INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2011 r. (data wpływu 14 czerwca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 14 lipca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do sprzedaży usług wykończeniowych związanych z budownictwem mieszkaniowym – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 czerwca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 14 lipca 2011 r., o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej do sprzedaży usług wykończeniowych związanych z budownictwem mieszkaniowym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny (zdarzenie przyszłe).

Spółka prowadzi działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego i dokonuje dostawy mieszkań lub budynków mieszkalnych jednorodzinnych w stanie deweloperskim. Zobowiązanie Spółki do takiego świadczenia wynika również z całości dokumentacji związanej ze sprzedażą, w tym z umowy przenoszącej własność przedmiotu sprzedaży. W ramach standardu dostarczanego przedmiotu sprzedaży Spółka zapewnia stan surowy (developerski), co oznacza, że lokal składa się z otynkowanych i pomalowanych na biało ścian, bez podłóg (wylewka) i białego montażu. Lokal jest wyposażony w instalację elektryczną i drzwi wewnętrzne.

Niejednokrotnie w ramach umowy sprzedaży mieszkania (budynku mieszkalnego jednorodzinnego) lub w oddzielnej umowie, podpisanej przez Spółkę z nabywcami, zobowiązuje się ona do wykończenia w standardzie „pod klucz”. W ramach oferowanego wykończenia Spółka zobowiązuje się do:

• pomalowania ścian na wybrany kolor,
• ułożenia płytek w kuchni na podłodze i ścianach,
• zamontowania mebli kuchennych przygotowanych na wymiar na podstawie indywidualnego zamówienia oraz zakupu i montażu AGD,
• montażu szaf wnękowych przygotowanych na wymiar na podstawie indywidualnego zamówienia stanowiących stałą zabudowę,
• ułożenia płytek w łazience na ścianach i podłodze,
• montażu i obudowy wanny, prysznica, montażu sanitariatów, umywalki wraz z armaturami,
• ułożenia podłóg drewnianych lub wykładzin dywanowych w pozostałej części mieszkania lub domu,
• wykonania zabudowy z płyt gipsowo-kartonowych i montażu oświetlenia punktowego,
• montażu okiennych rolet zewnętrznych przygotowanych na wymiar,
• montażu okiennych rolet wewnętrznych przygotowanych na wymiar,

Wyboru standardu wykończenia dokonuje klient na podstawie przedstawionego mu projektu i uzgodnionego kosztorysu. Tytułem wykonania ww. usługi, w skład której wchodzi również zakup poszczególnych materiałów i wyposażenia, wystawiana jest faktura.

W zależności od przyjętego rozwiązania klient otrzymuje jedną fakturę obejmującą cenę zakupu mieszkania lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z jego wykończeniem lub dwie faktury - jedną na zakup lokalu i drugą tytułem wykonania prac wykończeniowych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż opisanej usługi, w ramach dostawy lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego, albo jako usługi odrębnej od sprzedaży lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego czynności prawnej, umożliwia zastosowanie obniżonej 8% stawki podatku od towarów i usług...

Zdaniem Wnioskodawcy, który powołał treść art. 2 pkt 12, art. 41 ust.12, 12a, 12b, 12c w zw. z art. 146 ustawy o podatku od towarów i usług, § 7 ust. 1 i 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649) oraz stosownych przepisów prawa budowlanego oraz przepisów z zakresu statystyki publicznej, zarówno w przypadku gdy wykończenie mieszkania lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego zapewniane jest przez dewelopera wraz z jego dostawą, jak również w przypadku udokumentowania sprzedaży usługi oddzielną fakturą możliwe jest zastosowanie obniżonej, 8% stawki podatku od towarów i usług.

Spółka stwierdziła, że wymienione we wniosku elementy, składające się na usługę wykończenia (w przypadku łącznej dostawy mieszkania lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z usługą wykończenia) spełniają definicję elementów trwale związanych z lokalem mieszkalnym i stanowią jego część składową w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Należą bowiem do nich te części, których odłączenie spowoduje uszkodzenie lub istotną zmianę całości, bądź też uszkodzenie lub zmianę elementu odłączonego (jego bezużyteczność). Powoduje to - zdaniem Spółki – możliwość zastosowania obniżonej, 8% stawki podatku od towarów i usług w odniesieniu do dostawy lokalu mieszkalnego z ww. elementami wykończenia, stanowiącymi części składowe lokalu mieszkalnego.

Ze wskazanych powyżej uregulowań - zdaniem Spółki - wynika że przez „budowę” rozumie się również prace budowlane mające na celu wykończenie lokalu mieszkalnego lub budynków mieszkalnych jednorodzinnych. Wskazaną usługę, zgodnie z przepisami obowiązującymi od dnia 1 stycznia 2011 r., należy opodatkować 8% stawką podatku od towarów i usług (w myśl art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a ustawy). Stąd też usługę wykończenia mieszkania lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego, wykonaną na podstawie odrębnej umowy precyzującej zakres prac, należy opodatkować 8% stawką podatku od towarów i usług. Należy jednak podkreślić, że od dnia 1 stycznia 2011 r. istotnym jest tutaj powierzchnia lokali mieszkalnych, gdyż preferencyjna, 8% stawka podatku ma zastosowanie jedynie do lokali mieszkalnych, których powierzchnia nie przekracza 150 m² oraz budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia nie przekracza 300 m²

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego) uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług – dalej podatek - podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z art. 7 ust. 1 ustawy wynika, że przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Stosownie do art. 5a ustawy, towary i usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2 -12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej przewidziano opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

I tak, stosownie do treści art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się – w myśl ust. 12 wskazanego artykułu – do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym - zgodnie z ust. 12a tego artykułu - rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

W myśl ust. 12c powołanego artykułu, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Wskazać należy, iż obniżoną stawką podatku w wysokości 8% objęte są również niektóre roboty konserwacyjne wykonywane w budownictwie mieszkaniowym. Na podstawie przepisu § 7 ust. 1, obowiązującego od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 5 kwietnia 2011 r., rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 grudnia 2010 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 246, poz. 1649), stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 8% dla:

1. robót konserwacyjnych dotyczących budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym;
2. robót konserwacyjnych dotyczących:



1. obiektów budownictwa mieszkaniowego, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych,
2. lokali mieszkalnych w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12

• w zakresie, w jakim wymienione roboty nie są objęte tą stawką na podstawie pkt 2.

Przez roboty konserwacyjne, o których mowa w ust. 1 pkt 2 i 3, rozumie się roboty mające na celu utrzymanie sprawności technicznej elementów budynku lub jego części inne niż remont (§ 7 ust. 2 ww. rozporządzenia). Zgodnie z § 7 ust. 3, przepisu ust. 1 pkt 3 nie stosuje się, jeżeli wartość towarów bez podatku wchodzących w podstawę opodatkowania świadczenia robót konserwacyjnych przekracza 50% tej podstawy.

Od dnia 6 kwietnia 2011 r. obowiązuje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 ze zm.). Powyższa regulacja zawarta została w identycznym brzmieniu w treści przepisu § 7 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 2 i ust. 3 tego rozporządzenia.

Analiza powołanych wyżej przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, jest spełnione dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji budynków lub ich dostawy. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Jak wynika z ww. art. 2 pkt 12, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 ze zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Zgodnie z ww. rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 - mieszkalnych jednorodzinnych, 112 - o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 - zbiorowego zamieszkania.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (t.j. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623), przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu, przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem, przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych, polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a nie stanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym. Modernizacja oznacza unowocześnienie, uwspółcześnienie produktu, trwałe ulepszenie np. istniejącego obiektu budowlanego prowadzące do zwiększenia jego wartości użytkowej (źródło: Wikipedia, wolna encyklopedia).

Dodatkowo należy wskazać, iż zgodnie z przepisami powołanego rozporządzenia w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, budynki to zadaszone obiekty budowlane wraz z wbudowanymi instalacjami i urządzeniami technicznymi, wykorzystywane dla potrzeb stałych.

Natomiast z uregulowań zawartych w art. 3 pkt 1a i pkt 2 ustawy Prawo budowlane, wynika, że pod pojęciem obiektu budowlanego rozumie budynek wraz z instalacjami i urządzeniami technicznymi. Budynkiem zaś jest taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia lokalu (budynku) mieszkalnego, w związku z tym nie odnosi się także do kwestii wyposażenia takiego lokalu, jako jego części składowej (składowych).

Zgodnie z art. 47 § 2 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. u. Nr 16, poz. 93 ze zm.), częścią składową rzeczy jest wszystko, co nie może być od niej odłączone bez uszkodzenia lub istotnej zmiany całości albo bez uszkodzenia lub istotnej zmiany przedmiotu odłączonego. Ponadto, w art. 47 § 1 Kodeksu cywilnego określono, że część składowa rzeczy nie może być odrębnym przedmiotem własności (…).

Aby uzyskać atrybut części składowej rzeczy nadrzędnej (w tym przypadku lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego) wyposażenie dodatkowe powinno być połączone z tą rzeczą w taki sposób, że będzie istniała:

1. więź fizykalno–przestrzenna,
2. więź funkcjonalna (gospodarcza),

a połączenie będzie miało charakter trwały (nie dla przemijającego użytku). Przy czym przesłanki te muszą być spełnione łącznie. W tym kontekście elementy wykończenia dodatkowego powinny stracić byt w sensie prawnym, gospodarczym i fizycznym. Zatem elementy wykończenia dodatkowego nie mogą samoistnie stanowić rzeczy, lecz winny tworzyć z mieszkaniem jedną całość. Stosownie jednak do art. 47 § 3 K.c., przedmioty połączone z rzeczą tylko dla przemijającego użytku nie stanowią jej części składowych.

Odmienne znaczenie aniżeli część składowa, posiada przynależność i tak, przynależnymi są rzeczy ruchome potrzebne do korzystania z rzeczy (rzeczy głównej) zgodnie z jej przeznaczeniem, jeżeli pozostają z nią w faktycznym związku odpowiadającym temu celowi (art. 51 § 1 K.c.). Przynależność nie traci tego charakteru przez przemijające pozbawienie jej faktycznego związku z rzeczą główną (art. 51 § 3 K.c.).

Pojęcie przynależności należy zatem odróżnić od pojęcia części składowej, bowiem związek, jaki zachodzi pomiędzy rzeczą przynależną (pomocniczą), a rzeczą główną, jest luźniejszy niż związek pomiędzy częścią składową, a rzeczą nadrzędną. Wprawdzie przynależności i części składowe dzielą los prawny rzeczy głównej (nadrzędnej), lecz w przypadku przynależności zasada ta nie ma charakteru bezwzględnie obowiązującego. Pomiędzy rzeczą główną, a przynależną zachodzi wyłącznie związek funkcjonalny. Nie ma więc ścisłej więzi fizycznej, która powoduje, że rzecz staje się częścią składową innej rzeczy. w stosunku przynależności występują dwa odrębne podmiotowe prawa własności – do rzeczy głównej i do rzeczy pomocniczej. Zatem, przynależność (rzecz pomocnicza) nie traci samodzielnego bytu prawnego wskutek jej związku z rzeczą główną – pozostaje, w przeciwieństwie do części składowej, samoistną rzeczą ruchomą. Dlatego też przynależność może stanowić przedmiot samoistnego obrotu, natomiast część składowa nie może być przedmiotem odrębnej dostawy.

Ze złożonego wniosku wynika, iż w ramach umowy sprzedaży mieszkania (względnie budynku mieszkalnego jednorodzinnego) albo umowy odrębnej, Spółka (prowadząca działalność gospodarczą w zakresie budownictwa mieszkaniowego) zobowiązuje się do wykończenia w tzw. standardzie „pod klucz”. W ramach oferowanego wykończenia Spółka zobowiązuje się do:

1. pomalowania ścian na wybrany kolor, ułożenia płytek w kuchni na podłodze i ścianach, ułożenia płytek w łazience na ścianach i podłodze, montażu i obudowy wanny, prysznica, montażu sanitariatów, umywalki wraz z armaturami, ułożenia podłóg drewnianych lub wykładzin dywanowych w pozostałej części mieszkania lub domu, wykonania zabudowy z płyt gipsowo-kartonowych i montażu oświetlenia punktowego oraz
2. zamontowania mebli kuchennych przygotowanych na wymiar na podstawie indywidualnego zamówienia oraz zakupu i montażu AGD, montażu szaf wnękowych przygotowanych na wymiar na podstawie indywidualnego zamówienia stanowiących stałą zabudowę, montażu okiennych rolet zewnętrznych przygotowanych na wymiar, montażu okiennych rolet wewnętrznych przygotowanych na wymiar.

W zależności od przyjętego rozwiązania klient otrzymuje jedną fakturę obejmującą cenę zakupu mieszkania lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego wraz z jego wykończeniem lub dwie faktury - jedną na zakup lokalu i drugą tytułem wykonania prac wykończeniowych.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą stawki obowiązującej dla ww. czynności.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny (zdarzenie przyszłe), powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług oraz stosowne przepisy odrębne, stwierdzić należy, że – jak słusznie uznała Spółka:

• sprzedaż lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego „pod klucz”, tj. z pomalowanymi ścianami na wybrany kolor, ułożonymi płytkami w kuchni i łazience (na podłodze i ścianach), zamontowaną wanną, prysznicem, sanitariatami i umywalką wraz z armaturą, ułożoną podłogą lub wykładzinami dywanowymi w pozostałej części mieszkania lub domu, zabudową z płyt gipsowo-kartonowych i oświetleniem punktowym (co jest dokumentowane jedną fakturą), korzysta z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jako dostawa.
• sprzedaż usługi polegającej na: pomalowaniu ścian na wybrany kolor, ułożeniu płytek w kuchni na podłodze i ścianach, ułożeniu płytek w łazience na ścianach i podłodze, montażu i obudowy wanny, prysznica, montażu sanitariatów, umywalki wraz z armaturami, ułożeniu podłóg drewnianych lub wykładzin dywanowych w pozostałej części mieszkania lub domu, wykonaniu zabudowy z płyt gipsowo-kartonowych i montażu oświetlenia punktowego w ramach umowy odrębnej od umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego (co jest dokumentowane odrębną fakturą), korzysta z preferencyjnej stawki podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jako modernizacja.

Powyższa kwalifikacja prawnopodatkowa dotyczy tylko tych budynków lub ich części, które zalicza się do społecznego programu mieszkaniowego.

Natomiast usługi montażu: mebli kuchennych (przygotowanych na wymiar na podstawie indywidualnego zamówienia), sprzętu AGD nabytego przez Spółkę, szaf wnękowych (przygotowanych na wymiar na podstawie indywidualnego zamówienia stanowiących stałą zabudowę), okiennych rolet zewnętrznych i wewnętrznych (przygotowanych na wymiar) - niezależnie od tego, czy są wykonywane w ramach umowy sprzedaży lokalu mieszkalnego (budynku mieszkalnego jednorodzinnego), czy na podstawie odrębnej umowy - opodatkowane są podstawową stawką podatku od towarów i usług (aktualnie 23%). Żadna z nich nie posiada bowiem cech którejkolwiek z czynności określonych w art. 41 ust. 12, jak również wymienionych w § 7 ust. 1 pkt 2 i 3, ust. 2 i ust. 3 ww. rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Przy czym należy stwierdzić, że ww. sprzęt AGD nie będzie spełniał definicji elementów trwale związanych z lokalem mieszkalnym i stanowiących jego części składowe w rozumieniu przepisów Kodeksu cywilnego. Należą bowiem do nich takie przedmioty, których odłączenie spowoduje uszkodzenie lub istotną zmianę całości, bądź też uszkodzenie lub zmianę elementu odłączonego (jego bezużyteczność). Trudno mówić zatem, o bezużyteczności takiego sprzętu w wyniku jego odłączenia od zabudowy kuchennej.

W związku z powyższym stanowisko Spółki całościowo należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.