INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 21 lipca 2011r. (data wpływu 28 lipca 2011r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło dnia 14 października 2011r. oraz pismem z dnia 26 października 2011r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w sytuacji gdy kwota należna określona jest zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości opłat rocznych za oddanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lipca 2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia podstawy opodatkowania w sytuacji gdy kwota należna określona jest zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości opłat rocznych za oddanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami. Wniosek został uzupełniony pismem, które wpłynęło dnia 14 października 2011r., a będącym odpowiedzią na wezwanie nr IBPP4/443-1188/11/AZ z dnia 29 września 2011r. oraz pismem z dnia 26 października 2011r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Regionalny Zarząd Gospodarki Wodnej działa jako państwowa jednostka budżetowa, utworzona do realizacji zadań z zakresu gospodarowania wodami, podległa Prezesowi Krajowego Zarządu Gospodarki Wodnej, który podlega Ministrowi Środowiska. RZGW zapewnia obsługę Dyrektora Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej, który działa jako organ administracji rządowej niezespolonej, właściwy w sprawach gospodarowania wodami w regionie wodnym, w zakresie określonym w ustawie Prawo wodne. RZGW działa na podstawie przepisów ustawy z dnia 18 lipca 2011r. - Prawo wodne (Dz. U. Nr 115, poz. 1229 ze zm.), rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 czerwca 2006r. w sprawie przebiegu granic obszarów dorzeczy i regionów wodnych (Dz. U. nr 126, poz. 878) oraz Zarządzenia Nr 63 Ministra Środowiska z dnia 12 czerwca 2008r. w sprawie nadania statutu Regionalnemu Zarządowi Gospodarki Wodnej w G. Jednostka jest zarejestrowanym płatnikiem VAT nie korzystającym z prawa do odliczeń podatku naliczonego od zakupionych towarów i usług.

W ramach wykonywanych zadań z zakresu gospodarki wodnej RZGW pobiera opłaty za oddanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami. Przedmiotowe należności pobierane są na podstawie art. 20 ustawy Prawo wodne oraz rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 18 stycznia 2006r. w sprawie wysokości opłat rocznych za oddanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami (Dz. U. Nr 13, poz. 90). Jednostka oddaje w użytkowanie grunty pokryte wodami w oparciu o umowy o charakterze cywilnoprawnym, obciążając użytkowników opłatami z tego tytułu. Otrzymywane opłaty zgodnie z ustawą Prawo wodne stanowią przychód Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej. RZGW jako jednostka budżetowa rozliczająca się z podatku VAT w związku z pobieraniem opłaty za użytkowanie gruntu przekazuje do NFOŚiGW kwoty netto, a podatek VAT zawarty w opłacie rozlicza i odprowadza do właściwego Urzędu Skarbowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie (sformułowane ostatecznie w piśmie z dnia 26 października 2011r.):

W jaki sposób ustalić podstawę opodatkowania w sytuacji gdy kwota należna określona jest zgodnie z przepisami rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości opłat rocznych za oddanie w użytkowanie gruntów pokrytych wodami, tj. czy wartość ta stanowi wartość brutto czy netto...

Zdaniem Wnioskodawcy, rozporządzenie Rady Ministrów określa wysokość opłat rocznych za użytkowanie 1 m² gruntu pokrytego wodą, stanowiącego własność Skarbu państwa, a ich oddanie w użytkowanie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT z uwagi na to, że opodatkowaniu podlegają czynności, które wynikają z zawartych umów cywilnoprawnych, co stanowi wykonywanie zadań do których jednostka została powołana. Z zapisów ww. rozporządzenia nie wynika, że kwota opłaty z tego tytułu stanowi kwotę brutto, tj. zawiera kwotę netto i należny podatek VAT, czy kwotę netto, tj. kwotę do której należy doliczyć podatek VAT. Zdaniem Wnioskodawcy wysokość opłaty za użytkowanie gruntu jest kwotą zawierającą podatek VAT, a kwota opłaty wskazana w rozporządzeniu wskazuje maksymalną jej wysokość niezależnie od wysokości podatku VAT (zmiana stawki podatku od 1 stycznia 2011r. z 22% na 23%).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl art. 20. ust. 1 i ust. 2 ustawy z dnia 18 lipca 2001r. Prawo wodne (tj. z 2005r. Dz. U. Nr 239, poz. 2019 ze zm.) grunty pokryte wodami, stanowiące własność Skarbu Państwa, niezbędne do prowadzenia przedsięwzięć związanych z:

1. energetyką wodną,
2. transportem wodnym,
3. wydobywaniem kamienia, żwiru, piasku oraz innych materiałów lub wycinaniem roślin z wody,
4. wykonywaniem infrastruktury transportowej,
5. wykonywaniem infrastruktury przemysłowej, komunalnej lub rolnej,
6. działalnością służącą do uprawiania rekreacji, turystyki, sportów wodnych oraz amatorskiego połowu ryb,
7. działalnością usługową służącą do innych celów niż określone w pkt 6,
8. wykonywaniem infrastruktury telekomunikacyjnej

-oddaje się w użytkowanie za opłatą roczną, z zastrzeżeniem ust. 3.

Umowa użytkowania wymaga formy pisemnej, a do jej zawarcia upoważnione są odpowiednio organy, o których mowa w art. 11 ust. 1. Jeżeli wartość opłaty, o której mowa w ust. 1, będzie wyższa niż 5.000 zł, umowę sporządza się w formie aktu notarialnego.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez świadczenie usług rozumie się, zgodnie z art. 8 ust. 1 ww. ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W myśl art. 15 ust. 6 ww. ustawy nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Unormowanie to pozostaje w zgodzie z art. 13 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347/1 z dnia 11 grudnia 2006r.), który stanowi, że krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organ władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.

Zgodnie z § 13 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.) zwalnia się od podatku od towarów i usług czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Na wstępie należy zaznaczyć, że wyłączenie z grona podatników VAT organów władzy publicznej oraz urzędów je obsługujących w zakresie realizowanych zadań własnych, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych o czym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy o VAT odnosi się wyłącznie do organów władzy publicznej innych niż organy samorządowe. Natomiast opodatkowanie zadań własnych wykonywanych przez jednostki samorządowe w tym organy samorządowe i urzędy je obsługujące zostało uregulowane przepisem szczegółowym w § 13 ust. 1 pkt 12 ww. rozporządzenia. Jednakże żaden z ww. przepisów nie obejmuje jednostek budżetowych tym samym usługi wykonywane przez te jednostki, co do zasady, podlegają opodatkowaniu według zasad ogólnych niezależnie od tego czy świadczenia te są wykonywane na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych czy też nie.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że Wnioskodawca jako jednostka budżetowa świadcząca usługi polegające na odpłatnym oddaniu w użytkowanie gruntów pod wodami działa jako podatnik VAT i winien usługi te opodatkować tym podatkiem.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ustawy o VAT, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy lub osoby trzeciej. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Zgodnie z wyżej wyrażoną zasadą podstawą opodatkowania jest obrót. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży pomniejszona o kwotę należnego podatku. Na podstawie przepisu art. 2 pkt 22 ustawy VAT ilekroć w ustawie jest mowa o sprzedaży - rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Obrotem są zatem kwoty należne z tytułu tych czynności opodatkowanych, które wykonywane są przez podatnika (pojęcie sprzedaży nie obejmuje bowiem wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów oraz importu usług, gdzie podatnik nie wykonuje tych czynności, lecz poprzez zastosowanie odwróconego mechanizmu poboru pozostaje de facto osobą zobowiązaną do rozliczenia podatku od tych czynności). Ponadto z definicji kwoty należnej z tytułu sprzedaży, zawartej w art. 29 ustawy o VAT wynika, że kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy (czyli również podatek VAT).

Odzwierciedlenie powyższego znajdujemy również w art. 3 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 5 lipca 2001r. o cenach (Dz. U. Nr 97, poz. 1050 ze zm.) zgodnie z którym przez cenę należy rozumieć wartość wyrażoną w jednostkach pieniężnych, którą kupujący jest obowiązany zapłacić przedsiębiorcy za towar lub usługę; w cenie uwzględnia się podatek od towarów i usług oraz podatek akcyzowy, jeżeli na podstawie odrębnych przepisów sprzedaż towaru (usługi) podlega obciążeniu podatkiem od towarów i usług oraz podatkiem akcyzowym. Należy zauważyć, iż cena w rozumieniu powyższej regulacji obejmuje podatek od towarów i usług.

Wynagrodzenie z tytułu sprzedaży towarów lub świadczenia usług wyrażone jest w formie ceny, a w ramach ustalonych cen zawarty jest podatek od towarów i usług, jeżeli dana transakcja podlega temu podatkowi, chyba że strony w umowie wyraźnie wskażą inaczej. Kwotę należną stanowiącą podstawę opodatkowania ustalają strony zawartej umowy.

Natomiast w sytuacji gdy strony nie określiły wprost, czy umówiona przez nie cena jest kwotą brutto czy netto, przyjmuje się, że jest to cena brutto, a zatem cena obejmująca podatek od towarów i usług. Tym samym należy uznać, że przedmiotowa opłata za użytkowanie gruntu stanowi kwotę brutto zawierającą w sobie podatek VAT.

W świetle powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa St. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a 43-300 Bielsko-Biała.