INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki, przedstawione we wniosku z dnia 05.09.2011r. (data wpływu 07.09.2011r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługi przetwarzania danych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 07.09.2011r. wpłynął ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT na usługi przetwarzania danych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (Publiczna Spółka Akcyjna) Oddział w Polsce (zwany dalej Wnioskodawcą) świadczy następujące usługi kontrahentowi:

A) Usługi przetwarzania danych, związane z przeciwdziałaniem praniu brudnych pieniędzy, w szczególności:

1. Utrzymywanie wyposażenia i personelu niezbędnego do prawidłowego i terminowego monitorowania transakcji księgowanych na rachunkach Klienta w celu zidentyfikowania zjawiska prania brudnych pieniędzy poprzez post transakcyjną analizę alertów. Monitorowanie odbywa się na podstawie uprzednio zdefiniowanych reguł, parametrów i procedur.
2. Zapewnienie poprawnego, zgodnego z przyjętymi standardami funkcjonowania aplikacji niezbędnych do wykonywania procesu.
3. Terminowe raportowanie o podejrzanych transakcjach.
4. Utrzymywanie wszelkich nie-systemowych dokumentów zgodnie z odpowiednią polityką korporacyjną dotyczącą zasad przechowywania dokumentacji.
5. Dokumentowanie i utrzymywanie zdefiniowanych procedur i wszelkich wynikających zmian dla celów monitoringu. Dokumentacja taka musi zawierać między innymi terminarz dotyczący przewidywanego czasu ukończenia weryfikacji alertów i raportowanych zawiadomień.
6. Dostarczenie miesięcznych danych dla potrzeb rachunkowości zarządczej nie później niż 30 dni po zakończeniu poprzedniego miesiąca.
7. Dostarczanie informacji związanych z alertami w tym w szczególności pytań ze strony regulatorów do Klienta.
8. Zawiadamianie o wszelkich znaczących słabościach i zidentyfikowanych lukach w kontroli.
9. Przegląd uprawnień systemowych dla wszystkich aplikacji używanych przez Usługodawcę ze szczególnym zwróceniem uwagi na dostępy do informacji/funkcji poufnych.
10. Wyjaśnianie z odpowiednimi jednostkami po stronie Klienta przypadków alertów, dla których brak wystarczających informacji.
11. Kierowanie spraw do odpowiedniej jednostki po stronie Klienta celem dalszego wyjaśnienia.
12. Eskalowanie spraw bez odpowiedzi do odpowiedniej jednostki po stronie Klienta.
13. Wykonywanie zadań wspierających, tj. dostarczanie informacji związanych z tzw. klientami między sektorowymi („cross sektor custumers”), które nie zostały zapisane automatycznie w raportach.
14. Identyfikacja klientów i rachunków o wysokim ryzyku.
    
    

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów wykonywane usługi podlegają opodatkowaniu wg stawki podstawowej 23%...

Zdaniem wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 22%. Stawka ta w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r. na postawie przepisów przejściowych wynosi 23% (art. 146a pkt 1 ustawy o VAT).

W przepisach ustawy o VAT jak i przepisach wykonawczych do ustawy zostały określone preferencyjne stawki podatku jak i zwolnienia od podatku jednak dotyczą one innych czynności niż wykonywane przez Wnioskodawcę. Jak wynika z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2, 2a ustawy o VAT stawki obniżone (5%, 8%) mają zastosowanie do czynności określonych w załącznikach do ustawy nr 3 i nr 10. W przedmiotowych załącznikach nie występują usługi polegające na przetwarzaniu danych. Natomiast usługi zwolnione od podatku zostały określone w art. 43 ustawy o VAT. W katalogu czynności zwolnionych brak jest usług polegających na przetwarzaniu danych. Odwołując się do przepisów rozporządzenia w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o VAT z dnia 4 kwietnia 2011 r. (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), które dodatkowo określa czynności podlegające obniżonym stawkom podatku i zwolnieniu od podatku brak jest regulacji, która obejmowałaby usługi przetwarzania danych jako korzystające z takich preferencji podatkowych.

