Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0111-KDIB1-2.4010.391.2019.1.SK
z 13 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 września 2019 r. (data wpływu 2 października 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy należności wypłacane Podmiotowi A z tytułu użytkowania na podstawie umowy najmu pojemników, zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od ww. należności – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 października 2019 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie ustalenia, czy należności wypłacane Podmiotowi A z tytułu użytkowania na podstawie umowy najmu pojemników, zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a tym samym Wnioskodawca jako płatnik zobowiązany będzie do poboru zryczałtowanego podatku dochodowego od osób prawnych od ww. należności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny/zdarzenie przyszłe:

X Sp. z o.o. (dalej zwana: „Wnioskodawca” lub „Spółka”) prowadzi działalność m.in. w zakresie dostaw półproduktów w branży motoryzacyjnej, sprzedaży hurtowej pozostałych maszyn i urządzeń, wyrobów chemicznych, odpadów i złomu.

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej Spółka wynajmuje pojemniki typu KLT od kontrahenta C. GmbH (dalej jako: „Podmiot A”) posiadającego osobowość prawną. Siedziba działalności gospodarczej Podmiotu A znajduje się na terytorium Niemiec, nie posiada on na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, zakładu ani zarządu. Podmiot A będący właścicielem pojemników nie jest podmiotem powiązanym ze Spółką, jest niezależnym podmiotem gospodarczym prowadzącym działalność we własnym imieniu i na własną rzecz. Spółka nie dysponuje certyfikatem rezydencji Podmiotu A.

Spółka wynajmuje pojemniki typu KLT różnej wielkości, wraz z podstawą jaką jest paleta oraz z deklem zamykającym pojemnik. Przedmiotowe pojemniki wykorzystywane są przez Spółkę do pakowania wyrobów gotowych dla klienta Spółki.

Spółka nie wykorzystuje przedmiotowych pojemników w procesie produkcji, a jedynie do przechowywania i transportu gotowych produktów do klienta w celu zapewnienia odpowiednich warunków transportu. Pojemniki nie są związane bezpośrednio z produkcją wyrobów przez Wnioskodawcę.

Wykorzystywane przez Spółkę pojemniki charakteryzują się prostą konstrukcją i ich jedyną funkcją jest przechowywanie. Nie zawierają takich elementów jak mechanizmy, przekładnie, dźwignie, napędy lub inne ruchome współpracujące ze sobą części.

W związku z tak przedstawionym stanem faktycznym i zdarzeniem przyszłym, Wnioskodawca powziął wątpliwość w zakresie obowiązku pobrania zryczałtowanego podatku dochodowego, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 1) ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U z 2019 r., poz. 865 ze zm., dalej zwana: „u.p.d.o.p.”) od wypłacanych należności na rzecz Podmiotu A.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w odniesieniu do należności wypłacanej Podmiotowi A z tytułu użytkowania na podstawie umowy najmu pojemników będących przedmiotem niniejszego wniosku, zastosowanie znajdzie art. 21 ust. 1 pkt 1) u.p.d.o.p., a tym samym Wnioskodawca występuje w charakterze płatnika zobowiązanego do naliczenia, poboru i wpłaty podatku dochodowego od osób prawnych?

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do należności wypłacanej Podmiotowi A z tytułu użytkowania na podstawie umowy najmu pojemników będących przedmiotem niniejszego wniosku, nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1) u.p.d.o.p., bowiem należność ta nie mieści się w dyspozycji przedmiotowego artykułu, tym samym Wnioskodawca nie występuje w charakterze płatnika zobowiązanego do naliczenia, poboru i wpłaty do właściwego organu podatkowego podatku dochodowego od osób prawnych.

