2021.09.21 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL1-3.4012.295.2021.2.JK
z 21 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 24 czerwca 2021 r. (data wpływu 25 czerwca 2021 r.) uzupełnionym pismem z 13 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dostawy towarów stanowią eksport pośredni oraz możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie:

posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę);
posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599;
posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami, dokumentującymi dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta na podstawie oświadczenia od Kontrahenta, w którym potwierdził on tożsamość towarów, będących przedmiotem danej faktury z towarami, objętymi danym komunikatem IE-599

– jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 25 czerwca 2021 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia czy dostawy towarów stanowią eksport pośredni oraz możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie: posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę), posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599 oraz posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami, dokumentującymi dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta na podstawie oświadczenia od Kontrahenta, w którym potwierdził on tożsamość towarów, będących przedmiotem danej faktury z towarami, objętymi danym komunikatem IE-599.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono 13 września 2021 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz uzupełnienie brakującej opłaty.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka jest podmiotem specjalizującym się w produkcji mięsa wieprzowego i drobiowego oraz przetworów mięsnych i podobnych produktów (zbiorczo powoływane dalej również jako towary).

Spółka jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka dokonuje dostawy towarów ze swoich magazynów zlokalizowanych w Polsce na rzecz kontrahentów mających siedzibę działalności na terenie Unii Europejskiej lub w kraju trzecim (dalej: „Kontrahenci” oraz pojedynczo jako „Kontrahent”). Dostawy towarów odbywają się na podstawie zgłoszonego zamówienia. Przedmiotem niniejszego wniosku są sytuacje, w których zakupione towary Kontrahent wywozi poza terytorium Unii Europejskiej (dalej również jako: „UE”).

Opisane powyżej dostawy towarów są realizowane zgodnie z następującym schematem:

Towar zamówiony przez Kontrahenta jest transportowany przez Spółkę z jej magazynu (magazyn ten może znajdować się na terenie zakładu produkcyjnego lub może być magazynem zlokalizowanym na terytorium kraju, ale poza zakładem produkcyjnym) do chłodni/mroźni znajdującej się w porcie (dalej: „Magazyn”). Magazyn, do którego transportowane są towary może być wynajmowany przez Spółkę lub Kontrahenta;
Dostawa towarów odbywa się na warunkach FCA (Magazyn) lub FOB (port w Polsce);
Spółka ponosi koszty dostarczenia towaru do Magazynu, natomiast za dalszy transport odpowiada Kontrahent;
Spółka dokumentuje dostawę towarów na rzecz Kontrahenta fakturami VAT;
Towar dowieziony przez Wnioskodawcę do Magazynu pozostaje jego własnością aż do momentu jego załadowania na dalszy transport (do miejsca docelowego poza Unią Europejską) albo zostaje przepisany na stan magazynowy Kontrahenta. Opisane powyżej przepisanie może następować od razu po dostarczeniu towarów do Magazynu bądź dopiero po upływie kilku dni. Każdorazowo do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Kontrahenta dochodzi w Polsce, przed ich wywozem poza Unię Europejską;
Towar znajdujący się w Magazynie jest składowany od kilku godzin do nawet kilku tygodni w oczekiwaniu na wywóz. W tym czasie towar nie podlega żadnym procesom technologicznym, w szczególności opakowania nie są otwierane, towar nie jest rozmrażany ani przerabiany;
Towary będące własnością Kontrahenta, a nabyte od Spółki z zamiarem wywozu poza terytorium UE, zostają załadowane na statek płynący w danym kierunku eksportowym. Towar może być przedmiotem jednej wysyłki jak również może być wysyłany w częściach w ramach kilku wysyłek również z towarem nabytym od innych producentów. Może też dojść do sytuacji gdy towar nie zmieści się na statek i musi czekać w magazynie klienta na kolejną wysyłkę (co może potrwać kilka tygodni, a w skrajnych przypadkach nawet kilka miesięcy).

Spółka wskazuje, że organizacją transportu/wywozu poza terytorium UE zajmuje się Kontrahent, który jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty dotyczące transportu towarów i ich wysyłki poza terytorium Unii Europejskiej.

Dodatkowo, Spółka wskazała, że od momentu otrzymania zamówienia od Kontrahenta, znane jest miejsce docelowe poza Unią Europejską, do którego finalnie mają trafić towary Spółki. Wnioskodawca wskazuje, że w ramach transakcji sprzedaży na inne rynki, z uwagi na charakter towarów – (mięso i wyroby mięsne – żywność przeznaczona do spożycia przez ludzi) jest zobowiązany do przygotowania dokumentów jakościowych i dotyczących bezpieczeństwa żywności zgodnie z wymogami sanitarnymi kraju miejsca zakończenia transportu. Oryginalne zaświadczenia weterynaryjne oraz kopie świadectw zdrowia są archiwizowane u weterynarzy w magazynach, z których towar wyjeżdża do Kontrahenta. Na zgłoszeniu celnym jako eksporter występuje Kontrahent.

Spółka otrzymuje od Kontrahentów dokumenty potwierdzające fakt wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej (tj. kopie komunikatów IE-599 w formacie xml. lub pdf.).

Spółka dąży do tego, aby przy odprawie wywozowej używany był kod „4PL06” (stosowany w przypadku eksportu pośredniego) z następującym po nim numerem identyfikacji podatkowej Spółki, która dokonuje dostawy towarów i numerem faktury dokumentującej tę dostawę.

