INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 22.11.2010 r. (data wpływu 24.11.2010 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26.01.2011 r. (data wpływu 31.01.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPB2/436-452/10-3/MZ, IPPP3/443-1146/10-3/JK z dnia 19.01.2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24.11.2010 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania pożyczki.

Wniosek został uzupełniony pismem z dnia 26.01.2011 r. (data wpływu 31.01.2011 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu nr IPPB2/436-452/10-3/MZ, IPPP3/443-1146/10-3/JK z dnia 19.01.2011 r.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Fundacja zamierza zaciągnąć pożyczkę środków pieniężnych na działalność bieżącą roku 2011 od Gminnej Spółdzielni. Z początkiem roku 2010, pożyczając pieniądze od tej samej Gminnej Spółdzielni na działalność bieżącą, Fundacja odprowadziła do Urzędu Skarbowego podatek od czynności cywilnoprawnych, w wysokości 2% od kwoty pożyczki, zgodnie z art. 7 ustawy PCC. Zarówno Gminna Spółdzielnia jak Fundacja jest płatnikiem podatku VAT, a pożyczka w każdym przypadku jest oprocentowana. Jednocześnie zarówno Fundacja jak Gminna Spółdzielnia nie ma wpisanej w zakres działalności gospodarczej czynności polegającej na pożyczaniu pieniędzy. Ponadto w uzupełnieniu do wniosku Fundacja wskazała, iż stan faktyczny dotyczy umowy pożyczki zawartej z Gminną Spółdzielnią, w dniu 08.01.2010 r., na terytorium RP. Pieniądze w chwili zawarcia czynności cywilnoprawnej znajdowały się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Pieniądze nie znajdowały się poza terytorium RP, ani nie będą się znajdować w przyszłości na terenie innego państwa niż RP.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w opisanej sytuacji czynność udzielenia pożyczki jest zwolniona z opodatkowania VAT jako usługa pośrednictwa finansowego sklasyfikowana w PKWiU 65.22...

Zdaniem Wnioskodawcy, czynność udzielenia pożyczki wykonana została przez podatnika podatku VAT i mieści się w zakresie działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o VAT, art. 15 ust. 2, jednocześnie czynność ta jest zwolniona z opodatkowania VAT, gdyż jest to usługa pośrednictwa finansowego sklasyfikowana jako PKWiU 65.22 – usługi udzielania pożyczek poza systemem bankowym. Usługi te mieszczą się w dziale usługi pośrednictwa finansowego, zwolnionego z podatku VAT. Jednocześnie nie zostały też wymienione w dziewięciu rodzajach usług, które nie mogą skorzystać ze zwolnienia od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Usługami są zarówno świadczenia wykonane na rzecz konsumentów, jak i dla przedsiębiorców. Mając na uwadze ogólne reguły konstrukcyjne systemu VAT wskazać należy na jedną istotną cechę usługi. Otóż usługą będzie takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść.

Przez świadczenie trzeba będzie zatem rozumieć każde zachowanie się na rzecz innej osoby. Na zachowanie to składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie, bądź też tolerowanie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Na świadczenie mogą się też jednocześnie składać zachowania związane z działaniem, jak i zaniechaniem.

Powyższe oznacza, że świadczeniem usług podlegającym opodatkowaniu podatkiem VAT jest każde świadczenie odpłatne, które powoduje powstanie przysporzenia po stronie odbiorcy na skutek działania wykonawcy świadczenia.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z sytuacji przedstawionej we wniosku wynika, że Wnioskodawca zamierza zaciągnąć, na bieżącą działalność, oprocentowaną pożyczkę od Gminnej Spółdzielni. Przy czym zarówno Wnioskodawca jak i Gminna Spółdzielnia jest podatnikiem podatku VAT oraz nie ma wpisanej w zakres działalności gospodarczej czynności polegającej na pożyczaniu pieniędzy. Ponadto Wnioskodawca kwalifikuje czynności udzielenia pożyczek pod symbolem PKWiU 65.22.

Istota umowy pożyczki została zawarta w art. 720 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.). Zgodnie z art. 720 § 1 Kodeksu cywilnego, przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości. W wyniku spełnienia świadczenia przez dającego pożyczkę, określone przedmioty majątkowe stają się własnością biorącego pożyczkę. Zasilają one jednak tylko czasowo majątek biorącego pożyczkę, który obowiązany jest do zwrotu, tj. do przeniesienia na drugą stronę własności tej samej ilości pieniędzy albo rzeczy tego samego rodzaju.

Zatem, udzielanie pożyczek stanowi świadczenie usług w rozumieniu ustawy o VAT.

Od 01.01.2011 r. podstawowa stawka podatku o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 23%, z wyłączeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.

Z dniem 01.01.2011 r. weszła w życie ustawa z dnia 29 października 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 226, poz. 1476). Przepisy nowelizacji uchylają załącznik nr 4 do ustawy, zawierający wykaz usług zwolnionych od podatku, który w pozycji 3 wymieniał jako zwolnione usługi pośrednictwa finansowego (Sekcja J ex 65-67) i przenoszą uregulowania dotyczących tej tematyki do treści ustawy.

Ponadto, przy określaniu zakresu zwolnień, które dotychczas były ujęte w załączniku nr 4 do ustawy, odstąpiono od ich identyfikacji przy pomocy klasyfikacji statystycznych określając ich zakres z wykorzystaniem treści zapisów prawa unijnego i krajowego oraz orzecznictwa sądów. Zasadniczym powodem odejścia od stosowania klasyfikacji statystycznych przy określaniu zakresu zwolnień od podatku było zapewnienie pełniejszej implementacji przepisów unijnych, w szczególności dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej.

I tak, zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy, zwalnia się od podatku usługi udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych oraz usługi pośrednictwa w świadczeniu usług udzielania kredytów lub pożyczek pieniężnych, a także zarządzanie kredytami lub pożyczkami pieniężnymi przez kredytodawcę lub pożyczkodawcę.

Biorąc pod uwagę zdarzenie przyszłe przedstawione we wniosku oraz powołane przepisy, należy stwierdzić, że usługa udzielenia pożyczki, stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ustawy o VAT, przy czym korzysta ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 38 ustawy.

Końcowo wskazać należy, iż w zakresie stanu faktycznego w podatku od towarów i usług oraz w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostaną wydane odrębne rozstrzygnięcia.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1 Maja 10, 09-402 Płock.