Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPP2/443-83/13-2/MM
z 19 marca 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. 2012r., poz. 749 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 25 stycznia 2013r. (data wpływu 28 stycznia 2013r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów i usług za pomocą karty podarunkowej – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 stycznia 2013r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia właściwego momentu powstania obowiązku podatkowego z tytułu sprzedaży towarów i usług za pomocą karty podarunkowej.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, w formie spółki jawnej prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kosmetyczno-dermatologicznych. Spółka jest właścicielem kilku salonów typu Beauty & Spa, w których świadczy usługi oraz sprzedaje produkty markowe związane z pielęgnacją. W ofercie znajdują się usługi i produkty objęte różnymi stawkami VAT. Spółka ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty sprzedażowej Spółka wprowadziła sprzedaż kart podarunkowych. Jest to papierowa forma bonu towarowego tzw. znaku legitymacyjnego. Upoważniają one do zakupu w określonym terminie dowolnej usługi lub towaru w salonach prowadzonych przez Spółkę. Karta podarunkowa jest kartą na okaziciela. Sprzedawana jest w różnych nominałach, w zależności od tego w jakiej wysokości środki zostaną przeznaczone na jej zakup. Nominał karty podarunkowej jest zgodny z dokonaną za kartę płatnością. Karty sprzedawane są na rzecz klientów detalicznych (osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej) oraz klientów instytucjonalnych.

W praktyce z kart podarunkowych, wydanych klientom instytucjonalnym, korzystają osoby fizyczne, którym klient instytucjonalny przekazał te karty. Ważność danej karty wynosi z reguły 3 miesiące, lecz na życzenie klienta karta może być wydana z dłuższym terminem ważności. Ważność karty może również być przedłużona, przed upływem określonego na karcie terminu. Po upływie terminu ważności nie jest możliwa realizacja praw wynikających z danej karty. W przypadku przeterminowania karty, środki pieniężne wpłacone w zamian za jej wydanie nie podlegają zwrotowi.

W przypadku zapłaty kartą podarunkową za towar, jeżeli wartość wydanego towaru przekroczy wartość karty podarunkowej klient dopłaca różnicę inną formą płatności, jeśli wartość towaru jest poniżej wartości karty, klient ma prawo ponownie z niej skorzystać aż do wyczerpania środków lub upływu terminu ważności. Nie ma natomiast możliwości wymiany karty na gotówkę. Każda karta posiada unikatowy numer pozwalający na jej identyfikację. Spółka prowadzi dokładną ewidencję kart, która pozwala jednoznacznie określić za jaką kwotę została sprzedana karta o określonym numerze identyfikacyjnym oraz kiedy upływa termin ważności każdej z kart.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstanie obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług, w momencie wydania karty podarunkowej czy w momencie zapłaty kartą podarunkową za towar lub usługę?

W ocenie Wnioskodawcy czynności sprzedaży kart nie można utożsamiać z dostawą towarów ani świadczeniem usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o których mowa w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054). Obowiązek podatkowy w podatku od towarów i usług VAT powstanie dopiero w momencie realizacji prawa wynikającego z posiadanego znaku legitymacyjnego, czyli w momencie zapłaty kartą za towar i usługę. Dopiero w momencie realizacji karty Spółka będzie miała obowiązek rozpoznania obrotu dla celów podatku VAT i zaewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy fiskalnej.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Zakres tych czynności zdefiniowany został odpowiednio w art. 7 oraz art. 8 ww. ustawy. I tak, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Przy czym towarami - w myśl art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy - są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT). Na podstawie art. 2 pkt 22 cyt. ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19 ustawy o VAT. Według tego przepisu, obowiązek podatkowy powstaje co do zasady z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usług. Ustawa przewiduje pewne wyjątki od ogólnej reguły. Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Aby więc można było mówić o powstaniu obowiązku podatkowego istnieje konieczność stwierdzenia, że doszło do czynności opodatkowanej VAT. Musi zatem zaistnieć transakcja, przedmiotem której jest konkretny towar bądź konkretna określona usługa. W przedstawionym stanie faktycznym istotne jest rozstrzygnięcie jaki charakter ma czynność wydawania za pieniądze kart podarunkowych klientom salonów Spa & Beauty. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia karty podarunkowej, ani bonu towarowego, w związku z tym należy skorzystać z definicji słownikowej pojęcia „bon”, zgodnie z którą jest to dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług. Mając na uwadze takie (w zasadzie jedynie) znaczenie przedstawionych pojęć stwierdzić należy, że sprzedaż bonów towarowych nie stanowi ani dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, ani świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy i nie mieści się w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług wyznaczonym przez przepis art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Bon towarowy, będący w niniejszej sprawie kartą podarunkową jest bowiem jedynie znakiem legitymacyjnym, dokumentem uprawniającym do nabycia w określonym terminie dowolnych towarów i usług w salonach Spółki. Bon nie jest więc towarem, lecz jedynie miernikiem, substytutem pieniądza uprawniającym do zakupu towarów i usług. Karta ta zastępuje środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast jej wydanie następuje w zamian za dokonanie wpłaty określonej kwoty przez klienta na rzecz Spółki.

