INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 11 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura – 17 sierpnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 sierpnia 2011r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania odszkodowania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wyrokiem z dnia 30 lipca 2009 r. Sąd Rejonowy w (...), IV Wydział Pracy zasądził od spółki (...) na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie tytułem przyznania zaniżonej liczby akcji pracowniczych wraz z należnymi odsetkami ustawowymi.

Wnioskodawca pracował w ww. spółce, na „odkrywce”, od 14 kwietnia 1978 r. do 8 grudnia 2001 r. w pełnym wymiarze czasu pracy. Wskutek błędnego zakwalifikowania stanowiska pracy Wnioskodawcy przez pracodawcę, przy określaniu stażu pracy pracowników na potrzeby ustalenia uprawnienia do nieodpłatnego nabycia akcji spółki w 2005 r., nie przeliczono stażu pracy przez współczynnik korygujący 1,5. Jednak po przeprowadzonej w 2006 r. zmianie nazewnictwa stanowisk pracy i po przeprowadzonej przez spółkę w 2007 r. weryfikacji pracy Wnioskodawcy, potwierdzono, że pracował on na stanowisku górniczym, uprawniającym do zastosowania współczynnika korygującego 1,5 dla określenia stażu pracy. Na podstawie wystawionych przez spółkę dokumentów, ZUS przeliczył Wnioskodawcy ponownie emeryturę z uwzględnieniem wyższego przelicznika.

Błędne zakwalifikowanie stanowiska pracy Wnioskodawcy zaskutkowało również tym, iż w 2005 r. przy ustalaniu stażu pracy na potrzeby obliczania ilości przysługujących Wnioskodawcy akcji pracowniczych, spółka nie uwzględniła współczynnika korygującego, przez co Wnioskodawca otrzymał zamiast przysługujących 1903 akcji jedynie 1553, tj. o 350 akcji mniej.

Z uwagi na ww. fakt nieprawidłowego przeliczenia stażu pracy i zaniżenia liczby przyznanych akcji, Wnioskodawca wystąpił do Sądu Rejonowego w (...) z powództwem przeciwko spółce o zapłatę stosownego odszkodowania. Na żądaną kwotę składała się równowartość 350 akcji spółki o wartości nominalnej 10 zł.

Zgodnie z § 7 ust. 2 i 4 rozporządzenia Ministra Skarbu Państwa z dnia 29 stycznia 2003 r. w sprawie szczegółowych zasad podziału uprawnionych pracowników na grupy, ustalania liczby akcji przypadających na każdą z tych grup oraz trybu nabywania akcji przez uprawnionych pracowników (Dz. U. Nr 35, poz. 303) „Spółka, po otrzymaniu informacji o liczbie akcji przeznaczonych do nieodpłatnego udostępnienia, sporządzi w terminie 14 dni listę uprawnionych pracowników obejmującą okresy zatrudnienia tych osób w przedsiębiorstwie państwowym i w spółce oraz łączny okres zatrudnienia w tych podmiotach. Ustalanie okresu zatrudnienia, o którym mowa w ust. 2, uprawnionych pracowników zatrudnianych pod ziemią oraz w kopalniach siarki lub węgla brunatnego, jest dokonywane z uwzględnieniem współczynników korygujących, stosowanych do wyliczenia okresu zatrudnienia dla celów emerytalnych”. Z treści cytowanego przepisu wynika, że to spółka odpowiadała za ustalenie okresu zatrudnienia każdego z uprawnionych pracowników i powinna to zrobić z uwzględnieniem współczynników korygujących.

Zatem podstawą dochodzonego roszczenia był art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z treścią art. 300 Kodeksu pracy, zgodnie z którymi dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi. Zasady ustalania odszkodowania wynikają zatem z art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z art. 300 Kodeksu pracy oraz wyżej cytowanego rozporządzenia określającego obowiązki pracodawcy. Wysokość należnego odszkodowania stanowiła zaś równowartość nieprzyznanych akcji, które powinny być przyznane Wnioskodawcy, gdyby pracodawca wyliczył prawidłowo jego staż pracy. Zasądzone na rzecz Wnioskodawcy przez Sąd Rejonowy odszkodowanie w kwocie 3.500 zł stanowiło równowartość nominalną 350 akcji.

Powyższe odszkodowanie nie miało charakteru korzyści, a jedynie rekompensowało poniesioną przez Wnioskodawcę stratę.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy otrzymane odszkodowanie jest - zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy z dnia 26 lipca 1991r. o podatku dochodowym od osób fizycznych - zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych...

Zdaniem Wnioskodawcy zasądzone wyrokiem z dnia 30 lipca 2009r. przez Sąd Rejonowy w (…) na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 3.500 zł, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jest zwolnione z opodatkowania podatkiem dochodowym od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2000r. Nr 14, poz. 176 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Stosownie do art. 21 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy wolne od podatku dochodowego są otrzymane odszkodowania lub zadośćuczynienia, jeżeli ich wysokość lub zasady ustalania wynikają wprost z przepisów odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych wydanych na podstawie tych ustaw, z wyjątkiem:

1. określonych w prawie pracy odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia umowy o pracę,
2. odpraw pieniężnych wypłacanych na podstawie przepisów o szczególnych zasadach rozwiązywania z pracownikami stosunków pracy z przyczyn niedotyczących pracowników,
3. odpraw i odszkodowań z tytułu skrócenia okresu wypowiedzenia funkcjonariuszom pozostającym w stosunku służbowym,
4. odszkodowań przyznanych na podstawie przepisów o zakazie konkurencji,
5. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzoną działalnością gospodarczą,
6. odszkodowań za szkody dotyczące składników majątku związanych z prowadzeniem działów specjalnych produkcji rolnej, z których dochody są opodatkowane według skali, o której mowa w art. 27 ust. 1, lub na zasadach, o których mowa w art. 30c,
7. odszkodowań wynikających z zawartych umów lub ugód innych niż ugody sądowe.
   
   

Natomiast zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 3b cyt. ustawy zwalnia się z opodatkowania inne odszkodowania lub zadośćuczynienia otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej do wysokości określonej w tym wyroku lub tej ugodzie, z wyjątkiem odszkodowań lub zadośćuczynień:

1. otrzymanych w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą,
2. dotyczących korzyści, które podatnik mógłby osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.
   
   

Zatem, na mocy tegoż przepisu zwolnione z opodatkowania są te wszystkie odszkodowania (zadośćuczynienia), których wysokość lub zasady ustalania nie wynikają wprost z odrębnych ustaw lub przepisów wykonawczych tych ustaw, a które zostały otrzymane na podstawie wyroku lub ugody sądowej. Przy czym zwolnienie nie dotyczy m.in. tych odszkodowań (zadośćuczynień), które wiążą się z korzyściami jakie podatnik mógł osiągnąć, gdyby mu szkody nie wyrządzono.

W myśl art. 471 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Natomiast w art. 300 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. - Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) wskazano, iż w sprawach nie unormowanych przepisami prawa pracy do stosunku pracy stosuje się odpowiednio przepisy Kodeksu cywilnego, jeżeli nie są one sprzeczne z zasadami prawa pracy.

Jak wskazano we wniosku, wyrokiem Sądu Rejonowego zasądzono od spółki na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie tytułem przyznania zaniżonej liczby akcji pracowniczych wraz z należnymi odsetkami ustawowymi. Podstawą dochodzonego roszczenia był art. 471 Kodeksu cywilnego w związku z treścią art. 300 Kodeksu pracy. Wysokość należnego odszkodowania stanowiła równowartość nieprzyznanych akcji, które powinny być przyznane Wnioskodawcy, gdyby pracodawca wyliczył prawidłowo jego staż pracy. Zasądzone na rzecz Wnioskodawcy odszkodowanie w kwocie 3.500 zł stanowiło równowartość nominalną 350 akcji. Zdaniem Wnioskodawcy zasądzone odszkodowanie w kwocie 3500 zł korzysta ze zwolnienia.

W świetle powyższego, stwierdzić należy, iż przedmiotowe odszkodowanie korzysta ze zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 3b ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Zasądzone odszkodowanie obejmuje bowiem wyłącznie stratę jakiej doznał Wnioskodawca w związku z błędami popełnionymi przez byłego pracodawcę, a nie utratę zarobku, który byłby się urzeczywistnił gdy zdarzenie wywołujące szkodę nie nastąpiło. W konsekwencji zatem jego wypłata nie rodzi u Wnioskodawcy obowiązku podatkowego.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie zwolnienia z opodatkowania otrzymanego odszkodowania należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie, ul. Rakowicka 10, 31-511 Kraków, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.