Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT1-1.4012.522.2019.1.IK
z 15 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy − przedstawione we wniosku z dnia 6 sierpnia 2019 r. (data wpływu), uzupełnionym w dniach 8 i 24 października 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług prowadzenia zajęć pozalekcyjnych; sposobu opodatkowania usług organizacji imprez urodzinowych; zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a) ustawy, usług organizacji wypoczynku dla dzieci świadczonych w formie półkolonii – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniach 8 i 24 października 2019 r. (daty wpływu), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu opodatkowania usług prowadzenia zajęć pozalekcyjnych, organizacji imprez urodzinowych oraz zwolnienia od podatku usług w zakresie organizacji wypoczynku dla dzieci świadczonych w formie półkolonii.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą pod PKD 85.60Z tj. w zakresie działalności wspomagającej edukację. Jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

W ramach powyższej działalności podatnik organizuje: zajęcia pozalekcyjne na terenach szkół oraz poza szkołą dla dzieci w wieku 6-12 lat (1), imprezy urodzinowe (2) oraz półkolonie (3).

Zajęcia pozalekcyjne (1) odbywają się w placówkach edukacyjnych i mają formę zajęć, mających na celu rozwój u dzieci wyobraźni przestrzennej oraz analitycznego myślenia, a także rozwój umiejętności kształtujących zdolności poznawcze u dzieci, prowadzone są w formie warsztatów, na których dzieci uczą się podstaw mechaniki, robotyki, programowania - w tym obsługi komputera oraz matematyki. Warsztaty odbywają się przy użyciu komputerów i komponentów robotyki dostarczonych przez podatnika do miejsca prowadzenie warsztatów.

Imprezy urodzinowe (2) organizowane są w siedzibie podatnika. Podatnik udostępnia lokal, który wcześniej przygotowuje poprzez ustawienie stołów, przygotowanie papierowych kubeczków i talerzyków, następnie w trakcie urodzin serwuje zakupiony przez rodziców tort i przekąski, a po zakończeniu imprezy, sprząta lokal. Ponadto, podczas urodzin przygotowany jest kącik zabaw dla dzieci, w którym znajdują się zabawki edukacyjne.

W ramach organizowania półkolonii (3), podatnik nie jest wpisany do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych. Organizuje odpłatne półkolonie dla dzieci i młodzieży w okresie wakacji letnich i ferii, z zachowaniem wszystkich wymogów stawianych przez przepisy o systemie oświaty (w tym zapewnienie opieki przez osoby o przewidzianych w tejże ustawie uprawnieniach i kwalifikacjach) oraz podlega nadzorowi kuratora oświaty. Wszystkie turnusy są osobno zgłaszane do Kuratorium oświaty i podlegają jego kontroli. Odbiorcami usług są osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Usługi półkolonii nie będą stanowiły usług opieki nad dziećmi do lat trzech. Mają charakter kompleksowy: zawierają w sobie naukę i bieżącą opiekę oraz wyżywienie. Podatnik spełnia wymagania przewidziane w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży w zakresie form i zasad tego wypoczynku.

Wszystkie powyższe zajęcia są pełnopłatne, a ich koszty pokrywane są przez rodziców dzieci.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, że zajęcia w szkołach prowadzone są zarówno przez Wnioskodawcę, jak i przez pracowników. Wnioskodawca prowadzi cześć z warsztatów, a część z nich prowadzą pracownicy. Wnioskodawca ukończył Uniwersytet X. (tytuł magistra) na kierunku Pedagogika Pracy Socjalnej i Resocjalizacja (z przygotowaniem pedagogicznym). Ponadto Wnioskodawca ukończył studia podyplomowe z zakresu Oligofrenopedagogiki oraz Studium Socjoterapii i Treningu Interpersonalnego przy Y. Osoby, które prowadzą zajęcia mają różne kierunkowe wykształcenie – część z nich jest na studiach o profilu pedagogicznym i informatycznym, pozostali są absolwentami takich studiów.

Wnioskodawca w zakresie imprez urodzinowych i zajęć pozalekcyjnych nie spełnia wymogów dla jednostki objętej system oświaty w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r, Prawo oświatowe. Jedynie w zakresie półkolonii podlega nadzorowi Kuratora Oświaty.