Zgodnie z art. 3 ust. 2 u.p.d.o.p. podatnicy, jeżeli nie mają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej siedziby lub zarządu, podlegają obowiązkowi podatkowemu tylko od dochodów, które osiągają na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

W myśl art. 21 ust. 1 pkt 1) u.p.d.o,p., podatek dochodowy z tytułu uzyskanych na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej przez podatników, o których mowa w art. 3 ust. 2, przychodów z odsetek, z praw autorskich lub praw pokrewnych, z praw do projektów wynalazczych, znaków towarowych i wzorów zdobniczych, w tym również ze sprzedaży tych praw, z należności za udostępnienie tajemnicy receptury lub procesu produkcyjnego, za użytkowanie lub prawo do użytkowania urządzenia przemysłowego, w tym także środka transportu, urządzenia handlowego lub naukowego, za informacje związane ze zdobytym doświadczeniem w dziedzinie przemysłowej, handlowej lub naukowej (know-how) - ustala się w wysokości 20% przychodów

W związku z przepisem art. 21 ust. 1 pkt 1) u.p.d.o.p. pozostaje przepis art. 26 ust. 1 u.p.d.o.p., stanowiący o poborze podatku przez płatników.

Zdaniem Wnioskodawcy powyższe przepisy nie będą mieć zastosowania w opisanym stanie faktycznym i zdarzeniu przyszłym, niezależnie od posiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji Podmiotu A, ponieważ w ocenie Wnioskodawcy wynajmowane pojemniki nie stanowią urządzeń, w szczególności urządzeń przemysłowych ani urządzeń handlowych, określonych w art. 21 ust. 1 pkt 1 ) u.p d.o.p.

Wnioskodawca wskazuje, że ustawodawca nie wprowadził legalnej definicji zarówno urządzeń przemysłowych, jak i urządzeń handlowych. Zgodnie z zasadami wykładni prawniczej w ww. przypadku w celu ustalenia znaczenia pojęciowego ww. urządzeń, konieczne jest dokonanie wykładni językowej.

Zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego: urządzenie to „przedmiot o złożonej konstrukcji, wykonujący lub ułatwiający określoną pracę” (źródło Internetowy WSJP, https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=4610)

Słownik Języka Polskiego PWN określa urządzenie jako „mechanizm lub zespół mechanizmów, służący do wykonania określonych czynności” (źródło: Internetowy SJP PWN
https://sjp pwn.pl/szukaj/urz%C4%85dzenie.html)

Mechanizmem natomiast jest zespół współpracujących ze sobą części składowych maszyny lub przyrządu spełniających określone zadanie, jak np. przenoszenie ruchu, sił, sygnałów (źródło: Praca zbiorowa, Słownik wyrazów obcych, Wydawnictwo Naukowe PWN. Warszawa 1993, s. 540, ISBN 83-01-08730-7 ).

Z kolei „przemysł”, zgodnie z Wielkim Słownikiem Języka Polskiego to „działalność polegająca na wytwarzaniu produktów określonego rodzaju na dużą skalę przy użyciu maszyn i innych urządzeń technicznych” (źródło: Internetowy WSJP, https://wsjp.pl/index.php?id_hasla=8663).

„Słownik PWN wskazuje, że przemysł to produkcja materialna polegająca na wydobywaniu z ziemi bogactw naturalnych i wytwarzaniu produktów w sposób masowy przy użyciu urządzeń mechanicznych” (źródło: Internetowy SJP PWN https://sjp.pwn.pi/sjp/przemysl:2510703.html).

Encyklopedia PWN określa przemysł jako „ekonomiczny dział nierolniczej produkcji materialnej, w którym wydobywanie zasobów przyrody oraz ich przetwarzanie w dobra zaspokajające potrzeby ludzi jest prowadzone w dużych rozmiarach, przy zastosowaniu podziału pracy i przy użyciu maszyn (do przemysłu nie zalicza się rzemiosła i budownictwa)” (źródło Encyklopedia PWN:https://encyklopedia.pwn pl/haslo/przemysl;3963491 html).

