INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 marca 2011 r. (data wpływu 10 marca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usługi ubezpieczeniowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 marca 2011 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usługi pośrednictwa w świadczeniu usługi ubezpieczeniowej.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółdzielnia zawarła umowę z Towarzystwem Ubezpieczeniowym, której przedmiotem jest wykonywanie czynności techniczno-administracyjnych, które usprawniają Towarzystwu ubezpieczenie mieszkań zamieszkałych przez członków Spółdzielni.

Do obowiązków Spółdzielni należy:

• dostarczanie do wszystkich użytkowników lokali mieszkalnych wniosków o ubezpieczenie mieszkania wraz z ogólną informacją o zakresie i warunkach ubezpieczenia;
• przyjmowanie wypełnionych wniosków i sprawdzanie poprawności ich wypełnienia;
• dostarczanie za pokwitowaniem potwierdzeń zawarcia umowy ubezpieczenia wraz ze szczegółowymi warunkami kompleksowego ubezpieczenia mieszkań;
• naliczanie ubezpieczonym należnej składki;
• informowanie ubezpieczonych i ubezpieczyciela, na drukach firmowych ubezpieczyciela, o zaleganiu z należnymi opłatami, a w związku z tym o utracie ochrony ubezpieczeniowej;
• okresowe informowanie użytkowników lokali nie ubezpieczonych o możliwości ubezpieczenia mieszkania poprzez wywieszenie na tablicach informacyjnych materiałów dostarczanych przez ubezpieczyciela.;
• posiadanie zapasu druków wniosków o ubezpieczenie mieszkania dla potrzeb osób zainteresowanych ubezpieczeniem mieszkania;
• bieżąca analiza terminowego opłacania składki ubezpieczeniowej.

Składki ubezpieczenia doliczane są do opłaty eksploatacyjnej za lokale mieszkalne osób ubezpieczonych i przekazywane przez Spółdzielnię co miesiąc na konto Towarzystwa. Za wykonanie usługi Spółdzielnia raz w miesiącu wystawia Towarzystwu fakturę VAT, stosując do dnia 31 grudnia 2010 r. zwolnienie od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy świadczone przez Spółdzielnię usługi od dnia 1 stycznia 2011 r. nadal podlegają zwolnieniu od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, świadczone na rzecz Towarzystwa usługi nadal powinny być objęte zwolnieniem od podatku od towarów i usług, jako pośrednictwo w świadczeniu usług ubezpieczeniowych pomiędzy firmami ubezpieczeniowymi a i ich klientami – art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, wprowadzonym art. 19 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym, w zakresie zdania wstępnego, art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23 %.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Z dniem 1 stycznia 2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku i przenoszą uregulowania dotyczące tej tematyki do treści ustawy. W odniesieniu do usług ubezpieczeniowych oraz usług stanowiących ich element zasadnicze znaczenie ma dodanie do art. 43 ustawy punktu 37 oraz ust. 13, regulujących zwolnienia od podatku w tym zakresie.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych, określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości UE.

Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. 06. 347. 1 ze zm.).

Przy określaniu zakresu zwolnień od podatku usług ubezpieczeniowych, uwzględniony został m.in. przepis art. 135 ust. 1 lit. a ww. Dyrektywy 2006/112/WE, zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ww. ustawy, zwalnia się od podatku usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

Zgodnie z ust. 13 ww. artykułu, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Stosownie do treści ust. 14 tegoż artykułu, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usługi pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Na podstawie ust. 15, zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 7, 12 i 37-41 oraz w ust. 13, nie mają zastosowania do:

1. czynności ściągania długów, w tym factoringu;
2. usług doradztwa;
3. usług w zakresie leasingu.

Należy zaznaczyć, że terminy używane do określenia zwolnień od podatku, przewidziane w Dyrektywie 2006 /112/WE, muszą być ściśle interpretowane, jako że stanowią wyjątki od ogólnej zasady, która mówi, że podatek od wartości dodanej pobierany jest od każdej usługi świadczonej odpłatnie przez podatnika. Doktryna aktów wyjaśnionych zakłada uwzględnianie przez sądy krajowe, a także organy podatkowe, wcześniejszych orzeczeń Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, jeżeli dane wątpliwości prawne w ramach określonego zagadnienia zostały już wyjaśnione. Innymi słowy ustalenia zawarte w orzeczeniach, dotyczące opisanych zwolnień, zawierają wyjaśnienia niezależnych pojęć prawa wspólnotowego. Ich celem jest uniknięcie rozbieżności w stosowaniu sytemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych krajach Unii Europejskiej. W związku z powyższym tut. organ wydając interpretację indywidualną w stanie prawnym obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r. określił zakres przedmiotowych zwolnień z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego, a także orzecznictwa sądów.

Dyrektywa 2006/112/WE nie zawiera definicji transakcji ubezpieczeniowych, ani usług pokrewnych świadczonych przez maklerów i pośredników ubezpieczeniowych. Jednakże Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej orzekł, iż istotą transakcji ubezpieczeniowej jest w ogólnym rozumieniu to, że ubezpieczyciel zobowiązuje się, w przypadku gdy zaistnieje ryzyko objęte ubezpieczeniem, świadczyć ubezpieczonemu usługę uzgodnioną podczas zwierania umowy w zamian za uprzednio uzgodnioną wpłatę składki (sprawa Card Protection Plan C-349/96 oraz Skandia C-240/99).

Trybunał orzekł, że wyrażenie „transakcje ubezpieczeniowe” nie obejmuje wyłącznie transakcji dokonywanych przez samych ubezpieczycieli, ale zasadniczo jest na tyle obszerne, że obejmuje również zapewnienie ochrony ubezpieczeniowej przez podatnika, który sam nie jest ubezpieczycielem i w kontekście polisy blokowej dostarcza swoim klientom taką ochroną, korzystając z wpływów od ubezpieczyciela, który przejmuje na siebie ryzyko objęte ubezpieczeniem. Jednakże w akapicie 41 sprawy Skandia Trybunał podtrzymał stanowisko, że zgodnie z definicją transakcji ubezpieczeniowych istotna jest tożsamość osoby, której świadczy się usługę. Stąd też transakcja ubezpieczeniowa pociąga za sobą istnienie umowy pomiędzy dostawcą usługi ubezpieczeniowej i osobą, która jest ubezpieczona na wypadek ryzyka.

Zasadniczym kryterium, pozwalającym na ustalenie, czy dana osoba jest pośrednikiem ubezpieczeniowym, czy też nie jest jedynie charakter wykonywanych przez nią czynności wewnętrznych. W sprawie J.C.M. Beheer B.V C-124/07 Trybunał zwrócił uwagę, że przepisy wspólnotowe nie zawierają żadnych wskazówek odnoszących się do stosunku pomiędzy brokerem lub pośrednikiem ubezpieczeniowym a stronami umowy ubezpieczeniowej, do której się przyczynił. Stwierdzenie posiadania statusu brokera lub pośrednika ubezpieczeniowego zależy zatem od cech badanej działalności.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółdzielnia w ramach umowy zawartej z Towarzystwem Ubezpieczeniowym, zobowiązuje się do wykonywania czynności techniczno-administracyjnych, które usprawniają Towarzystwu ubezpieczenie mieszkań zamieszkałych przez członków Spółdzielni. W ramach pośredniczenia przy świadczeniu usługi ubezpieczeniowej jest zobowiązana, m. in. do dostarczania do wszystkich użytkowników lokali mieszkalnych wniosków o ubezpieczenie mieszkania wraz z ogólną informacją o zakresie i warunkach ubezpieczenia; przyjmowania wypełnionych wniosków i sprawdzania poprawności ich wypełnienia; dostarczania za pokwitowaniem potwierdzeń zawarcia umowy ubezpieczenia wraz ze szczegółowymi warunkami kompleksowego ubezpieczenia mieszkań; naliczania ubezpieczonym należnej składki; informowania ubezpieczonych i ubezpieczyciela, na drukach firmowych ubezpieczyciela, o zaleganiu z należnymi opłatami, a w związku z tym o utracie ochrony ubezpieczeniowej; okresowego informowania użytkowników lokali nie ubezpieczonych o możliwości ubezpieczenia mieszkania poprzez wywieszenie na tablicach informacyjnych materiałów dostarczanych przez ubezpieczyciela.; posiadania zapasu druków wniosków o ubezpieczenie mieszkania dla potrzeb osób zainteresowanych ubezpieczeniem mieszkania; bieżącej analizy terminowego opłacania składki ubezpieczeniowej. Wymienione czynności stanowią niewątpliwie elementy istotne dla czynności pośrednictwa, a Spółdzielni nadają status pośrednika ubezpieczeniowego.

Uwzględniając powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisane usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.