Umowy o świadczone przez Wnioskodawcę usługi zajęć pozaszkolnych zawierane są między Wnioskodawcą, a rodzicami dzieci. Odpłatność ponoszą rodzice, którzy nabywają od Wnioskodawcy usługę prowadzenia zajęć pozalekcyjnych dla dzieci.

Ponadto Wnioskodawca wskazał, że zajęcia pozalekcyjne mają na celu wsparcie edukacji oraz ogólnego psychologicznego rozwoju biorących w nich udział dzieci. Ich celem programowym jest między innymi:

• rozwijanie u dzieci umiejętności matematycznych: liczenie, mnożenie, dzielenie, porównywanie, rozwiązywanie zadań z treścią,
• rozwijanie umiejętności logicznego myślenia oraz programowania,
• rozwijanie umiejętności informatycznych: podstawowa obsługa komputera, obsługa podstawowych narzędzi do edycji tekstu i obrazu,
• rozwijanie umiejętności manualnych i konstrukcyjnych (budowanie z klocków),
• rozwijanie umiejętności pracy w grupie.

Imprezy urodzinowe są organizowane w lokalu, do którego tytuł prawny ma Wnioskodawca. W lokalu dostępne są dwie sale. W jednej ustawione są stoły i miejsca siedzące dla klientów i ich gości. W tej sali podawany jest poczęstunek składający się z napojów i drobnych przekąsek (słone paluszki, chipsy, itd.) oraz napojów. Wnioskodawca na życzenie klientów organizuje także tort urodzinowy, acz istnieje też możliwość przyniesienia własnego. Napoje i przekąski organizuje Wnioskodawca. W drugiej są małe stoliki i małe krzesła przeznaczone dla najmłodszych gości. Najmłodsi mają do dyspozycji różnego rodzaju zabawki, w tym zabawki edukacyjne, klocki. W lokalu znajdują się dwie łazienki i kuchnia. Do dyspozycji gości pozostają także urządzenia audio oraz rzutnik/projektor. Wnioskodawca udostępnia zatem miejsce przeznaczone dla gości, atrakcje dla najmłodszych o pozostałych gości, serwuje napoje i przekąski udostępnione przez siebie, a także te przyniesione przez klientów (jeśli samodzielnie klient zorganizuje tort). W ramach usługi Wnioskodawca udostępnia lokal, ww. produkty spożywcze, dekoruje wedle życzenia i okazji pomieszczenia, serwuje produkty spożywcze, trzyma pieczę nad najmłodszymi, sprząta pomieszczenia i naczynia. Opłatę ponosi rezerwujący rodzic za wszystkie ww. czynności i usługi towarzyszące.

W kolejnym uzupełnieniu do wniosku doprecyzowano, że opisane we wniosku usługi prowadzania zajęć pozalekcyjnych mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85.60.10.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

1. Czy zajęcia pozalekcyjne powinny być opodatkowane stawką 8% podatku od towarów i usług?
2. Czy opodatkowanie organizacji imprez urodzinowych stawką 23% podatku od towarów i usług jest prawidłowe?
3. Czy organizowanie półkolonii korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie korzystają ze zwolnienia z VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy, odnośnie pytania nr 1 prowadzenie zajęć pozalekcyjnych powinno być opodatkowane 8% podatkiem od towarów i usług. W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Jednakże według art. 146a pkt 2 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%. W poz. 177 tego załącznika ustawodawca wymienił „Usługi wspomagające edukację - wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku”.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca zwolnił od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym, świadczone przez nauczycieli. Z uwagi na okoliczność, iż podatnik nie jest nauczycielem, nie korzysta z podmiotowego zwolnienia, ponadto, powyższe usługi nie są również zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, ponieważ przedstawione okoliczności oraz zakres tematyczny szkoleń wskazują, że zajęcia prowadzone w ramach tych usług nie obejmują materiału dydaktycznego realizowanego w przedszkolach i szkołach. W związku z powyższym, skoro ww. usługi, stanowiąc usługi wspomagające edukację, sklasyfikowane są wg PKWiU pod symbolem 85.60, podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 i pozycją 177 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Przy organizowaniu imprez urodzinowych prawidłowe, zdaniem Wnioskodawcy, jest stosowanie 23% stawki od towarów i usług, z uwagi na okoliczność, iż stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2- 2c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Jednakże w myśl art. 146a pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku. W żadnym z aktów prawnych wymienionych powyżej, ustawodawca nie przewidział ani obniżonej stawki podatku ani też zwolnienia od podatku od towarów i usług w zakresie organizowania urodzin w sposób, w jaki organizuje je podatnik. Co prawda, w załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, w poz. 183, ustawodawca przewidział obniżoną stawę podatku VAT dla usług związanych z rozrywką i rekreacją, niezależnie od symbolu PKWiU, jednak preferencyjna stawka podatku VAT dotyczy wyłącznie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne. Podatnik udostępnia jedynie miejsce, w którym dzieci mogą spędzić swoje urodziny, organizuje i dostosowuje przestrzeń, w której przebywają dzieci oraz serwuje przygotowany przez rodziców dzieci poczęstunek, jednak nie może być uznany ani za wesołe miasteczko, ani za park rozrywki. Przygotowanie zabawek edukacyjnych dostępnych podczas imprezy ma na celu jedynie urozmaicenie samych urodzin i nie jest powodem, dla którego lokal podatnika jest wybierany jako miejsce, w którym mają zostać zorganizowane urodziny.