Tym samym w ocenie Wnioskodawcy czynność sprzedaży kart podarunkowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionym w art. 5 ust. 1 ustawy. Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z otrzymaniem przedmiotowej karty nie stanowi zaliczki ani przedpłaty, o których mowa w art. 19 ust. 11 ustawy. W ustawie o podatku VAT również brak definicji zaliczki, czy przedpłaty. Kolejne odniesienie się do definicji słownikowej wskazuje, że zaliczka to część należności wpłacana z góry na poczet określonego świadczenia. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny określonego towaru wpłaconą z góry w celu uzyskania gwarancji jego zakupu w określonym terminie. Zatem zaliczkę oraz przedpłatę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata, jako zapłata na poczet przyszłej należności musi być powiązana z konkretną, określoną i sprecyzowaną transakcją.

Analizując powyższe stwierdzić należy, że pobierana przez Spółkę opłata za kartę podarunkową nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż przyszli klienci nabywając przedmiotową kartę wpłacają odpowiednią kwotę za towar lub usługę, który nie jest z góry ustalony, nie wiadomo nawet czy i kiedy nabędą towar lub usługę, jak również jaką stawką podatku będą one opodatkowane. Tym samym dokonana wpłata nie powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy, w momencie jej otrzymania. Zgodnie bowiem z tym przepisem obowiązek podatkowy powstaje z chwilą otrzymania przedpłaty, zaliczki, zadatku, raty, ale tylko w przypadku, gdy przedmiotowe wpłaty stanowią część należności za dostawę konkretnego towaru lub świadczenia konkretnej usługi. Tymczasem w momencie zakupu kart podarunkowych rodzaj i wartość zakupów nie jest znana, do transakcji może też ostatecznie nie dojść w ogóle, a środki zgromadzone na karcie ulegną przepadkowi.

Dodatkowym potwierdzeniem, iż dokonywane przez klientów Wnioskodawcy wpłaty środków pieniężnych za karty podarunkowe nie podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług są zapisy § 10 ust. 1 oraz ust. 4 pkt 6 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z którym jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część lub całość należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, podatnik wystawia fakturę, która powinna zawierać co najmniej dane dotyczące zamówienia lub umowy, a w szczególności: nazwę (rodzaj) towaru lub usługi, cenę netto, ilość zamówionych towarów, wartość zamówionych towarów lub usług netto, stawki podatku, kwoty podatku oraz wartość brutto zamówienia lub umowy.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że Spółka nie jest zobowiązana do opodatkowania podatkiem VAT kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez klienta w związku z nabyciem karty podarunkowej, gdyż przedmiotowa zapłata mająca miejsce przed świadczoną usługa lub dostawa towaru nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, jak i cena towaru lub usługi, możliwe jest również, iż do sprzedaży ostatecznie nie dojdzie ze względu na przedawnienie karty. Zatem dopiero w momencie zapłaty kartą podarunkową za daną usługę lub towar w salonach Spółki pojawi się obowiązek podatkowy w zakresie podatku VAT.

