Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDSB1-1.4019.171.2021.2.JJ
z 23 września 2021 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że Pana stanowisko przedstawione we wniosku z 15 lipca 2021 r. (data wpływu 19 lipca 2021 r.), uzupełnionym pismem z 10 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.) o wydanie interpretacji przepisów ustawy o zdrowiu publicznym dotyczącej wysokości opłaty od środków spożywczych za sprzedaż detaliczną i hurtową napojów – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

19 lipca 2021 r. złożył Pan do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów ustawy o zdrowiu publicznym w zakresie opłaty od środków spożywczych.

Z uwagi na fakt, że wniosek nie spełniał wymogów formalnych, pismem z 2 września 2021 r. znak 0111-KDSB1-1.4019.171.2021.1.JJ wezwano do jego uzupełnienia.

Wniosek uzupełnił Pan pismem z 10 września 2021 r. (data wpływu 13 września 2021 r.).

We wniosku oraz uzupełnieniu przedstawił Pan następujące zdarzenie przyszłe.

Chciałbym wprowadzić na polski rynek nowy produkt (napój owocowy), który obecnie jest produkowany w Bułgarii. Napój owocowy, bezalkoholowy, niegazowany. Jego skład w 100ml: woda, owoce (świeże sezonowe, np.: malina, truskawka, jeżyna, pigwa, wiśnia) 13 – 16%, cukier (sacharoza) w zależności od smaku od 8,37g do 13,99g, regulator kwasowości – kwasek cytrynowy. Wartość energetyczna kształtuje się w 100ml od 47 kcal do 52 kcal w zależności od smaku. Tłuszcze w 100ml od 0g do 0,5g. Napój jest sterylizowany. Przeznaczenie konsumenckie produktu – przeznaczony jest do spożycia przez ogół konsumentów z wyłączeniem konsumentów podatnych na nietolerancję produktu. Produkt nie ma nadanego kodu CN – wniosek aktualnie jest rozpatrywany. Moja działalność będzie polegała na zamawianiu u producenta (kraj – Bułgaria) odpowiedniej ilości napojów, które są objęte opłatą cukrową a następnie sprzedaż hurtowa i detaliczna na polskim rynku.

Wniosek uzupełnił Pan o następujące informacje:

• produkt zawiera substancje, o których mowa w art. 12 ustawy o zdrowiu publicznym, tj. sacharozę czyli disacharyd.
• napój będący przedmiotem wniosku nie jest ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32, 10.89 lub dziale 11.
• napój nie jest produkowany na bazie soku owocowego. Produkcja oparta jest na połączeniu wody, świeżych owoców, kwasku owocowego oraz cukru. W języku potocznym określany jako kompot.
• ponieważ jest to zdarzenie przyszłe trudno odnieść się do wskazania czy odbiorcy (przyszli) prowadzą sprzedaż wyłącznie hurtową czy też hurtową i detaliczną. Nie mamy podpisanych żadnych umów z odbiorcami na dostarczanie wnioskowanego towaru.

W związku z powyższym opisem zadał Pan następujące pytanie.

1. Jaka będzie wysokość naliczenia i odprowadzenia podatku cukrowego za sprzedaż detaliczną i hurtową napoi na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej.
   
   

Zdaniem Pana.

Zgodnie z art. 17 ustawy z dnia 14 lutego 2020 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z promocją prozdrowotnych wyrobów konsumentów podatek od cukru jest sumą dwóch wartości – stałej i zmiennej. Napoje, które będą w sprzedaży mają udział masowy soku owocowego mniej niż 20% składu surowcowego a zawartość cukru w 100ml waha się od 8,37g do 13,99g. Opłata cukrowa będzie obowiązywała: stała 0,50zł za 1l napoju oraz zmienna 0,05zł za każdy gram powyżej 5g w 100ml napoju.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Pana stanowisko dotyczące wysokości opłaty od środków spożywczych za sprzedaż detaliczną i hurtową napojów – jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 12a ust. 1 ustawy z dnia 11 września 2015 r. (Dz. U. z 2021 r., poz. 183 ze zm.), zwanej dalej ustawą, wprowadzanie na rynek krajowy napojów z dodatkiem:

1. cukrów będących monosacharydami lub disacharydami oraz środków spożywczych zawierających te substancje oraz substancji słodzących, o których mowa w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1333/2008 z dnia 16 grudnia 2008 r. w sprawie dodatków do żywności (Dz. Urz. UE L 354 z 31.12.2008, str. 16, z późn. zm.),
2. kofeiny lub tauryny

-podlega opłacie.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w ust. 1, rozumie się, w myśl art. 12a ust. 2 ustawy, sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Z kolei przez sprzedaż detaliczną, zgodnie z art. 12a ust. 3 ustawy, rozumie się dokonywanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, w ramach działalności gospodarczej zbywcy, odpłatnego zbywania towarów konsumentom na podstawie umowy zawartej:

1. w lokalu przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 3 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta (Dz. U. z 2020 r. poz. 287),
2. poza lokalem przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 30 maja 2014 r. o prawach konsumenta

-także w przypadku, gdy zbywaniu towaru towarzyszy świadczenie usługi odrębnie niezaewidencjonowanej.

Natomiast w myśl art. 12b ust. 1 ustawy za napój, o którym mowa w art. 12a ust. 1, uważa się wyrób w postaci napoju oraz syrop będący środkiem spożywczym, ujęty w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w którego składzie znajduje się co najmniej jedna z substancji, o których mowa w art. 12a ust. 1, z wyłączeniem substancji występujących w nich naturalnie.

Na podstawie art. 12d ust. 1 obowiązek zapłaty opłaty ciąży na osobie fizycznej, osobie prawnej oraz jednostce organizacyjnej nieposiadającej osobowości prawnej będącej:

1. podmiotem sprzedającym napoje do punktów sprzedaży detalicznej albo prowadzącym sprzedaż detaliczną napojów w przypadku: producenta, podmiotu nabywającego napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju;
2. zamawiającym, w przypadku gdy skład napoju objętego opłatą stanowi element umowy zawartej przez producenta a dotyczącej produkcji tego napoju dla zamawiającego.
   
   

Stosownie do art. 12e ust 3 ustawy obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

Jak stanowi art. 12e ust. 1 ustawy obowiązek zapłaty opłaty powstaje z dniem wprowadzenia na rynek krajowy napoju, o którym mowa w art. 12a ust. 1.

W przedstawionym we wniosku opisie zdarzenia przyszłego podaje Pan, że zamierza wprowadzić na polski rynek nowy produkt – napój owocowy, bezalkoholowy, niegazowany. Jego skład w 100 ml to: woda, owoce (świeże sezonowe np.: malina, truskawka, jeżyna, pigwa, wiśnia) 13-16 %, cukier (sacharoza) w zależności od smaku od 8,37g do 13,99g, regulator kwasowości – kwasek cytrynowy.

Pana działalność będzie polegała na zamawianiu u producenta w Bułgarii odpowiedniej ilości napojów, a następnie ich sprzedaży hurtowej i detalicznej na polskim rynku.

W uzupełnieniu wniosku z 13 września 2021 r. wskazał Pan, że napój będący przedmiotem wniosku:

• zawiera substancje o których mowa w art. 12 ustawy o zdrowiu publicznym tj. sacharozę czyli disacharyd,
• nie jest ujęty w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11 PKWiU,
• nie jest produkowany na bazie soku owocowego. Produkcja oparta jest na połączeniu wody, świeżych owoców, kwasku cytrynowego cukru,
• na chwilę obecną nie jest Pan w stanie wskazać charakteru sprzedaży jaki będą prowadzić Pańscy odbiorcy, tj. czy będą prowadzić wyłącznie sprzedaż hurtową, czy też hurtową i detaliczną.
  
  

Jednocześnie swoje stanowisko dotyczące wysokości opłaty od środków spożywczych oparł Pan na założeniu, że opłata od napojów, w których udział masowy soku owocowego, wynosi mniej niż 20% składu surowcowego a zawartość cukrów waha się od 8,37g do 13,99g w przeliczeniu na 100 ml napoju wynosić będzie: stała 0,50zł za 1l napoju oraz zmienna 0,05zł za każdy gram powyżej 5g w 100 ml napoju.

Pana wątpliwość dotyczy, wysokości opłaty od środków spożywczych za sprzedaż detaliczną i hurtową napojów.

Zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami ustawy, opłacie od środków spożywczych podlega wprowadzenie na rynek krajowy napojów, o których mowa w art. 12b ust. 1 ustawy, tj. ujętych w Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w klasach 10.32 i 10.89 oraz w dziale 11, w składzie których znajduje się co najmniej jedna z substancji wymienionych w art. 12a ust. 1 ustawy.

Należy również zauważyć, że art. 12a ust. 2 ustawy jednoznacznie definiuje jak należy rozumieć wprowadzenie na rynek krajowy napojów.

Przez wprowadzenie na rynek krajowy napojów, podlegających opłacie, zgodnie z przytoczonym powyżej art. 12a ust. 2 ustawy, rozumie się sprzedaż napojów przez podmioty obowiązane do zapłaty opłaty, o których mowa w art. 12d ust. 1, do pierwszego punktu, w którym jest prowadzona sprzedaż detaliczna oraz sprzedaż detaliczna napojów przez: producenta, podmiot, o którym mowa w art. 12d ust. 1 pkt 2, podmiot nabywający napoje w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub importera napoju, albo sprzedaż w przypadku, o którym mowa w art. 12e ust. 3.

Równocześnie art. 12e ust. 3 ustawy stanowi, że obowiązek zapłaty opłaty ciąży na podmiocie sprzedającym napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, podmiotowi prowadzącemu jednocześnie sprzedaż detaliczną oraz hurtową. W takim przypadku opłatę odprowadza się od wszystkich sprzedanych temu podmiotowi napojów objętych opłatą.

W myśl art. 12e ust. 4 ustawy, w przypadku, o którym mowa w ust. 3, pozostałe podmioty wprowadzające na rynek napoje, o których mowa w art. 12a ust. 1, za których wprowadzenie została zapłacona opłata, nie uwzględniają tych napojów w informacji, o której mowa w art. 12g ust. 1 pkt 1.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że wprowadzenie na rynek krajowy i związane z tym faktem obowiązki w zakresie zapłaty opłaty od środków spożywczych dotyczą określonych przepisami ustawy napojów. Jeżeli sprzedawane przez Pana napoje, jak zostało wskazane w treści uzupełnienia wniosku, nie są ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 oraz dziale 11, nie można mówić o napoju w rozumieniu art. 12b ust. 1 ustawy, a w konsekwencji nie dochodzi do wprowadzenia na rynek krajowy. Zatem nie powstaje obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Wobec powyższego, jeżeli sprzedawane przez Pana napoje nie są ujęte w PKWiU w klasach 10.32, 10.89 oraz dziale 11, jak podaje Pan w treści uzupełnienia wniosku, nie powstaje obowiązek zapłaty opłaty od środków spożywczych.

Tym samym Pana stanowisko dotyczące wysokości opłaty od środków spożywczych za sprzedaż detaliczną i hurtową napojów, należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Pana i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r. poz. 2193 ze zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Przysługuje Panu prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem.

Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…) w dwóch egzemplarzach (art. 47 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy o postępowaniu przed sądami administracyjnymi). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.