Organizacja półkolonii korzysta ze zwolnienia z VAT, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT. Zwolnieniem objęta będzie nie tylko usługa opieki nad dziećmi, ale również dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związanych. W powyżej opisanej sytuacji, w ramach usługi podstawowej, tj. opieki nad dziećmi i młodzieżą na organizowanych półkoloniach, świadczone będą usługi dodatkowe w postaci wyżywienia. Usługi te będą ściśle związane z usługą organizacji półkolonii jako usługi niezbędnej do wykonania usługi podstawowej. Ponadto, podatnik nie będzie osiągał z usług pobocznych dodatkowego dochodu przez konkurencyjne wykonanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia. Zatem nie wystąpią przesłanki, o których mowa w art. 43 ust. 17 ustawy o VAT, wyłączające zwolnienie od podatku i także usługi dodatkowe mogą korzystać ze zwolnienia określonego w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie zauważyć należy, że przy określaniu prawidłowej stawki podatku od towarów i usług dla danej czynności, której miejsce świadczenia lub dostawy znajduje się na terytorium kraju, istotne jest prawidłowe jej zaklasyfikowanie wg symbolu PKWiU. Tym samym, wydając przedmiotową interpretację organ oparł się na wynikającym z treści wniosku opisie sprawy, tj. na podanej przez Wnioskodawcę klasyfikacji.

Zauważyć należy, że zgodnie z poz. 7.3 Zasad Metodycznych Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług zawartych w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) – dalej: „PKWiU”, zaliczanie danego produktu do odpowiedniego grupowania jest obowiązkiem producenta (względnie usługodawcy). Wynika to z faktu, że właśnie producent (usługodawca) posiada wszystkie informacje niezbędne do właściwego zaliczenia produktu do odpowiedniego grupowania PKWiU, tj. informacje dotyczące rodzaju użytego surowca, technologii wytwarzania, konstrukcji i przeznaczenia wyrobu lub charakteru usługi.

Należy jednak podkreślić, że dokonana przez producenta (usługodawcę) klasyfikacja nie może naruszać zasad budowy i logiki struktury PKWiU. W razie trudności przy zaliczeniu wyrobu (towaru) lub usługi do odpowiedniego grupowania PKWiU można wystąpić w tej sprawie do organów statystycznych. Procedury udzielania informacji w sprawie standardów klasyfikacyjnych (w tym Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług) określa Komunikat Prezesa Głównego Urzędu Statystycznego z dnia 24 stycznia 2005 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych.

Tutejszy organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego w postępowaniu interpretacyjnym. Podkreślić należy, że kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się w ramach określonych w art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację w części dotyczącej opodatkowania usług prowadzenia zajęć pozalekcyjnych wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku.

W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek z elementów opisanego zdarzenia przyszłego w tym zakresie (w szczególności w przypadku błędnej klasyfikacji PKWiU wymienionej we wniosku czynności) lub zmiany stanu prawnego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do treści art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Przez sprzedaż – zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy – rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Jak stanowi przepis art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Klasyfikacją, do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Natomiast dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku – stosownie do art. 41 ust. 2 ustawy – wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

W myśl art. 146aa ust. 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;
2. stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

W załączniku nr 3 do ustawy, zawierającym wykaz towarów i usług opodatkowanych stawką podatku w wysokości 8%, zostały wymienione:

• w pozycji 177 – „Usługi wspomagające edukację – wyłącznie usługi świadczone przez instytucje, których usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie są zwolnione od podatku” – PKWiU ex 85.60.10.0.;
• w pozycji 183 – „Usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne” –bez względu na symbol PKWiU.

