Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-3.4010.299.2021.1.AN
z 22 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 16 czerwca 2021 r. (data wpływu 22 czerwca 2021 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy w roku 2021 Wnioskodawca może odliczyć jednorazowo pozostałą kwotę straty podatkowej za rok 2019, czyli kwotę - 1.280.000 złotych, czy w związku z tym że rozpoczął odliczanie już w roku 2020, to w kolejnych latach może rozliczyć tylko 50% straty czyli maksymalnie w roku 2021 708.214,51 złotych – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 22 czerwca 2021 r. wpłynął do tut. Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie sposobu rozliczania straty podatkowej

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W roku 2019 Wnioskodawca zanotował stratę podatkową w wysokości 1.416.429,02 zł. Część tej straty – w wysokości 136.429,02 Wnioskodawca rozliczył składając zeznanie za rok 2020. W roku 2021 Wnioskodawca zamierza rozliczyć pozostała część straty, czyli 1.280.000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w roku 2021 Wnioskodawca może odliczyć jednorazowo pozostałą kwotę straty podatkowej za rok 2019, czyli kwotę - 1.280.000 złotych, czy w związku z tym że rozpoczął odliczanie już w roku 2020, to w kolejnych latach może rozliczyć tylko 50% straty czyli maksymalnie w roku 2021 708.214,51 złotych?

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 7 ust. 5 ustawy o CIT, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
   
   

Zdaniem Wnioskodawcy, ustawodawca nie precyzuje, że odliczenie kwoty do 5 mln zł następuje tylko w pierwszym roku odliczania, lecz w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących latach podatkowych, czyli że może to nastąpić zarówno w pierwszym, drugim, jak i ostatnim z lat pięcioletniego okresu. Również sformułowanie, że „nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty” wskazuje na możliwość odliczania niższych kwot w pozostałych latach.

W naszym przypadku możliwe jest zatem odliczenie straty podatkowej za rok 2019 w wysokości 1.416.429,02 zł w latach: 2020 - 136.429,02; 2021 - 1.280.000,00.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2020 r. poz. 1406, ze zm., dalej: „updop”), przedmiotem opodatkowania podatkiem dochodowym jest dochód stanowiący sumę dochodu osiągniętego z zysków kapitałowych oraz dochodu osiągniętego z innych źródeł przychodów. W przypadkach, o których mowa w art. 21, art. 22 i art. 24b, przedmiotem opodatkowania jest przychód.

Zgodnie z art. 7 ust. 2 updop, dochodem ze źródła przychodów, z zastrzeżeniem art. 11c, art. 11i, art. 24a, art. 24b, art. 24d i art. 24f, jest nadwyżka sumy przychodów uzyskanych z tego źródła przychodów nad kosztami ich uzyskania, osiągnięta w roku podatkowym. Jeżeli koszty uzyskania przychodów przekraczają sumę przychodów, różnica jest stratą ze źródła przychodów.

Stosownie do art. 7 ust. 3 pkt 2a updop, przy ustalaniu dochodu, o którym mowa w ust. 1, stanowiącego podstawę opodatkowania nie uwzględnia się straty poniesionej ze źródła przychodów.

Zgodnie z art. 7 ust. 5 updop, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może:

1. obniżyć dochód uzyskany z tego źródła w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty, albo
2. obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.
   
   

Jak wynika z brzmienia cytowanego powyżej art. 7 updop, łączeniu podlegać mają wyłącznie dochody z poszczególnych źródeł przychodów. Oznacza to, że nie podlegają takiemu sumowaniu poniesione przez podatnika straty z danego źródła przychodów. Stanowi o tym wprost dodany ust. 3 pkt 2a. Jeżeli zatem – w następstwie prowadzonej działalności i przeprowadzanych operacji gospodarczych – podatnik uzyska dochód tylko z jednego z tych źródeł, a w drugim z tych źródeł poniesie stratę, to wówczas opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegać będzie uzyskany z jednego źródła dochód, bez pomniejszania go o stratę poniesioną w drugim źródle przychodów. O wysokość takiej straty poniesionej w roku podatkowym ze źródła dochodów (przychodów) podatnik będzie jednak mógł obniżyć swój dochód osiągnięty z tego źródła dochodów (przychodów) w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych, z tym że wysokość takiego obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie będzie mogła przekroczyć 50% kwoty tej straty (art. 7 ust. 5 pkt 1).

Analogiczne odliczenie straty tylko z danego źródła dochodów, poprzez obniżenie dochodu uzyskanego z tego źródła w kolejnych 5 latach podatkowych, będzie dotyczyć także sytuacji, w której – w roku podatkowym – podatnik poniesie stratę z obu źródeł przychodów, tj. stratę ze źródła przychodów (dochodów) zdefiniowanym jako „zyski kapitałowe” i stratę ze źródła jakim będą przychody uzyskiwane z pozostałych źródeł przychodów.

Ponadto, w myśl art. 7 ust. 5 pkt 2 updop, o wysokość straty ze źródła przychodów, poniesionej w roku podatkowym, podatnik może obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu lat podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5 000 000 zł, nieodliczona kwota podlega rozliczeniu w pozostałych latach tego pięcioletniego okresu, z tym że kwota obniżenia w którymkolwiek z tych lat nie może przekroczyć 50% wysokości tej straty.

Z przywołanego wyżej art. 7 ust. 5 updop wynika, że na gruncie przepisów o podatku dochodowym od osób prawnych istnieją dwa sposoby rozliczenia straty. Pierwszy sposób to metoda odliczenia straty w ciągu 5 kolejno po sobie następujących lat podatkowych i bez przekroczenia w jednym roku 50% jej kwoty. Natomiast druga metoda zakłada, że stratę można odliczyć w jednym z 5 kolejnych następujących po sobie lat podatkowych jednorazowo – maksymalnie do wysokości 5.000.000 zł. Natomiast jeżeli strata będzie wyższa niż wskazany limit 5.000.000 zł, to nieodliczona w ten sposób kwota (nadwyżka) będzie mogła zostać rozliczona na ogólnych zasadach, tj. w pozostałych latach z tego 5-letniego okresu, ale z zastosowaniem limitu 50% odliczenia w jednym roku.

Należy podkreślić, że wprowadzenie możliwości jednorazowego odliczenia nie zmieniło zasad dotyczących rozliczania straty podatkowej w poszczególnych latach 5-letniego okresu. Oznacza to, że przedsiębiorca ma prawo rozłożyć dokonanie takiego odliczenia na dowolne lata tego okresu, przy zachowaniu jednakże określonych przez ustawodawcę limitów (tj. dotyczących jednorazowego odliczenia – 5.000.000 zł i 50% odliczenia). Wybór metody rozliczenia straty tj. jednorazowo lub według obowiązującej wcześniej metody (tj. przez 5 kolejnych lat podatkowych do wysokości nieprzekraczającej w roku podatkowym 50% kwoty poniesionej straty), należy do podatnika.

Podkreślić należy, że opisane metody jednorazowego rozliczania straty znalazły zastosowanie począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po 31 grudnia 2018 r. Stanowi o tym art. 38 ust. 2 ustawy z dnia 9 listopada 2018 r. o zmianie niektórych ustaw w celu wprowadzenia uproszczeń dla przedsiębiorców w prawie podatkowym i gospodarczym (Dz.U. z 2018 r. poz. 2244, dalej: „Ustawa nowelizująca”), zgodnie z którym przepis art. 7 ust. 5 ustawy zmienianej w art. 8 w brzmieniu nadanym niniejszą ustawą ma zastosowanie do strat powstałych począwszy od roku podatkowego rozpoczynającego się po dniu 31 grudnia 2018 r. Oznacza to, że w przypadku kiedy rokiem podatkowym jest rok kalendarzowy po raz pierwszy jednorazowo można rozliczyć stratę poniesioną w 2019 r. z dochodem osiągniętym w 2020 r. Dopiero w rozliczeniu rocznym składanym za 2020 r. przedsiębiorca, który wykazał stratę w 2019 r., może ją rozliczyć w całości, oczywiście o ile osiągnął wystarczająco wysoki dochód, pozwalający na zmniejszenie podstawy opodatkowania za 2020 r. o pełną kwotę straty z 2019 r.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w roku 2019 Spółka zanotowała stratę podatkową w wysokości 1.416.429,02 zł. Część tej straty – w wysokości 136.429,02 Wnioskodawca rozliczył składając zeznanie za rok 2020. W roku 2021 Wnioskodawca zamierza rozliczyć pozostała część straty, czyli 1.280.000 zł.

Odnosząc powołane powyżej przepisy do sytuacji opisanej we wniosku należy stwierdzić, że podatnik może odliczyć stratę z dochodów osiągniętych w najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych. Podatnik ma w tym zakresie możliwość wyboru, w których latach i w jakiej wysokości dokonuje odliczeń, z zachowaniem warunku co do dopuszczalnej kwoty odliczenia w roku podatkowym w zależności od wyboru dostępnej metody rozliczenia straty.

Zatem, biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów, a także opis sprawy należy wskazać, że Wnioskodawca może odliczyć stratę w jednym z 5 kolejnych następujących po sobie lat podatkowych jednorazowo – maksymalnie do wysokości 5.000.000 zł.

Dopiero w sytuacji, w której strata będzie wyższa niż wskazany limit 5.000.000 zł to nieodliczona w ten sposób kwota (nadwyżka) będzie mogła zostać rozliczona na ogólnych zasadach, tj. w pozostałych latach z tego 5-letniego okresu z zastosowaniem limitu 50% odliczenia w jednym roku. Pamiętać przy tym należy, że strata powstała w roku 2019 i w latach następnych może być rozliczona tylko z przychodu osiągniętego z tego samego źródła, co powstała strata.

W tym miejscu należy dodatkowo zaznaczyć, że przepis art. 7 ust. 5 pkt 2 updop, odwołuje się do jednorazowego obniżenia dochodu o stratę podatkową nieprzekraczającą kwoty 5.000.000 zł. Zatem, limit 5.000.000 zł dotyczy rozliczenia straty podatkowej każdego roku podatkowego następującego po 31 grudnia 2018 r. z osobna. Podatnik może obniżyć jednorazowo dochód uzyskany z tego źródła w jednym z najbliższych kolejno po sobie następujących pięciu latach podatkowych o kwotę nieprzekraczającą 5.000.000 zł, co oznacza to, że limit 5.000.000 zł należy odnieść osobno do straty każdego roku podatkowego.

Tym samym, mając na uwadze powyższe, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie ustalenia, czy w roku 2021 Wnioskodawca może odliczyć jednorazowo pozostałą kwotę straty podatkowej za rok 2019, czyli kwotę - 1.280.000 złotych, czy w związku z tym że rozpoczął odliczanie już w roku 2020, to w kolejnych latach może rozliczyć tylko 50% straty czyli maksymalnie w roku 2021 708.214,51 złotych, jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego …, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.