INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Poznaniu działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 22 czerwca 2011 r. (data wpływu 4 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie stosowania przepisu art. 19 ust. 6 ww. ustawy – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od spadków i darowizn w zakresie stosowania przepisu art. 19 ust. 6 ww. ustawy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Zgodnie z art. 19 ustawy o podatku od spadków i darowizn, notariusz przed sporządzeniem aktu notarialnego, którego przedmiotem ma być zbycie praw do spadku albo zbycie rzeczy uzyskanych tytułem:

• dziedziczenia,
• darowizny,
• zasiedzenia,
• nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
• zachowku,
• nieodpłatnej renty

powinien dysponować: pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo zaświadczeniem wydanym przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeśli fakt nabycia majątkowego w drodze spadku lub darowizny został uwidoczniony w księdze wieczystej (obdarowany lub spadkobierca został wpisany w dziale drugim księgi wieczystej jako właściciel na podstawie postanowienia o stwierdzeniu nabycia spadku lub umowy darowizny), czy notariusz powinien żądać przedłożenia przez zbywcę zaświadczeń, o których mowa w art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn...

Zdaniem Wnioskodawczyni, notariusz jako podatnik podatku od spadków i darowizn, zobowiązany jest sprawdzić, czy zbywca zapłacił podatek od spadków i darowizn. W sytuacji, gdy zbywający został już wpisany do księgi wieczystej jako właściciel, obowiązek taki spoczywał na sądzie wieczystoksięgowym, a zatem można przyjąć, że wpisany do księgi wieczystej opłacił podatek. W takiej sytuacji notariusz nie musi żądać zaświadczeń, których mowa w art. 19 ust. 6 ustawy o podatku od spadków i darowizn.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawczyni w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 1983 r. o podatku od spadków i darowizn (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 93, poz. 768 ze zm.) podatkowi temu podlega nabycie przez osoby fizyczne własności rzeczy znajdujących się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub praw majątkowych wykonywanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, tytułem:

• dziedziczenia, zapisu, dalszego zapisu, polecenia testamentowego,
• darowizny, polecenia darczyńcy,
• zasiedzenia,
• nieodpłatnego zniesienia współwłasności,
• zachowku, jeżeli uprawniony nie uzyskał go w postaci uczynionej przez spadkodawcę darowizny lub w drodze dziedziczenia albo w postaci zapisu,
• nieodpłatnej: renty, użytkowania oraz służebności.
  
  

W myśl art. 19 ust. 6 ww. ustawy o podatku od spadków i darowizn, jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia.

Powyższy obowiązek ciąży na notariuszu niezależnie od tego, czy zbywca musiał fakt wywiązania się z obowiązku wynikającego z ustawy o podatku od spadków i darowizn wykazać wcześniej przed innymi organami, np. w postępowaniu związanym z wpisem do księgi wieczystej.

Przepisy ustawy o podatku od spadków i darowizn nie wskazują żadnych sytuacji, w których notariusz byłby zwolniony z żądania takiego zaświadczenia.

W związku z powyższym jeżeli przedmiotem aktu notarialnego, który ma być sporządzony, lub dokumentu, co do którego notariusz ma uwierzytelnić podpis, ma być zbycie praw do spadku albo zbycie lub obciążenie rzeczy lub praw majątkowych uzyskanych tytułem, określonym w art. 1, notariusz może dokonać tych czynności tylko za uprzednią pisemną zgodą naczelnika urzędu skarbowego albo po przedstawieniu zaświadczenia wydanego przez naczelnika urzędu skarbowego potwierdzającego, że nabycie jest zwolnione od podatku, że należny podatek został zapłacony albo zobowiązanie podatkowe wygasło wskutek przedawnienia, nawet w sytuacji gdy zbywca musiał fakt wywiązania się z obowiązku ciążącego na nim na podstawie ustawy o spadkach i darowiznach wykazać wcześniej przed innymi organami.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Poznaniu, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Lesznie, ul. Dekana 6, 64-100 Leszno.