprawie następstwa podatkowego. Tym samym Wnioskodawca nie ma prawa ani do zwrotu, ani do rozliczenia w deklaracji VAT-7 składanej we własnym imieniu nadwyżki podatku naliczonego nad należnym, wynikającej z rozliczenia podatku od towarów i usług za ostatni okres działalności zlikwidowanego gospodarstwa pomocniczego.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja rozstrzyga wyłącznie w przedmiocie następstwa prawnego w rozumieniu przepisów Ordynacji podatkowej, natomiast nie odnosi się do ewentualnych uprawnień, wynikających z art. 89 ust. 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych (Dz. U. Nr 157, poz. 1241 ze zm.), zagadnienie to bowiem nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego, gdyż ww. przepisy ustawy - Przepisy wprowadzające ustawę o finansach publicznych nie stanowią przepisów prawa podatkowego.

Wskazać ponadto należy, iż właściwość organu podatkowego pierwszej instancji w zakresie podatku od towarów i usług uregulowana jest w art. 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

I tak, zgodnie z art. 3 ust. 1 ww. ustawy, właściwym dla podatnika organem podatkowym jest naczelnik urzędu skarbowego właściwy ze względu na miejsce wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, z zastrzeżeniem ust. 2-5.

W myśl art. 3 ust. 2 ustawy, jeżeli czynności podlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług są wykonywane na terenie objętym zakresem działania dwóch lub więcej urzędów skarbowych, właściwość miejscową ustala się dla:

1. osób prawnych oraz jednostek organizacyjnych niemających osobowości prawnej - ze względu na adres siedziby;
2. osób fizycznych - ze względu na miejsce zamieszkania.

W konsekwencji właściwość organu podatkowego pierwszej instancji w zakresie podatku od towarów i usług należy ustalić w oparciu o ww. przepisy. W przypadku natomiast sporu o właściwość zauważyć należy, iż spory takie rozstrzygają, na podstawie art. 19 ustawy Ordynacja podatkowa - w zależności od okoliczności – właściwy dyrektor izby skarbowej, lub też minister właściwy do spraw finansów publicznych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego – stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.