INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 05 sierpnia 2011 r. (data wpływu do tut. Biura 08 sierpnia 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 08 sierpnia 2011 r. wpłynął do tut. Biura ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej zryczałtowanego podatku dochodowego od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne w zakresie sposobu opodatkowania przychodów z tytułu najmu.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni jest posiadaczem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego, który wynajmuje osobie fizycznej na cele prowadzonej przez nią działalności gospodarczej. Na podstawie umowy najmu wnioskodawczyni pobiera od najemcy czynsz w wysokości 2.300 zł. Kwota ta obejmuje zarówno kwotę czynszu należnego jej z tytułu wynajmu lokalu w kwocie 1.877,86 zł jak również kwotę czynszu, którą wnioskodawczyni jest zobowiązana uiszczać w związku z posiadaniem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w kwocie 422,14 zł. Ponadto najemca zobowiązany jest do odrębnego regulowania kosztów zużytych mediów oraz innych usług związanych z korzystaniem z wynajmowanego lokalu na podstawie odrębnych umów zawartych z ich dostawcami. Do czasu zawarcia tych umów, najemca zobowiązany jest dokonywać wpłaty kwot należnych z tytułu zużytych mediów za pośrednictwem wnioskodawczyni, czyli wynajmująca otrzymuje gotówkę i następnie reguluje stosowne zobowiązania.

Wnioskodawczyni ponadto oświadczyła, że nie prowadzi działalności gospodarczej w zakresie najmu oraz nie jest podatnikiem podatku VAT.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku pobierania przez wnioskodawczynię opłat z tytułu zużytych mediów oraz czynszu do zapłaty którego jest zobowiązana, za podstawę opodatkowania należy przyjąć jedynie wysokość czynszu otrzymanego od najemcy, czy również zwrot wydatków za czynsz zapłacony przez wnioskodawczynię do spółdzielni oraz zwrot wydatków za media...

Zdaniem wnioskodawczyni, jako podstawę opodatkowania powinna przyjąć jedynie wartość uzyskanego czynszu, gdyż stanowi ona dla wnioskodawczyni przysporzenie majątkowe. Składnikami przychodu nie będą natomiast w przypadku wnioskodawczyni opłaty związane z wynajmowanym lokalem (czynsz do spółdzielni, koszty energii elektrycznej, cieplnej itp).

Na tle przedstawionego stanu faktycznego stwierdzam co następuje:

Stosownie do uregulowań zawartych w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), jednym ze źródeł przychodów jest najem, podnajem, dzierżawa, poddzierżawa oraz inne umowy o podobnym charakterze, w tym również dzierżawa, poddzierżawa działów specjalnych produkcji rolnej oraz gospodarstwa rolnego lub jego składników na cele nierolnicze albo na prowadzenie działów specjalnych produkcji rolnej, z wyjątkiem składników majątku związanych z działalnością gospodarczą.

Przychodami - w myśl art. 11 ust. 1 powołanej ustawy – z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

Oznacza to, że określenia wysokości przychodu z najmu zaliczanego do źródła przychodów określonego w art. 10 ust. 1 pkt 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a więc najmu niestanowiącego pozarolniczej działalności gospodarczej, należy dokonywać w oparciu o postanowienia wyżej powołanego art. 11 tejże ustawy.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.) przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.

Natomiast w myśl art. 2 ust. 1a ustawy z dnia 20 listopada 1998 r. o zryczałtowanym podatku dochodowym od niektórych przychodów osiąganych przez osoby fizyczne (Dz. U. Nr 144, poz. 930 ze zm.), osoby fizyczne osiągające przychody z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze, jeżeli umowy te nie są zawierane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, mogą opłacać ryczałt od przychodów ewidencjonowanych.

