INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 30 czerwca 2011 r. (data wpływu 5 lipca 2011 r.) uzupełnionym pismami z dnia 21 września 2011 r., 26 września 2011 r. oraz 29 września 2011 r. (daty wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 lipca 2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zastosowania podwyższonej stawki amortyzacyjnej.

Wniosek uzupełniono pismami z dnia 21 września 2011 r., 26 września 2011 r. oraz 29 września 2011 r. (daty wpływu).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w formie spółki jawnej. Przedmiotem działalności jest działalność telekomunikacyjna polegająca na dostarczaniu usług telewizji cyfrowej i analogowej oraz Internetu do odbiorców indywidualnych. Dla celów prowadzenia działalności spółka wybudowała stację czołową oraz sieć teletechniczną służącą wysyłaniu sygnału telewizyjnego i internetowego i zakwalifikowała ją jako jeden środek trwały - grupa 6, rodzaj 620 Klasyfikacji Środków Trwałych. Środek trwały amortyzowany jest wg stawki 10%. Przedmiotowy środek trwały jest urządzeniem technicznym, nie jest to budynek ani budowla. Składa się ze stacji nadawczo odbiorczej oraz okablowania będącego częścią sieci teletechnicznej. Żadna z części urządzenia nie może być samodzielnym środkiem trwałym i działać samodzielnie. Środek trwały w postaci stacji czołowej oraz kanalizacji teletechnicznej podlega szybkiemu zużyciu w związku z szybkim postępem technicznym oraz szybko zmieniającymi się realiami w branży telekomunikacyjnej. W urządzeniu zastosowano układy mikroprocesowe i systemy komputerowe. W związku z powyższym, w czasach szybkiego postępu technicznego urządzenie to bardzo szybko traci na wartości rynkowej.

W związku z powyższym zadano m.in. następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej ze względu na szybkie zużycie technologiczne...

Zdaniem Wnioskodawcy, ponieważ w urządzeniu zastosowano układy mikroprocesowe i systemy komputerowe, można zastosować podwyższoną stawkę amortyzacji.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51 poz. 307 ze zm.), kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23. Z powyższego przepisu wynika, że kosztami uzyskania przychodów są wszelkie koszty, a więc bezpośrednio i pośrednio związane z uzyskiwaniem przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 powołanej ustawy. Jednakże, aby dany wydatek mógł zostać zaliczony do kosztów uzyskania przychodów, podatnik musi wykazać jego związek z prowadzoną działalnością oraz to, że poniesienie tego wydatku miało lub mogło mieć wpływ na wielkość osiągniętego przychodu, ewentualnie na zachowanie lub zabezpieczenie źródła tego przychodu.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w ww. ustawie o podatku dochodowym od osób fizycznych – wydatki na nabycie środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych nie są jednorazowo zaliczane do kosztów uzyskania przychodów. Z treści art. 23 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy wynika bowiem, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów wydatków m.in. na:

1. nabycie gruntów lub prawa wieczystego użytkowania gruntów, z wyjątkiem opłat za wieczyste użytkowanie gruntów,
2. nabycie lub wytworzenie we własnym zakresie innych niż wymienione w lit. a) środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, w tym również wchodzących w skład nabytego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanych części,
3. ulepszenie środków trwałych, które zgodnie z art. 22g ust. 17 powiększają wartość środków trwałych, stanowiącą podstawę naliczania odpisów amortyzacyjnych

• wydatki te, zaktualizowane zgodnie z odrębnymi przepisami, pomniejszone o sumę odpisów amortyzacyjnych, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1, są jednak kosztem uzyskania przychodów przy określaniu dochodu z odpłatnego zbycia rzeczy określonych w art. 10 ust. 1 pkt 8 lit. d), oraz gdy odpłatne zbycie rzeczy i praw jest przedmiotem działalności gospodarczej, a także w przypadku odpłatnego zbycia składników majątku związanych z działalnością gospodarczą, o których mowa w art. 14 ust. 2 pkt 1, bez względu na czas ich poniesienia.

Z uwagi na to, że składniki majątku wykorzystywane są przez podatników w dłuższym okresie czasu, a nie tylko w roku ich nabycia, ustawodawca przyjął zasadę, że wydatki te zalicza się do kosztów sukcesywnie, w miarę ich zużycia. Podatnicy mogą - stosownie do treści art. 22 ust. 8 ww. ustawy - uznać za koszty uzyskania przychodów jedynie odpisy amortyzacyjne dokonane zgodnie z przepisami art. 22a - 22o ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z uwzględnieniem art. 23.

Z treści przepisu art. 22a ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wynika, że amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 22c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty

• o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 23a pkt 1.

