INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2005r. Nr 8, poz. 60 ze zm.) oraz § 2 i § 5 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku, który wpłynął do tut. organu 2 maja 2011r. uzupełnionym pismem z dnia 27 lipca 2011r. (data wpływu 2 sierpnia 2011r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwot roszczenia finansowego z tytułu korzystania z nieruchomości przez współwłaściciela ponad przysługujący mu w prawie własności udział – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 maja 2011r. wpłynął do tutejszego organu wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług kwot roszczenia finansowego z tytułu korzystania z nieruchomości przez współwłaściciela ponad przysługujący mu w prawie własności udział.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 lipca 2011r. (data wpływu 2 sierpnia 2011r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu Nr IBPP1/443-734/11/AL z dnia 19 lipca 2011r.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca jest większościowym współwłaścicielem nieruchomości położonej przy (…). Jednym ze współwłaścicieli była Spółka „X” (udział w wysokości 1/16 części), która korzystała z przedmiotowej nieruchomości, z wyłączeniem innych uprawnionych, ponad przysługujący jej udział w prawie własności.

Zgodnie z posiadanym udziałem ww. Spółka „X” uprawniona była do korzystania z powierzchni o wielkości 94,83 m² natomiast faktycznie zajmowała 1.291,95 m² co prowadziło do sytuacji, w której ten współwłaściciel posiadał 1.197,12 m² powierzchni przedmiotowej nieruchomości ponad przysługujący udział w prawie własności, z czego na Wnioskodawcę przypadało 1.122,30 m².

W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy powstało roszczenie przeciwko Spółce „X” z tytułu korzystania z nieruchomości ponad przysługujący udział. Gmina podjęła działania celem przygotowania stosownego pozwu, w ramach których to działań dokonała szacunkowego określenia kwoty roszczeń finansowych.

Roszczenie obejmuje de facto kwotę pożytków, jakie Wnioskodawca mógłby uzyskać będąc w posiadaniu należnego jej udziału w prawie własności nieruchomości położonej przy(…).

W uzupełnieniu wniosku z dnia 27 lipca 2011r. Wnioskodawca wskazał, iż pomiędzy nim a Spółką nigdy nie została zawarta jakakolwiek umowa na korzystanie przez ww. Spółkę z nieruchomości przy(…), której współwłaścicielem był Wnioskodawca.

Korzystanie przez Spółkę „X” z nieruchomości w zakresie przewyższającym powierzchnię odpowiadającą ułamkowemu udziałowi (1/16) posiadanemu przez ww. Spółkę „X” odbywało się bez zgody Wnioskodawcy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że z uwagi na brak podziału fizycznego nieruchomości przy (…) nie została określona część budynku będąca wyłączną własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca formalnie nie występował do Spółki „X” z żądaniem opuszczenia tej części nieruchomości, którą Spółka zajmowała ponad przysługujący jej udział. Wnioskodawca zwracał się natomiast do Spółki „X” o przekazanie zarządu budynkami przy (…) jak również o dopuszczenie Wnioskodawcy do posiadania nieruchomości poprzez wydanie Wnioskodawcy władania lokalami w ramach posiadanych udziałów. Wystąpienia w tej sprawie zostały zaprotokołowane w notatkach spisanych w dniu 16 kwietnia 2010r. oraz w dniu 23 kwietnia 2010r. podczas spotkań, które odbyły się w Urzędzie z udziałem współwłaścicieli nieruchomości przy (…) (w tym przedstawiciela Spółki „X”).

Spółka korzystała z nieruchomości ponad przysługujący udział w okresie od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r.

Wnioskodawca nie złożył w Sądzie pozwu przeciwko Spółce „X” o wydanie rzeczy. Przed Sadem prowadzone było natomiast z wniosku Wnioskodawcy postępowanie o zniesienie współwłasności nieruchomości przy (…).

Do chwili obecnej nie nastąpiła wypłata Wnioskodawcy roszczeń finansowych z tytułu korzystania przez Spółkę ponad przysługujący udział.

Pozew Wnioskodawcy przeciwko Spółce z tytułu korzystania przez przedmiotową Spółkę z nieruchomości położonej przy (...) ponad przysługujący udział w prawie własności, będzie sformułowany na podstawie niżej wymienionych danych.

Powierzchnia przedmiotowych nieruchomości zajmowana przez ww. współwłaściciela, ponad przysługujący mu udział w prawie własności, w okresie od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 30 października 2009r., wynosiła 1.122,30 m², natomiast w okresie od dnia 1 listopada 2009r. do dnia 4 października 2010r. - 1.140,86 m².

Powyższa różnica wynika z faktu, iż w pierwszym z wymienionych okresów Spółka „X” nie był w posiadaniu lokalu użytkowego znajdującego się na parterze budynku oznaczonego numer 5 o powierzchni 19,60 m², który to lokal został przez przedmiotową Spółkę przejęty na mocy protokołu zdawczo - odbiorczego w dniu 30 października 2009r. Jednocześnie z dokonanej symulacji rynkowych stawek czynszu najmu obowiązujących w nieruchomościach o zbliżonej lokalizacji wynika, iż jako uśrednioną stawkę wynagrodzenia należnego Wnioskodawcy od Spółki z tytułu korzystania z przedmiotowych nieruchomości ponad przysługujący udział można przyjąć kwotę 41,20 zł/m².

W związku z powyższym szacunkowa wysokość roszczenia Wnioskodawcy przeciwko Spółce „X” z tytułu korzystania przez przedmiotową Spółkę z nieruchomości położonej przy (…) ponad przysługujący udział w prawie własność za okres od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r. wynosi 840.709,00zł (słownie: osiemset czterdzieści tysięcy siedemset dziewięć złotych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

W związku z powyższym stanem faktycznym powstaje pytanie, czy do kwoty roszczeń finansowych, które będą dochodzone na drodze postępowania sądowego od przedmiotowej Spółki „X” przez Wnioskodawcę, winien być doliczony podatek od towarów i usług na zasadach określonych w ustawie z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.)...

Zdaniem Wnioskodawcy roszczenie finansowe z tytułu korzystania nieruchomości przez jednego ze współwłaścicieli ponad przysługujący mu w prawie własności udział nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Powyższe stanowisko jest po pierwsze konsekwencją faktu, iż z ogólnych zasad VAT zawartych w art. 5 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przedmiotowy zakres niniejszej ustawy (czyli dostawa towarów i świadczenie usług) podlega opodatkowaniu tylko wówczas gdy jest wykonywany w ramach działalności gospodarczej, odpłatnie, przez podatnika podatku od towarów i usług działającego dla tych czynności w takim właśnie charakterze.

Natomiast w powyżej opisanym stanie faktycznym przedmiotem opodatkowania podatkiem od towarów i usług miałaby być określona kwotowo wartość roszczenia wynikającego bezpośrednio z treści prawa własności oraz sposobu jego wykonywania, w przypadku współwłasności w częściach ułamkowych określonego w art. 206 oraz 207 Kodeksu cywilnego.

Owszem w prawie wspólnotowym pojawia się możliwość uznania przez państwa członkowskie pewnych praw na nieruchomościach, praw rzeczowych, z którymi wiąże się prawo do używania nieruchomości czy też udziałów lub innych praw o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności czy też posiadania nieruchomości za towary, a czynności z nimi związane za dostawę towarów, co pozwala w konsekwencji ujęcie ich w ramach obowiązku podatkowego podatkiem od towarów i usług.

Jednakże w opinii Wnioskodawcy, w opisanym na wstępie stanie faktycznym, mamy do czynienia nie tyle z dysponowaniem samym prawem własności (współwłasności), co z realizacją roszczeń z niego, a właściwie z jego ograniczenia, wynikających.

Reasumując w opinii Wnioskodawcy roszczenie z tytułu korzystania z nieruchomości przez współwłaściciela, ponad przysługujący udział w jej prawie własności, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w rozumieniu ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54 poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy zaznaczyć, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących do dnia 31 grudnia 2010r., gdyż we wniosku, który wpłynął do tut. organu 2 maja 2011r. Wnioskodawca wskazał, że wniosek dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, a ponadto z wniosku wynika, iż zdarzenie objęte wnioskiem tzn. zajęcie nieruchomości przez Spółkę ponad przysługujący jej udział w prawie własności miał miejsce w okresie od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem, podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.
   
   

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy o VAT przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub do podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.
   
   

Z cytowanych wyżej przepisów ustawy wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym należy zwrócić uwagę w szczególności na przepis art. 8 ust. 1 pkt 2, który przez świadczenie usług nakazuje rozumieć także zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji.

Zauważyć należy, iż stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, co do zasady podlega opodatkowaniu wówczas gdy ma charakter odpłatny.

Kwestią „odpłatności” ETS zajmował się w swoim orzecznictwie wielokrotnie (np. w sprawach: C-16/93, C-213/99, C-404/99) podkreślając, iż o dostawie towarów i usług za wynagrodzeniem można mówić jedynie w sytuacji, gdy istnieje ścisły związek pomiędzy wykonywanymi czynnościami i wysokością otrzymanego wynagrodzenia oparty na relacjach cywilnoprawnych pomiędzy podmiotami. Związek, o którym mowa musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można było powiedzieć, że odpłatność następuje za to świadczenie.

Stosownie do art. 29 ust. 1 ustawy o VAT (w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2010r.), podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy.

Z treści tego przepisu wynika, że podstawę opodatkowania stanowi całość należności z tytułu realizacji zawartej umowy, w tym także podatek od nieruchomości, w przypadku gdy strony ustaliły, że jego równowartość obciąża korzystającego z nieruchomości.

W przedmiotowej sprawie kwestią wymagającą interpretacji jest ustalenie czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym kwota roszczeń finansowych, z tytułu korzystania przez Spółkę z nieruchomości w okresie od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r. ponad przysługujący jej udział w prawie własności nieruchomości, które będą dochodzone przez Wnioskodawcę od Spółki w drodze postępowania sądowego podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przystępując do rozstrzygnięcia przedmiotowej sprawy na wstępie należy wskazać, iż kwestie bezumownego korzystania z cudzej rzeczy regulują przepisy m.in. art. 224, 225 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964r. Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 ze zm.).

Stosownie do art. 224 § 1 Kodeksu cywilnego, samoistny posiadacz w dobrej wierze nie jest obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i nie jest odpowiedzialny ani za jej zużycie, ani za jej pogorszenie lub utratę. Nabywa własność pożytków naturalnych, które zostały od rzeczy odłączone w czasie jego posiadania oraz zachowuje pobrane pożytki cywilne, jeżeli stały się w tym czasie wymagalne.

Jak wynika z treści § 2 powołanego przepisu – od chwili, w której samoistny posiadacz w dobrej wierze dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy, jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy i jest odpowiedzialny za jej zużycie, pogorszenie lub utratę, chyba że pogorszenie lub utrata nastąpiła bez jego winy. Obowiązany jest zwrócić pobrane od powyższej chwili pożytki, których nie zużył, jak również uiścić wartość tych, które zużył.

Jak wynika natomiast, z art. 225 Kodeksu cywilnego, obowiązki samoistnego posiadacza w złej wierze względem właściciela są takie same jak obowiązki samoistnego posiadacza w dobrej wierze od chwili, w której ten dowiedział się o wytoczeniu przeciwko niemu powództwa o wydanie rzeczy. Jednakże samoistny posiadacz w złej wierze obowiązany jest nadto zwrócić wartość pożytków, których z powodu złej gospodarki nie uzyskał oraz jest odpowiedzialny za pogorszenie i utratę rzeczy, chyba że rzecz uległaby pogorszeniu lub utracie także wtedy, gdyby znajdowała się w posiadaniu uprawnionego.

Z ww. regulacji wynika, iż w sytuacji wytoczenia powództwa – przeciwko samoistnemu posiadaczowi w złej wierze – jest on obowiązany do wynagrodzenia za korzystanie z rzeczy oraz jest odpowiedzialny za jej stan. Ponadto, spoczywa na nim obowiązek zwrotu pobranych od powyższej chwili pożytków, których nie zużył, jak również winny jest uiścić wartość tych, które zużył.

Podkreślenia wymaga również, że przepisy podatkowe nie definiują pojęcia odszkodowania. Zatem w tym zakresie należy posiłkować się przepisami prawa cywilnego. Na gruncie prawa cywilnego odszkodowanie za doznaną szkodę majątkową lub niemajątkową uzależnione jest od zaistnienia zdarzenia, z którym przepisy łączą obowiązek naprawienia szkody. Ponadto między zdarzeniem a zaistniałą w jego wyniku szkodą musi istnieć związek przyczynowy.

Zgodnie z treścią art. 471 Kodeksu cywilnego dłużnik zobowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba, że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika, istnienia adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą. Brak tych przesłanek powoduje, że nie mamy do czynienia ze szkodą, za powstanie której dłużnik zobowiązany jest do wypłaty odszkodowania.

O tym, czy bezumowne korzystanie z nieruchomości podlega opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, decydować muszą w każdym przypadku konkretne okoliczności.

Kluczową kwestią jest fakt istnienia zgody (umowy) na użytkowanie przez np. nierzetelnego posiadacza, bądź czynienie jakichkolwiek kroków przez uprawniony podmiot celem odzyskania tejże nieruchomości, w przypadku braku takiej zgody (umowy). W przypadku wystąpienia przeciwko podmiotowi korzystającemu z określonej rzeczy bez tytułu prawnego np. z powództwem sądowym lub też czynienie jakichkolwiek innych kroków celem wyegzekwowania tejże nieruchomości od bezprawnego użytkownika (posiadacza) – mających na celu odzyskanie przedmiotu – nie można powiedzieć, że pomiędzy stronami zdarzenia istnieje określony stosunek prawny o charakterze umownym – jawny czy też dorozumiany – skutkujący realizacją wzajemnych świadczeń.

Z okoliczności sprawy wynika, iż Wnioskodawca jest większościowym współwłaścicielem nieruchomości położonej przy (…). Jednym ze współwłaścicieli była Spółka „X” (udział w wysokości 1/16 części), która korzystała z przedmiotowej nieruchomości w okresie od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r., z wyłączeniem innych uprawnionych, ponad przysługujący jej udział w prawie własności.

Zgodnie z posiadanym udziałem ww. Spółka „X” uprawniona była do korzystania z powierzchni o wielkości 94,83 m² natomiast faktycznie zajmowała 1.291,95 m² co prowadziło do sytuacji, w której ten współwłaściciel posiadał 1.197,12 m² powierzchni przedmiotowej nieruchomości ponad przysługujący udział w prawie własności, z czego na Wnioskodawcę przypadało 1.122,30 m².

W związku z powyższym, po stronie Wnioskodawcy powstało roszczenie przeciwko Spółce „X” z tytułu korzystania z nieruchomości ponad przysługujący udział. Wnioskodawca podjął działania celem przygotowania stosownego pozwu, w ramach których to działań dokonał szacunkowego określenia kwoty roszczeń finansowych. Roszczenie obejmuje de facto kwotę pożytków, jakie Wnioskodawca mógłby uzyskać będąc w posiadaniu należnego jej udziału w prawie własności nieruchomości położonej przy(…).

Wnioskodawca wskazał, iż pomiędzy nim a Spółką nigdy nie została zawarta jakakolwiek umowa na korzystanie przez ww. Spółkę z nieruchomości przy (…), której współwłaścicielem był Wnioskodawca.

Korzystanie przez Spółkę „X” z nieruchomości w zakresie przewyższającym powierzchnię odpowiadającą ułamkowemu udziałowi (1/16) posiadanemu przez ww. Spółkę „X” odbywało się bez zgody Wnioskodawcy. Podkreślenia w tym miejscu wymaga, że z uwagi na brak podziału fizycznego nieruchomości przy (…) nie została określona część budynku będąca wyłączną własnością Wnioskodawcy. Wnioskodawca formalnie nie występował do Spółki z żądaniem opuszczenia tej części nieruchomości, którą Spółka „X” zajmowała ponad przysługujący jej udział. Wnioskodawca zwracał się natomiast do Spółki „X” o przekazanie zarządu budynkami przy jak również o dopuszczenie Wnioskodawcy do posiadania nieruchomości poprzez wydanie Wnioskodawcy władania lokalami w ramach posiadanych udziałów. Wystąpienia w tej sprawie zostały zaprotokołowane w notatkach spisanych w dniu 16 kwietnia 2010r. oraz w dniu 23 kwietnia 2010r. podczas spotkań, które odbyły się w Urzędzie z udziałem współwłaścicieli nieruchomości przy (…) (w tym przedstawiciela Spółki „X”).

Wnioskodawca nie złożył w Sądzie pozwu przeciwko Spółce „X” o wydanie rzeczy. Przed Sadem prowadzone było natomiast z wniosku Wnioskodawcy postępowanie o zniesienie współwłasności nieruchomości przy (…).

Do chwili obecnej nie nastąpiła wypłata Wnioskodawcy roszczeń finansowych z tytułu korzystania przez Spółkę „X” ponad przysługujący udział.

Pozew Wnioskodawcy przeciwko Spółce z tytułu korzystania przez przedmiotową Spółkę z nieruchomości położonej przy (…) ponad przysługujący udział w prawie własności, będzie dopiero sformułowany.

Biorąc pod uwagę zaistniały stan faktyczny stwierdzić należy, że Wnioskodawca zgadzał się z powstałą sytuacją tj. korzystaniem z nieruchomości będącej własnością Wnioskodawcy przez Spółkę „X” ponad przysługujący jej w prawie własności udział.

Mimo, iż korzystanie z nieruchomości przez Spółkę „X”, ponad przysługujący jej w prawie własności udział, nie nastąpiło na podstawie jakiegokolwiek tytułu prawnego (np. umowa dzierżawy, najmu, użyczenia), na podstawie którego strony mogłyby określić wzajemne obowiązki tj. zakres świadczonych usług oraz wysokość wynagrodzenia z tego tytułu, jednakże Wnioskodawca tolerował fakt zajmowania przez Spółkę nieruchomości stanowiącej własność Gminy. To, iż Wnioskodawca dwukrotnie (16 i 23 kwietnia 2011r.) spotykał się z przedstawicielami Spółki „X” nie oznacza, iż kroki jakie podejmował uznać należy za wystarczające do uznania braku zgody Wnioskodawcy na postępowanie Spółki. Kroków tych w żadnej mierze nie można uznać za radykalne, wręcz przeciwnie Wnioskodawca prosił wyłącznie o cyt.: „dopuszczenie Wnioskodawcy do posiadania nieruchomości poprzez wydanie Wnioskodawcy władania lokalami w ramach posiadanych udziałów.” Skoro Wnioskodawca był właścicielem lokali zajmowanych bezprawnie przez Spółkę „X”, to proszenie współwłaściciela o dopuszczenie Wnioskodawcy do władania lokalami w ramach posiadanych przez Wnioskodawcę udziałów w tych lokalach nie stanowi radykalnych działań celem odzyskania tychże nieruchomości.

Jednocześnie należy podkreślić, iż postępowanie Spółki „X” trwało od 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r., i w tym czasie, oprócz wspomnianych dwu spotkań z przedstawicielami Spółki „X”, Wnioskodawca nie czynił jakichkolwiek innych działań celem wyegzekwowania nieruchomości. Jak zresztą sam Wnioskodawca wskazał, nie złożył w Sądzie pozwu przeciwko Spółce „X” o wydanie rzeczy.

Tym samym uznać należy, że pomiędzy stronami istniał określony stosunek prawny o charakterze umownym – dorozumiany – skutkujący realizacją wzajemnych świadczeń. Stwierdzić bowiem należy, iż wolą Wnioskodawcy jako właściciela nieruchomości, bezumownie zajmowanej przez Spółkę, było udostępnienie tejże nieruchomości Spółce, wprawdzie nie jawne, na podstawie zawartej pomiędzy stronami umowy cywilnoprawnej, lecz właśnie dorozumiane, polegające na tolerowaniu przez Wnioskodawcę zaistniałej sytuacji.

Zatem w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie art. 8 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, gdzie przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumieć należy tolerowanie zaistniałej sytuacji.

Tym samym, w okolicznościach przedmiotowej sprawy, bezumowna czynność, dokonywana za dorozumianą zgodą Wnioskodawcy, stanowi transakcję opodatkowaną podatkiem od towarów i usług, a zapłata z tego tytułu stanowi należność za jej wykonanie.

W związku z powyższym taka zapłata z tytułu bezumownego korzystania przez Spółkę „X” z części nieruchomości przy (…), ponad przypadający jej udział w prawie własności jest czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na względzie powołane przepisy prawa oraz stan faktyczny sprawy stwierdzić należy, iż należne Wnioskodawcy kwoty pieniężne od ww. Spółki „X” z racji bezumownego korzystania, w okresie od dnia 21 kwietnia 2009r. do dnia 4 października 2010r., z części nieruchomości, stanowiącej współwłasność Wnioskodawcy, stanowią zapłatę za świadczenie wzajemne w postaci świadczenia usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy o VAT.

Skutkiem powyższego mamy do czynienia z czynnością opodatkowaną podatkiem VAT zdefiniowaną w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy, iż kwota roszczenia finansowego z tytułu korzystania z nieruchomości przez Spółkę „X” ponad przysługujący jej udział w prawie własności nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług uznać należy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Interpretacja traci ważność w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów przedstawionego stanu faktycznego lub zmiany stanu prawnego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Zgodnie z przepisem § 1 pkt 1 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 28 sierpnia 2008r. w sprawie przekazania rozpoznawania innym wojewódzkim sądom administracyjnym niektórych spraw z zakresu działania ministra właściwego do spraw finansów publicznych, Prezesa Zakładu Ubezpieczeń Społecznych oraz Prezesa Kasy Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (Dz. U. Nr 163, poz. 1016) skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Katowicach, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Bielsku-Białej, ul. Traugutta 2a, 43-300 Bielsko-Biała.