Stosownie do zapisu art. 6 ust. 1a ww. ustawy, opodatkowaniu ryczałtem od przychodów ewidencjonowanych podlegają również otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu umowy najmu, podnajmu, dzierżawy, poddzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Dla ustalenia wartości otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń z tytułu tych umów, stosuje się art. 11 ust. 2-2b ustawy o podatku dochodowym.

Z przytoczonych powyżej uregulowań prawnych wynika, iż podstawą generowania przychodów z najmu jest fakt zawarcia stosownej umowy między stronami. Określona w umowie wysokość czynszu stanowi przysporzenie majątkowe wynajmującego, tym samym generuje przychód w rozumieniu podatkowym. Jednakże, aby powstał przychód po stronie wynajmującego muszą zaistnieć przesłanki określone w wyżej powołanym art. 6 ust. 1a ustawy, czyli czynsz musi zostać otrzymany lub postawiony do dyspozycji wynajmującego.

Składnikiem przychodu osiąganego z najmu przez wynajmującego nie będą natomiast ponoszone przez najemcę wydatki (opłaty) związane z przedmiotem najmu (przykładowo opłaty związane z lokalem takie jak: czynsz uiszczany w spółdzielni lub wspólnocie mieszkaniowej, opłaty za wodę, energię, gaz, itp.), jeżeli z umowy wynikać będzie, że najemca jest zobowiązany do ich ponoszenia. Dodatkowe opłaty ponoszone przez najemcę w związku z użytkowaniem lokalu nie mieszczą się w pojęciu świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak również nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że zgodnie z zawartą umową najmu wnioskodawczyni pobiera od najemcy czynsz w wysokości 2.300 zł. Kwota ta obejmuje zarówno kwotę czynszu należnego jej z tytułu wynajmu lokalu (1.877,86 zł) jak również kwotę czynszu, którą wnioskodawczyni jest zobowiązana uiszczać w związku z posiadaniem spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu użytkowego w kwocie 422,14 zł. Ponadto najemca zobowiązany jest do odrębnego regulowania kosztów zużytych mediów oraz innych usług związanych z korzystaniem z wynajmowanego lokalu na podstawie odrębnych umów zawartych z ich dostawcami, jednakże do czasu zawarcia tych umów, najemca zobowiązany jest dokonywać wpłaty kwot należnych z tytułu zużytych mediów za pośrednictwem wnioskodawczyni, czyli wynajmująca otrzymuje gotówkę i następnie reguluje stosowne zobowiązania.

Reasumując, w świetle przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych przepisów prawa przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym są otrzymywane kwoty czynszu. Wnioskodawczyni wskazała, że otrzymuje tytułem czynszu 2.300 zł, z którego część przeznacza na opłacanie czynszu do spółdzielni. Z wniosku nie wynika aby z umowy najmu wynikało, że to najemca jest zobowiązany do płacenia czynszu do spółdzielni. Wnioskodawczyni stwierdziła, że najemca uiszcza na jej rzecz czynsz w kwocie 2.300 zł a ponadto jest zobowiązany do odrębnego regulowania kosztów zużytych mediów oraz innych usług związanych z korzystaniem z lokalu. Tym samym przychodem wnioskodawczyni jest kwota 2.300 zł otrzymywana tytułem czynszu od najemcy. Natomiast otrzymywane przez wynajmującego od najemcy należności z tytułu opłat za media - skoro do ich ponoszenia zobowiązany jest najemca - nie będą stanowić przychodu ze źródła jakim jest najem i tym samym nie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem zryczałtowanym. Opłaty te bowiem nie mieszczą się w pojęciu „świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń”, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ani też nie powodują przysporzenia majątkowego po stronie wynajmującego.

Mając powyższe na względzie oraz powołane przepisy prawa podatkowego, uznać należy, iż przychodem do opodatkowania zryczałtowanym podatkiem dochodowym u wnioskodawczyni będzie otrzymana kwota czynszu wynikająca z umowy najmu w wysokości 2.300 zł.

Tym samym stanowisko wnioskodawczyni należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawczynię i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszowie po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.