INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm. ) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 lipca 2011 r. (data wpływu 15 lipca 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby R. i z siedziby R. do miejsca zamieszkania - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zaliczenia do przychodów ze stosunku pracy wartości przejazdów samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby R. i z siedziby R. do miejsca zamieszkania.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujące zdarzenie przyszłe.

Dyrektor wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy stałym miejscem pracy a miejscem zamieszkania (odległość ok. 30 km). Na powyższe wyraził zgodę w piśmie z 06.04.2009 r. Dyrektor. W dniu 23.03.2009 r. została podpisana umowa pomiędzy Regionalną Dyrekcją reprezentowaną przez Zastępcę Dyrektora ds. ekonomicznych a Spółdzielnią Mieszkaniowo-Budowlaną na najem miejsca postojowego w miejscu zamieszkania Dyrektora.

Garażowanie samochodu w miejscu zamieszkania świadczy o należytym zabezpieczeniu przed kradzieżą, zniszczeniem lub uszkodzeniem. Dyrektor jest powołany do Służby i zgodnie z ustawą nadzoruje działalność pracowników i kierowników jednostek organizacyjnych o zasięgu regionalnym, organizuje wspólne przedsięwzięcia nadzorowanych jednostek organizacyjnych.

Dyrektor musi mieć możliwość natychmiastowego dotarcia na teren nadzorowanych jednostek szczególnie w przypadku pożarów, kradzieży, huraganów powodzi itp. Dyrektor z uwagi na charakter pracy często nie jedzie z miejsca zamieszkania bezpośrednio do biura. Załatwia sprawy służbowe w innych instytucjach lub jedzie bezpośrednio z miejsca zamieszkania do nadleśnictwa. Wypełnianie obowiązków służbowych niejednokrotnie ma miejsce poza wyznaczonymi godzinami pracy.

Zasady wykorzystywania samochodu służbowego do realizacji zadań służbowych zostały określone w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników. W § 18, pkt 2 postanowiono, że „W przypadku gdy codzienny dojazd do pracy publicznymi środkami lokomocji jest utrudniony, kierownikom jednostek organizacyjnych oraz osobom przez nich upoważnionym, przysługuje prawo do bezpłatnego używania samochodów służbowych do tego celu”. Również w ramach uregulowań wewnętrznych, Dyrektor wydał Zarządzenie. Zgodnie z § 3 tego zarządzenia „Kierownik jednostki organizacyjnej wyznacza samochodom służbowym stałe miejsce garażowania. Pracownicy uprawnieni do korzystania z samochodów służbowych mogą wykorzystywać samochody do dojazdów pomiędzy stałym miejscem pracy i miejscem zamieszkania za zgodą odpowiedniego kierownika jednostki organizacyjnej lub właściwego przełożonego”.

R. doliczało do przychodu ze stosunku pracy wartość dojazdów samochodem służbowym do siedziby biura i pobierało zaliczkę na podatek dochodowy od osób fizycznych.

Na podstawie ustawy (Dz. U. z 2011r. Nr 12 poz. 59) Dyrektor Regionalny jest powoływany przez Dyrektora Generalnego. Natomiast Dyrektor reprezentuje Skarb Państwa w stosunkach cywilno-prawnych, w zakresie swojego działania. W załączeniu kopia aktu powołania Pana Wojciecha F. na stanowisko Dyrektora R., który uprawomocnia go do występowania w imieniu R., z wnioskiem o interpretację przepisów prawa podatkowego.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Dyrektorowi R. korzystającemu z samochodu służbowego - na podstawie zgody przełożonego - do realizacji zadań służbowych, należy doliczyć do przychodów ze stosunku pracy wartość dojazdów z miejsca zamieszkania do siedziby R....

