2012.12.21 - Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach

Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach
IBPP1/443-956/12/MS
z 21 grudnia 2012 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 749 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 28 sierpnia 2012r. (data wpływu 10 września 2012r.), uzupełnionym pismem z dnia 5 grudnia 2012r. (data wpływu 10 grudnia 2012r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w związku z wynagrodzeniem przyznanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego za przechowywanie przez zlikwidowaną spółkę Wnioskodawcy odholowanych pojazdów, Wnioskodawca może wystawić w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie fakturę VAT dokumentującą przedmiotowa czynność - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10 września 2012r. wpłynął do tut. organu ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stwierdzenia czy w związku z wynagrodzeniem przyznanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego za przechowywanie przez zlikwidowaną spółkę Wnioskodawcy odholowanych pojazdów, Wnioskodawca może wystawić w ramach prowadzonej działalności gospodarczej wykonywanej samodzielnie fakturę VAT dokumentującą przedmiotowa czynność.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 5 grudnia 2012r. (data wpływu 10 grudnia 2012r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu nr IBPP1/443-956/12/MS z dnia 27 listopada 2012r.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej pod nazwą Spółka cywilna „W.” R. T., L. W. (dalej: „Spółka”) polegającą na prowadzeniu parkingu strzeżonego (drugim wspólnikiem był Pan W. L.). Zgodnie z treścią przepisu art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm., dalej: „PrRuchDr”) na parkingu tym umieszczane były pojazdy usuwane z drogi przez policję lub straż miejską wskutek zaistnienia przesłanek w tym przepisie wyliczonych. Na podstawie ust. 10 powołanego przepisu (w jego brzmieniu obowiązującym przed dniem 4 września 2010r.), pojazd usunięty (...) i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznawało się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodził na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy.

Na podstawie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) w zw. z § 3 pkt 1) lit. c) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011r. w sprawie rozciągania stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2011r. Nr 46, poz. 237) za dozór odholowanych pojazdów wspólnikom Spółki należało się wynagrodzenie. Ponieważ zgodnie z obowiązującą do dnia 29 listopada 2010r. interpretacją powołanych przepisów wynagrodzenie za dozór pojazdu należało się jedynie za okres po przejściu prawa własności pojazdów na Skarb Państwa, a więc dopiero po upływie 6 miesięcy od dnia odholowania danego pojazdu na parking (tak m.in. wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 lutego 2007r., I OSK 1765/06, LEX nr 344067; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2006r., I OSK 1185/05; wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 marca 2009r., I OSK 1399/08, LEX nr 529910), wspólnikom przyznawane było wynagrodzenie od tej daty, płacone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (jako organ właściwy) na podstawie wystawianych przez Spółkę faktur.

Spółka w styczniu 2011r. zakończyła działalność (w dniu 31 stycznia 2011r. nastąpiło wykreślenie Spółki z rejestru podatników VAT) i z tą chwilą Spółka utraciła możliwość wystawiania faktur VAT. Z tym dniem Spółka utraciła również numer identyfikacji podatkowej.

W dniu 29 listopada 2010r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów wydał uchwałę zgodnie z którą zwrot kosztów przechowywania oraz wynagrodzenie za przechowanie nieodebranych z parkingu pojazdów należy się za cały okres przechowywania pojazdu, a więc również w okresie 6 miesięcy, w którym Skarb Państwa nie był jeszcze właścicielem pojazdu (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2010r., I OPS 1/10, LEX nr 621105). W związku z tym, Wnioskodawca oraz Pan W. L. wystąpili do Naczelników Urzędów Skarbowych (zależnie od właściwości miejscowej), m.in. w R. i K.-K., o zapłatę wynagrodzenia również za okres sześciu miesięcy następujących bezpośrednio po odholowaniu pojazdów i umieszczeniu ich na prowadzonym przez rozwiązaną Spółkę parkingu. Na podstawie składanych wniosków część Naczelników Urzędów Skarbowych przyznała już wynagrodzenie, a część prowadzi jeszcze postępowania.