Reasumując powyższe, w ocenie Wnioskodawcy zasadne jest uznanie, iż Spółka nie jest zobowiązana do opodatkowania kwoty należności wpłaconej przez klienta w chwili nabycia przez niego karty podarunkowej. Dopiero realizacja karty, czyli fizyczne wydanie zakupionego towaru lub realizacja usługi na poczet klienta regulującego zapłatę ww. kartą będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, dla której obowiązek podatkowy – zgodnie z art. 19 ust. 1 ustawy o VAT – powstanie z chwilą wydania towaru, natomiast |w przypadku, gdy przedmiotowa dostawa powinna być potwierdzona fakturą – zgodnie z art. 19 ust. 4 ustawy o VAT - z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu, licząc, od dnia wydania zakupionego towaru. Stanowisko to jest w pełni zasadne mając na względzie istotę podatku VAT odnosząca się do opodatkowania realnej konsumpcji.

Stanowisko Wnioskodawcy potwierdza szereg pozytywnych interpretacji, m.in. Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji z dnia 28 maja 2012 roku (sygn. IPPP1/443-246/12-2/AP) lub interpretacji z dnia 17 listopada 2008r. (nr IPPP2/443-1348/08-2/AZ) oraz w piśmie z dnia 17 kwietnia 2009r. (nr IPPP1-443-87/09-5/BS).

Mając powyższe na względzie Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości zaprezentowanego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011 r. Nr 177 poz. 1054 ze zm.), zwanej dalej „ustawą o VAT”, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Z kolei przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (art. 8 ust. 1 ustawy o VAT).

Przez towar, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Natomiast przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy o VAT).

Zasady dotyczące momentu powstania obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług uregulowane zostały w art. 19 ustawy o VAT.

Według art. 19 ust. 1 ustawy o VAT obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7. dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy o VAT).

Stosownie do art. 19 ust. 11 ustawy o VAT jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, zadatek, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Z opisanego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie świadczenia usług kosmetyczno-dermatologicznych. Spółka świadczy usługi oraz sprzedaje produkty markowe związane z pielęgnacją. W ofercie znajdują się usługi i produkty objęte różnymi stawkami VAT. Spółka ma obowiązek ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kas fiskalnych. W celu uatrakcyjnienia swojej oferty sprzedażowej Spółka wprowadziła sprzedaż kart podarunkowych. Upoważniają one do zakupu w określonym terminie dowolnej usługi lub towaru w salonach prowadzonych przez Spółkę. Karta podarunkowa jest kartą na okaziciela. Sprzedawana jest w różnych nominałach, w zależności od tego w jakiej wysokości środki zostaną przeznaczone na jej zakup. Nominał karty podarunkowej jest zgodny z dokonaną za kartę płatnością. Karty sprzedawane są na rzecz klientów detalicznych oraz klientów instytucjonalnych. Ważność danej karty wynosi z reguły 3 miesiące, lecz na życzenie klienta karta może być wydana z dłuższym terminem ważności. Ważność karty może również być przedłużona, przed upływem określonego na karcie terminu. Po upływie terminu ważności nie jest możliwa realizacja praw wynikających z danej karty. W przypadku przeterminowania karty, środki pieniężne wpłacone w zamian za jej wydanie nie podlegają zwrotowi. Każda karta posiada unikatowy numer pozwalający na jej identyfikację. Spółka prowadzi dokładną ewidencję kart, która pozwala jednoznacznie określić za jaką kwotę została sprzedana karta o określonym numerze identyfikacyjnym oraz kiedy upływa termin ważności każdej z kart.

Należy zauważyć, że przepisy w zakresie podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia bonu towarowego. Natomiast Słownik Języka Polskiego (Wydawnictwo Naukowe PWN) definiuje „bon” jako „dowód uprawniający do otrzymania w oznaczonym terminie pewnych towarów, sumy pieniędzy lub usług”.

W świetle powyższego, a także przywołanego wcześniej przepisu art. 2 pkt 6 ustawy o VAT bon towarowy, nazwany w przedmiotowej sprawie przez Wnioskodawcę również „kartą podarunkową”, nie mieści się w definicji towaru w rozumieniu ww. przepisu ustawy o VAT, bowiem nie jest towarem, lecz jedynie dokumentem uprawniającym do odbioru towarów. Zastępuje on środki pieniężne, za które zwyczajowo nabywa się towary, natomiast wydanie tego bonu następuje w zamian za dokonanie wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy. Konsekwentnie zatem, czynności sprzedaży ww. kart klientom nie można utożsamiać z dostawą towarów, podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Dokonania wpłaty środków pieniężnych przez klienta na rzecz Wnioskodawcy, a w konsekwencji wydania karty podarunkowej nie można również uznać za świadczenie usług za odpłatnością. Z wniosku wynika, że Wnioskodawca nie stawia żadnych ograniczeń lub warunków, jakie klient musiałby spełnić, aby nabyć kartę podarunkową.

