INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10.08.2011 r. (data wpływu 12.08.2011 r.) uzupełnione pismem z dnia 05.10.2011 r. (data nadania 05.10.2011 r., data doręczenia 07.10.2011 r.) na wezwanie z dnia 30.09.2011 r. Nr IPPB4/415-612/11-2/SP (data nadania 30.09.2011 r., data doręczenia 04.10.2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania honorarium za tłumaczenia na rzecz spółki niemieckiej – jest:

• prawidłowe – w części dotyczącej możliwości zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu,
• nieprawidłowe – w pozostałym zakresie.
  
  

UZASADNIENIE

W dniu 12.08.2011 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie opodatkowania honorarium za tłumaczenia na rzecz spółki niemieckiej.

Z uwagi na braki formalne, pismem z dnia 30.09.2011 r. Nr IPPB4/415-612/11-2/SP (data nadania 30.09.2011 r., data doręczenia 04.10.2011 r.) tut. Organ wezwał Wnioskodawcę do uzupełnienia przedmiotowego wniosku poprzez doprecyzowanie zdarzenia przyszłego.

Pismem z dnia z dnia 05.10.2011 r. Wnioskodawca uzupełnił wniosek w terminie.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jako osoba posiadająca miejsce zamieszkania dla celów podatkowych w Polsce i otrzymuje emeryturę w połączeniu z rentą inwalidy wojennego. Nie jest nigdzie zatrudniony, okresowo uzyskuje dochody z tłumaczeń. Corocznie rozlicza się z podatku dochodowego wspólnie z żoną, emerytką przesyłając odpowiedni PIT do Urzędu Skarbowego. Ani Wnioskodawca ani Jego żona nie prowadzili żadnej działalności gospodarczej. Niemiecka firma z siedzibą w Niemczech złożyła propozycję wykonywania przez Wnioskodawcę tłumaczeń. Za tłumaczenia Wnioskodawca wystawiałby jako osoba fizyczna firmie rachunki w EUR tytułem honorarium za odstąpienie praw autorskich do wykonanych tłumaczeń, a firma przelewałaby z Niemiec na Jego konto bankowe należność w EUR.

Tłumaczenia wykonywane byłyby w miejscu stałego zamieszkania na terytorium Polski w ramach umowy o honorarium za przekazanie praw autorskich do wykonywanych tłumaczeń. Wnioskodawca nie będzie posiadał placówki poza miejscem stałego zamieszkania.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jak powinien Wnioskodawca opłacać od takich dochodów podatek, jak zgłaszać taki dochód do Urzędu Skarbowego, na jakim formularzu...

Zdaniem Wnioskodawcy:

Według Wnioskodawcy, po wpłynięciu na Jego konto honorarium za tłumaczenia powinienem wpłacić do Urzędu Skarbowego w ciągu 7 dni zaliczkę w wysokości 18% dochodu obliczonego z należności przeliczonej z EUR na PLN według kursu kupna NBP z dnia wpłynięcia sumy na konto. Dochód stanowiłby 50% honorarium, pozostałe 50% byłoby kosztami uzyskania dochodu (prawa autorskie).Następnie dochód ten powinienem rozliczyć w zeznaniu rocznym na PIT 37.

Na tle przedstawionego zdarzenia przyszłego, stwierdzam, co następuje.

Zgodnie z regulacją zawartą w art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 51, poz. 307 ze zm.), osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (nieograniczony obowiązek podatkowy).

W myśl art. 3 ust. 1a ww. ustawy za osobę mającą miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się osobę fizyczną, która:

1. posiada na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej centrum interesów osobistych lub gospodarczych (ośrodek interesów życiowych) lub
2. przebywa na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej dłużej niż 183 dni w roku podatkowym.
   
   

W myśl art. 4a ww. ustawy powyższe przepisy stosuje się z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska.

Z informacji zawartych we wniosku wynika, iż niemiecka firma z siedzibą w Niemczech złożyła propozycję wykonywania przez Wnioskodawcę tłumaczeń. Za tłumaczenia Wnioskodawca wystawiałby jako osoba fizyczna firmie rachunki w EUR tytułem honorarium za odstąpienie praw autorskich do wykonanych tłumaczeń, a firma przelewałaby z Niemiec na Jego konto bankowe należność w EUR. Tłumaczenia wykonywane byłyby w miejscu stałego zamieszkania na terytorium Polski w ramach umowy o honorarium za przekazanie praw autorskich do wykonywanych tłumaczeń. Wnioskodawca nie będzie posiadał placówki poza miejscem stałego zamieszkania.

Wobec powyższego w przedmiotowej sprawie znajduje zastosowanie umowa między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie dnia 14.05.2003 r. (Dz. U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90).