Zestawiając powyższe definicje, aby zakwalifikować dane urządzenie jako urządzenie przemysłowe, musi ono charakteryzować się kumulatywnie: złożoną konstrukcją, części urządzenia muszą współpracować ze sobą, urządzenie to służyć ma produkcji lub wydobyciu bogactw naturalnych na dużą skalę. Jak już zostało opisane wcześniej, wynajmowane pojemniki charakteryzują się bardzo prostą konstrukcją (składają się z podstawy – palety, samego pojemnika oraz wieka). Brak w nich jakichkolwiek mechanizmów, które musiałyby współpracować ze sobą, aby urządzenie było zdatne do użycia, czy też skomplikowanych części wymagających specjalnej konserwacji ze względu na ich złożoną budowę.

Urządzenie przemysłowe będzie skomplikowaną całością złożoną z całego zespołu elementów, a rzeczony pojemnik nie wpisuje się w ten opis, ponieważ jego główną cechą jest prosta i nieskomplikowana konstrukcja. Jego przeznaczenie również jest inne, bowiem nie dotyczy przemysłu.

Cel stosowania rzeczonych pojemników nie polega również na ułatwianiu pracy, czy wytwarzaniu produktów i wydobycia bogactw naturalnych na masową skale, jego zastosowanie nie łączy się z przemysłem. Nie są więc one bezpośrednio związane z procesem produkcji, nie uczestniczą w tym procesie. Ich jedynym celem jest przechowywanie i zapewnienie bezpiecznego transportu wyprodukowanych przez Spółkę towarów. Spółka nie stosuje ich również na masową skalę.

Jak zostało wykazane pojemniki będące przedmiotem niniejszego wniosku me posiadają żadnej z cech wymienionych w definicjach, wobec czego nie powinny być zakwalifikowane jako urządzenia przemysłowe.

Odnosząc się z kolei do pojęcia „urządzenie handlowe” w powyższych rozważaniach wykazano znaczenie pojęcia „urządzenie”, zgodnie natomiast ze słownikowymi definicjami słowa „handel” oznacza ono: działalność polegającą na kupnie, sprzedaży lub wymianie towarów i usług (źródło: Słownik języka polskiego pod red, E. Sobol, s. 254), czy też działalność polegająca na kupowaniu towaru od kogoś i sprzedawaniu go następnie z zyskiem komuś innemu (źródło: Internetowy Wielki Słownik Języka Polskiego, https://wsjp pl/index.php?id_hasla=18211&pwh=1).

Zestawiając powyższe definicje, urządzenie handlowe powinno charakteryzować się kumulatywnie: złożoną konstrukcją, części urządzenia muszą współpracować ze sobą, ma ono być związane ze sprzedażą lub zakupem w celu osiągnięcia zysku. Jak wskazywał wcześniej Wnioskodawca, przedmiotowe pojemniki charakteryzują się bardzo prostą konstrukcją, nie posiadają mechanizmów. Motywacją Wnioskodawcy jest zapewnienie właściwych warunków do przechowywania i transportu towaru.

Wobec powyższego, zdaniem Wnioskodawcy przedmiotowe pojemniki nie mogą być uznane za urządzenie handlowe, bowiem me posiadają cech określonych w definicji urządzenia handlowego.

Potwierdzenie stanowiska Wnioskodawcy można odnaleźć w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach organów wydawanych w tym zakresie. W odniesieniu do pojęcia „urządzenie przemysłowe” jak wskazał NSA w wyroku z dnia 5 czerwca 2018 r. sygn. akt II FSK 1477/16: „(...) posiłkując się definicjami ze słowników języka polskiego, wskazano, że „urządzenie przemysłowe” to takie urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się z tą dziedziną. Zastosowanie konstrukcji do przechowywania narzędzi jest szerokie i nie ogranicza się do przemysłu. Konstrukcja metalowa nie spełnia zadań przemysłowych, o ile nie jest powiązany z urządzeniem ściśle przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji. Przy kwalifikowaniu danego urządzenia istotne jest, aby dokonywać tego w oparciu o aspekt funkcjonalny Nie ulega wątpliwości, że sprzęt wynajmowany przez Spółkę, jak wynika z opisu stanu faktycznego wniosku o interpretację, w zakresie funkcjonalnym nie jest urządzeniem przemysłowym, gdyż nie jest przeznaczony do procesu produkcji. Nie może bowiem budzić wątpliwości, że - w okolicznościach faktycznych zaprezentowanych we wniosku o wydanie interpretacji - kontenery wykorzystywane były jedynie jako schowek na narzędzia i pomieszczenie dla pracowników do chronienia się przed deszczem”.

Treść przywołanego powyżej wyroku potwierdza, że urządzenie przemysłowe stanowi urządzenie, które przeznaczone jest do wykorzystywania w przemyśle i jego zastosowanie wiąże się z tą dziedziną. Ponadto, wyrok potwierdza, że aby urządzenie uznane mogło być za przemysłowe powinno być powiązane z urządzeniem ściśle przemysłowym, biorącym udział w procesie produkcji. Analogiczne stanowisko do Wnioskodawcy przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 9 lutego 2018 r., Znak: 0111-KDIB1-2.4010.13.2018.1.BG, która zdaniem Wnioskodawcy dotyczy bardzo podobnej sytuacji do tej przedstawionej w przedmiotowym wniosku. W przedmiotowej interpretacji organ uznał stanowisko przedstawione przez podatnika za prawidłowe i odstąpił od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska podatnika, tym samym zgadzając się z uzasadnieniem. Dokonując rozstrzygnięcia organ posiłkował się także innymi interpretacjami wydanymi w analogicznych stanach faktycznych, m.in. Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu z 17 stycznia 2011 r. Znak: ILPB4/423-262/10-4/MC; oraz z 31 grudnia 2014 r., Znak: ILPB4/423-475/14-4/MC.

Wnioskodawca chciałaby także wskazać, że posiłkowo dla ustalenia charakteru przedmiotowych pojemników może także okazać się pomocna klasyfikacja statystyczna. Wnioskodawca zdaje sobie sprawę, że przepisy te nie są wiążące w danej sprawie, jednakże przepisy podatkowe często odwołują się do klasyfikacji statystycznych, w tym do wprowadzonych Rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 września 2015 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU). Ta klasyfikacja może być pomocna w zobrazowaniu z jakim rodzajem rzeczy mamy do czynienia, jaki jest charakter rzeczonych pojemników i ich cechy w porównaniu z innymi towarami.

Zdaniem Wnioskodawcy pojemniki typu KLT należy klasyfikować do PKWiU 22.22.13 - „Pudełka, skrzynki, klatki i podobne artykuły, z tworzyw sztucznych”. Taka kwalifikacja dodatkowo przemawia za uznaniem, iż nie są one „urządzeniami”.

Reasumując, zdaniem Wnioskodawcy poprzez dokonanie wykładni językowej zasadne jest stwierdzenie, że rzeczone pojemniki będące przedmiotem umowy najmu zawartej z niemieckim kontrahentem nie wchodzą w zakres pojęciowy zarówno urządzenia przemysłowego, jak i urządzenia handlowego. Stanowisko Wnioskodawcy potwierdzone jest także w orzecznictwie i interpretacjach podatkowych. W rezultacie należności wypłacane przez Wnioskodawcę na rzecz Podmiotu A, będącego nierezydentem, nie są objęte dyspozycją art. 21 ust. 1 pkt 1) u.p.d.o.p.

Biorąc pod uwagę powyższe, w ocenie Wnioskodawcy, w odniesieniu do należności wypłacanej Podmiotowi A z tytułu użytkowania na podstawie umowy najmu pojemników będących przedmiotem niniejszego wniosku, nie znajdzie zastosowania art. 21 ust. 1 pkt 1) u.p.d.o.p. niezależnie od posiadania przez Wnioskodawcę certyfikatu rezydencji Podmiotu A.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny/zdarzenie przyszłe sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywać się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz.U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.