Wówczas, urząd celny wywozu jest uprawniony do udostępniania Spółce dokumentów potwierdzających fakt wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej (tj. komunikatów IE-599 w formacie xml.), a numery faktur, wystawionych przez Spółkę znajdują się na komunikacie IE-599.

Jednakże, zdarzają się sytuacje, w których przy odprawie wywozowej nie zostanie użyty kod „4PL06” i w konsekwencji komunikat IE-599 nie będzie wskazywał numerów faktur, wystawionych przez Spółkę.

Wówczas, Spółka sprawdza do jakich numerów partii towarów, nadanych przez Kontrahenta referuje dany komunikat IE-599, a następnie przyporządkowuje te numery partii do faktur, wystawionych przez siebie na rzecz Kontrahenta na podstawie danych, otrzymanych od Kontrahenta, np.:

specyfikacji sztuk ładunku, tzw. „packing lists”, które zawierają informacje o ilościach, numerach partii Spółki i partii Kontrahenta, lub
zestawień towarów, odebranych przez Kontrahenta w celu załadunku na statek, które zawierają numery referencyjne samochodów, ilości towaru i numery partii Kontrahenta.

W znacznej części przypadków powiązanie danego komunikatu eksportowego IE-599 z fakturą sprzedażową Spółki następuje w zależności 1:1 – rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę.

Zdarza się również, że towary zakupione od Spółki na podstawie danej faktury zostają wywiezione w podziale na kilka transportów, lub też w połączeniu z partiami towarów nabytymi przez Kontrahenta od innych producentów. Wówczas, zidentyfikowanie wszystkich towarów z danej faktury sprzedażowej wymaga odszukania numerów partii towarów Spółki, objętych daną fakturą sprzedażową Spółki na ww. specyfikacjach i zestawieniach, otrzymanych od Kontrahenta; upewnienia się, że pełna ilość towarów z danej faktury sprzedażowej Spółki została wywieziona poza UE itp. Nierzadko jest to proces czasochłonny i wymaga zasięgania dodatkowych informacji od Kontrahenta.

Po dopasowaniu wszystkich partii towaru z danej faktury sprzedażowej Spółki do danego komunikatu IE-599 Spółka występuje do Kontrahenta z prośbą o skorygowanie zgłoszenia celnego przy odprawie wywozowej poprzez dodanie kodu „4PL06”, numeru identyfikacji podatkowej Spółki oraz numerów poszczególnych faktur sprzedażowych Spółki, związanych z tym wywozem.

A zatem, mając na uwadze, że obecnie zdarza się, że ustalenie, które towary dostarczone przez Spółkę zostały wywiezione przez Kontrahenta jest procesem bardzo pracochłonnym, Spółka rozważa zastąpienie wewnętrznych analiz oświadczeniem Kontrahenta, w którym Kontrahent będzie potwierdzał tożsamość towarów z danej faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z towarami wywiezionymi przez Kontrahenta poza granice Unii Europejskiej na podstawie wskazanego przez niego komunikatu IE-599. Spółka planuje, aby oświadczenie zawierało:

dane Spółki,
dane Kontrahenta,
informację, że towar z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta o określonym numerze z określonego dnia został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej,
numer MRN komunikatu IE-599 na podstawie którego towary z ww. faktury, wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta zostały wywiezione poza granice Unii Europejskiej,
datę, nazwisko i podpis osoby upoważnionej do podpisania takiego oświadczenia w imieniu Kontrahenta.

W piśmie z 13 września 2021 r. – stanowiącym uzupełnienie wniosku – Wnioskodawca wskazał, że stan faktyczny/zdarzenie przyszłe opisane we wniosku obejmuje wyłącznie sytuacje, w których Kontrahenci nie posiadają siedziby na terytorium Polski i jednocześnie nie posługują się polskim numerem VAT w danej transakcji nabycia towarów od Spółki.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy przedstawione w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawy towarów stanowią eksport w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT?
Czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę)?
Czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599?
Czy Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami, dokumentującymi dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, na podstawie oświadczenia od Kontrahenta, w którym potwierdził on tożsamość towarów, będących przedmiotem danej faktury z towarami, objętymi danym komunikatem IE-599?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

W opisanym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym dostawy towarów realizowane przez Wnioskodawcę będą stanowiły eksport, w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT, to jest tzw. eksport pośredni.

Ad 2.

Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę).

Ad 3.

Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599.

Ad 4.

Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym, na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami, dokumentującymi dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta, na podstawie oświadczenia od Kontrahenta, w którym potwierdził on tożsamość towarów, będących przedmiotem danej faktury z towarami, objętymi danym komunikatem IE-599.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT, eksport towarów stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu tym podatkiem.

Stosownie natomiast do art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz, oraz gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja, kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni.

Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Aby zatem uznać daną czynność za eksport towarów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, powinny wystąpić łącznie następujące przesłanki:

ma miejsce dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez dostawcę lub na jego rzecz (eksport bezpośredni) lub przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju, lub na jego rzecz (eksport pośredni),
wywóz towarów musi być potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Pierwsza przesłanka ma charakter faktyczny i wskazuje, że w wykonaniu dostawy towar opuszcza terytorium kraju w celu dostarczenia go do kraju trzeciego, przy czym nabywca tego towaru w wykonaniu tej czynności nabywa prawo do rozporządzania nim jak właściciel (zasadniczo warunek ten ziszcza się przez przeniesienie własności towaru). Przy czym, dla uznania dostawy za eksport pośredni istotne jest aby dostawa towaru była dokonywana na rzecz podmiotu nieposiadającego siedziby w kraju oraz, aby ten nabywca (lub działający na jego rzecz przewoźnik) dokonał wywozu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Dodatkowo, należy podkreślić, że już na etapie otrzymania zamówienia od Kontrahenta Spółka ma wiedzę o tym, że klient ma zamiar wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Spółka musi bowiem każdorazowo brać pod uwagę regulacje, obowiązujące w danym kraju trzecim, do którego ma docelowo zostać wywieziony towar przez Kontrahenta, aby przygotować towar w odpowiedni sposób i uzyskać stosowne dokumenty (zaświadczenia weterynaryjne oraz świadectwa zdrowia – niezbędne w danym kraju poza UE przy sprzedaży towarów stanowiących żywność do spożycia przez ludzi).

Druga przesłanka ma charakter formalny i wiąże się z udokumentowanym legalnego wywozu towarów poza terytorium kraju. Spełnienie tego ostatniego warunku ma gwarantować, że faktycznie nastąpi wywóz towarów i że bez ich powrotnego przywozu nie będą one przedmiotem dostawy na terytorium kraju, która poprzez zastosowanie stawki 0% byłaby faktycznie nieopodatkowana.

Z powyższego wynika również, że zgłoszenie do procedury wywozu towarów mających być przedmiotem eksportu nie musi nastąpić w krajowym organie celnym oraz towar podlegający eksportowi nie musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowej granicznej placówki organu celnego, gdyż może to nastąpić przez każdy unijny urząd celny.

Niezbędnym jest jednak, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby ten transport miał nieprzerwany charakter.

Przy czym nie chodzi tutaj o czysto fizyczny aspekt tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor), czy też towar nie mógł być przeładowany, czy chwilowo składowany. Wywóz nie musi następować bezpośrednio po dostawie. Istotne jest, aby towar, będący przedmiotem danej dostawy był w ramach tej transakcji wywożony przez nabywcę (lub na jego rzecz) poza terytorium Unii Europejskiej.

Mając na uwadze powyższe, fakt, iż towar dostarczany przez Wnioskodawcę do Magazynu znajdującego się na terenie kraju i składowany w tymże Magazynie do momentu jego załadowania na dalszy transport (do miejsca docelowego poza Unią Europejską) nie podlega żadnym procesom technologicznym, opakowania nie są otwierane, towar nie jest rozmrażany ani przerabiany, w ocenie Spółki postój towaru w ww. Magazynie podyktowany jest wyłącznie względami logistycznymi, a co za tym idzie nie dochodzi do „przerwania” transportu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę.

Również przepisanie towaru na Kontrahenta jeszcze w Magazynie w Polsce nie stanowi o tym, że nastąpiło przerwanie transportu. W ocenie Wnioskodawcy sytuacja, w której do przeniesienia na zagranicznego nabywcę prawa do rozporządzania towarami jak właściciel dochodzi już w Polsce jest typowa dla eksportu pośredniego. Gdyby było inaczej, do eksportu pośredniego by nie dochodziło.

Prawidłowość takiego podejścia została potwierdzona w interpretacjach indywidualnych. Przykładowo, w interpretacji indywidualnej, wydanej przez Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy 19 stycznia 2016 r. (sygn. ITPP3/4512-631/15/MD), Organ potwierdził, że eksport pośredni ma miejsce w stanie faktycznym, w którym „Spółka dostarcza towar do chłodni na terenie RP, wskazanej przez Klienta z UE, który gromadzi tam towar ze względów logistycznych, kompletując go w wysyłki odpowiednich rozmiarów. Dostawy te realizowane są na warunkach CPT lub FCA – miejscowość, w której znajduje się magazyn/chłodnia. Na fakturze sprzedażowej Spółka jako miejsce dostawy wskazuje adres chłodni w Polsce”.

W związku z powyższym, w ocenie Spółki należy uznać, że transport towarów ma nieprzerwany charakter.

Ponadto, jak już wskazała Spółka, Wnioskodawca dokonuje sprzedaży towaru na rzecz Kontrahenta, który ma siedzibę działalności na terytorium Unii Europejskiej lub poza terytorium Unii Europejskiej oraz że nabywca ten dokona wywozu przedmiotowego towaru z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej.

A zatem, mając na uwadze, że wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów zrealizowanej przez Spółkę, jest dokonywany przez Kontrahenta mającego siedzibę poza terytorium Polski (zgłoszenia do procedury celnej dokonuje Kontrahent), należy wskazać, że opisana transakcja stanowi dla Wnioskodawcy eksport pośredni, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b ustawy o VAT.

Powyższy pogląd znajduje potwierdzenie m.in. w interpretacji indywidualnej wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej (dalej: „Dyrektor KIS”) z 24 kwietnia 2018 r. sygn. 0112-KDIL1-3.4012.95.2018.2.KM, w której organ potwierdził, że „Mając na względzie powyższe okoliczności oraz przedstawiony stan prawny należy stwierdzić, że opisana transakcja będzie spełniała warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów. Wywóz towarów nastąpi z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Wywozu towarów dokona nabywca lub inny podmiot działający na jego rzecz, zatem transakcja ta będzie stanowiła eksport pośredni”.

Biorąc zatem powyższe pod uwagę, należy uznać iż dostawy towarów realizowane przez Wnioskodawcę będą stanowiły eksport pośredni.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytań nr 2 i 3

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy o VAT – w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Natomiast art. 41 ust. 6 ustawy o VAT stanowi, że stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na mocy art. 41 ust. 6a ustawy o VAT – dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio (art. 41 ust. 11 ustawy o VAT).

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest otwarty (na co wskazuje użycie przez ustawodawcę we wprowadzeniu do wyliczenia przykładowych dokumentów wyrażenia „w szczególności”), co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku eksportu pośredniego – zgodnie z art. 41 ust. 11 ustawy o VAT – zastosowanie ma stawka podatku w wysokości 0%, jeżeli spełnione zostaną warunki zawarte w tym przepisie. Dokument, jakim podatnik powinien się posłużyć dla wykazania eksportu pośredniego winien tę okoliczność jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdzać. Podatnik powinien zatem posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny i potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu.

Wnioskodawca wskazał, że w Polsce funkcjonuje system pozwalający na elektroniczną obsługę zgłoszenia wywozowego przesyłanego przez zgłaszającego/eksportera, zarówno w urzędzie celnym wywozu, jak też w urzędzie celnym wyprowadzenia i opiera się na obiegu komunikatów elektronicznych pomiędzy urzędami celnymi a podmiotami dokonującymi zgłoszeń celnych. System ten ma zapewnić elektroniczną wymianę komunikatów pomiędzy urzędami celnymi krajów Unii Europejskiej w celu zautomatyzowania procedur administracyjnych, co umożliwi w konsekwencji potwierdzenie wywozu dla eksporterów i organów podatkowych za pomocą elektronicznych komunikatów.

System ten obejmuje również wymianę określonych elektronicznych komunikatów pomiędzy przedsiębiorcą a urzędami celnymi. Ma on zapewnić przy tym m.in.: przyspieszenie odpraw celnych eksportowych, docelowo bez konieczności przedkładania zgłoszeń wywozowych w formie pisemnej, poprawę obiegu dokumentów w urzędach celnych, przyspieszenie odpraw wywozowych w procedurze uproszczonej, elektroniczne potwierdzenie o wywozie towarów z obszaru celnego UE, uzyskanie przez zgłaszającego bieżącej informacji o rozpoczęciu i zakończeniu poszczególnych etapów operacji wywozowej.

Ta elektroniczna forma potwierdzania dokonanych zgłoszeń celnych następuje w formie komunikatu IE-599, wydawanego eksporterowi/nabywcy. Jest on podpisywany przez system przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych, zaś uzyskanie komunikatu IE-599 wiąże się z koniecznością rejestracji w tymże systemie.

Zatem potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej odbywa się obecnie za pomocą elektronicznego komunikatu IE-599, podpisywanego przy użyciu klucza do bezpiecznej transmisji danych (który to komunikat dokumentuje czynność łatwą do zweryfikowania przez organy celne).

W ocenie Wnioskodawcy, dokumentem potwierdzającym prawo Spółki do zastosowania stawki 0% dla transakcji eksportu pośredniego towarów, może być zarówno komunikat IE-599, otrzymany przez Spółkę od urzędu celnego wywozu w formacie xml. (w przypadku, gdy przy odprawie wywozowej użyty był kod „4PL06” z następującym po nim numerem identyfikacji podatkowej Spółki, która dokonuje dostawy towarów i numerem faktury dokumentującej tę dostawę), jak i otrzymany od Kontrahenta, dokonującego zgłoszenia celnego wywozowego (lub agencji celnej, reprezentującej ten podmiot), komunikat IE-599 w formacie xml. lub pdf. lub wydruk komunikatu IE-599 w formacie papierowym, który nie musi być potwierdzony pieczęcią ani w inny sposób przez urząd celny.

Jednocześnie, kluczowe jest, aby została zachowana tożsamość towaru, który był przedmiotem dostawy, dokonanej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta oraz towaru, którego wywóz poza terytorium UE, został potwierdzony danym komunikatem IE-599, otrzymanym przez Spółkę (niezależnie od tego w jakiej formie został on przekazany Spółce).

Tożsame podejście do sposobu opodatkowania eksportu pośredniego zostało potwierdzone przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w wyroku z dnia 18 grudnia 2018 r. (sygn. akt I SA/Bd 684/18), w którym Sąd wskazał iż: „Spółka będzie uprawniona również do zastosowania stawki 0% bowiem jest w posiadaniu potwierdzenia wywozu towaru (IE-599). Spółka wskazała, że o ile można wykazać, że wywożone towary są tożsame z tymi dostarczonymi na rzecz podmiotu, który został wskazany jako eksporter w zgłoszeniu celnym, transakcja może zostać zakwalifikowana jako eksport pośredni, z prawem do zastosowania stawki 0%”.

Jak Spółka wskazała w opisie sprawy, ustalenie, które konkretnie partie towarów zostały wywiezione w ramach danego transportu poza terytorium UE, a co za tym idzie powiązanie otrzymanych przez Spółkę komunikatów IE-599 z poszczególnymi fakturami, wystawionymi przez Spółkę odbywa się na podstawie analizy danych, otrzymanych od Kontrahenta.

W praktyce Spółka sprawdza do jakich numerów partii towarów, nadanych przez Kontrahenta referuje dany komunikat IE-599, a następnie przyporządkowuje te numery partii do faktur, wystawionych przez siebie na rzecz Kontrahenta na podstawie danych, otrzymanych od Kontrahenta, np.:

specyfikacji sztuk ładunku, tzw. „packing lists”, które zawierają informacje o ilościach, numerach partii Spółki i partii Kontrahenta, lub
zestawień towarów, odebranych przez ostatecznego nabywcę w celu załadunku na statek, które zawierają numery referencyjne samochodów, ilości towaru i numery partii Kontrahenta.