W myśl art. 2 pkt 30 ustawy, przez PKWiU ex – rozumie się zakres wyrobów lub usług węższy niż określony w danym grupowaniu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług.

Umieszczenie ww. oznaczenia przy konkretnym symbolu statystycznym ma na celu zawężenie stosowania danej stawki preferencyjnej tylko do towarów/usług należących do wymienionego grupowania statystycznego, spełniających określone warunki sprecyzowane przez ustawodawcę w rubryce „nazwa towaru lub usługi (grupy towarów lub usług)”.

Jak wskazano w poz. 177 załącznika nr 3 do ustawy, w zakresie w jakim świadczone usługi wspomagające edukację i sklasyfikowane w grupowaniu PKWiU 85.60.10.0 są jednocześnie usługami z zakresu pomocy psychologiczno-pedagogicznej i nie korzystają ze zwolnienia, to podlegają opodatkowaniu 8% stawką podatku VAT.

Jednocześnie należy zauważyć, że stawkę obniżoną stosuje się, na podstawie art. 41 ust. 2 w związku z poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy, do usług związanych z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne, co oznacza, że objęte tym przepisem są tylko te świadczenia, które normalnie (typowo) wchodzą w zakres tych usług.

Stosowanie stawki podstawowej ma zatem charakter reguły ogólnej. Dlatego wszelkie wyjątki od tej reguły powinny być interpretowane w sposób ścisły, równocześnie zgodnie z celami realizowanymi przez te odstępstwa oraz zgodnie z zasadą neutralności i powszechności VAT.

Z kolei zakres i zasady zwolnienia od podatku dostaw towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy – zwalnia się od podatku usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, wykonywane:

1. w formach i na zasadach określonych w przepisach o pomocy społecznej oraz w przepisach o systemie oświaty,
2. przez podmioty sprawujące opiekę nad dziećmi w wieku do 3 lat.

W art. 43 ust. 17 ustawy wskazano, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

W świetle powyższego należy stwierdzić, że jeżeli świadczone usługi będą stanowiły usługi opieki nad dziećmi i młodzieżą i opieka ta sprawowana będzie w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty, to usługi te będą objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Należy zwrócić uwagę, że zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy dotyczy zasadniczo usług opieki nad dziećmi i młodzieżą (jako usługi podstawowej) i dostawy towarów oraz świadczenia usług ściśle z tymi usługami związanych.

W rozpatrywanej sprawie należy zwrócić uwagę na to, że określając krąg usług objętych zwolnieniem na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy, ustawodawca odwołał się do przepisów o systemie oświaty.

Zgodnie z art. 92a ust. 1 ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2019 r., poz. 1481), ilekroć w art. 92b-92t i art. 96a jest mowa o wypoczynku, należy przez to rozumieć wypoczynek organizowany dla dzieci i młodzieży w celach rekreacyjnych lub regeneracji sił fizycznych i psychicznych, połączony ze szkoleniem lub pogłębianiem wiedzy, rozwijaniem zainteresowań, uzdolnień lub kompetencji społecznych dzieci i młodzieży, trwający nieprzerwanie co najmniej 2 dni, w czasie ferii letnich i zimowych oraz wiosennej i zimowej przerwy świątecznej, w kraju lub za granicą, w szczególności w formie kolonii, półkolonii, zimowiska, obozu i biwaku.

Stosownie natomiast do art. 92c ust. 1 ww. ustawy o systemie oświaty – organizatorami wypoczynku mogą być:

1. szkoły i placówki;
   
2. przedsiębiorcy wpisani do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych (Dz. U. z 2016 r. poz. 187 i 1334);
   
3. osoby fizyczne, osoby prawne i jednostki organizacyjne nieposiadające osobowości prawnej, inne niż wymienione w pkt 1 i 2, organizujące wypoczynek w celu:
   
   
   
   1. niezarobkowym albo
      
   2. zarobkowym, jeżeli organizowany wypoczynek nie stanowi imprezy turystycznej, o której mowa w art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych.
      