Zdaniem Wnioskodawcy zgoda na dojazdy do pracy jest uzasadniona charakterem powierzonej pracy „tym samym wartość tych dojazdów nie stanowi świadczenia nieodpłatnego, o którym mowa w art. 12 ust.1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Dyrektor dysponuje samochodem służbowym, którego miejsce garażowania zostało wyznaczone przy miejscu zamieszkania. Samochód wykorzystywany jest przy wykonywaniu powierzonych Dyrektorowi obowiązków.

W konsekwencji stoimy na stanowisku, że przejazdy na trasie: miejsce zamieszkania -siedziba R., w przypadku korzystania z samochodu służbowego przez Dyrektora R., nie stanowią dla niego świadczenia nieodpłatnego i nie powinny stanowić podstawy do pobrania zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 roku o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.) opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku.

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z zastrzeżeniem art. 14-15, art. 17 ust. 1 pkt 6, 9 i 10 w zakresie realizacji praw wynikających z pochodnych instrumentów finansowych, art. 19 i art. 20 ust. 3, przychodami są otrzymane lub postawione do dyspozycji podatnika w roku kalendarzowym pieniądze i wartości pieniężne oraz wartość otrzymanych świadczeń w naturze i innych nieodpłatnych świadczeń.

W myśl art. 12 ust. 1 ww. ustawy za przychody ze stosunku służbowego, stosunku pracy, pracy nakładczej uważa się wszelkiego rodzaju wypłaty pieniężne oraz wartość pieniężną świadczeń w naturze bądź ich ekwiwalenty, bez względu na źródło finansowania tych wypłat i świadczeń, a w szczególności wynagrodzenia zasadnicze, wynagrodzenia za godziny nadliczbowe, różnego rodzaju dodatki, nagrody, ekwiwalenty za niewykorzystany urlop i wszelkie inne kwoty niezależnie od tego, czy ich wysokość została z góry ustalona, a ponadto świadczenia pieniężne ponoszone za pracownika, jak również wartość innych nieodpłatnych świadczeń lub częściowo odpłatnych.

Przepisy dotyczące określania przychodu ze stosunku pracy, w szczególności dotyczące innych nieodpłatnych świadczeń należy rozpatrywać w kontekście przepisów obowiązujących pracowników określających m.in. zasady użytkowania i dbania o powierzone pracownikom mienie. Jak bowiem wynika z dyspozycji art. 124 § 2 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks pracy (t. j. Dz. U. z 1998 r. Nr 21, poz. 94 ze zm.) pracownik odpowiada w pełnej wysokości również za szkodę w mieniu innym niż wymienione w § 1, powierzonym mu z obowiązkiem zwrotu albo do wyliczenia się. Z powyższego wynika, że realizacja obowiązków służbowych przez pracownika nie może generować dla tego pracownika dodatkowego przychodu ze stosunku pracy.

Jak wynika z przedstawionego zdarzenia przyszłego Dyrektor wykorzystuje samochód służbowy do przejazdów pomiędzy stałym miejscem pracy, a miejscem zamieszkania oraz korzystania ze stałego miejsca garażowania. Na powyższe wyraził zgodę w piśmie z 06.04.2009 r. Dyrektor Generalny. Zasady korzystania z samochodów służbowych określone zostały w Ponadzakładowym Układzie Zbiorowym Pracy dla Pracowników oraz w ramach uregulowań wewnętrznych, wydanych Zarządzeniem przez Dyrektora Generalnego.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż przejazdy Dyrektora samochodem służbowym z miejsca zamieszkania do siedziby R. – o ile nie służą osobistym celom pracownika lecz wykorzystywane są w ramach realizacji zadań służbowych - nie stanowią nieodpłatnego świadczenia w rozumieniu przepisu art. 12 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, a zatem ich wartości nie można uważać za przychód pracownika ze stosunku pracy. Zatem Wnioskodawca nie jest obowiązany do wystąpienia w roli płatnika podatku dochodowego w związku z dojazdami pracownika do i z miejsca wykonywania pracy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu

na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.