Przedstawione stanowisko potwierdza wydana przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie indywidualna interpretacja przepisów prawa podatkowego znak: IPPP2/443-26/11-3/MM z dnia 22 kwietnia 2011 roku, w której stwierdzono, iż „(...) usługi przetwarzania danych, usługi informatyczne lub usługi w zakresie oprogramowania związane z techniczną obsługą kart płatniczych nie będą korzystały po 1 stycznia 2011 r. ze zwolnienia z podatku VAT, z uwagi na fakt niewypełnienia dyspozycji przepisów będących podstawą tego zwolnienia. W konsekwencji usługi te będą opodatkowane według stawki podstawowej w wysokości 23%”.

W związku z powyższym świadczenie przedmiotowych usług zdaniem Wnioskodawcy podlega opodatkowaniu wg podstawowej stawki podatku VAT wynoszącej 23%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 5a ustawy o VAT, obowiązującym od dnia 1 stycznia 2011 r., towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Zgodnie z brzmieniem art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Jednocześnie, w myśl art. 41 ust. 2a, dla towarów wymienionych w załączniku nr 10 do ustawy stawka podatku wynosi 5%.

Mając powyższe na względzie wskazać należy, że z uwagi na to, iż obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, winny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Zatem, aby możliwe było zastosowanie 8% bądź 5% stawki podatku VAT dany towar bądź dana usługa powinny być wymienione w odpowiednim załączniku do ustawy lub w rozporządzeniu wykonawczym.

Będące przedmiotem zapytania usługi, świadczone przez Wnioskodawcę nie stanowią żadnych z usług wymienionych w ww. przepisach, w związku z czym nie korzystają z opodatkowania preferencyjnymi stawki podatku VAT.

Jeżeli zaś chodzi o zwolnienia z podatku VAT pod uwagę należy wziąć art. 43 ustawy o VAT.

I tak, na podstawie dodanego do ustawy o podatku od towarów i usług, z dniem 1 stycznia 2011 r., przepisu art. 43 ust. 1 pkt 7 ustawy, zwalnia się od podatku transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące walut, banknotów i monet używanych jako prawny środek płatniczy, z wyłączeniem banknotów i monet będących przedmiotami kolekcjonerskimi, za które uważa się monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy, lub które mają wartość numizmatyczną.

Natomiast stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 37 ustawy, zwolnieniu z podatku podlegają usługi ubezpieczeniowe, usługi reasekuracyjne i usługi pośrednictwa w świadczeniu usług ubezpieczeniowych i reasekuracyjnych, a także usługi świadczone przez ubezpieczającego w zakresie zawieranych przez niego umów ubezpieczenia na cudzy rachunek, z wyłączeniem zbywania praw nabytych w związku z wykonywaniem umów ubezpieczenia i umów reasekuracji.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 38, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę. Ponadto na mocy art. 43 ust. 1 pkt 39 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi w zakresie udzielania poręczeń, gwarancji i wszelkich innych zabezpieczeń transakcji finansowych i ubezpieczeniowych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług, a także zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy, zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 41 ustawy, zwolnieniu podlegają usługi, których przedmiotem są instrumenty finansowe, o których mowa w ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o obrocie instrumentami finansowymi (Dz. U. z 2010 r. Nr 211, poz. 1384), z wyłączeniem przechowywania tych instrumentów i zarządzania nimi, oraz usługi pośrednictwa w tym zakresie.

Natomiast w myśl art. 43 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług, zwolnienie od podatku stosuje się również do świadczenia usługi stanowiącej element usługi wymienionej w ust. 1 pkt 7 i 37-41, który sam w sobie stanowi odrębną całość i jest właściwy oraz niezbędny do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 7 i 37-41.

Zgodnie z art. 43 ust. 14, przepisu ust. 13 nie stosuje się do świadczenia usług stanowiących element usług pośrednictwa, o których mowa w ust. 1 pkt 7 i 37-41. Warto w tym miejscu powołać odpowiednie uregulowania zawarte w prawie wspólnotowym. Zgodnie z przepisem art. 135 ust. 1 lit. a-d Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE. L. Nr 347/1 ze zm.), państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje:

1. transakcje ubezpieczeniowe i reasekuracyjne, wraz z usługami pokrewnymi świadczonymi przez brokerów ubezpieczeniowych i agentów ubezpieczeniowych;
2. udzielanie kredytów i pośrednictwo kredytowe, oraz zarządzanie kredytami przez kredytodawcę;
3. pośrednictwo lub wszelkie działania w zakresie gwarancji kredytowych, poręczeń i wszelkich innych zabezpieczeń i gwarancji oraz zarządzanie gwarancjami kredytowymi przez kredytodawcę;
4. transakcje, łącznie z pośrednictwem, dotyczące rachunków depozytowych, rachunków bieżących, płatności, przelewów, długów, czeków i innych zbywalnych instrumentów finansowych, z wyłączeniem windykacji należności.
   
   

Dokonując analizy pojęć użytych do opisania zwolnień, o których mowa w art. 135 ust. 1 lit. a-d Dyrektywy 2006/112/WE należy podkreślić, że winny one być interpretowane w sposób ścisły, gdyż zwolnienia te stanowią odstępstwa od ogólnej zasady. Zwolnienia stanowią pojęcia autonomiczne prawa wspólnotowego, które mają na celu uniknięcie rozbieżności pomiędzy państwami członkowskimi w stosowaniu systemu podatku VAT i które należy sytuować w ogólnym kontekście wspólnego systemu podatku VAT.

Problem objęcia zwolnieniem czynności pomocniczych wykonywanych na rzecz instytucji finansowych był przedmiotem orzecznictwa TSUE. W wyroku w sprawie C-2/95 Sparekassernes Datacenter (SDC) TSUE wskazał cechy charakterystyczne usługi finansowej w kontekście ustalenia warunków stosowania zwolnienia dla konkretnych podtypów usług finansowych wymienionych w art. 13 (B) (D) pkt 3 i 5 VI Dyrektywy (obecnie art. 135 ust. 1 lit. d i lit. f Dyrektywy 2006/112/WE). Sprawa dotyczyła usług świadczonych przez SDC przede wszystkim na rzecz banków oraz innych jednostek podłączonych do jego systemu informatycznego. SDC świadczyło usługi przetwarzania danych związanych z transakcjami prowadzonymi przez jego klientów, a także pewnych usług związanych ze sprawami administracyjnymi swoich członków.

W orzeczeniu tym TSUE zaznaczył, iż dla zastosowania zwolnienia istotne jest, aby usługa pomocnicza, z ogólnego punktu widzenia, stanowiła osobną całość, w rezultacie obejmując funkcje charakterystyczne dla usługi finansowej. Usługa dotycząca transferów (przekazów pieniężnych) musi skutkować rzeczywistym przekazaniem funduszy albo pociągać za sobą zmiany o charakterze prawnym lub finansowym. Nie może to być zatem sama czynność techniczna, taka jak udostępnienie bankowi systemu rozliczeniowego, która pozwoli doprowadzić do przeniesienia środków pomiędzy rachunkami i do zaksięgowania transakcji. Dla uznania danej usługi za zwolnioną z VAT decydująca może być kwestia czy odpowiedzialność usługodawcy jest ograniczona do aspektów technicznych czy obejmuje charakterystyczne i istotne aspekty transakcji.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca świadczy kontrahentowi usługi przetwarzania danych, związane z przeciwdziałaniem praniu brudnych pieniędzy, w szczególności:

1. Utrzymywanie wyposażenia i personelu niezbędnego do prawidłowego i terminowego monitorowania transakcji księgowanych na rachunkach Klienta w celu zidentyfikowania zjawiska prania brudnych pieniędzy poprzez post transakcyjną analizę alertów. Monitorowanie odbywa się na podstawie uprzednio zdefiniowanych reguł, parametrów i procedur.
2. Zapewnienie poprawnego, zgodnego z przyjętymi standardami funkcjonowania aplikacji niezbędnych do wykonywania procesu.
3. Terminowe raportowanie o podejrzanych transakcjach.
4. Utrzymywanie wszelkich nie-systemowych dokumentów zgodnie z odpowiednią polityką korporacyjną dotyczącą zasad przechowywania dokumentacji.
5. Dokumentowanie i utrzymywanie zdefiniowanych procedur i wszelkich wynikających zmian dla celów monitoringu. Dokumentacja taka musi zawierać między innymi terminarz dotyczący przewidywanego czasu ukończenia weryfikacji alertów i raportowanych zawiadomień.
6. Dostarczenie miesięcznych danych dla potrzeb rachunkowości zarządczej nie później niż 30 dni po zakończeniu poprzedniego miesiąca.
7. Dostarczanie informacji związanych z alertami w tym w szczególności pytań ze strony regulatorów do Klienta.
8. Zawiadamianie o wszelkich znaczących słabościach i zidentyfikowanych lukach w kontroli.
9. Przegląd uprawnień systemowych dla wszystkich aplikacji używanych przez Usługodawcę ze szczególnym zwróceniem uwagi na dostępy do informacji/funkcji poufnych.
10. Wyjaśnianie z odpowiednimi jednostkami po stronie Klienta przypadków alertów, dla których brak wystarczających informacji.
11. Kierowanie spraw do odpowiedniej jednostki po stronie Klienta celem dalszego wyjaśnienia.
12. Eskalowanie spraw bez odpowiedzi do odpowiedniej jednostki po stronie Klienta.
13. Wykonywanie zadań wspierających, tj. dostarczanie informacji związanych z tzw. klientami między sektorowymi („cross sektor custumers”), które nie zostały zapisane automatycznie w raportach.
14. Identyfikacja klientów i rachunków o wysokim ryzyku.
    
    

Biorąc pod uwagę opisaną we wniosku treść stanu faktycznego oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa podatkowego tut. Organ podatkowy stwierdza, iż stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe. Kluczową rolę w rozwiązaniu wskazanego we wniosku problemu odgrywają przepisy art. 43 ust. 1 pkt 40 oraz art. 43 ust. 13 ustawy o VAT. Z treści tych przepisów wynika, iż zwalnia się od podatku usługi w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli oraz, a także usługi pośrednictwa w świadczeniu tych usług. Ponadto, zgodnie z art. 43 ust. 13 ustawy o VAT ze zwolnienia korzystają także usługi stanowiące element usług w zakresie depozytów środków pieniężnych, prowadzenia rachunków pieniężnych, wszelkiego rodzaju transakcji płatniczych, przekazów i transferów pieniężnych, długów, czeków i weksli, który same stanowią odrębną całość i są właściwe oraz niezbędne do świadczenia usługi zwolnionej zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 40 ustawy o VAT.

Odnosząc opisane powyżej przepisy prawa podatkowego do przedstawionego stanu faktycznego stwierdzić należy, iż Wnioskodawca świadcząc swoje usługi na rzecz Klientów nie spełnia żadnej z przesłanek opisanych w/w przepisach. Aby przeanalizować powyższy problem należy odnieść się do problematyki usług o charakterze finansowym uregulowanym w przepisach prawa bankowego. Zgodnie z powołanym powyżej przepisem art. 5 ustawy czynnościami bankowymi są m.in. prowadzenie rachunków bankowych, przeprowadzanie bankowych rozliczeń pieniężnych oraz wydawanie kart płatniczych i wykonywanie operacji przy ich użyciu. Przepis ten stanowi także, że działalność gospodarcza, której przedmiotem są powyższe czynności może być wykonywana wyłącznie przez banki (i inne instytucje finansowe na podstawie odrębnych przepisów). Natomiast na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy, bank może, w drodze umowy zawartej na piśmie, powierzyć przedsiębiorcy wykonywanie m.in. czynności faktycznych związanych z działalnością bankową.

W związku z powyższym należy stwierdzić, że Wnioskodawca nie wykonuje jakichkolwiek czynności określonych przepisami Prawa bankowego. Wykonywane przez nią usługi stanowią jedynie czynności faktyczne, o których mowa w cytowanym przepisie art. 6a ust. 1 pkt 2 ustawy. Czynności te obejmują obsługę informatyczną pewnych procesów związanych ze świadczeniem przez Klientów określonych usług w zakresie transakcji płatniczych, jednak same w sobie takimi usługami nie są.

Konkludując należy stwierdzić, iż usługi przetwarzania danych nie będą korzystały po 1 stycznia 2011r. ze zwolnienia z podatku VAT, z uwagi na fakt niewypełnienia dyspozycji przepisów będących podstawą tego zwolnienia. W konsekwencji usługi te będą opodatkowane według stawki podstawowej w wysokości 23%.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.