Na podstawie art. 92d ust. 1 cyt. ustawy – organizator wypoczynku jest obowiązany zgłosić kuratorowi oświaty właściwemu ze względu na siedzibę lub miejsce zamieszkania organizatora wypoczynku zamiar zorganizowania wypoczynku, z zastrzeżeniem art. 92e ust. 1.

Jak stanowi art. 92d ust. 3 powołanej ustawy – zamiar zorganizowania wypoczynku zgłasza się w formie zgłoszenia wypoczynku, które zawiera:

1. nazwę lub imię i nazwisko organizatora wypoczynku oraz jego dane teleadresowe: adres siedziby lub adres zamieszkania w przypadku osoby fizycznej, w tym województwo, powiat, gminę, oraz adres do korespondencji, numer telefonu i faksu, adres poczty elektronicznej, a także, jeżeli posiada:
   
   
   
   1. numer identyfikacyjny REGON,
      
   2. numer w Krajowym Rejestrze Sądowym,
      
   3. numer identyfikacji podatkowej (NIP),
      
   4. numer zaświadczenia o wpisie do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych;
      
      
      
2. wskazanie:
   
   
   
   1. formy wypoczynku,
      
   2. terminu wypoczynku,
      
   3. adresu wypoczynku, miejsca lokalizacji wypoczynku lub trasy wypoczynku, z podaniem nazwy kraju w przypadku wypoczynku organizowanego za granicą,
      
   4. rodzaju zakwaterowania,
      
   5. liczby uczestników wypoczynku, w tym liczby uczestników ze specjalnymi potrzebami edukacyjnymi, w szczególności wynikającymi z niepełnosprawności, niedostosowania społecznego lub zagrożenia niedostosowaniem społecznym,
      
   6. numeru telefonu kierownika wypoczynku;
      
      
      
3. ramowy program wypoczynku określający rodzaj zajęć realizowanych podczas wypoczynku;
   
4. informację o sposobie zapewnienia uczestnikom wypoczynku dostępu do opieki medycznej;
   
5. imiona i nazwiska oraz funkcje osób wchodzących w skład kadry wypoczynku, a także informację o spełnianiu przez te osoby odpowiednio warunków, o których mowa w art. 92p ust. 1-6 i art. 92c ust. 2 pkt 2 lit. b;
   
6. Oświadczenie organizatora wypoczynku o posiadaniu kopii dokumentów potwierdzających spełnianie przez osoby wchodzące w skład kadry wypoczynku warunków, o których mowa w art. 92p ust. 1-6 i art. 92c ust. 2 pkt 2 lit. b, potwierdzonych przez organizatora wypoczynku za zgodność z oryginałem;
   
7. w przypadku organizatora wypoczynku, o którym mowa w art. 92c ust. 1 pkt 3 - oświadczenie organizatora wypoczynku, że organizuje wypoczynek w celu odpowiednio niezarobkowym albo zarobkowym i nie podlega obowiązkowi wpisu do rejestru organizatorów turystyki i pośredników turystycznych, o którym mowa w art. 4 ust. 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o usługach turystycznych;
   
8. wykaz dokumentów dołączonych do zgłoszenia, określonych w przepisach wydanych na podstawie art. 92t;
   
9. datę i podpis organizatora wypoczynku.
   

Stosownie natomiast do art. 92t ustawy o systemie oświaty, minister właściwy do spraw oświaty i wychowania określi, w drodze rozporządzenia:

1. termin złożenia zgłoszenia wypoczynku, o którym mowa w art. 92d ust. 1, jego formę, dokumenty dołączane do zgłoszenia oraz wzór tego zgłoszenia, mając na uwadze potrzebę prawidłowego realizowania przez kuratora oświaty obowiązków związanych z umieszczeniem zgłoszenia wypoczynku w bazie wypoczynku;
2. termin przekazania karty wypoczynku, o której mowa w art. 92e ust. 2, oraz wzór tej karty, mając na uwadze potrzebę uzyskania pełnych informacji o organizowanym wypoczynku;
3. liczbę uczestników wypoczynku w grupie pozostających pod opieką jednego wychowawcy, mając na uwadze konieczność zapewnienia właściwej opieki i bezpieczeństwa dzieciom i młodzieży, w tym ze względu na ich wiek lub specjalne potrzeby edukacyjne;
4. obowiązki kierownika wypoczynku i wychowawcy wypoczynku, w tym obowiązek prowadzenia przez wychowawcę dziennika zajęć realizowanych podczas wypoczynku, oraz wzór tego dziennika, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia dzieciom i młodzieży bezpiecznego wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej oraz prawidłowego dokumentowania przebiegu wypoczynku;
5. obowiązki kierownika wypoczynku i wychowawcy wypoczynku organizowanego przez szkołę i placówkę, o którym mowa w art. 92e ust. 1, biorąc pod uwagę konieczność zapewnienia dzieciom i młodzieży bezpiecznego wypoczynku i właściwej opieki wychowawczej oraz charakter i specyfikę tego wypoczynku;
6. program kursów na kierownika wypoczynku albo wychowawcę wypoczynku, w tym formę i wymiar zajęć, z uwzględnieniem w programach kursów treści z zakresu specjalnych potrzeb edukacyjnych dzieci i młodzieży;
7. wzór karty kwalifikacyjnej, o której mowa w art. 92k ust. 1, mając na uwadze potrzebę zebrania niezbędnych informacji o uczestniku wypoczynku oraz jego udziale w wypoczynku;
8. wzór zaświadczenia o ukończeniu kursu na kierownika wypoczynku albo wychowawcę wypoczynku, z uwzględnieniem szczegółowych danych dotyczących ukończonego kursu;
9. dokumenty potwierdzające posiadane przez kadrę przygotowanie, mając na uwadze zapewnienie realizacji programu kursu.

Zgodnie z § 2 ust. 1 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 6 kwietnia 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży (Dz. U. z 2016 r., poz. 452), organizator wypoczynku zgłasza kuratorowi oświaty zamiar zorganizowania wypoczynku:

1. w przypadku wypoczynku organizowanego w okresie ferii letnich oraz wiosennej przerwy świątecznej - od dnia 1 marca w roku szkolnym, w którym organizowany jest wypoczynek, jednak nie później niż na 21 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku, a w przypadku organizowania półkolonii lub wypoczynku za granicą - nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku;
2. w przypadku wypoczynku organizowanego w okresie ferii zimowych oraz zimowej przerwy świątecznej - od dnia 1 października w roku szkolnym, w którym organizowany jest wypoczynek, jednak nie później niż na 21 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku, a w przypadku organizowania półkolonii lub wypoczynku za granicą - nie później niż na 14 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku.

W myśl § 2 ust. 2 cyt. rozporządzenia, w przypadkach uzasadnionych względami społecznymi organizator wypoczynku może zgłosić kuratorowi oświaty zamiar zorganizowania wypoczynku po upływie terminu, o którym mowa w ust. 1, nie później jednak niż na 7 dni przed terminem rozpoczęcia wypoczynku.

Ponadto w świetle art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Z regulacji art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że warunkiem zastosowania zwolnienia jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji, ale także przesłanki podmiotowej, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania. Zwolnione od podatku jest nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Należy wskazać na wyrok Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie C-473/08 Eulitz, w którym stwierdzono, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że „Thomas Eulitz działał jako nauczyciel w ramach kursu szkoleniowego proponowanego przez podmiot trzeci – EIPOS. W świetle ustaleń sądu krajowego, podmiot ten – a nie Thomas Eulitz – pełnił obowiązki instytucji szkoleniowej, w ramach której ten ostatni nauczał oraz świadczył usługi szkoleniowe uczestnikom rzeczonych kursów” (pkt 52).

Zgodnie ze stanowiskiem TSUE, zajętym w wyroku C-445/05 z dnia 14 czerwca 2007 r. w sprawie Werner Haderer, nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób. W orzeczeniu tym Trybunał nadmienił, że pojęcie „edukacja szkolna i uniwersytecka” nie obejmuje jedynie nauczania, które kończy się egzaminem w celu uzyskania danych kwalifikacji lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia, lecz obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w celu poszerzania wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, że działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego. Jednocześnie, zdaniem Trybunału, przyjęcie szczególnie ścisłej wykładni pojęcia „edukacji szkolnej i uniwersyteckiej” groziłoby powstaniem rozbieżności w stosowaniu systemu podatku VAT w państwach członkowskich, z tego powodu, że systemy nauczania w każdym państwie członkowskim są zorganizowane w różny sposób.

Trybunał w powyższym orzeczeniu wyznaczył szeroki zakres interpretacyjny pojęcia „edukacja szkolna i uniwersytecka” z uwagi na różny sposób organizacji systemu nauczania w państwach członkowskich. Polski ustawodawca zwolnił od podatku nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

Polski ustawodawca skorzystał z możliwości zastosowania ograniczeń w korzystaniu ze zwolnień w korzystaniu z usług edukacyjnych, co znalazło swoje odzwierciedlenie w obowiązującym od 2011 r. brzmieniu art. 43 ust. 1 pkt 26 – 29 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionej treści wniosku wynika, że Wnioskodawca, jako czynny podatnik VAT, prowadzi działalność gospodarczą, sklasyfikowaną w grupowaniu PKWiU 85.60.10.0, tj. w zakresie działalności wspomagającej edukację świadczy usługi polegającą na m.in. prowadzeniu zajęć pozalekcyjnych. Świadczenie tej usługi odbywa się w placówkach edukacyjnych w formie warsztatów, podczas których przy pomocy komputerów i komponentów dostarczonych przez podatnika, dzieci uczą się podstaw mechaniki, robotyki, programowania i matematyki. Wnioskodawca ukończył m.in. studia na kierunku Pedagogika Pracy Socjalnej i Resocjalizacja z przygotowaniem pedagogicznym. Cześć z warsztatów prowadzona jest przez Wnioskodawcę, część przez pracowników. Umowa o świadczenie zajęć pozaszkolnych zawierana jest pomiędzy Wnioskodawcą, a rodzicami dzieci.

Jak wskazano we wniosku, zajęcia pozalekcyjne mają na celu wsparcie edukacji oraz ogólnego psychologicznego rozwoju biorących w nich udział dzieci. Ich celem programowym jest między innymi rozwijanie u dzieci umiejętności matematycznych: liczenie, mnożenie, dzielenie, porównywanie, rozwiązywanie zadań z treścią, rozwijanie umiejętności logicznego myślenia oraz programowania, rozwijanie umiejętności informatycznych: podstawowa obsługa komputera, obsługa podstawowych narzędzi do edycji tekstu i obrazu, rozwijanie umiejętności manualnych i konstrukcyjnych (budowanie z klocków), rozwijanie umiejętności pracy w grupie.

Ponadto Wnioskodawca organizuje w swoim lokalu imprezy urodzinowe dla dzieci, jak również świadczy usługi kompleksowej organizacji półkolonii w okresie letnich i zimowych wakacji. Jak wynika z okoliczności sprawy, Wnioskodawca w ramach organizowanych półkolonii, oprócz usług w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą, zapewnia również dostawę towarów i usług ściśle z tymi usługami związane w szczególności wyżywienie.

Wnioskodawca powziął wątpliwości, co do sposobu opodatkowania ww. usług.

Analiza przedstawionych we wniosku okoliczności sprawy, w szczególności charakter wykształcenia Wnioskodawcy, jak również powołane przepisy oraz wnioski płynące m.in. z wyroków TSUE C-473/08, C-445/05, prowadzą do stwierdzenia, że Wnioskodawca świadcząc usługi ww. zajęć pozalekcyjnych osobiście na rzecz uczniów pełni rolę nauczyciela, tym samym spełnia przesłankę podmiotową zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Niemniej jednak w tak przedstawionym stanie faktycznym, skoro – jak wskazał Wnioskodawca  opisane zajęcia pozalekcyjne stanowią usługi wspomagające edukację (PKWiU 85.60.10.0), nie spełniona jest przesłanka przedmiotowa zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Wobec powyższego, przy założeniu, że wskazana przez Wnioskodawcę klasyfikacja statystyczna, zgodnie z którą usługi ww. zajęć pozalekcyjnych świadczone zarówno przez Wnioskodawcę, jak i zatrudnionych przez niego pracowników mieszczą się w grupowaniu PKWiU 85.60.10.0 – usługi wspomagające edukację, jest prawidłowa oraz że ww. zajęcia stanowią usługi w zakresie pomocy psychologiczno-pedagogicznej nie korzystające ze zwolnienia od podatku, stwierdzić należy, że przedmiotowe usługi podlegają opodatkowaniu stawką podatku w wysokości 8% zgodnie z poz. 177 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 należało uznać za prawidłowe.