Zgodnie z art. 14 pkt 1 umowy polsko-niemieckiej, dochód, który osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie osiąga z wykonywanego wolnego zawodu albo z innej działalności o samodzielnym charakterze, podlega opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że osoba ta dysponuje stałą placówką w drugim Umawiającym się Państwie, w celu wykonywania swej działalności. Jeżeli dysponuje ona taką stałą placówką, wówczas dochód może być opodatkowany w drugim Państwie, jednak tylko w takim zakresie, w jakim może być przypisany tej stałej placówce.

Określenie „wolny zawód" obejmuje w szczególności samodzielnie wykonywaną działalność naukową, literacką, artystyczną, wychowawczą lub edukacyjną, jak również samodzielnie wykonywaną działalność lekarzy, adwokatów i radców prawnych, inżynierów, architektów, dentystów, doradców podatkowych i biegłych rewidentów (art. 14 pkt 2 powołanej umowy).

Wnioskodawca wskazał, iż tłumaczenia wykonywane byłyby w miejscu stałego zamieszkania na terytorium Polski. Wnioskodawca nie będzie posiadał placówki poza miejscem stałego zamieszkania.

Zatem, biorąc powyższe pod uwagę, stwierdzić należy, iż honorarium uzyskane przez Wnioskodawcę za wykonane tłumaczenia na rzecz niemieckiej spółki będą podlegały opodatkowaniu tylko w państwie zamieszkania, tj. w Polsce.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c oraz dochodów, od których na podstawie przepisów Ordynacji Podatkowej zaniechano poboru podatku.

W myśl postanowień art. 13 pkt 2 ww. ustawy, za przychody z działalności wykonywanej osobiście, o której mowa w art. 10 ust. 1 pkt 2, uważa się przychody z osobiście wykonywanej działalności artystycznej, literackiej, naukowej, trenerskiej, oświatowej i publicystycznej, w tym z tytułu udziału w konkursach z dziedziny nauki, kultury i sztuki oraz dziennikarstwa, jak również przychody z uprawiania sportu, stypendia sportowe przyznawane na podstawie odrębnych przepisów oraz przychody sędziów z tytułu prowadzenia zawodów sportowych.

Jest to jednak nie jedyny przepis ustawy o podatku dochodowym od osób fizyczny normujący źródło przychodu związane z działalnością twórczą, bowiem w myśl postanowień art. 18 ww. ustawy, za przychód z praw majątkowych uważa się w szczególności przychody z praw autorskich i praw pokrewnych w rozumieniu odrębnych przepisów, praw do projektów wynalazczych, praw do topografii układów scalonych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również z odpłatnego zbycia tych praw.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż Wnioskodawca uzyska należność w ramach umowy o honorarium za przekazanie praw autorskich do wykonywanych tłumaczeń, zatem uzyskany przychód z tytułu ww. umowy należy zaliczyć do przychodów ze źródła określonego w art. 18 ww. ustawy, tj. do przychodów z praw majątkowych.

Ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie definiuje pojęć takich jak np. "twórca", "korzystanie przez twórców z praw autorskich" lub pojęć z nimi związanych, zaś ustawodawca odsyła w tym względzie do odrębnych przepisów, tj. przepisów ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (t. j. Dz. U. z 2006 r. Nr 90, poz. 631 ze zm.).

W myśl postanowień art. 1 ust. 1 powołanej wyżej ustawy, przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

Przy czym, zgodnie z art. 2 ust. 1 tej ustawy, opracowanie cudzego utworu, w szczególności tłumaczenie, przeróbka, adaptacja, jest przedmiotem prawa autorskiego bez uszczerbku dla prawa do utworu pierwotnego.

Stosownie do art. 41 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy. Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dale „licencją”, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2 ww. ustawy).

Przychody z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich albo rozporządzania tymi prawami, występują wówczas, gdy spełnione są dwie przesłanki:

• po pierwsze konieczne jest wystąpienie przedmiotu praw majątkowych w postaci utworu,
• po drugie zaś osiągnięty przychód musi być bezpośrednio związany z korzystaniem z określonych praw autorskich albo rozporządzaniem nimi (np. poprzez udzielenie licencji).
  
  

Odnosząc powyższe do przedstawionego zdarzenia przyszłego, z którego w szczególności wynika, iż „(…) Tłumaczenia byłyby wykonywane w ramach umowy o honorarium za przekazanie praw autorskich do wykonanych tłumaczeń. (…)”, stwierdzić należy, iż w sprawie będącej przedmiotem wniosku zostały spełnione obie z ww. przesłanek warunkujących zaliczenie określonych działań, jako związanych z korzystaniem przez twórcę z praw autorskich. Konsekwencją powyższego jest to, iż przychody uzyskane z ww. tytułu zaliczane są do źródła przychodów, o którym mowa w cyt. powyżej art. 18 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, są bowiem przychodem z praw majątkowych.

Zgodnie z art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, koszty uzyskania przychodów z tytułu korzystania przez twórców z praw autorskich i artystów wykonawców z praw pokrewnych, w rozumieniu odrębnych przepisów, lub rozporządzania przez nich tymi prawami określa się w wysokości 50% uzyskanego przychodu, z tym, że koszty te oblicza się od przychodu pomniejszonego o potrącone przez płatnika w danym miesiącu składki na ubezpieczenia emerytalne i rentowe oraz na ubezpieczenie chorobowe, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 lit. b), których podstawę wymiaru stanowi ten przychód.

Powołany przepis art. 22 ust. 9 pkt 3 ww. ustawy wskazuje, że ustalenia czy określony przychód został osiągnięty z tytułu praw autorskich lub pokrewnych, a także czy podatnik jest twórcą, czy też artystą wykonawcą należy dokonać w świetle odrębnych przepisów, czyli wyżej powołanych przepisów ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając powyższe na uwadze, należy stwierdzić, że do honorarium, jakie Wnioskodawca otrzyma za przekazanie praw autorskich do wykonanych tłumaczeń mogą być zastosowane 50% koszty uzyskania przychodu tylko wówczas, gdy tłumaczenia te spełnią przesłanki utworu określone w ww. ustawie o prawie autorskim i prawach pokrewnych, oraz Wnioskodawca będzie twórcą w rozumieniu tej ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca uzyska przychód z praw majątkowych bez pośrednictwa płatnika. Jednak ustawa o podatku dochodowym od osób fizycznych nie przewiduje obowiązku odprowadzenia w ciągu roku podatkowego zaliczki na podatek dochodowy z tego źródła przychodu, bowiem tego rodzaju źródło przychodu nie zostało wymienione w art. 44 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, normującym obowiązek „samodzielnego” wpłacania przez podatników zaliczek na podatek dochodowy.

Zatem Wnioskodawca będzie zobowiązany wykazać uzyskaną należność na podstawie umowy o honorarium za przekazanie praw autorskich do wykonanych tłumaczeń w zeznaniu o wysokości osiągniętego dochodu (poniesionej straty) w roku podatkowym (PIT-36), składanym zgodnie z art. 45 ustawy, w terminie do dnia 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym ta należność zostanie uzyskana.

Zatem nie można zgodzić się ze stanowiskiem Wnioskodawcy, iż po wpłynięciu na konto honorarium powinien wpłacić do urzędu skarbowego w ciągu 7 dni zaliczkę w wysokości 18% dochodu. Za wykonane tłumaczenie firma niemiecka przelewałaby na konto bankowe należące do Wnioskodawcy należność w EUR.

W myśl art. 11a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Tym samym nie można się zgodzić również ze stanowiskiem Wnioskodawcy, w którym wskazuje, iż przeliczenia wynagrodzenia wpłaconego w EURO na PLN dokona według kursu kupna NBP z dnia wpływu sumy na konto. Treść art. 11a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych wyraźnie bowiem wskazuje, iż przychody w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu.

Reasumując, należy stwierdzić, iż w terminie do 30 kwietnia roku następującego po roku podatkowym, w którym Wnioskodawca uzyska należność na podstawie umowy o honorarium za przekazanie praw autorskich do wykonanych tłumaczeń, winien złożyć do urzędu skarbowego według miejsca zamieszkania zeznanie roczne PIT-36 z tytułu dochodu uzyskanego na podstawie ww. umowy i opodatkować według skali podatkowej. Należność ta powinna być przeliczona na złote według kursu średniego walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu. Do uzyskanego honorarium Wnioskodawca będzie miał możliwość zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu, jeżeli wszystkie warunki, o których mowa w art. 22 ust. 9 pkt 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zostaną spełnione.

Końcowo, podkreślić należy, że ocena stanowiska Wnioskodawcy w odniesieniu do zastosowania 50% kosztów uzyskania przychodu została dokonana jedynie na podstawie przepisów prawa podatkowego. Definicja prawa podatkowego zawarta jest w art. 3 pkt 2 Ordynacji podatkowej, w świetle której, ilekroć w ustawie jest mowa o przepisach prawa podatkowego – rozumie się przez to przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczpospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych. Stosownie do tej definicji przepisy ustawy z dnia 04 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych nie są przepisami prawa podatkowego.

W trybie wydawania interpretacji określonym w art. 14b ustawy Ordynacja podatkowa, Minister właściwy do spraw finansów publicznych nie ma uprawnień do interpretowania tych przepisów.

Tym samym tutejszy organ nie jest uprawniony do orzekania, czy określony rezultat pracy jest utworem w rozumieniu prawa autorskiego.

Jeżeli przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe będzie się różnić od zdarzenia, które wystąpi w rzeczywistości, wówczas wydana interpretacja nie będzie chroniła Wnioskodawcy w zakresie dotyczącym rzeczywistego zdarzenia przyszłego

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi –Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku ul. 1-ego Maja 10, 09-402 Płock.