Zgodnie z art. 22i ust. 1 ww. ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, odpisów amortyzacyjnych od środków trwałych, z zastrzeżeniem art. 22j-22ł, dokonuje się przy zastosowaniu stawek amortyzacyjnych określonych w Wykazie stawek amortyzacyjnych i zasad, o których mowa w art. 22h ust. 1 pkt 1.

Przepis art. 22i ust. 2 ww. ustawy określa, iż podatnicy mogą podane w Wykazie stawek amortyzacyjnych stawki podwyższać:

1. dla budynków i budowli używanych w warunkach:
   
   
   1. pogorszonych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,2,
   2. złych - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 1,4,
      
      
2. dla maszyn, urządzeń i środków transportu, z wyjątkiem morskiego taboru pływającego, używanych bardziej intensywnie w stosunku do warunków przeciętnych albo wymagających szczególnej sprawności technicznej - przy zastosowaniu w tym okresie współczynników nie wyższych niż 1,4,
3. dla maszyn i urządzeń zaliczonych do grupy 4-6 i 8 Klasyfikacji Środków Trwałych (KŚT) wydanej na podstawie odrębnych przepisów, zwanej dalej "Klasyfikacją", poddanych szybkiemu postępowi technicznemu - przy zastosowaniu współczynników nie wyższych niż 2,0.

W myśl art. 22i ust. 4 ww. ustawy, podatnicy mogą podwyższać stawki dla środków trwałych wymienionych w ust. 2 pkt 3 bądź rezygnować z ich stosowania począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym środki te zostały wprowadzone do ewidencji, albo od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego.

Wyjaśnienia dotyczące maszyn i urządzeń poddanych szybkiemu postępowi technicznemu zawarte są w objaśnieniach do Wykazu stawek amortyzacyjnych. Zgodnie z nimi, przez maszyny i urządzenia poddane szybkiemu postępowi technicznemu, o których mowa w art. 22i ust. 2 pkt 3 ustawy, rozumie się maszyny, urządzenia i aparaturę, w których zastosowane są układy mikroprocesorowe lub systemy komputerowe, spełniające założone funkcje dzięki wykorzystaniu w nich najnowszych zdobyczy techniki, a także pozostałą aparaturę naukowo-badawczą i doświadczalno-produkcyjną.

Jak wynika ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku, spółka jawna, której jest Pan wspólnikiem, wybudowała stację czołową oraz sieć teletechniczną służącą wysyłaniu sygnału telewizyjnego i internetowego. Żadna z części środka trwałego nie może być samodzielnym środkiem trwałym i działać samodzielnie. Środek trwały w postaci stacji czołowej oraz kanalizacji teletechnicznej został zakwalifikowany do grupy 6 rodzaju 620 KŚT. Podlega on szybkiemu zużyciu w związku z szybkim postępem technicznym oraz szybko zmieniającymi się realiami w branży telekomunikacyjnej. W treści wniosku wskazano także, że w urządzeniu zastosowano układy mikroprocesowe i systemy komputerowe.

Zgodnie z pozycją 06 Wykazu stawek amortyzacyjnych, w przypadku zakwalifikowania środka trwałego do grupy 6 Urządzenia techniczne, rodzaju 620 Urządzenia i aparatura radionadawcza KŚT odpisów amortyzacyjnych dla celów podatkowych należy dokonywać wg stawki 10%.

Jeżeli w istocie w przedmiotowym urządzeniu (zaliczonym do grupy 6 KŚT) zastosowano układy spełniające wymogi stawiane przez ustawodawcę dla celów kwalifikacji jako urządzeń, dla których można zastosować podwyższenie o współczynnik amortyzacji 2, wówczas możliwe jest zastosowanie 10% stawki amortyzacyjnej podwyższonej o ten współczynnik. Jednakże podkreślić należy, że możliwość podwyższenia stawki amortyzacyjnej istnieje w miesiącu następującym po miesiącu, w którym wprowadzono środek trwały do ewidencji lub od pierwszego miesiąca każdego następnego roku podatkowego. W przypadku środka trwałego już amortyzowanego (jak w opisanym stanie faktycznym) podwyższenie stawki amortyzacyjnej możliwe jest dopiero od pierwszego miesiąca następnego roku podatkowego.

Zauważyć należy, iż tut. organ podatkowy nie jest uprawniony do klasyfikowania środków trwałych wg Klasyfikacji Środków Trwałych. Obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania środków trwałych do właściwej grupy spoczywa na podatniku. Podatnik jako osoba prowadząca działalność gospodarczą, w przypadku wątpliwości dotyczących odpowiedniej klasyfikacji, może zwrócić się o dokonanie klasyfikacji do Urzędu Statystycznego. W związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono wyłącznie w oparciu o informacje wskazane w stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.