Odnośnie sposobu opodatkowania świadczenia usługi organizacji imprez urodzinowych, w ramach których Wnioskodawca udostępnia i przygotowuje lokal dla dzieci, serwuje produkty spożywcze, dekoruje wedle życzenia i okazji pomieszczenia, trzyma pieczę nad najmłodszymi, sprząta pomieszczenia i naczynia, należy stwierdzić, że ww. usługi nie stanowią usług wymienionych w poz. 183 załącznika nr 3 do ustawy (usługi związane z rozrywką i rekreacją – wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne), dla których ustawodawca przewidział zastosowanie stawki preferencyjnej. W tej bowiem sytuacji opłata pobierana za organizację imprezy urodzinowej obejmuje organizację całej imprezy i w tym przypadku nie należy jej utożsamiać z opłatami wnoszonymi za sam wstęp, jak np. opłata ponoszona za wstęp na salę zabaw. Opłata ta jest bowiem pobierana od rodzica organizującego imprezę urodzinową w lokalu udostępnionym przez Wnioskodawcę.

Biorąc pod uwagę powyższe stwierdzić należy, iż poz. 183 załącznika nr 3, nie obejmuje swoim zakresem opłat pobieranych za organizację imprezy urodzinowej, jak i dodatkowych usług związanych z organizacją tej imprezy. Dlatego też – jak słusznie wskazano - usługi takie winny być opodatkowane podstawową stawką podatku od towarów i usług, o której mowa w art. 41 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie należy uznać za prawidłowe.

Odnosząc się z kolei do sposobu opodatkowania usług świadczonych w zakresie organizacji półkolonii stwierdzić należy, że zwolnienie od podatku, określone w art. 43 ust. 1 pkt 24 ustawy ma charakter podmiotowo-przedmiotowy, zatem warunkiem jego zastosowania jest to, by dany podmiot wykonywał usługi w zakresie opieki nad dziećmi i młodzieżą w formach i na zasadach określonych w odpowiednich przepisach, tj. w przepisach o pomocy społecznej, w przepisach o systemie oświaty oraz w przepisach prawo oświatowe.

Wnioskodawca jednoznacznie wskazał, że usługi organizacji półkolonii oraz dostawy towarów i usług (w szczególności wyżywienia) są wykonywane w formach i na zasadach określonych w przepisach o systemie oświaty. Organizowany wypoczynek półkolonii Wnioskodawca zgłasza kuratorowi oświaty, zgodnie z ustawą o systemie oświaty.

W konsekwencji powyższego, należy stwierdzić, że w sytuacji gdy Wnioskodawca spełnia wymagania przewidziane w ww. rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z 30 marca 2016 r. w sprawie wypoczynku dzieci i młodzieży w zakresie form i zasad tego wypoczynku (tj. podlega nadzorowi i kontroli właściwego kuratora oświaty), to świadczone przez Wnioskodawcę usługi, w oparciu o ww. rozporządzenie korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 24 lit. a ustawy.

Z treści powyższego przepisu wynika również, że zakresem określonego w nim zwolnienia jest objęta nie tylko opieka nad dziećmi i młodzieżą, ale również dostawa towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane - w przedmiotowej sprawie wyżywienie dla dzieci korzystających z półkolonii - pod warunkiem jednak, że są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej i ich głównym celem nie jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez Wnioskodawcę, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności, w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w ww. zakresie należało uznać za prawidłowe.

Podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, w tym w szczególności, że usługi prowadzenia zajęć pozalekcyjnych stanowią usługi w zakresie wsparcia edukacji oraz ogólnego psychologicznego rozwoju dzieci biorących w nich udział. Ponadto należy jeszcze raz podkreślić, że tut. organ nie jest uprawniony do przyporządkowywania formalnego towarów i usług do określonego grupowania klasyfikacyjnego w postępowaniu interpretacyjnym. Kwestie dotyczące zaklasyfikowania towaru lub usługi do właściwego grupowania statystycznego nie mieszczą się bowiem w ramach określonych w art. 14b § 1 ww. ustawy Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Tak więc niniejszą interpretację w części dotyczącej sposobu opodatkowania usług prowadzenia zajęć pozalekcyjnych wydano w oparciu o grupowanie PKWiU wskazane przez Wnioskodawcę we wniosku. Oznacza to, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.