INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 18.06.2011 r. (data wpływu 28.06.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad korygowania podatku naliczonego w związku z dokonywanymi zmianami w samochodzie - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28.06.2011 r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasad korygowania podatku naliczonego w związku z dokonywanymi zmianami w samochodzie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Podatnik będący płatnikiem podatku VAT nabył w 2010 roku zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku VAT pojazd ciężarowy VAN marki Toyota Land Cruiser, dwumiejscowy spełniający wymogi art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. u. Nr. 54, poz. 535 z późn. zmianami) co zostało potwierdzone stosownymi dokumentami oraz dokonał odliczenia podatku VAT od zakupu ww. pojazdu. Podatnik planuje po upływie pełnych 12 miesięcy od zakupu dokonanie zmiany ilości miejsc siedzących na 5, ale auto nadal pozostanie pojazdem ciężarowym w świetle przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym. Fotele zostaną oddzielone stałą metalową przegrodą od przestrzeni bagażowej. Przebudowy dokona uprawniony warsztat. Podatnik dokona stosownego przeglądu w stacji diagnostycznej, oraz aktualizacji danych w dowodzie rejestracyjnym na pojazd ciężarowy liczba miejsc siedzących 5. Dopuszczalna ładowność pojazdu to 820 kg.

Zgodnie z obowiązującym stanem prawnym w momencie zakupu podatnik nabył prawo dokonania zmian klasyfikacji pojazdu po upływie pełnych 12 miesięcy od momentu zakupu bez konieczności korygowania - zwrotu podatku odliczonego przy zakupie (art. 86 ust. 5c ustawy).

Ustawa z dnia 16 grudnia 2010 roku o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz.U. nr 247, poz. 1652) — dalej Nowela, mówi:

1. Art. 1 pkt 11 lit. b) w zw. z art. 9 Noweli, z dniem 1 stycznia 2011 roku, uchylił obowiązywanie przepisów art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług — dalej Ustawa. Uchylone przepisy do tej pory zawierały ograniczenia w odliczaniu VAT od paliw.
2. Art. 1 pkt 12 i pkt 14 Noweli wprowadza, co prawda, nowe regulacje w tym zakresie ( art. 86a i 88a Ustawy), ale - zgodnie z art. 9 pkt 1 Noweli — przepisy te wejdą w życie z dniem 1 stycznia 2013 roku.
3. W okresie od 1 stycznia 2011 roku do 1 stycznia 2013 roku kwestie odliczania VAT od paliwa regulują wyłącznie przepisy Noweli.
4. Zgodnie z art. 4 Noweli w okresie od 1 stycznia 2011 roku do dnia 31 grudnia 2012 roku nie można odliczać VAT od „nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1 Noweli.
5. Tymczasem art. 3 ust. 1 Noweli, stanowi: „w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (1 stycznia 2011 roku) do 31 grudnia 2012 roku, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony . Zatem kluczowym kryterium jakim posługuje się ten przepis jest moment nabycia. Zgodnie z art. 3 ust. 1, samochodami, do których zastosowanie ma zakaz odliczania podatku od paliwa, określony w art. 4, są wyłącznie pojazdy nabyte w okresie od 1 stycznia 2011 do 31 grudnia 2012 roku.
   
   

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy po 31 grudnia 2012 r. auto będzie traktowane jako ciężarowe (posiadające 5 miejsc oraz ładowności 820 kg czyli powyżej 500 kg co będzie stwierdzone na podstawie świadectwa homologacji) spełniające wymogi ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w kwestii odliczenia podatku VAT przy jego zakupie...
2. Czy zmiana ilości miejsc siedzących dokonana w pojeździe (nabytym w 2010 roku wg poprzednich przepisów art. pkt 5c - patrz. konstytucyjna ochrona praw słusznie nabytych) przy zachowaniu jego ciężarowej klasyfikacji dokonana po upływie pełnych 12 miesięcy od zakupu i odliczenia VAT przy zakupie, nie spowoduje konieczności korekty - zwrotu podatku VAT odliczonego przy zakupie pojazdu w 2010 r.
   
   

Wnioskodawca uważa, że po 31 grudnia 2012 r. auto będzie traktowane jako ciężarowe (posiadające 5 miejsc oraz ładowność 820 kg czyli powyżej 500 kg co będzie stwierdzone na podstawie świadectwa homologacji) spełniające wymogi ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym w kwestii odliczenia podatku VAT przy jego zakupie.

2. Zmiana ilości miejsc siedzących dokonana w pojeździe (nabytym w 2010 roku wg poprzednich przepisów art. 86 pkt 5c) przy zachowaniu jego ciężarowej klasyfikacji dokonana po upływie pełnych 12 miesięcy od zakupu i odliczenia VAT przy zakupie, nie spowoduje konieczności korekty - zwrotu podatku VAT odliczonego przy zakupie pojazdu w 2010 r.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ), zwanej dalej „ustawą”, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytulu nabycia towarów i usług.

Do dnia 31 grudnia 2010 r. kwestię prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia pojazdów samochodowych regulowały normy prawne zawarte w art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Treść art. 86 ust. 3 ustawy wskazywała, że w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł. W ust. 4 pkt 1 cyt. artykułu wskazano, że przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, Van. Zgodnie z ust. 5 cyt. artykułu, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ww. art. 86 ust. 4 pkt 1–4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań. Z uwagi, zatem na fakt, iż nabyty 2010 r. samochód spełniał ww. wymagania, Wnioskodawca dokonał odliczenia podatku naliczonego.

Z przedstawionego we wniosku opisu zdarzenia przyszłego wynika iż Wnioskodawca jest podatnikiem podatku VAT w 2010 roku nabył zgodnie z obowiązującymi przepisami ustawy o podatku VAT pojazd ciężarowy VAN marki Toyota Land Cruiser, dwumiejscowy spełniający wymogi art. 86 ust. 4 pkt 1 ustawy. Po upływie pełnych 12 miesięcy od zakupu Wnioskodawca planuje dokonanie zmiany ilości miejsc siedzących na 5, ale auto nadal pozostanie pojazdem ciężarowym w świetle przepisów ustawy Prawo o ruchu drogowym. Fotele zostaną oddzielone stałą metalową przegrodą od przestrzeni bagażowej. Przebudowy dokona uprawniony warsztat. Podatnik dokona stosownego przeglądu w stacji diagnostycznej, oraz aktualizacji danych w dowodzie rejestracyjnym na pojazd ciężarowy liczba miejsc siedzących 5. Dopuszczalna ładowność pojazdu to 820 kg.

Na mocy art. 1 ust. 1 pkt 11 lit. b ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 ze zm.), zwanej dalej: „ustawą nowelizującą”, z dniem 1 stycznia 2011 r. zostały uchylone przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast dodano m.in.:

• przepis art. 86a ust. 1-10 ustawy o podatku od towarów i usług, w którym określono zasady odliczenia podatku naliczonego związanego z nabyciem samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony,

• przepis art. 88a ustawy o podatku od towarów i usług, określający zasady odliczenia paliwa do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.
  
  

Stosownie do art. 9 pkt 2 ustawy nowelizującej, dodane przepisy art. 86a ust. 1-10 oraz art. 88a wchodzą w życie z dniem 1 stycznia 2013 r.

Natomiast, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2012 r. kwestie związane z odliczeniem podatku od towarów i usług związanego z nabyciem samochodów oraz paliw, regulują odpowiednio przepisy art. 3 oraz art. 4 ustawy nowelizującej.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy (tj. od dnia 1 stycznia 2011 r.) do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1 (tj. ustawy o podatku od towarów i usług), stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca – nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;
6. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą – jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
7. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:
   1. odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub
   2. oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.
   
   
   

Zgodnie z art. 3 ust. 3 ustawy nowelizującej, spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

W myśl art. 86a ust. 1 pkt 2 w brzmieniu obowiązującym od dnia 01.01.2013 r. w przypadku nabycia innych niż samochody osobowe pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Stosownie do art. 86a ust. 2 Przepis ust. 1 pkt 2 nie dotyczy:

1. pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, Van;
2. pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;
3. pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;
5. pojazdów specjalnych - jeżeli z wyciągu ze świadectwa homologacji lub z odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym, wynika, że jest to pojazd specjalny;
6. pojazdów samochodowych innych niż wymienione w pkt 1-5, w których liczba miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy wynosi:
   1. 1 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 425 kg,
   2. 2 - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 493 kg,
   3. 3 lub więcej - jeżeli dopuszczalna ładowność jest równa lub większa niż 500 kg;
7. pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie.
   
   

Zgodnie z art. 86a ust. 4 dopuszczalna ładowność pojazdów oraz liczba miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 2 pkt 6, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub liczby miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 1 pkt 1.

W myśl ust. 5 ww. artykułu ustawy spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań.

Stosownie do art. 86a ust. 6 ustawy w przypadku gdy w pojeździe, dla którego wydano zaświadczenie, o którym mowa w ust. 5, zostały wprowadzone zmiany, w wyniku których pojazd nie spełnia wymagań, o których mowa w ust. 2 pkt 1-4, podatnik jest obowiązany do skorygowania kwoty podatku naliczonego w rozliczeniu za okres, w którym dokonał jego odliczenia.

Analizując powyższe należy zauważyć iż w sytuacji gdy w pojeździe zostaną dokonane zmiany które spowodują, że samochód utraci cechy dotychczas pozwalające na pełne odliczenie podatku naliczonego, to wówczas podatnik będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego. Korekta ta będzie polegać na zmniejszeniu podatku naliczonego o kwotę stanowiącą różnicę pomiędzy podatkiem z faktury a 60% podatku z faktury (względnie kwotą 6000 zł).

Wskazać należy, iż w powyższych przepisach brak zastrzeżenia dotyczącego 12 miesięcy w zakresie dokonywanych zmian, a co za tym idzie, podatnik jest obowiązany do dokonania stosownych korekt bez względu na okres, jaki upłynął od otrzymania faktury (dokonania odliczenia).

Biorąc powyższe pod uwagę, należy stwierdzić, iż w sytuacji gdy Wnioskodawca dokona zmian w pojeździe samochodowym i będzie posiadał właściwe dokumenty potwierdzające wymogi z art. 3 ust. 2 ustawy nowelizującej lub art. 86a ust. 2 ustawy o VAT, o których mowa w art. 3 ust. ustawy nowelizującej oraz art. 86a ust. 5 ustawy o VAT to wówczas nie będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Jednakże w sytuacji, gdy pojazd ten w wyniku dokonanych zmian utraci cechy dotychczas pozwalające na pełne odliczenie podatku naliczonego, to wówczas Wnioskodawca będzie zobowiązany do dokonania korekty podatku naliczonego.

Ponadto należy zauważyć, iż przepisy o podatku od towarów i usług regulujące kwestię odliczania podatku naliczonego nie posługują się pojęciem „samochód ciężarowy”. W przepisach tych mowa jest o samochodach osobowych oraz innych pojazdach samochodowych charakteryzujących się ściśle określonymi cechami. Samo zaliczenie samochodu do kategorii samochodów ciężarowych nie jest wyznacznikiem uzyskania prawa do pełnego odliczenia, kwoty podatku naliczonego przy jego zakupie. A zatem tut. Organ nie jest właściwym do oceniania o tym czy dany pojazd samochodowy jest samochodem ciężarowym.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.