W związku z przyznanym wynagrodzeniem Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. (który jako pierwszy wydał postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia) domagał się wystawienia przez Spółkę faktury VAT. Po złożeniu wyjaśnień przez wspólników rozwiązanej Spółki, Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. uznał, że Spółka rzeczywiście nie może wystawić faktury, ale mogą jednak wystawić jej byli wspólnicy. Ponieważ jednak Pan W. L. nie prowadzi już działalności gospodarczej (i nie prowadził działalności po rozwiązaniu Spółki), Naczelnik zgodził się z jego stanowiskiem o tym, że wystarczające będzie wystawienie przez niego jedynie rachunku. Z uwagi jednak na to, że Wnioskodawca w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą, Naczelnik zażądał wystawienia przez niego faktury VAT dokumentującej przyznane wynagrodzenie. Do przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie należy jednak prowadzenie parkingów strzeżonych.

Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku VAT od dnia 9 lipca 1993r. i prowadził działalność w zakresie handlu detalicznego, hurtowego i obwoźnego, eksportu-importu art. spożywczymi i przemysłowymi wyłączając towary, którymi obrót wymaga uzyskania koncesji lub innego zezwolenia. Według Polskiej Klasyfikacji Działalności prowadzona przez niego działalność to „sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach” (47.51.Z), „pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami” (47.99.Z), „pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania” (70.22.Z) oraz „pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna” (93.29.Z). W działalności tej nie mieści i nie mieściło się więc prowadzenie parkingów strzeżonych, która to działalność podejmowana była wyłącznie w ramach „W.” R. T., L. W. Spółka cywilna.

Wnioskodawca oraz Pan W. L. wystąpili z wnioskiem o przyznanie wynagrodzenia za okres sześciu miesięcy następujących bezpośrednio po odholowaniu pojazdów i umieszczeniu ich na parkingu strzeżonym jako osoby fizyczne, którym należy się łącznie wynagrodzenie jak byłym wspólnikom spółki cywilnej dochodzących roszczenia związanego z ich wspólnym majątkiem, nie zaś jako spółka cywilna. Pierwszy wniosek - kierowany do Naczelnika Urzędu Skarbowego w R. - pochodzi dopiero z dnia 25 maja 2011r. (pomimo tego, że Spółka cywilna rozwiązana została z dniem 31 stycznia 2011r.), co związane jest z wydaną w dniu 29 listopada 2010r. uchwałą 7 sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego, w której rozstrzygnięto o obowiązku zwrotu kosztów przechowania oraz wynagrodzenia za przechowanie nieodebranych z parkingu pojazdów za cały okres przechowywania pojazdu (a więc również w okresie 6 miesięcy, w którym Skarb Państwa nie był jeszcze właścicielem pojazdu), oraz wskazano, że jakkolwiek, co do zasady, należne wynagrodzenie i zwrot kosztów obciąża właściciela pojazdu, to jednak w sytuacji gdy właściciel nie odbierze pojazdu i nie uiści tych należności, nie można pozbawić jednostki wykonującej zlecone jej zadanie publiczne należnego wynagrodzenia i zwrotu poniesionych kosztów (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2010r. I OPS 1/10, LEX nr 621105).

W dniu odholowania pojazdów z parkingu oraz umieszczenia ich na parkingu strzeżonym Spółka cywilna „W.” R. T., L. W. wciąż istniała.

W niniejszej sprawie wydany został szereg postanowień przyznających wynagrodzenie za przechowywanie pojazdów na parkingu strzeżonym i adresatem każdego z nich byli Wnioskodawca oraz Pan W. L. jako osoby fizyczne. Adresatem żadnego z postanowień nie była Spółka cywilna „W.” R. T., L. W., a w postanowieniach wprost wskazywane było, że „wierzytelności rozwiązanej Spółki cywilnej mogą być nadal dochodzone, albo łącznie przez byłych wspólników, albo przez każdego ze wspólników samodzielnie do wysokości posługującego mu udziału w majątku wspólnym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w związku z wynagrodzeniem przyznanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego za przechowywanie odholowanych pojazdów w okresie istnienia Spółki Wnioskodawca ma wystawić fakturę VAT związaną z działalnością gospodarczą, którą wykonuje samodzielnie?

