INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa(j.t. Dz.U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 31 maja 2011 r. (data wpływu 21 czerwca 2011 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia podatkowych różnic kursowych i ustalenia przychodu - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 czerwca 2011 r. wpłynął do tut. organu wniosek Spółki o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości rozliczenia podatkowych różnic kursowych i osiągniętego przychodu w związku z rozpoczęciem działalności gospodarczej polegającej na obrocie walutami obcymi za pośrednictwem portalu internetowego (w związku z prowadzonymi usługami pośrednictwa finansowego).

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na obrocie walutami obcymi za pośrednictwem portalu internetowego. Powyższą działalność będzie realizował poprzez:

1. Kontaktowanie (kojarzenie) dwóch zainteresowanych stron, z których jedna zamierza sprzedać środki pieniężne w danej walucie, natomiast druga strona zamierza nabyć środki pieniężne w tej walucie wg uzgodnionego przez strony kursu - wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie stanowiła prowizja pobierana od obu stron w chwili dokonania transakcji (określony procent wartości transakcji); dla tych transakcji Wnioskodawca nie będzie osiągał zysku z tytułu różnic kursowych, zaś portal oraz konta bankowe należące do Wnioskodawcy będą stanowiły wyłącznie platformę pośredniczącą w transakcji między stronami.
2. Obrót walutami we własnym imieniu i na własny rachunek - dla tych transakcji celem będzie osiągnięcie zysku z tytułu różnic kursowych pomiędzy zakupem a sprzedażą walut obcych (dodatkowo w tym przypadku, druga strona transakcji również będzie w chwili dokonania transakcji płaciła na rzecz Wnioskodawcy prowizję - określony procent wartości transakcji).

Wnioskodawca ustala różnice kursowe na podstawie art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W związku z powyższym Wnioskodawca zadał następujące pytanie.

W jaki sposób należy ustalić przychód (dochód) w sytuacji opisanej w stanie faktycznym, t.j. w obrocie walutami obcymi we własnym imieniu i na własny rachunek oraz pośrednictwie przy transakcjach sprzedaży walut obcych...

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że w celu ustalenia przychodów oraz kosztów z tytułu prowadzenia działalności polegającej na obrocie we własnym imieniu i na własny rachunek walutami obcymi Wnioskodawca powinien rozpoznawać je odpowiednio jako przychody będące dodatnimi różnicami kursowymi albo jako koszty uzyskania przychodów będące ujemnymi różnicami kursowymi.

Niezależnie od powyższego, przychodami Wnioskodawcy będą również w chwili ich otrzymania prowizje pobierane przez Wnioskodawcę podczas zawierania transakcji zakupu/sprzedaży walut od strony/stron tych transakcji.

Spółka wskazała, że w myśl art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych przychodami są otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Natomiast zgodnie z art. 9b ust. 1 tej ustawy podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie art. 15a albo przepisów o rachunkowości. Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca wybrał podatkową metodę ustalania różnic kursowych, zasadne jest odniesienie się do

art. 15a ust. 1, stosownie do którego różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w art. 15a ust. 2 i w art. 15a ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zasady określające moment uzyskania przychodu dla podatników podatku dochodowego od osób prawnych regulują przepisy ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (j.t. Dz. U. z 2011 r. Nr 74, poz. 397 ze zm.). Stosownie do art. 12 ust. 1 pkt 1 tej ustawy, przychodami, z zastrzeżeniem ust. 3 i 4 oraz art. 14, są w szczególności otrzymane pieniądze, wartości pieniężne, w tym również różnice kursowe. Przy czym mimo, iż ta nie zawiera definicji przychodu, to jednak – co do zasady – każde przysporzenie majątkowe podatnika w wyniku którego dochodzi do zwiększenia aktywów podatnika, można uznać za przychód podatkowy.

Wyjątek od tej zasady wprowadza art. 12 ust. 3 ww. ustawy, który stanowi, że za przychody związane z działalnością gospodarczą i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane, po wyłączeniu wartości zwróconych towarów, udzielonych bonifikat i skont.

Aby dany przychód można było przyporządkować do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, musi być on związany z taką działalnością. Chodzi tu

o wszystkie te przychody, które nie powstałyby, gdyby podatnik nie prowadził działalności gospodarczej (a więc również prowizje uzyskane dzięki prowadzeniu działalności kantorowej). Ustawodawca wyraźnie bowiem wskazał w art. 12 ust. 3 ustawy, że dla zakwalifikowania danych przychodów do źródła przychodów, jakim jest działalność gospodarcza, wystarczy, że będą one związane z taką działalnością, a więc pomiędzy jej wykonywaniem a powstaniem takiego przychodu powinien istnieć związek przyczynowo-skutkowy, tzn. wszelkie przychody, których przyczyną powstania jest prowadzenie przez podatnika działalności gospodarczej są przychodami związanymi z działalnością gospodarczą.

Przychody z działalności gospodarczej powstają na zasadzie kasowej albo memoriałowej, co zostało uregulowane w art. 12 ust. 3 - 3e ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, zawierającym zasady określające moment powstania tych przychodów.

Z treści art. 12 ust. 3a cytowanej ustawy wynika z kolei, że za datę powstania przychodu, o którym mowa w ust. 3, uważa się, z zastrzeżeniem ust. 3c-3e, dzień wydania rzeczy, zbycia prawa majątkowego lub wykonania usługi albo częściowego wykonania usługi, nie później niż dzień:

1. wystawienia faktury albo
2. uregulowania należności.

Tak więc, regułą jest, że przychód powstaje w dacie następujących zdarzeń: wydanie rzeczy, zbycie prawa majątkowego lub wykonanie usługi albo częściowe wykonanie usługi, nie później niż w dniu wystawienia faktury albo uregulowania należności

(art. 12 ust. 3a ustawy). A zatem zasadą jest, że opodatkowany jest przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania środków pieniężnych.

Istnieją również sytuacje szczególne, w których dopiero otrzymanie środków pieniężnych rodzi obowiązek zadeklarowania przychodu podatkowego z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. Kwestię tą reguluje art. 12 ust. 3e ustawy, zgodnie z którym, w przypadku otrzymania przychodu, o którym mowa w ust. 3, do którego nie stosuje się ust. 3a, 3c i 3d, za datę powstania przychodu uznaje się dzień otrzymania zapłaty.

W przypadku, gdy usługa rozliczana jest w okresach rozliczeniowych, momentem powstania przychodu jest ostatni dzień okresu rozliczeniowego określonego na fakturze lub umowie nie rzadziej jednak niż raz w roku (art. 12 ust. 3c i 3d ustawy).

Tak więc regulacje art. 12 tej ustawy wskazują na dwa możliwe momenty wystąpienia u podatnika przychodu podatkowego. Pierwszy, zgodnie z art. 12 ust. 1 pkt 1 wskazanej ustawy to moment otrzymania zapłaty, gdy przychodem są, np. otrzymane pieniądze oraz drugi, gdy zgodnie z art. 12 ust. 3, za przychody związane z działalnością gospodarczą

i z działami specjalnymi produkcji rolnej, osiągnięte w roku podatkowym, uważa się także należne (co do zasady – vide ust. 3e) przychody, choćby nie zostały jeszcze faktycznie otrzymane.

Natomiast w myśl art. 15 ust. 1 ustawy, kosztami uzyskania przychodów są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1. Koszty poniesione w walutach obcych przelicza się na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień poniesienia kosztu.

Stosownie do treści art. 9b ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, podatnicy ustalają różnice kursowe na podstawie:

1. art. 15a, albo
2. przepisów o rachunkowości, pod warunkiem że w okresie, o którym mowa w ust. 3, sporządzane przez podatników sprawozdania finansowe będą badane przez podmioty uprawnione do ich badania.

Zgodnie z art. 15a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, różnice kursowe zwiększają odpowiednio przychody jako dodatnie różnice kursowe albo koszty uzyskania przychodów jako ujemne różnice kursowe w kwocie wynikającej z różnicy między wartościami określonymi w ust. 2 i 3.

Stosownie do art. 15a ust. 2 ustawy, dodatnie różnice kursowe powstają, jeżeli wartość:

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest niższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski jest wyższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest niższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Natomiast zgodnie z art. 15a ust. 3 ww. ustawy, ujemne różnice kursowe powstają, jeżeli wartość :

1. przychodu należnego wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest wyższa od wartości tego przychodu w dniu jego otrzymania, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
2. poniesionego kosztu wyrażonego w walucie obcej po przeliczeniu na złote według kursu średniego ogłaszanego przez NBP jest niższa od wartości tego kosztu w dniu zapłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tego dnia,
3. otrzymanych lub nabytych środków lub wartości pieniężnych w walucie obcej w dniu ich wpływu jest wyższa od wartości tych środków lub wartości pieniężnych w dniu zapłaty lub innej formy wypływu tych środków lub wartości pieniężnych, według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni, z zastrzeżeniem pkt 4 i 5,
4. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest wyższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego zwrotu, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni,
5. kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego otrzymania jest niższa od wartości tego kredytu (pożyczki) w dniu jego spłaty, przeliczonej według faktycznie zastosowanego kursu waluty z tych dni.

Powołane powyżej przepisy art. 15a ust. 2 i ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych wyraźnie określają sytuacje, kiedy powstają różnice kursowe mające wpływ na wysokość podstawy opodatkowania, a mianowicie:

• gdy wartość przychodu należnego w walucie obcej w dniu jego powstania dla celów podatkowych jest inna niż jego wartość w dniu faktycznego otrzymania;
• gdy wartość kosztu podatkowego w walucie obcej w dniu jego zarachowania jest inna niż jego wartość w dniu zapłaty;
• wartość środków (wartości pieniężnych) w walucie obcej w dniu ich nabycia (wpływu na rachunek bankowy) jest inna niż ich wartość w dniu ich wypływu z tego rachunku;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jego udzielenia jest inna niż jego wartość w dniu zwrotu;
• wartość kredytu (pożyczki) w walucie obcej w dniu jej otrzymania jest inna niż jego wartość w dniu spłaty.

Przez średni kurs ogłaszany przez Narodowy Bank Polski, o którym mowa w ust. 2 i 3, rozumie się kurs z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień uzyskania przychodu lub poniesienia kosztu – art. 15a ust. 6 ustawy.

Do określenia różnic kursowych w odniesieniu do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 1 i 2 oraz art. 15a ust. 3 pkt 1 i 2 ustawy, należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem określonego wyżej kursu średniego NBP do wartości przeliczonej według kursu faktycznie zastosowanego z odpowiednich dni wymienionych w cytowanym art. 15a. Natomiast, w stosunku do wartości wymienionych w art. 15a ust. 2 pkt 3-5 i art. 15a ust. 3 pkt 3#65533;5 – aby ustalić różnice kursowe – należy porównać wartość przeliczoną z zastosowaniem kursu faktycznie zastosowanego z tych dni.

W art. 15a ust. 7 ustawy wskazano, że za koszt poniesiony, o którym mowa w ust. 2 i 3, uważa się koszt wynikający z otrzymanej faktury (rachunku) albo innego dowodu w przypadku braku faktury (rachunku), a za dzień zapłaty, o którym mowa w ust. 2 i 3 – dzień uregulowania zobowiązań w jakiejkolwiek formie, w tym w wyniku potrącenia wierzytelności.

Podatkowe różnice kursowe powstają w przypadku powstania różnicy wartości w wyniku przeliczenia na złote walut obcych wyrażających wartości przychodu należnego lub poniesionego kosztu podatkowego oraz faktycznie otrzymanej lub uiszczonej zapłaty (art. 15a cyt. ustawy). Generalnie więc, podstawowym warunkiem zaistnienia różnic kursowych jest łączne wystąpienie dwóch elementów, a mianowicie wyrażania kosztu w walucie obcej oraz zapłaty, bądź uregulowania zobowiązania w jakiejkolwiek formie, również w walucie obcej.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca zamierza rozpocząć działalność gospodarczą polegającą na obrocie walutami obcymi za pośrednictwem portalu internetowego (usługi pośrednictwa finansowego). Powyższą działalność będzie realizował poprzez:

• pośrednictwo zainteresowanych stron, z których jedna zamierza sprzedać środki pieniężne w danej walucie, natomiast druga strona zamierza nabyć środki pieniężne w tej walucie wg uzgodnionego przez strony kursu - wynagrodzenie Wnioskodawcy będzie stanowiła prowizja pobierana od obu stron w chwili dokonania transakcji (określony procent wartości transakcji); dla tych transakcji Wnioskodawca nie będzie osiągał zysku z tytułu różnic kursowych, zaś portal oraz konta bankowe należące do Wnioskodawcy będą stanowiły wyłącznie platformę pośredniczącą w transakcji między stronami
• obrót walutami we własnym imieniu i na własny rachunek - dla tych transakcji celem będzie osiągnięcie zysku z tytułu różnic kursowych pomiędzy zakupem a sprzedażą walut obcych (dodatkowo w tym przypadku, druga strona transakcji również będzie w chwili dokonania transakcji płaciła na rzecz Wnioskodawcy prowizję - określony procent wartości transakcji).

W świetle powyższego, skoro Wnioskodawca zamierza prowadzić działalność polegającą na dokonywaniu transakcji walutowych (zawieraniu umów kupna i sprzedaży walut obcych) celem osiągnięcia zysku poprzez wykorzystanie różnic w kursach walut i że transakcje te są i będą dokonywane w osobami fizycznymi i prawnymi, oraz prowadzić również działalność kantorową polegającą na pośrednictwie w kupnie i sprzedaży walut (wartości dewizowych), podstawą opodatkowania tego świadczenia będzie kwota prowizji, to działalność taka w świetle uregulowań ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo bankowe (t. j. Dz. U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665 ze zm.) i ustawy z 27 lipca 2002 r. Prawo dewizowe (Dz. U. z 2002 r. Nr 141, poz. 1178 ze zm.), spełnia kryteria do zakwalifikowania jej do działalności kantorowej.

Strona dokonując obrotu walutą obcą, podejmuje działania zgodne z powołanymi wyżej przepisami prawa. W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, tj. prowadzenia działalności, w której przedmiotem transakcji (towarem) są wartości pieniężne - waluta, nie występuje zjawisko różnic kursowych, tak jak w przypadkach, kiedy mogą wystąpić różnice kursowe uregulowane w art. 15a ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, w odniesieniu do innych rodzajów działalności, w których przedmiotem transakcji są konkretne rzeczy, czy usługi, a waluta pełni jedynie formę - jest sposobem realizacji należności - zapłaty za wykonaną transakcję. Przychód z tytułu różnic kursowych powstaje bowiem w związku ze zmianą kursu waluty obcej, jaka może wystąpić w okresie między dniem zawarcia umowy określającej wartość świadczenia w danej walucie, a dniem realizacji płatności wynikającej z umowy.

Osiągnięty przychód z tytułu różnic kursowych od własnych środków lub wartości pieniężnych powstaje w sposób wtórny w stosunku do uzyskanego uprzednio przychodu z operacji gospodarczych, np. transakcji kupna-sprzedaży towarów oraz usług. Jest to kategoria przychodów, której źródłem pochodzenia są własne środki, aby uzyskać przychód z tytułu różnic kursowych w pierwszej kolejności Wnioskodawca winien uzyskać przychód z pierwotnego tytułu i wejść w posiadanie należności za przedmiot świadczenia wykonanego dla kontrahenta, tj. „własnych środków lub wartości pieniężnych w walutach obcych".

W rozpatrywanej sprawie opis zdarzenia przyszłego nie wyczerpuje przesłanek uregulowanych w art. 15a powołanej ustawy podatkowej.

Zasadnicze znaczenie w sprawie mają uregulowania ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych zawarte w art. 12 w odniesieniu do przychodów i w art. 15 w związku z art. 16, wyznaczające granice jakie wydatki poniesione przez podatnika stanowią koszty uzyskania przychodu. Przychodami i kosztami mającymi wpływ na ustalenie dochodu podatkowego (straty) są tylko te przychody i koszty, które zostały wyraźnie określone w przepisach prawa podatkowego. Stanowiąc o przychodzie ustawodawca w powołanej ustawie nie zawarł definicji przychodu, a jedynie w art. 12 poprzez sformułowanie „przychodami... są w szczególności ..." przykładowo wylicza co nim jest, w sposób wyczerpujący natomiast określa w art. 12 ust. 4 - co nie jest przychodem, przyjmuje się zatem a contrario, że każde przysporzenie majątkowe nie wymienione w katalogu art. 12 ust. 4 stanowi dla spółki kapitałowej przychód. O zaliczeniu danego przysporzenia majątkowego do przychodów danej osoby prawnej decyduje definitywny charakter tego przysporzenia w tym sensie, że w sposób ostateczny faktycznie powiększa ono aktywa tej osoby prawnej.

Skoro Spółka zamierza m.in. kupować walutę z zamiarem jej sprzedaży (przedmiotem transakcji jest właśnie waluta), w myśl więc ogólnej zasady określonej w art. 12 ust. 1 oraz art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, kwoty otrzymane ze sprzedaży waluty należy ująć w przychodach podlegających opodatkowaniu, a wydatki poniesione na nabycie sprzedanej waluty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodu w tym okresie, w którym osiągnięto przychód z tego tytułu. Tym samym osiągnięty dochód (bądź strata poniesiona na zrealizowanej transakcji), określony zgodnie z art. 7 ust. 2 powołanej ustawy powinien zostać uwzględniony w podstawie opodatkowania podatkiem dochodowym.

Natomiast otrzymywane przez Spółkę „wynagrodzenie” prowizyjne, zarówno w związku z tzw. pośrednictwem (od obu stron transakcji), jak i w przypadku obrotu walutami we własnym imieniu i na własny rachunek, kiedy druga strona transakcji będzie płaciła na rzecz Wnioskodawcy prowizję - związane jest jednak z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wykazana kwota prowizji (wynagrodzenia) w ramach podatku dochodowego jest przychodem z wykonywanej działalności gospodarzącej zgodnie z art. 12 ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Wobec powyższego kwota należna od strony transakcji jako wynagrodzenie za świadczenie usług stanowić będzie dla Spółki przychód podlegający opodatkowaniu podatkiem dochodowym od osób prawnych. A zatem opodatkowany będzie przychód należny co oznacza, że należy zadeklarować przychód dla celów podatkowych niezależnie od faktycznego otrzymania (pobrania) środków pieniężnych w chwili transakcji walutowej.

W tym stanie rzeczy należało również uznać za nieprawidłowe stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, zgodnie z którym: przychodami Wnioskodawcy będą prowizje w chwili ich otrzymania w związku z zawarciem wszystkiego rodzaju transakcji od strony/stron tych transakcji.

Reasumując, Spółka zamierza podjąć usługi pośrednictwa finansowego polegające na obrocie walutami obcymi za pośrednictwem portalu internetowego, tak więc konsekwencje tych zdarzeń gospodarczych należy rozpatrywać w aspekcie ogólnych zasad ustalania dochodu do opodatkowania w oparciu o regułę określoną w art. 12 ust. 1 pkt 1 oraz art. 15 ust. 1 powołanej ustawy podatkowej, tj. kwoty otrzymane ze sprzedaży waluty należy ująć w przychodach, a wydatki poniesione na nabycie sprzedanej waluty zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów. W konsekwencji podmiot prowadzący kantor uzyskiwać będzie przychody na dwa sposoby. Kantor generować będzie zysk na podstawie różnicy pomiędzy kursem kupna a kursem sprzedaży walut obcych. W takim przypadku za przychód traktować należy całą kwotę z tytułu sprzedaży waluty. Odpowiednio kosztem będzie cała wartość wydatkowana na zakup waluty obcej.

Ponadto Spółka będzie otrzymywać dodatkowe prowizje z tytułu dokonanych transakcji. Ich wartość uzależniona zostanie od rodzaju transakcji. Kwota naliczonej prowizji stanowić zatem będzie przychód należny, niezależnie od faktycznego otrzymania (pobrania) środków pieniężnych.

Z cytowanych powyżej przepisów wynika również, że w działalności kantoru nie należy rozliczać różnic kursowych. Podatkowe różnice kursowe powstają w przypadku powstania różnicy wartości w wyniku przeliczenia na złote walut obcych wyrażających wartości przychodu należnego lub poniesionego kosztu podatkowego oraz faktycznie otrzymanej lub uiszczonej zapłaty (art. 15a cyt. ustawy). W przedstawionym opisie zdarzenia przyszłego, tj. prowadzenia działalności, w której przedmiotem transakcji (towarem) są wartości pieniężne #65533; waluta, nie występuje zjawisko różnic kursowych. W konsekwencji stanowisko Spółki należało uznać za nieprawidłowe.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87 – 100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.