Interpretacja Ministra Finansów
DD3.8222.2.207.2015.MCA
z 19 maja 2015 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

Na podstawie art. 14e § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) Minister Finansów, w związku ze stwierdzeniem nieprawidłowości interpretacji indywidualnej z dnia 05 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-170/14-4/JK, wydanej w imieniu Ministra Finansów przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, zmienia z urzędu wyżej wymienioną interpretację stwierdzając, że stanowisko Pana (Wnioskodawca) przedstawione we wniosku z dnia 24 lutego 2014 r. (data wpływu 03 marca 2014 r.), uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2014 r. (data wpływu 20 maja 2014 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie zwolnienia z opodatkowania diet otrzymanych od czeskiego pracodawcy - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 03 marca 2014 r. Wnioskodawca złożył wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej w jego indywidualnej sprawie.

We wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełnionym pismem z dnia 19 maja 2014 r., Wnioskodawca przedstawił następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca, tj. osoba fizyczna będąca obywatelem czeskim podlega obowiązkowi ubezpieczeń społecznych w Czechach (status „A1”). Wnioskodawca jest polskim rezydentem podatkowym, rozlicza się w Polsce według zasad ogólnych (skala progresywna) z tytułu przychodów osiągniętych z wykonywania pracy. Zgodnie z postanowieniami umowy o pracę z 1 lipca 1999 r. oraz porozumienia stron z 1 lipca 2007 r. miejscem wykonywania pracy jest Republika Czeska. Jednocześnie Wnioskodawca na mocy umowy pomiędzy pracodawcą i podmiotem trzecim został oddelegowany do pracy na terytorium Polski. Umowa o pracę została zawarta zgodnie z czeskimi przepisami prawa pracy i z punktu widzenia tych przepisów jest rozpatrywana podróż służbowa Wnioskodawcy. Z punktu widzenia prawnego wspomniana delegacja jest zagraniczną podróżą służbową, pomimo że odbywa się na terenie Polski. Z tytułu podróży służbowej pracodawca wypłaca Wnioskodawcy diety. Wysokość diet (35 EUR za dobę) jest obliczona na podstawie czeskich przepisów regulujących wysokość należności z tytułu zagranicznej podróży służbowej pracownika. Wysokość wypłacanych przez pracodawcę diet przekracza kwotę 30 zł określoną w § 7 ust. 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej (Dz. U. z 2013 r. poz. 167).

Wnioskodawca posiada miejsce zamieszkania dla celów podatkowych (tj. rezydencję podatkową) w Polsce. Wnioskodawca zamierza przebywać w Polsce dłużej niż 183 dni w roku podatkowym. Wnioskodawca przebywał w Czechach przez okres nieprzekraczający łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym. Pracodawca Wnioskodawcy ma siedzibę na terytorium Republiki Czeskiej. Wynagrodzenie wypłacał Wnioskodawcy podmiot mający siedzibę w Republice Czeskiej. Ciężar ekonomiczny wynagrodzenia Wnioskodawcy był ponoszony przez polski oddział przedsiębiorcy zagranicznego (czeskiego), na podstawie faktur wystawianych przez czeskiego pracodawcę na polski oddział. Pobyt Wnioskodawcy w Polsce stanowi podróż służbową w rozumieniu art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Do jakiej wysokości podlegają zwolnieniu przedmiotowemu diety otrzymywane przez Wnioskodawcę od pracodawcy z tytułu podróży służbowej?

Zapytanie dotyczy roku 2014 i następnych do czasu pozostawania w mocy obowiązujących przepisów będących podstawą wydania interpretacji indywidualnej.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, zwolnieniem przedmiotowym objęte są diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju. Możliwość skorzystania ze zwolnienia jest uwarunkowana prawidłowym udokumentowaniem odbycia podróży służbowej.

Zdaniem Wnioskodawcy diety otrzymywane od pracodawcy z tytułu podróży służbowych powinny podlegać zwolnieniu przedmiotowemu do wysokości kwoty w podróży zagranicznej określonej przez czeskie przepisy. Ponieważ wspomniana delegacja jest zagraniczną podróżą służbową, zastosowanie powinny mieć przepisy regulujące zagraniczną podróż służbową. Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej nie przewidziało sytuacji, gdy zagraniczna podróż służbowa odbywa się na terytorium Polski. Dlatego rozporządzenie nie przewidziało kwoty diety z tytułu takiej podróży. Kwotę taką określiły czeskie przepisy, zgodnie z którymi Wnioskodawcy przysługuje dieta w wysokości 35 EUR za dobę.

Przepis art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a) ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych odwołuje się do odrębnych ustaw lub przepisów wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy. Sformułowanie „wydane przez ministra właściwego do spraw pracy” nie wskazuje, że chodzi jedynie o polskiego ministra. Oznacza to, że możliwe jest korzystanie ze zwolnienia do wysokości określonej również zagranicznymi przepisami, jeśli mają one postać ustawy. W sytuacji objętej wnioskiem wysokość diety została określona w czeskim rozporządzeniu Ministra Finansów z 1 listopada 2013 r. w sprawie określenia ilości podstawowych stawek dodatków zagranicznych w 2014 r. (czeski Dziennik Ustaw Nr 354/2013 Sb.).

Biorąc powyższe pod uwagę, Wnioskodawca wnosi o potwierdzenie prawidłowości jego stanowiska.

W świetle obowiązującego stanu prawnego Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie uznał, iż stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na tle przedstawionego stanu faktycznego oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania interpretacji przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie stwierdzam, co następuje.

Zasady opodatkowania podatkiem dochodowym dochodów osób fizycznych określają przepisy ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2012 r. poz. 361, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą PIT”.

Zgodnie z art. 9 ust. 1 ustawy PIT, opodatkowaniu podatkiem dochodowym podlegają wszelkiego rodzaju dochody, z wyjątkiem dochodów wymienionych w art. 21, 52, 52a i 52c ustawy PIT oraz dochodów, od których na podstawie przepisów ustawy – Ordynacja podatkowa zaniechano poboru podatku.

Art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy PIT wśród dochodów wolnych od podatku wymienia diety i inne należności za czas podróży służbowej pracownika, do wysokości określonej w odrębnych ustawach lub w przepisach wydanych przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.

Zgodnie z przytoczonym brzmieniem, przedmiotowe zwolnienie ma zastosowanie, jeżeli łącznie spełnione są następujące przesłanki:

1. świadczeniobiorcą jest pracownik,
   
2. przedmiotem świadczenia są diety i inne należności za czas podróży służbowej,
   
3. wysokość diet i innych należności za czas podróży służbowej pracownika określają odrębne ustawy lub przepisy wydane przez ministra właściwego do spraw pracy w sprawie wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej, z tytułu podróży służbowej na obszarze kraju oraz poza granicami kraju.
   
   

Odnosząc się do pierwszego z ww. kryteriów należy zauważyć, że za pracownika w rozumieniu ustawy PIT uważa się osobę pozostającą w stosunku służbowym, stosunku pracy, stosunku pracy nakładczej lub spółdzielczym stosunku pracy (art. 12 ust. 4 ustawy PIT). Powyższy warunek jest zatem spełniony w przypadku każdej osoby fizycznej, która pozostaje w jednym z ww. stosunków prawnych niezależnie od posiadanego obywatelstwa oraz zakresu obowiązku podatkowego, o którym mowa w art. 3 ustawy PIT.

Z kolei, o spełnieniu drugiego warunku można mówić w sytuacji, gdy pracownikowi wykonującemu na polecenie pracodawcy zadanie służbowe poza miejscowością, w której znajduje się siedziba pracodawcy lub poza stałym miejscem pracy zostały przyznane diety i inne należności na pokrycie kosztów związanych z podróżą służbową. Przy czym warunkiem objęcia przedmiotowych świadczeń zwolnieniem z art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy PIT jest obowiązywanie odrębnej ustawy lub przepisów właściwego ministra określających wysokość oraz warunki ustalania należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu krajowej lub zagranicznej podróży służbowej.

Według polskiego porządku prawnego przepisami tymi są w szczególności akty wykonawcze wydane na podstawie art. 77⁵ § 2 ustawy - Kodeks pracy (Dz. U. z 2014 r. poz. 1502, z późn. zm.), tj. rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 r. w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży (Dz.U. z 2013 r. poz. 167).

Przepisy tego rozporządzenia określają wysokość diet i innych należności za czas krajowej podróży służbowej odbywanej na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej lub zagranicznej podróży służbowej odbywanej poza granicami Rzeczypospolitej Polskiej (np. z Polski do Czech). Tym samym nie mają zastosowania do podróży krajowych odbywanych na terytorium innym niż Polska, oraz do podróży zagranicznych odbywanych na terytorium Polski. Do tego rodzaju podróży służbowych mają zastosowanie wewnętrzne przepisy obowiązujące w kraju delegowania (np. w Czechach).

Zgodnie z sytuacją przedstawiona we wniosku, Wnioskodawca posiada obywatelstwo czeskie oraz status polskiego rezydenta podatkowego. Miejscem wykonywania pracy przez Wnioskodawcę są Czechy, na których terytorium znajduje się siedziba pracodawcy Wnioskodawcy. Na mocy umowy pomiędzy pracodawcą i podmiotem trzecim Wnioskodawca został oddelegowany do pracy na terytorium Polski. Umowa o pracę została zawarta zgodnie z czeskimi przepisami prawa pracy i z punktu widzenia tych przepisów oddelegowanie Wnioskodawcy do Polski jest zagraniczną podróżą służbową w rozumieniu art. 77⁵ § 1 Kodeksu pracy. Z tytułu podróży służbowej pracodawca wypłaca Wnioskodawcy diety w wysokości określonej w czeskich przepisach regulujących wysokość należności z tytułu zagranicznej podróży służbowej pracownika, tj. rozporządzeniu Ministra Finansów z 1 listopada 2013 r. w sprawie określenia ilości podstawowych stawek dodatków zagranicznych w 2014 r. (czeski Dziennik Ustaw Nr 354/2013 Sb.).

Odnosząc wyżej przytoczone unormowania do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku należy zauważyć, iż otrzymywane przez Wnioskodawcę od czeskiego pracodawcy diety i inne należności za czas podróży służbowej odbywanej z Czech do Polski korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy PIT na zasadach określonych w tym przepisie, tj. do wysokości określonej w czeskich ustawach lub w przepisach wydanych przez właściwego ministra dotyczących wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej, czyli w przepisach ww. rozporządzenia z dnia 1 listopada 2013 r.

W świetle powyższego za prawidłowe należy uznać stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego, zgodnie z którym otrzymywane diety z tytułu zagranicznej podróży służbowej (z Czech do Polski) korzystają ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 16 lit.a ustawy PIT, do wysokości diety określonej w czeskich ustawach lub przepisach wydanych przez właściwego ministra dotyczących wysokości oraz warunków ustalania należności przysługujących pracownikowi z tytułu podróży służbowej.

Z tych też względów należało z urzędu zmienić interpretację indywidualną wydaną przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 05 czerwca 2014 r. Nr IPPB4/415-170/14-4/JK.

POUCZENIE

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, po uprzednim wezwaniu na piśmie Ministra Finansów w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu – do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wnosi się (w dwóch egzemplarzach) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi Ministra Finansów na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli Minister Finansów nie udzieli odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem Ministra Finansów, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Świętokrzyska 12, 00-916 Warszawa.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.