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, jednakże działalność ta nie obejmuje prowadzenia parkingów strzeżonych. Prowadzona przez niego działalność gospodarcza to według Polskiej Klasyfikacji Działalności „sprzedaż detaliczna wyrobów tekstylnych prowadzona w wyspecjalizowanych sklepach” (47.51.Z), „pozostała sprzedaż detaliczna prowadzona poza siecią sklepową, straganami i targowiskami” (47.99.Z), „pozostałe doradztwo w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej i zarządzania” (70.22.Z) oraz „pozostała działalność rozrywkowa i rekreacyjna” (93.29.Z).

Zgodnie natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.) prowadzenie działalności gospodarczej opodatkowane jest podatkiem VAT wyłącznie wtedy, gdy działalność gospodarcza wykonywana jest w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Według Naczelnego Sądu Administracyjnego czynność opodatkowana w postaci dostawy towaru lub świadczenia usług ma miejsce wówczas, gdy w odniesieniu do tej właśnie czynności dany podmiot występuje w charakterze podatnika podatku od wartości dodanej, a więc prowadzi w tymże określonym zakresie działalność gospodarczą. Jeżeli dana czynność została wykonana poza zakresem działań producenta, handlowca, usługodawcy, pozyskującego zasoby naturalne, rolnika czy wykonującego wolny zawód, to w świetle art. 4 ust. 1-2 VI Dyrektywy, a w konsekwencji stosownie do art. 15 ust. 1-2 u.p.t.u. - z tytułu wykonania tej czynności dany podmiot nie może być uznany za podatnika VAT (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 30 listopada 2011r. I FSK 1684/11, LEX nr 1096266).

Zdaniem Wnioskodawcy z takim przypadkiem mamy również do czynienia w niniejszej sytuacji, ponieważ wynagrodzenie przyznane za przechowywanie pojazdów nie jest związane z przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Ponadto czynność została dokonana w okolicznościach, które nie wskazują na zamiar wykonywania jej w sposób częstotliwy, skoro Wnioskodawca nie prowadzi już działalności związanej z parkingami strzeżonymi i działalności takiej nie planuje podejmować, a przyznawane wynagrodzenie dotyczy okresów przeszłych, z czasów kiedy istniała jeszcze Spółka.

W związku z tym, w ocenie Wnioskodawcy nie ma on obowiązku wystawić faktury z tytułu przyznawanego przez Naczelników Urzędów Skarbowych wynagrodzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2011r. Nr 177, poz. 1054), zwanej dalej ustawą o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych (art. 15 ust. 2 ustawy o VAT).

Na gruncie ustawy, spółka cywilna wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą, jako jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej jest podatnikiem.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ww. ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Spółka cywilna jest zawierana na podstawie umowy pomiędzy wspólnikami na zasadach określonych w art. 860-875 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Artykuł 106 ust. 1 ustawy o VAT określa, iż podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy (...).

W myśl art. 106 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych, w drodze rozporządzenia:

określi szczegółowe zasady wystawiania faktur, dane, które powinny zawierać, oraz sposób i okres ich przechowywania;
może określić wzory faktur dla wszystkich lub niektórych rodzajów czynności;
może określić przypadki, w których faktury mogą być wystawiane przez inne podmioty niż wymienione w ust. 1 i 2, oraz szczegółowe zasady i warunki wystawiania faktur w takich przypadkach.

Na podstawie delegacji ustawowej zawartej w powołanym artykule, Minister Finansów wydał rozporządzenie z dnia 28 marca 2011r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360).

W myśl § 4 ust. 1 ww. rozporządzenia, zarejestrowani podatnicy jako podatnicy VAT czynni, posiadający numer identyfikacji podatkowej, wystawiają faktury oznaczone wyrazami „FAKTURA VAT”.