W ocenie Spółki, należy uznać, że tożsamość towaru, który był przedmiotem dostawy dokonanej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta oraz towaru wskazanego na fakturze jest potwierdzona również w przypadku, gdy komunikat IE-599 nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami sprzedażowymi w wyniku analizy ww. danych, otrzymanych od Kontrahenta. Należy bowiem wskazać, że przepisy ustawy o VAT nie precyzują sposobu w jaki podatnik ma wykazać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu udokumentowanego danym komunikatem IE-599. A zatem, w ocenie Spółki wykazanie owej tożsamości może nastąpić w każdy wiarygodny sposób m.in. poprzez dokonywanie analiz, danych, otrzymanych od Kontrahenta, które precyzyjnie wskazują jakie dokładnie towary zostały wywiezione poza granice Unii Europejskiej, a których efektem będzie:

powiązanie danego komunikatu IE-599 z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę) – jak wskazano w pytaniu nr 2 niniejszego wniosku; albo
powiązanie danego komunikatu IE-599 z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub powiązanie danej faktury z więcej niż jednym komunikatem IE-599 – jak wskazano w pytaniu nr 3 niniejszego wniosku.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać, iż Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę), jak również w przypadku gdy Spółka powiąże dany komunikat IE-599 z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też, gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawcy do pytania nr 4

Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółka rozważa zastąpienie wewnętrznych analiz oświadczeniem Kontrahenta, w którym Kontrahent będzie potwierdzał tożsamość towarów z danej faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z towarami wywiezionymi przez Kontrahenta poza granice Unii Europejskiej na podstawie wskazanego przez niego komunikatu IE-599. Spółka planuje, aby oświadczenie zawierało:

dane Spółki,
dane Kontrahenta,
informację, że towar z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta o określonym numerze z określonego dnia został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej,
numer MRN komunikatu IE-599 na podstawie którego towary z ww. faktury, wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę, nazwisko i podpis osoby upoważnionej do podpisania takiego oświadczenia w imieniu Kontrahenta.

A zatem, poza komunikatami IE-599 (w formacie xml. lub pdf.), Spółka będzie również posiadała oświadczenie, w którym Kontrahent będzie potwierdzał tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu udokumentowanego danym komunikatem IE-599.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, należy uznać iż Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów, zrealizowanej w sposób opisany w stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym na podstawie posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale dla którego Spółka otrzyma od Kontrahenta oświadczenie, w którym Kontrahent będzie potwierdzał tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu udokumentowanego danym komunikatem IE-599.

Wskazane powyżej podejście potwierdził Dyrektor KIS w interpretacji indywidualnej nr 0115-KDIT1-3.4012.416.2019.2.AT z 16 sierpnia 2019 r. przychylając się tym samym do stanowiska podatnika, który wnioskował iż dokument IE-599 oraz oświadczenie od podmiotu dokonującego eksportu, uprawnia go do zastosowania stawki 0%: „W niniejszej sprawie Wnioskodawca będzie posiadał komunikat IE-599 (potwierdzenie wywozu). Ponadto Wnioskodawca posiada oświadczenie, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu (tożsamość z fakturą sprzedaży). Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów dokonywana przez Wnioskodawcę na rzecz francuskiego kontrahenta, w okolicznościach gdy towar zostanie wydany przez Wnioskodawcę bezpośrednio na rzecz tego podmiotu (tu: organizującego transport i dokonującego zgłoszenia celnego/przewoźnika) – będzie stanowić eksport pośredni towarów. Wobec tego o zastosowaniu stawki podatku w wysokości 0% decydować będzie posiadanie przez Wnioskodawcę stosownych dokumentów i termin ich otrzymania. Wnioskodawca deklaruje, że będzie posiadał komunikat IE-599. Skoro więc Wnioskodawca będzie w posiadaniu tego dokumentu, potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, to w tak przedstawionej we wniosku sytuacji będzie uprawniony do zastosowania stawki VAT 0% na warunkach wskazanych w art. 41 ust. 7, 9 i 11 ustawy”.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest prawidłowe w zakresie określenia czy dostawy towarów stanowią eksport pośredni oraz możliwości zastosowania stawki 0% na podstawie:

posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę);
posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599;
posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami, dokumentującymi dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta na podstawie oświadczenia od Kontrahenta, w którym potwierdził on tożsamość towarów, będących przedmiotem danej faktury z towarami, objętymi danym komunikatem IE-599.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
eksport towarów;
import towarów na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a (art. 2 pkt 1 ustawy).

Na mocy art. 2 pkt 3 ustawy, przez terytorium Unii Europejskiej rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...) .

Natomiast przez terytorium państwa trzeciego rozumie się terytorium państwa niewchodzące w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 (art. 2 pkt 5 ustawy).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…) – art. 7 ust. 1 ustawy.

Miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy – art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Stosownie do art. 2 pkt 8 ustawy, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

dostawcę lub na jego rzecz, lub
nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

Ustawodawca definiując pojęcie eksportu towarów, dokonał rozróżnienia sytuacji, gdy będący przedmiotem wywozu towar jest wywożony przez dostawcę lub na jego rzecz oraz, gdy jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz. Sytuacja kiedy dostawca lub podmiot przez niego upoważniony sam dokonuje wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej – stanowi tzw. eksport bezpośredni. Eksport pośredni natomiast ma miejsce wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, w wykonaniu dostawy towarów, jest dokonywany przez nabywcę mającego siedzibę poza terytorium Polski lub na jego rzecz.

Należy zauważyć, że art. 5 ust. 1 pkt 2 ustawy przewiduje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega eksport towarów, jednak z uwagi na terytorialny charakter podatku VAT, opodatkowaniu podlegają wyłącznie czynności, których miejscem świadczenia jest terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, które w przypadku dostaw towarów wysyłanych lub transportowanych wyznacza art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy. Zgodnie z tym przepisem – miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią – miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

Tylko zatem wywóz towarów, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Unii Europejskiej znajdują się na terytorium kraju, stanowi eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 ustawy, podlegający opodatkowaniu w Polsce – jako miejscu świadczenia (opodatkowania).

Stawka podatku – stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy – wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1 ustawy.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Podkreślić należy, że zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi.

Jedną z czynności, która korzysta z obniżonej stawki podatku od towarów i usług jest eksport towarów.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a, stawka podatku wynosi 0%.

Jednakże zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Na podstawie art. 41 ust. 6a ustawy, dokumentem, o którym mowa w ust. 6, jest w szczególności:

dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;
dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;
zgłoszenie wywozowe w formie papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Art. 41 ust. 11 ustawy stwierdza natomiast, że przepisy ust. 4 i 5 stosuje się odpowiednio w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. b, jeżeli podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym dokonał dostawy towarów, otrzymał dokument, o którym mowa w ust. 6, z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu. Przepisy ust. 7 i 9 stosuje się odpowiednio.

Jak wskazuje art. 41 ust. 6 ustawy, aby podatnik miał prawo zastosować stawkę podatku w wysokości 0% do eksportu towarów, przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, musi posiadać dokument potwierdzający wywóz tych towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Natomiast katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy, jeżeli warunek, o którym mowa w ust. 6, nie został spełniony, podatnik nie wykazuje tej dostawy w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem otrzymania dokumentu wymienionego w ust. 6 przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres. W przypadku nieotrzymania tego dokumentu w terminie określonym w zdaniu poprzednim mają zastosowanie stawki właściwe dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

Przepis ust. 7 stosuje się w przypadku, gdy podatnik posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu – art. 41 ust. 8 ustawy.

Otrzymanie przez podatnika dokumentu potwierdzającego wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej w terminie późniejszym niż określony w ust. 6 i 7 upoważnia podatnika do dokonania korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument – art. 41 ust. 9 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym w Polsce. W ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje dostawy towarów ze swoich magazynów zlokalizowanych w Polsce na rzecz kontrahentów mających siedzibę działalności na terenie Unii Europejskiej lub w kraju trzecim. Dostawy towarów odbywają się na podstawie zgłoszonego zamówienia. Przedmiotem zapytania są sytuacje, w których zakupione towary Kontrahent wywozi poza terytorium Unii Europejskiej.

Dostawy towarów są realizowane zgodnie z następującym schematem:

Towar zamówiony przez Kontrahenta jest transportowany przez Spółkę z jej magazynu do Magazynu znajdującego się w porcie. Magazyn, do którego transportowane są towary może być wynajmowany przez Spółkę lub Kontrahenta;
Dostawa towarów odbywa się na warunkach FCA (Magazyn) lub FOB (port w Polsce);
Spółka ponosi koszty dostarczenia towaru do Magazynu, natomiast za dalszy transport odpowiada Kontrahent;
Spółka dokumentuje dostawę towarów na rzecz Kontrahenta fakturami VAT;
Towar dowieziony przez Wnioskodawcę do Magazynu pozostaje jego własnością aż do momentu jego załadowania na dalszy transport (do miejsca docelowego poza Unią Europejską) albo zostaje przepisany na stan magazynowy Kontrahenta. Opisane powyżej przepisanie może następować od razu po dostarczeniu towarów do Magazynu bądź dopiero po upływie kilku dni. Każdorazowo do przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel na Kontrahenta dochodzi w Polsce, przed ich wywozem poza Unię Europejską;
Towar znajdujący się w Magazynie jest składowany od kilku godzin do nawet kilku tygodni w oczekiwaniu na wywóz. W tym czasie towar nie podlega żadnym procesom technologicznym, w szczególności opakowania nie są otwierane, towar nie jest rozmrażany ani przerabiany;
Towary będące własnością Kontrahenta, a nabyte od Spółki z zamiarem wywozu poza terytorium UE, zostają załadowane na statek płynący w danym kierunku eksportowym. Towar może być przedmiotem jednej wysyłki jak również może być wysyłany w częściach w ramach kilku wysyłek również z towarem nabytym od innych producentów. Może też dojść do sytuacji gdy towar nie zmieści się na statek i musi czekać w magazynie klienta na kolejną wysyłkę (co może potrwać kilka tygodni, a w skrajnych przypadkach nawet kilka miesięcy).

Organizacją transportu/wywozu poza terytorium UE zajmuje się Kontrahent, który jest odpowiedzialny za techniczne i organizacyjne aspekty dotyczące transportu towarów i ich wysyłki poza terytorium Unii Europejskiej.

Spółka wskazała, że od momentu otrzymania zamówienia od Kontrahenta, znane jest miejsce docelowe poza Unią Europejską, do którego finalnie mają trafić towary Spółki. Wnioskodawca otrzymuje od Kontrahentów dokumenty potwierdzające fakt wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej (tj. kopie komunikatów IE-599 w formacie xml. lub pdf.). Spółka dąży do tego, aby przy odprawie wywozowej używany był kod „4PL06” (stosowany w przypadku eksportu pośredniego) z następującym po nim numerem identyfikacji podatkowej Spółki, która dokonuje dostawy towarów i numerem faktury dokumentującej tę dostawę. Wówczas, urząd celny wywozu jest uprawniony do udostępniania Spółce dokumentów potwierdzających fakt wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej (tj. komunikatów IE-599 w formacie xml.), a numery faktur, wystawionych przez Spółkę znajdują się na komunikacie IE-599. Jednakże, zdarzają się sytuacje, w których przy odprawie wywozowej nie zostanie użyty kod „4PL06” i w konsekwencji komunikat IE-599 nie będzie wskazywał numerów faktur, wystawionych przez Spółkę. Wówczas, Spółka sprawdza do jakich numerów partii towarów, nadanych przez Kontrahenta referuje dany komunikat IE-599, a następnie przyporządkowuje te numery partii do faktur, wystawionych przez siebie na rzecz Kontrahenta na podstawie danych, otrzymanych od Kontrahenta, np.:

specyfikacji sztuk ładunku, tzw. „packing lists”, które zawierają informacje o ilościach, numerach partii Spółki i partii Kontrahenta, lub
zestawień towarów, odebranych przez Kontrahenta w celu załadunku na statek, które zawierają numery referencyjne samochodów, ilości towaru i numery partii Kontrahenta.

dane Spółki,
dane Kontrahenta,
informację, że towar z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta o określonym numerze z określonego dnia został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej,
numer MRN komunikatu IE-599 na podstawie którego towary z ww. faktury, wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę, nazwisko i podpis osoby upoważnionej do podpisania takiego oświadczenia w imieniu Kontrahenta.

Kontrahenci nie posiadają siedziby na terytorium Polski i jednocześnie nie posługują się polskim numerem VAT w danej transakcji nabycia towarów od Spółki.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii określenia czy dostawy towarów stanowią/będą stanowić eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy oraz możliwości zastosowania przez Wnioskodawcę stawki 0% w odniesieniu do tych dostaw towarów, na podstawie posiadanych przez Spółkę dokumentów.

Odnosząc się do ww. wątpliwości wskazać należy, że w kwestii eksportu towarów wypowiedział się Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale z dnia 25 czerwca 2012 r., sygn. akt I FPS 3/12 orzekając, że: „(…) Dla zastosowania przez podatnika stawki 0% w Polsce z tytułu eksportu towaru konieczne jest, aby miejscem dostawy tej czynności była Polska, co wymaga wykazania, że wywóz tego towaru poza obszar Unii Europejskiej następuje – stosownie do art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. – w ramach transportu, który rozpoczął się na terytorium Polski, w wykonaniu czynności określonej w art. 7 ustawy. Zgłoszenie towaru do procedury wywozu towarów, o której mowa w art. 161 Wspólnotowego Kodeksu Celnego, w krajowym urzędzie celnym należy traktować jako niewątpliwy dowód rozpoczęcia takiego transportu na terytorium Polski, niemający jednak charakteru wyłącznego”.

W powyższej uchwale stwierdzono również, „(…) w sytuacji gdy eksport towarów, w rozumieniu art. 2 pkt 8 i art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 146 w zw. z art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), stanowi wywóz towarów poza terytorium Wspólnoty, które w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu poza terytorium Wspólnoty znajdują się na terytorium kraju, oznacza to, że wywóz tych towarów z kraju poza obszar Unii Europejskiej powinien nastąpić w ramach transportu (wysyłki) zasadniczo o nieprzerwanym charakterze. Dla przybliżenia charakteru takiego transportu przydatne może być sięgnięcie do normy art. 83 ust. 3 pkt 1 lit. a) u.p.t.u., stanowiącej, że przez usługi transportu międzynarodowego rozumie się przewóz lub inny sposób przemieszczania towarów z miejsca wyjazdu (nadania) na terytorium kraju do miejsca przyjazdu (przeznaczenia) poza terytorium Unii Europejskiej. W sytuacji gdy transport towaru z Polski zostanie przerwany na terytorium innego kraju unijnego i ponownie podjęty w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia, w celu wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, jest tenże inny kraj unijny, brak podstaw do stwierdzenia, że eksport tych towarów nastąpił z terytorium Polski. Oznacza to, że w przypadku gdy towar jest transportowany (wysyłany, przemieszczany) z Polski do innego państwa członkowskiego z pominięciem procedury wywozu i tam rozładowany i magazynowany (składowany poza składem celnym), po czym dopiero z tego kraju transportowany (wysyłany) – po zgłoszeniu w nim tegoż towaru do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej – nie ma podstaw do stwierdzenia, że wywóz tego towaru poza terytorium Wspólnoty nastąpił z terytorium Polski, gdyż miejscem świadczenia takiej dostawy eksportowej, w rozumieniu art. 22 ust. 1 pkt 1 u.p.t.u. (art. 32 Dyrektywy 2006/112/WE), nie jest w takiej sytuacji Polska, lecz tenże kraj unijny, w którym znajdują się eksportowane towary w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów do nabywcy poza terytorium Unii Europejskiej. Nie są zatem w tym przypadku spełnione przesłanki do stwierdzenia eksportu takiego towaru w Polsce, a tym samym do stosowania z tego tytułu stawki 0%”.

Z powyższego nie wynika, że podlegający eksportowi towar musi opuścić terytorium Unii Europejskiej za pośrednictwem krajowego granicznego urzędu celnego, gdyż może to nastąpić poprzez każdy unijny urząd celny, lecz niezbędnym jest, aby transport (wysyłka) tego towaru, przed opuszczeniem terytorium Unii Europejskiej, rozpoczął się na terytorium Polski oraz istotne jest, aby transport miał nieprzerwany charakter. Przy czym nie chodzi tutaj o aspekt fizyczny tego transportu, czyli o to aby transportu dokonywał np. tylko jeden podmiot (np. spedytor) czy też towar nie mógł być przeładowany czy chwilowo składowany. Istotne jest, aby przeznaczeniem nadanego towaru było tylko jego wywiezienie z terytorium Unii Europejskiej.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy wskazać należy, że w analizowanej sprawie wywóz towarów nastąpi z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze, bowiem jak wynika z wniosku towar dostarczany przez Wnioskodawcę do Magazynu znajdującego się na terenie kraju i składowany w tym Magazynie do momentu jego załadowania na dalszy transport (do miejsca docelowego poza Unią Europejską) nie podlega żadnym procesom technologicznym, opakowania nie są otwierane, towar nie jest rozmrażany ani przerabiany, a postój towaru w Magazynie podyktowany jest wyłącznie względami logistycznymi, a co za tym idzie nie dochodzi do „przerwania” transportu tego towaru poza terytorium Unii Europejskiej przez nabywcę. Zatem, opisana transakcja spełnia/będzie spełniała warunek podstawowy, do uznania jej za eksport towarów. Wywóz towarów nastąpi z terytorium Polski bezpośrednio poza terytorium Unii Europejskiej w ramach transportu o nieprzerwanym charakterze. Z uwagi na fakt, iż wywozu towarów dokona nabywca, transakcja ta będzie stanowiła eksport pośredni, o którym mowa w art. 8 ust. 2 pkt b ustawy.

Podsumowując, ww. dostawy towarów realizowane przez Wnioskodawcę, stanowią/będą stanowić eksport towarów w rozumieniu art. 2 pkt 8 lit. b ustawy.

Jednakże aby eksport towarów opodatkowany był stawką podatku w wysokości 0%, konieczne jest spełnienie warunku dotyczącego potwierdzenia wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, która dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie. Trybunał stwierdził, „ … że w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, „… że art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się w obszernym wywodzie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

We wskazanym wyroku NSA stwierdził:

„Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…)

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z dnia 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z dnia 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

W analizowanej sprawie Wnioskodawca wskazał, że otrzymuje od Kontrahentów dokumenty potwierdzające fakt wywozu towaru poza terytorium Unii Europejskiej (tj. kopie komunikatów IE-599 w formacie xml. lub pdf.). Jednakże, zdarzają się sytuacje, w których komunikat IE-599 nie będzie wskazywał numerów faktur, wystawionych przez Spółkę. Wówczas, Spółka sprawdza do jakich numerów partii towarów, nadanych przez Kontrahenta referuje dany komunikat IE-599, a następnie przyporządkowuje te numery partii do faktur, wystawionych przez siebie na rzecz Kontrahenta na podstawie danych, otrzymanych od Kontrahenta, np.:

specyfikacji sztuk ładunku, tzw. „packing lists”, które zawierają informacje o ilościach, numerach partii Spółki i partii Kontrahenta, lub
zestawień towarów, odebranych przez Kontrahenta w celu załadunku na statek, które zawierają numery referencyjne samochodów, ilości towaru i numery partii Kontrahenta.

Spółka rozważa zastąpienie wewnętrznych analiz oświadczeniem Kontrahenta, w którym Kontrahent będzie potwierdzał tożsamość towarów z danej faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta z towarami wywiezionymi przez Kontrahenta poza granice Unii Europejskiej na podstawie wskazanego przez niego komunikatu IE-599. Spółka planuje, aby oświadczenie zawierało:

dane Spółki oraz dane Kontrahenta,
informację, że towar z faktury wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta o określonym numerze z określonego dnia został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę wywozu towaru poza granice Unii Europejskiej,
numer MRN komunikatu IE-599 na podstawie którego towary z ww. faktury, wystawionej przez Spółkę na rzecz Kontrahenta został wywieziony poza granice Unii Europejskiej,
datę, nazwisko i podpis osoby upoważnionej do podpisania takiego oświadczenia w imieniu Kontrahenta.

Mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA należy uznać, że posiadane przez Wnioskodawcę dokumenty (tj. kopie komunikatów IE-599 w formacie xml. lub pdf.) oraz kopie komunikatów IE-599 w formacie xml. lub pdf. wraz z oświadczeniem Kontrahenta, w którym będzie on potwierdzał tożsamość towarów z danej faktury wystawionej przez Wnioskodawcę na rzecz Kontrahenta z towarami wywiezionymi przez Kontrahenta poza granice Unii Europejskiej na podstawie wskazanego przez niego komunikatu IE-599, stanowić będą dokumenty potwierdzające wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej i tym samym posiadając te dokumenty Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania dla sprzedaży tych towarów na rzecz Kontrahentów spoza UE stawki podatku 0% przewidzianej dla eksportu towarów.

Podsumowując Spółka jest/będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% w odniesieniu do dostawy towarów na rzecz Kontrahentów spoza UE, na podstawie:

posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą w zależności 1:1 (rodzaj, waga i ilość towarów, wskazanych na jednym komunikacie IE-599 wprost odpowiadają danym podanym na jednej fakturze, wystawionej przez Spółkę),
posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z więcej niż jedną fakturą, dokumentującą dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta lub też gdy Spółka powiąże daną fakturę z więcej niż jednym komunikatem IE-599,
posiadanego przez Spółkę komunikatu IE-599 (lub jego kopii w formacie xml. lub pdf.), który nie wskazuje numeru faktury sprzedażowej Spółki, ale który Spółka powiąże z fakturą lub fakturami, dokumentującymi dokonanie dostawy towarów przez Spółkę na rzecz Kontrahenta na podstawie oświadczenia od Kontrahenta, w którym potwierdził on tożsamość towarów, będących przedmiotem danej faktury z towarami, objętymi danym komunikatem IE-599.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym oraz opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Ponadto należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy:

zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia,
zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, ze zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin