INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 2 sierpnia 2011r. (data 5 sierpnia 2011r.), uzupełnionym pismem z dnia 27 października 2011r. (data wpływu 27 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę prawa do wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego wraz z zakupem lokalu mieszkalnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 5 sierpnia 2011r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony pismem z dnia 27 października 2011r. (data wpływu 27 października 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na dostawę prawa do wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego wraz z zakupem lokalu mieszkalnego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący zaistniały stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej również Spółka) buduje budynek mieszkalny z garażem, znajdującym się w podziemiach ww. budynku. Na tej samej kondygnacji znajdują się także pomieszczenia techniczne, klatka schodowa z windą, piony instalacyjne stanowiące część nieruchomości wspólnej. Budynek ma zostać oddany do użytkowania w 2012 roku i wówczas nastąpi przenoszenie prawa własności na Kupujących. W ramach zapłaty za zakup lokalu Spółka przyjmuje od Kupujących zaliczki, w ratach wskazanych w umowach przedwstępnych, na które wystawia faktury VAT.

Zgodnie z treścią umów Kupujący nabędzie lokal mieszkalny, zgodnie z ustawą o własności lokali (a więc wraz ze stosownym udziałem w nieruchomości wspólnej) oraz w związku z zakupem mieszkania - prawo do wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego (podziemnego, położonego w budynku, lub zewnętrznego przed budynkiem). Miejsca parkingowe zarówno podziemne jak i zewnętrzne leżą w ramach nieruchomości wspólnej związanej z budynkiem mieszkalnym.

Do wartości zakupu lokalu mieszkalnego doliczany jest VAT w wysokości 8%, natomiast prawo wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego podziemnego lub zewnętrznego związane jest ze stawką VAT 23% (do 31.12.2010r. Wnioskodawca stosował stawki 7% i 22%). Powyższe stawki Spółka stosuje na podstawie interpretacji indywidualnej Naczelnika Pierwszego Urzędu Skarbowego z dnia 10 października 2003r. znak: ...

Ponadto w piśmie z dnia 27 października 2011r. Wnioskodawca dodał, iż miejsca parkingowe nie są wyodrębnionymi nieruchomościami lecz stanowią część nieruchomości wspólnej. Nie mogą być także przedmiotem odrębnej sprzedaży i nie będą posiadać odrębnych Ksiąg Wieczystych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowanie stawki 23% na sprzedaż prawa do wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego jest prawidłowe, skoro prawo to jest związane nierozerwalnie z zakupem lokalu mieszkalnego, a miejsca parkingowe w wielostanowiskowym garażu lub przy drodze parkingowej nie są odrębnymi nieruchomościami, tylko stanowią część nieruchomości wspólnej...

Zdaniem Wnioskodawcy, przy sprzedaży prawa do wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego związanego nierozerwalnie z własnością konkretnego lokalu mieszkalnego, należy stosować stawkę VAT w wysokości 8%. Miejsca parkingowe nie są wyodrębnionymi nieruchomościami, lecz stanowią część nieruchomości wspólnej. Nie mogą być także przedmiotem odrębnej sprzedaży i nie będą posiadać odrębnych Ksiąg Wieczystych.

Na poparcie własnego stanowiska, Wnioskodawca powołał m.in. następujące wyroki NSA: z 25.02.2011r. I FSK 179/10, z 21.12.2011r. I FSK 75/10, z 3.11.2010r. I FSK 1931/09, z 29.10.2010r. I FSK 1813/09, z 28.09.2010r. i 11.05.2010r. I FSK 724/09.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm., a od dnia 26 sierpnia 2011r. t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, w świetle art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…). Natomiast, przez świadczenie usług, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ww. ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011r., przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Jednakże, zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewiduje dla niektórych czynności obniżone stawki podatku.

I tak, w myśl art. 41 ust. 2 ustawy o VAT, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Przepisem art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578) oraz art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), od dnia 1 stycznia 2011r. dodano do ustawy o VAT przepis art. 146a, zgodnie z którym w okresie od dnia 1 stycznia 2011r. do dnia 31 grudnia 2013r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%;
3. stawka zryczałtowanego zwrotu podatku, o której mowa w art. 115 ust. 2, wynosi 7%;
4. stawka ryczałtu, o której mowa w art. 114 ust. 1, wynosi 4%.
   
   

Zgodnie z art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, w myśl ust. 12a powołanego artykułu, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Art. 41 ust. 12b ustawy o VAT stanowi natomiast, że do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².
   
   

Zgodnie z ust. 12c cyt. artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Art. 2 pkt 12 ustawy o VAT, zawiera definicję obiektów budownictwa mieszkaniowego, zgodnie z którą obiektami takimi są budynki mieszkalne stałego zamieszkania, sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest zatem określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 ustawy i jakie spełnia funkcje – mieszkalne czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niniejszej ustawy nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego, należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994r. o własności lokali (t.j. Dz. U. z 2000r. Nr 80, poz. 903 ze zm.).

Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Stosownie natomiast do ust. 4 powołanego artykułu, do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnica, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.

Ustawa o własności lokali wprowadza również pojęcie nieruchomości wspólnej, określa warunki, jakimi obwarowane jest jej powstanie i zasady obliczania w niej udziału.

Według art. 3 ust. 1 powyższej ustawy, w razie wyodrębnienia własności lokali, właścicielowi lokalu przysługuje udział w nieruchomości wspólnej jako prawo związane z własnością lokali. Nie można żądać zniesienia współwłasności nieruchomości wspólnej, dopóki trwa odrębna własność lokali. Jednakże stosownie do ust. 2 ww. artykułu nieruchomość wspólną stanowi grunt oraz części budynku i urządzenia, które nie służą wyłącznie do użytku właścicieli.

Ponadto należy wskazać, że zgodnie z art. 50 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.), za część składową nieruchomości uważa się także prawa związane z jej własnością. Z kolei art. 47 § 1 k.c. stanowi, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności i innych praw rzeczowych.

Z powyższego wynika więc, iż miejsce postojowe znajdujące się w podziemnej części budynku mieszkalnego lub na zewnątrz przed budynkiem jest częścią nieruchomości wspólnej. Nie ma możliwości nabycia prawa do korzystania z miejsca postojowego w oderwaniu do nabycia samego lokalu mieszkalnego, jako że miejsca postojowe nie są w opisanym przypadku samodzielnymi lokalami użytkowymi, nie stanowią wydzielonych trwałymi ścianami izb w obrębie jednego budynku. Nie można również nabyć w oderwaniu od lokalu mieszkalnego części wspólnych budynku mieszkalnego.

Zatem, jeżeli w ramach jednej nieruchomości następuje sprzedaż na odrębną własność lokalu mieszkalnego wraz ze stosownym udziałem w jej częściach wspólnych, w ramach którego określono sposób korzystania z części nieruchomości wspólnej w ten sposób, że przydzielono nabywcy prawo do wyłącznego korzystania z określonego miejsca postojowego, to sprzedaż ta ma charakter jednej transakcji i podlega jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Z przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, wynika iż Wnioskodawca buduje budynek mieszkalny z garażem, znajdującym się w podziemiach ww. budynku. Na tej samej kondygnacji znajdują się także pomieszczenia techniczne, klatka schodowa z windą, piony instalacyjne stanowiące część nieruchomości wspólnej. Budynek ma zostać oddany do użytkowania w 2012 roku i wówczas nastąpi przenoszenie prawa własności na Kupujących. W ramach zapłaty za zakup lokalu Spółka przyjmuje od Kupujących zaliczki, w ratach wskazanych w umowach przedwstępnych, na które wystawia faktury VAT.

Zgodnie z treścią umów Kupujący nabędzie lokal mieszkalny, zgodnie z ustawą o własności lokali (a więc wraz ze stosownym udziałem w nieruchomości wspólnej) oraz w związku z zakupem mieszkania - prawo do wyłącznego użytkowania miejsca parkingowego (podziemnego, położonego w budynku, lub zewnętrznego przed budynkiem). Miejsca parkingowe zarówno podziemne jak i zewnętrzne leżą w ramach nieruchomości wspólnej związanej z budynkiem mieszkalnym.

Do wartości zakupu lokalu mieszkalnego doliczany jest VAT w wysokości 8%.

Miejsca parkingowe nie są wyodrębnionymi nieruchomościami lecz stanowią część nieruchomości wspólnej. Nie mogą być także przedmiotem odrębnej sprzedaży i nie będą posiadać odrębnych Ksiąg Wieczystych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz przedstawiony powyżej stan prawny stwierdzić należy, że dokonywana wraz ze sprzedażą lokalu mieszkalnego, sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z miejsca parkingowego o konkretnej powierzchni (miejsce postojowe) w wielostanowiskowym garażu lub przy drodze parkingowej przed budynkiem, które nie zostało wyodrębnione jako samodzielny lokal użytkowy i nie może być przedmiotem odrębnej dostawy, a także jest integralnie związane z prawem własności konkretnego lokalu mieszkalnego, ma charakter jednej transakcji i podlegać będzie jednej stawce podatku od towarów i usług właściwej dla lokalu mieszkalnego.

Odnosząc zatem powołane regulacje do przedstawionego przez Spółkę stanu faktycznego stwierdzić należy, że o ile – jak wynika z treści wniosku – sprzedaż lokali mieszkalnych, które mają być przedmiotem dostawy, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%, to także dokonywana w ramach tej transakcji sprzedaż prawa do wyłącznego korzystania z wyodrębnionego miejsca postojowego, znajdującego się w części podziemnej danego budynku, jak i poza jego obrębem, lecz w granicach tej samej nieruchomości, korzystać będzie z preferencyjnej, 8% stawki podatku od towarów i usług na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a w powiązaniu z art. 41 ust. 12 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić jednakże należy, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga czy dostawa lokali mieszkalnych, o których mowa we wniosku, podlega opodatkowaniu stawką podatku VAT w wysokości 8%, gdyż kwestia ta nie była przedmiotem zapytania Wnioskodawcy, jak również nie przedstawił on w tym zakresie swojego stanowiska. Zawarte w opisie stanu faktycznego stwierdzenie, że cyt. „do wartości zakupu lokalu mieszkalnego doliczany jest VAT w wysokości 8%” przyjęto jako element przedstawionego stanu faktycznego bez dokonywania oceny jego prawidłowości.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci ważność w przypadku zmiany jakiegokolwiek elementu przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa S. Wyszyńskiego 2, 44-101 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.