Elementy, jakie co najmniej powinna zawierać faktura stwierdzająca dokonanie sprzedaży, zostały określone w § 5 ust. 1 rozporządzenia i są to:

imiona i nazwiska lub nazwy bądź nazwy skrócone sprzedawcy i nabywcy oraz ich adresy;
numery identyfikacji podatkowej sprzedawcy i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 10 i 11;
numer kolejny faktury oznaczonej jako „FAKTURA VAT”;
dzień, miesiąc i rok wystawienia faktury, a w przypadku, gdy data ta różni się od daty sprzedaży, również data sprzedaży; w przypadku sprzedaży o charakterze ciągłym podatnik może podać na fakturze miesiąc i rok dokonania sprzedaży, pod warunkiem podania daty wystawienia faktury;
nazwa (rodzaj) towaru lub usługi;
miara i ilość sprzedanych towarów lub zakres wykonanych usług;
cena jednostkowa towaru lub usługi bez kwoty podatku (cena jednostkowa netto);
wartość towarów lub wykonanych usług, których dotyczy sprzedaż, bez kwoty podatku (wartość sprzedaży netto);
stawki podatku;
suma wartości sprzedaży netto towarów lub wykonanych usług z podziałem na poszczególne stawki podatku i zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu;
kwota podatku od sumy wartości sprzedaży netto towarów (usług), z podziałem na kwoty dotyczące poszczególnych stawek podatku;
kwota należności ogółem wraz z należnym podatkiem.

W myśl § 9 ust. 1 rozporządzenia, fakturę wystawia się nie później niż siódmego dnia od dnia wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem § 10-12.

Jak wynika z przytoczonych przepisów, fakturę wystawia sprzedawca (usługodawca) będący podatnikiem podatku od towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej sprzedaży towarów lub świadczonych usług. Faktura VAT jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającym zaistnienie określonej zaszłości gospodarczej), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi, a przez to wprowadzenie faktury do obrotu prawnego. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadził działalność gospodarczą w formie spółki cywilnej polegającą na prowadzeniu parkingu strzeżonego. Zgodnie z treścią przepisu art. 130a ustawy z dnia 20 czerwca 1997r. (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 108, poz. 908 ze zm., dalej: „PrRuchDr”) na parkingu tym umieszczane były pojazdy usuwane z drogi przez policję lub straż miejską wskutek zaistnienia przesłanek w tym przepisie wyliczonych. Na podstawie ust. 10 powołanego przepisu (w jego brzmieniu obowiązującym przed dniem 4 września 2010r.), pojazd usunięty (...) i nieodebrany przez uprawnioną osobę w terminie 6 miesięcy od dnia usunięcia uznawało się za porzucony z zamiarem wyzbycia się. Pojazd ten przechodził na rzecz Skarbu Państwa z mocy ustawy.

Na podstawie art. 102 § 2 ustawy z dnia 17 czerwca 1966r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (t.j. Dz. U. z 2005r. Nr 229, poz. 1954 ze zm.) w zw. z § 3 pkt 1) lit. c) rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 28 lutego 2011r. w sprawie rozciągania stosowania przepisów ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2011r. Nr 46, poz. 237) za dozór odholowanych pojazdów wspólnikom Spółki należało się wynagrodzenie. Ponieważ zgodnie z obowiązującą do dnia 29 listopada 2010r. interpretacją powołanych przepisów wynagrodzenie za dozór pojazdu należało się jedynie za okres po przejściu prawa własności pojazdów na Skarb Państwa, a więc dopiero po upływie 6 miesięcy od dnia odholowania danego pojazdu na parking, wspólnikom przyznawane było wynagrodzenie od tej daty, płacone przez Naczelnika Urzędu Skarbowego (jako organ właściwy) na podstawie wystawianych przez Spółkę faktur.

W dniu 29 listopada 2010r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie 7 sędziów wydał uchwałę zgodnie z którą zwrot kosztów przechowywania oraz wynagrodzenie za przechowanie nieodebranych z parkingu pojazdów należy się za cały okres przechowywania pojazdu, a więc również w okresie 6 miesięcy, w którym Skarb Państwa nie był jeszcze właścicielem pojazdu (uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 listopada 2010r., I OPS 1/10, LEX nr 621105). W związku z tym, Wnioskodawca oraz jego wspólnik wystąpili do Naczelników Urzędów Skarbowych (zależnie od właściwości miejscowej), m.in. w R. i K.-K., o zapłatę wynagrodzenia również za okres sześciu miesięcy następujących bezpośrednio po odholowaniu pojazdów i umieszczeniu ich na prowadzonym przez rozwiązaną Spółkę parkingu. Na podstawie składanych wniosków część Naczelników Urzędów Skarbowych przyznała już wynagrodzenie, a część prowadzi jeszcze postępowania.

W związku z przyznanym wynagrodzeniem Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. (który jako pierwszy wydał postanowienie o przyznaniu wynagrodzenia) domagał się wystawienia przez Spółkę faktury VAT. Po złożeniu wyjaśnień przez wspólników rozwiązanej Spółki, Naczelnik Urzędu Skarbowego w R. uznał, że Spółka rzeczywiście nie może wystawić faktury, ale mogą jednak wystawić jej byli wspólnicy. Z uwagi jednak na to, że Wnioskodawca w dalszym ciągu prowadzi działalność gospodarczą, Naczelnik zażądał wystawienia przez niego faktury VAT dokumentującej przyznane wynagrodzenie. Do przedmiotu działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie należy jednak prowadzenie parkingów strzeżonych.

W świetle powyższego Wnioskodawca ma wątpliwości czy w związku z wynagrodzeniem przyznanym przez Naczelnika Urzędu Skarbowego za przechowywanie odholowanych pojazdów w okresie istnienia Spółki Wnioskodawca może wystawić fakturę VAT związaną z działalnością gospodarczą, którą wykonuje samodzielnie

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny i powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Wnioskodawca nie może wystawić faktury VAT dokumentującej otrzymane wynagrodzenie za przechowywanie odholowanych pojazdów w okresie istnienia Spółki Wnioskodawcy.

Jak już stwierdzono prawidłowość materialno-prawna faktury VAT zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt świadczenia określonych usług (lub dostawy określonych towarów) przez rzeczywistego świadczeniodawcę (lub dostawcę). W sytuacji wystawienia faktury VAT przez inny podmiot (Wnioskodawcę będącego jako osoba fizyczna zarejestrowanym, czynny podatnikiem podatku VAT od dnia 9 lipca 1993r., prowadzącym działalność w zakresie handlu detalicznego, hurtowego i obwoźnego, eksportu-importu art. spożywczymi i przemysłowymi wyłączając towary, którymi obrót wymaga uzyskania koncesji lub innego zezwolenia), nie zostaną spełnione wskazane warunki (świadczenia usługi przez podmiot rzeczywiście tę czynność wykonujący).

W przedmiotowej sprawie to nie Wnioskodawca wykonał usługę w postaci przechowania na parkingu strzeżonym pojazdów usuniętych z drogi tylko spółka cywilna, tym samym brak jest podstawa aby Wnioskodawca jako odrębny podatnik wystawił fakturę za czynność, której nie wykonał. Należy bowiem pamiętać, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają konkretne czynności, a nie płatność za nie.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy, że w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej nie może wystawić faktury VAT dokumentującej przyznane przez Naczelnika Urzędu Skarbowego wynagrodzenie za świadczone przez zlikwidowaną Spółkę cywilną usługi polegające na przechowywaniu odholowanych pojazdów, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Niniejsza interpretacja traci swoją ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Należy zaznaczyć, że przedmiotem niniejszej interpretacji nie była kwestia dokonania rozliczenia otrzymanej należności przez byłych wspólników (w tym Wnioskodawcę), lecz wyłącznie kwestia możliwości wystawienia przez Wnioskodawcę faktury w związku z przyznanym wynagrodzeniem.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach, ul. Prymasa Stefana Wyszyńskiego 2 10, 44-100 Gliwice, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – t.j. Dz. U. z 2012r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin