Interpretacja Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie
IPPB2/436-614/12-2/LS
z 7 lutego 2013 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2012 r., poz. 749) oraz § 7 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 ze zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 05.12.2012 r. (data wpływu 10.12.2012 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 10.12.2012 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od czynności cywilnoprawnych w zakresie umowy pożyczki.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca (zwany dalej: „Wnioskodawcą” lub „Pożyczkobiorca”), jest polskim rezydentem podatkowym (podlega w Polsce nieograniczonemu obowiązkowi podatkowemu). Wnioskodawca posiada 100% udziałów w holenderskiej spółce z ograniczoną odpowiedzialnością T. (zwanej dalej: „T.”, „Spółką” lub „Pożyczkodawcą”), z siedzibą rejestrową w Laren, Holandia i siedzibą przedsiębiorstwa przy S., T., Amsterdam, Holandia.

T. B.V. jest spółką holdingową. Spółka uzyskuje więc przychody z inwestycji kapitałowych. W ostatnich latach działalności T. B.V. osiągnęła znaczne przychody z tytułu prowadzonych inwestycji. Zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o możliwości udzielenia pożyczki dla 100% udziałowca Spółki (tj. dla Wnioskodawcy). Przedmiotem umowy pożyczki będą określone środki pieniężne w walucie obcej (Euro), które zostaną przelane z konta T. B.V. prowadzonego przez bank w Holandii na konto Wnioskodawcy prowadzone przez bank zagraniczny lub na rachunek bankowy prowadzony przez bank polski. Pożyczka będzie udzielona zgodnie z prawem holenderskim. Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Holandii. Pożyczka będzie udzielona na warunkach rynkowych. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne będą znajdować się na terytorium Holandii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy powstanie obowiązek zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych (PCC), w wyniku zawarcia ze spółką holenderską T. B.V. na terytorium Holandii i pod holenderskim prawem, umowy pożyczki na podstawie której, kwota pożyczki zostanie przelana z konta T. B.V. (Pożyczkodawcy) prowadzonego przez bank w Holandii na konto Wnioskodawcy (Pożyczkobiorcy), prowadzone przez bank zagraniczny lub na rachunek bankowy prowadzony przez bank polski?

Zdaniem Wnioskodawcy,

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 4 ust 1 pkt 2 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, umowa pożyczki podlega opodatkowaniu podatkiem wynikającym z tej ustawy w sytuacji, gdy będące przedmiotem tej umowy rzeczy znajdują się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane są za granicą, nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Przy czym wszystkie te przesłanki muszą być spełnione kumulatywnie.

Natomiast zgodnie z art. 3 ust.1 pkt 1 obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania czynności cywilnoprawnej. Zatem obowiązek podatkowy w przypadku umowy pożyczki powstaje ex lege z chwilą jej zawarcia.

Ze względu na konsensualny charakter pożyczki dla oceny zasadności opodatkowania jej podatkiem od czynności cywilnoprawnej bez znaczenia jest sposób jej wykonania. Podobne stanowisko zostało zaprezentowane w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 11 grudnia 2007 r., o sygn. I SA/GI 646/07. Dlatego też w omawianej sytuacji bez znaczenia jest fakt czy środki pieniężne zostaną przekazane na rachunek bankowy krajowy czy zagraniczny. Również bez znaczenia jest w oparciu o prawo którego z państw zawarta jest sama umowa i przed sądem którego z państw strony mogą dochodzić swoich roszczeń (jurysdykcja).

Zdaniem Wnioskodawcy, skoro przedmiotem pożyczki jest pieniądz bankowy (por. Wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 26 listopada 2010 r. II FSK 1301/09) decydujące znaczenie ma to gdzie znajdował się przedmiot pożyczki w chwili jej zawarcia.

Dlatego też, jeżeli w przedstawionej we wniosku sytuacji faktycznej umowa pożyczki została zawarta na terytorium Holandii, a środki pieniężne w chwili jej zawierania znajdują się również na terytorium Holandii to umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce, ponieważ nie będzie spełniona jedna z kumulatywnie wymaganych przesłanek, która wymaga, aby czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Podobne stanowisko zostało wyrażone przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie w interpretacji indywidualnej z dnia 2 grudnia 2008 r. (IPPB2/436-406/08-2/MZ), w której uznano, że umowa pożyczki zawarta w Czechach, gdy środki pieniężne będące przedmiotem umowy pożyczki w momencie jej zawierania będą znajdować poza terytorium Polski, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych w Polsce oraz interpretacji indywidualnej Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi z dnia 3 lipca 2012 r. (IPTPB2/436-66/12-2/AK).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej opisanego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 1 ust. 1 pkt 1 lit. b ustawy z dnia 09 września 2000 r. o podatku od czynności cywilnoprawnych (t. j. Dz. U. z 2010 r. Nr 101, poz. 649 ze zm.) podatkowi temu podlegają umowy pożyczki pieniędzy lub rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku.

Art. 720 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 r. Nr 16, poz. 93 ze zm.) stanowi, że przez umowę pożyczki dający pożyczkę zobowiązuje się przenieść na własność biorącego określoną ilość pieniędzy albo rzeczy oznaczonych tylko co do gatunku, a biorący zobowiązuje się zwrócić tę samą ilość pieniędzy albo tę samą ilość rzeczy tego samego gatunku i tej samej jakości.

Do elementów znamionujących umowę pożyczki należy obowiązek jej zwrotu. Przy czym, nie tyle dotyczy to oznaczenia terminu zwrotu, ile zaznaczenia samego obowiązku zwrotu - który, jak wskazuje się w orzecznictwie, w myśl art. 720 § 1 ww. ustawy, jest elementem przedmiotowo istotnym dla tego rodzaju umowy, bez którego nie ma umowy pożyczki. W zależności od tego, jak zostanie ukształtowana przez strony umowa pożyczki, może ona przyjąć postać umowy nieodpłatnej bądź też odpłatnej, gdzie pożyczkobiorca zobowiązany będzie do zapłaty odsetek. Umowa pożyczki jest umową konsensualną. Dochodzi do skutku poprzez zgodne oświadczenia woli.

Natomiast zgodnie z art. 1 ust. 4 ww. ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych podatkowi temu podlegają czynności cywilnoprawne, jeżeli ich przedmiotem są:

1. rzeczy znajdujące się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub prawa majątkowe wykonywane na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej;
   
2. rzeczy znajdujące się za granicą lub prawa majątkowe wykonywane za granicą, w przypadku gdy nabywca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej i czynność cywilnoprawna została dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
   
   

Z uwagi na powyższe, należy stwierdzić, że umowa pożyczki będzie podlegać podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeżeli w chwili zawarcia umowy jej przedmiot, tj. pieniądze znajdują się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Wówczas nie ma znaczenia, gdzie umowa zostanie zawarta i gdzie mają miejsce zamieszkania (siedzibę) strony umowy.

Pożyczka będzie podlegała również podatkowi od czynności cywilnoprawnych, jeśli pieniądze będące przedmiotem pożyczki w chwili jej zawarcia znajdują się za granicą oraz nabywca - pożyczkobiorca ma miejsce zamieszkania lub siedzibę na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, a czynność zostanie dokonana na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że zarząd Spółki zamierza podjąć uchwałę o możliwości udzielenia pożyczki dla 100% udziałowca Spółki (tj. dla Wnioskodawcy). Przedmiotem umowy pożyczki będą określone środki pieniężne w walucie obcej (Euro), które zostaną przelane z konta T. B.V. prowadzonego przez bank w Holandii na konto Wnioskodawcy prowadzone przez bank zagraniczny lub na rachunek bankowy prowadzony przez bank polski. Pożyczka będzie udzielona zgodnie z prawem holenderskim. Umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Holandii. Pożyczka będzie udzielona na warunkach rynkowych. W chwili zawarcia umowy środki pieniężne będą znajdować się na terytorium Holandii.

Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, iż umowa pożyczki nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych na podstawie art. 1 ust. 4 ustawy o podatku od czynności cywilnoprawnych, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca środki pieniężne w chwili jej zawarcia będą znajdowały się na terytorium Holandii oraz umowa pożyczki zostanie zawarta na terytorium Holandii.

W odniesieniu do powołanych przez Wnioskodawcę interpretacji indywidualnych, wskazać należy, iż rozstrzygnięcia te zapadły w indywidualnych sprawach i nie są wiążące dla organu wydającego interpretację.

Odnosząc się do powołanego przez Wnioskodawcę wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zdaniem Wnioskodawcy przemawia za słusznością stanowiska przedstawionego we wniosku podkreślić należy, iż jakkolwiek orzeczenia kształtują pewną linię wykładni obowiązującego prawa, jednak dotyczą wyłącznie konkretnych spraw, w danym stanie faktycznym. Orzeczenie to zapadło w indywidualnej sprawie i w świetle art. 87 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej nie jest źródłem powszechnie obowiązującego prawa i tym samym nie może być wiążące dla organu wydającego przedmiotową interpretację.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r., poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach – art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Warszawie Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Płocku, ul. 1-go Maja 10, 09-402 Płock.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.