INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki cywilnej, przedstawione we wniosku z dnia 1 sierpnia 2011 r. (data wpływu 5 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sok z aloesu – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na sok z aloesu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca produkuje artykuły spożywcze i sprzedaje sok z aloesu. Wyrób został sklasyfikowany do grupowania PKWiU 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”. Sprzedaż powyższego produktu opodatkowano stawką VAT 23%. W skład produktu wchodzi: sok z aloesu 99,8%, benzoesan sodu (substancja konserwująca), kwas cytrynowy (regulator kwasowości,) sorbinian potasu (substancja konserwująca).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka sprzedając produkt - sok z aloesu, stosując stawkę VAT 23% postępuje prawidłowo...

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż tą należy opodatkować stawką 23%. Spółka zajmuje się produkcją z aloesu. Sok z aloesu pozyskiwany jest z miąższu liści aloesu, który zgodnie z interpretacją Urzędu Statystycznego, mieści się w grupowaniu PKWiU 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”. Wprawdzie w załączniku nr 10 do ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. widnieje pod pozycją 31: ex 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe - wyłącznie niegazowane napoje: 1) w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego, 2) zawierający tłuszcz mlekowy”. Z uwagi na to, iż sok z aloesu pozyskiwany jest z miąższu liści aloesu, a według definicji Słownika Języka Polskiego warzywo to roślina zielna, której korzenie, liście, kwiatostany lub owoce używane są jako pożywienie, można stwierdzić że aloes to warzywo i opodatkować stawką 5%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie natomiast do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Z kolei w świetle przepisu art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 ze zm.).

Jednocześnie należy wskazać, iż to Wnioskodawca jest zobowiązany do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z prawidłowym zdefiniowaniem wykonywanych czynności.

Stosownie bowiem do pkt 1 komunikatu Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2005 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z zasadami metodycznymi klasyfikacji zasadą jest, że zainteresowany podmiot sam klasyfikuje prowadzoną działalność, swoje produkty (wyroby, usługi), towary, środki trwałe i obiekty budowlane według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniem Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Wynika to z faktu, że właśnie m.in. producent posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ustawy.

Zgodnie zaś z art. 41 ust. 2a ustawy, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

W tym miejscu należy zauważyć, iż stosownie do art. 146a pkt 1 i 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Z opisu sprawy wynika, iż Wnioskodawca sprzedaje sok z aloesu. Wyrób został sklasyfikowany do grupowania PKWiU 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe”. Sprzedaż powyższego produktu opodatkowano stawką VAT 23%. W skład produktu wchodzi: sok z aloesu 99,8%, benzoesan sodu (substancja konserwująca), kwas cytrynowy (regulator kwasowości,) sorbinian potasu (substancja konserwująca).

Pod pozycją 52 załącznika nr 3 do ustawy, wymieniono grupę ex 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy”.

W świetle objaśnienia do powołanego wyżej załącznika nr 3 do ustawy, ww. wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów i usług zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawkami niższymi niż stawka, której dotyczy. Zatem w odniesieniu do dostaw określonych napoi bezalkoholowych, dla których mocą ww. przepisów przewidziano różne stawki, stosuje się regulacje korzystniejsze dla podatnika.

Także w poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy, wymieniono ex 11.07.19.0 „Pozostałe napoje bezalkoholowe – wyłącznie niegazowane napoje:

1. w których udział masowy soku owocowego, warzywnego lub owocowo-warzywnego wynosi nie mniej niż 20% składu surowcowego,
2. zawierające tłuszcz mlekowy”.

W świetle zaś objaśnień do niniejszego załącznika, „ex” dotyczy tylko danego wyrobu z danego grupowania. Natomiast wykaz nie ma zastosowania dla zakresu sprzedaży towarów zwolnionych od podatku lub opodatkowanych stawką 0%.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o PKWiU ex - rozumie się przez to zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Wskazać należy, iż ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji „owocu” i „warzywa”, w związku z powyższym pojęcie to należy interpretować stosując przede wszystkim wykładnię językową.

Z zawartej w Słowniku języka polskiego PWN (http://sjp.pwn.pl) definicji „warzywa” wynika, iż jest to roślina zielna, której korzenie, liście, kwiatostany lub owoce używane są jako pożywienie.

Natomiast „owoc” – zgodnie z definicją zawartą w tym samy słowniku – to jadalna część rośliny powstała z kwiatu.

W przedmiotowej sprawie, Wnioskodawca wskazał, że sok jest pozyskiwany z liści aloesu, więc należy sprawdzić czy roślinę tą można zaliczyć do warzywa lub owocu.

Według definicji zawartej w Słowniku wyrazów obcych PWN, aloes to bylina z rodziny asfodelowatych o grubych, mięsistych liściach zakończonych kolcami, pochodząca z Afryki, mająca zastosowanie w medycynie i kosmetyce, uprawiana także jako roślina doniczkowa (Słownik wyrazów obcych pod redakcją Mirosława Bańko, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2005, str. 45).

Dodatkowo aloes nie został wymieniony w powszechnie obowiązującej „klasyfikacji warzyw”, także Główny Urząd Statystyczny w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w Sekcji A „Produkty rolnictwa, leśnictwa, łowiectwa i rybactwa oraz usługi wspomagające”, która zawiera m.in. rośliny uprawne i produkty pochodzenia roślinnego nie zawarł aloesu w grupowaniu wskazującym warzywa i owoce.

Ponadto, Rozporządzenie komisji (WE) nr 161/2007 z dnia 15 lutego 2007 r. dotyczące klasyfikacji niektórych towarów w Nomenklaturze Scalonej (Dz. Urz. UE L Nr 51, str. 5), w załączniku wskazuje iż „aloes nie jest owocem objęty działem 8., lecz rośliną objętą działem 6”, który obejmuje „drzewa żywe i pozostałe rośliny; bulwy, korzenie i podobne; kwiaty cięte i liście ozdobne”.

Wobec powyższego, sok z aloesu nie mieści się w poz. 31 załącznika nr 10 do ustawy, gdyż aloes nie jest owocem ani warzywem i tym samym nie może zostać opodatkowany stawką preferencyjną w wysokości 5%. Wyłączenie to powoduje, że podlega on opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 23%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu, ul. Św. Mikołaja 78/79, 50-126 Wrocław po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.