A zatem, czynność odpłatnego przekazania karty podarunkowej nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem nie mieści się w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy o VAT. Ponadto dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie stanowi zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

Należy zauważyć, że ustawodawca nie zamieścił w treści ustawy o podatku od towarów i usług definicji zaliczki ani przedpłaty. Zgodnie więc ze „Słownikiem języka polskiego PWN”, zaliczka to część należności wpłacana lub wypłacana z góry na poczet należności. Zatem zaliczkę wpłaca się na poczet przyszłej dostawy towarów lub przyszłego wykonania usługi przed faktyczną dostawą lub faktycznym wykonaniem usługi. Natomiast przez przedpłatę należy rozumieć określoną sumę pieniędzy, stanowiącą część ceny towaru lub usługi, wpłacaną z góry w celu uzyskania gwarancji zakupu lub wykonania usługi w określonym terminie.

Stosownie do powyższego, zaliczka, jak również przedpłata jako zapłata na poczet przyszłej należności, musi być powiązana z konkretną transakcją.

Jak wynika z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego dokonana przez klientów Wnioskodawcy wpłata środków pieniężnych w związku z nabyciem karty podarunkowej nie jest związana z nabyciem określonego towaru lub usługi. Karta uprawnia klientów do nabycia dowolnych towarów lub usług oferowanych przez Wnioskodawcę w określonym czasie.

W konsekwencji, należy stwierdzić, iż pobierana przez Wnioskodawcę opłata za kartę podarunkową nie jest formą przedpłaty lub zaliczki, gdyż klienci nabywając przedmiotową kartę wpłacają odpowiednią kwotę nie za z góry ustalony towar (usługę) lub z góry ustaloną ilość tego towaru. Tym samym dokonana wpłata nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 19 ust. 11 ustawy o VAT, w momencie jej otrzymania.

Odnosząc powyższe do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania kwoty należności (w momencie jej otrzymania) wpłaconej przez kontrahenta w związku z nabyciem karty podarunkowej, gdyż przedmiotowa zapłata mająca miejsce przed dostawą towaru lub wykonaniem usługi, nie spełnia w całej rozciągłości definicji przedpłaty. Przyszła dostawa nie jest jeszcze w momencie zapłaty szczegółowo określona – nieznany jest przedmiot sprzedaży, ilość zamówionego towaru, jak i cena towaru lub usługi.

Reasumując, należy stwierdzić, iż czynność sprzedaży przez Wnioskodawcę kart podarunkowych, o których mowa we wniosku, nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, natomiast środki pieniężne, które otrzymuje Wnioskodawca w związku z odpłatnym przekazaniem tych kart swoim klientom nie stanowią zaliczki ani przedpłaty w rozumieniu art. 19 ust. 11 ustawy o VAT.

W tej sytuacji nie wystąpi tutaj obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług. Należy przy tym podkreślić, iż dotyczy to również sytuacji, gdy karta podarunkowa nie zostaje zrealizowana w wymaganym terminie i traci swoją moc z uwagi na upływ terminu, na który została wydana.

Należy zgodzić się z twierdzeniem Wnioskodawcy, że dopiero realizacja karty podarunkowej, czyli fizyczne nabycie towaru lub usługi przez klienta, regulującego zapłatę poprzez wręczenie karty podarunkowej, jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, która wiąże się z powstaniem obowiązku podatkowego w podatku VAT. Wydanie towarów lub wyświadczenie usługi za karty podarunkowe podlega opodatkowaniu VAT na zasadach ogólnych według stawek właściwych dla danego towaru lub usługi. Wówczas w przedmiotowej sprawie znajdują zastosowanie przepisy art. 19 ustawy o VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w tak przedstawionym stanie faktycznym należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.