Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.393.2019.2.AS
z 12 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 6 września 2019 r. (data wpływu 12 września 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na działalność o charakterze marketingowym − jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na działalność o charakterze marketingowym.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca jest podatnikiem podatku dochodowego od osób prawnych oraz zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT (podatnik VAT czynny). Przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż produktów farmaceutycznych, medycznych i kosmetycznych. Wnioskodawca należy do francuskiej grupy farmaceutycznej, która jest czołowym producentem produktów farmaceutycznych i medycznych. W ramach pełnionych funkcji, Spółka jest odpowiedzialna za dystrybucję na terytorium Polski produktów zakupionych od podmiotów trzecich jak również wytworzonych w ramach Grupy. W ramach wykonywanej działalności gospodarczej Spółka podejmuje różnorodne działania mające na celu zwiększenie sprzedaży produktów farmaceutycznych, medycznych i kosmetycznych znajdujących się w jej ofercie.

Spółka prowadzi dystrybucję produktów w szczególności do gabinetów medycyny estetycznej, salonów kosmetycznych oraz aptek, za pośrednictwem zatrudnionych w tym celu przedstawicieli handlowych, którzy dbają o właściwe relacje z kontrahentami oraz zapewnienie odpowiedniego poziomu zaopatrzenia w produkty z oferty Spółki. W związku z tym, w celu zwiększenia sprzedaży, prowadzone są różnego rodzaju działania o charakterze marketingowym, takie jak:

1. wykorzystywanie produktów w trakcie zabiegów przeprowadzanych na pokazowych szkoleniach organizowanych u dystrybutorów produktów Spółki (tzw. kuferek zabiegowy);
2. przekazanie produktów z oferty Spółki dystrybutorom (w gabinetach medycyny estetycznej oraz w salonach kosmetycznych) jako testera, polegające na pozostawieniu otwartego opakowania u kontrahenta w celu umożliwienia zapoznania z właściwościami konkretnego produktu;
3. wydanie produktów znajdujących się w ofercie Spółki dla pracowników biura na zużycie prywatne przez pracowników (produkty z krótką datą ważności lub z uszkodzonymi opakowaniami);
4. wymiana produktów przeterminowanych u dystrybutorów produktów Spółki (apteki);
5. bonusowanie dystrybutorów/kontrahentów poprzez przekazanie nieodpłatnie produktów z oferty Spółki w przypadku przekroczenia ustalonych poziomów zakupów/obrotów;
6. przekazanie nieodpłatnie gratisowych produktów do dowolnego wykorzystania dla kontrahentów/dystrybutorów;
7. programy wsparcia sprzedaży typu sell-out, w ramach których wydawane są produkty z oferty Spółki jako nagrody dla kontrahentów w zamian za zebrane punkty.
   
   

Ad. 1

W trakcie zabiegów wykonywanych na pokazowych szkoleniach wykorzystywane są produkty z oferty Spółki zapewniane w tym celu przez przedstawicieli handlowych opiekujących się danym gabinetem medycyny estetycznej lub gabinetem kosmetycznym. Tego typu działanie z jednej strony umożliwia kontrahentom Spółki oraz uczestnikom pokazowych szkoleń zapoznanie z cechami i właściwościami oferowanych przez Spółkę produktów, w szczególności w odniesieniu do produktów stanowiących nowość w ofercie Spółki. Natomiast z drugiej strony ma na celu promocję tych produktów w szerszej grupie odbiorców, która może być potencjalnie zainteresowana ich zakupem.

Wykorzystywane w taki sposób produkty z oferty Spółki nie są oznakowane jako „próbka”, jednak pełnią funkcję próbki, zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, tj. ich udostępnienie pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru.

Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób będących odbiorcami przekazywanych towarów.

Ad. 2

Spółka przekazuje nieodpłatnie swoim kontrahentom (tj. gabinetom medycyny estetycznej, salonom kosmetycznym oraz aptekom) pełnowartościowe produkty ze swojej oferty w celach testowych.

Przedstawiciele handlowi pozostawiają otwarte opakowania różnego rodzaju produktów, które mogą być wykorzystywane przy wykonywaniu usług kosmetycznych i z zakresu medycyny estetycznej. Tego rodzaju działania mają na celu zapoznanie szerszej rzeszy odbiorców z dostępną gamą produktów i ich działaniem i są ukierunkowane na zwiększenie obrotów Spółki. W praktyce kontrahenci Spółki chętniej dokonują zamówień poszczególnych produktów, jeśli mieli możliwość wcześniejszego zapoznania się z ich właściwościami oraz porównania z innymi podobnymi produktami dostępnymi na rynku

Przekazywane nieodpłatnie jako tester produkty z oferty Spółki nie są oznakowane jako „próbka”, jednak pełnią funkcję próbki, zgodnie z art. 7 ust. 7 ustawy o VAT, tj.: ich udostępnienie pozwala na ocenę cech i właściwości towaru w jego końcowej postaci, przy czym ich przekazanie ma na celu promocję tego towaru oraz nie służy zasadniczo zaspokojeniu potrzeb odbiorcy końcowego w zakresie danego towaru.

Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości osób będących odbiorcami przekazywanych towarów.

Ad. 3

Spółka przekazuje pracownikom produkty znajdujące się w jej ofercie do wykorzystania na cele prywatne. Spółka w ten sposób traktuje swoich pracowników również jako swoich potencjalnych klientów. Ponadto, celem takich działań jest zmotywowanie pracowników do pracy oraz budowanie ich tożsamości i identyfikacji z markami znajdującymi się w portfolio Spółki. Spółka przekazuje pracownikom co do zasady takie same produkty, których dystrybucję prowadzi u kontrahentów, jednak w praktyce są to najczęściej produkty z uszkodzonymi opakowaniami lub z krótką datą ważności, które nie zostałyby już przekazane do dystrybucji u kontrahentów Spółki.

Przekazaniu podlegają zarówno produkty o wartości jednostkowej przekraczającej 10 zł, jak też o wartości jednostkowej poniżej tej kwoty. Spółka nie prowadzi ewidencji pozwalającej na ustalenie tożsamości pracowników, którym są przekazywane produkty.

Ad. 4

Spółka, dbając o rozwój i reputację swoich marek, regularnie sprawdza ważność swoich produktów. W przypadku stwierdzenia, że w ofercie u dystrybutorów znajdują się przeterminowane produkty, nieodpłatnie dokonuje ich wymiany na produkty „pełnowartościowe”; nieprzeterminowane. Wymiana produktów przeterminowanych może również odbywać się po zasygnalizowaniu takiej potrzeby bezpośrednio przez kontrahentów Spółki. Takie działanie służy utrzymaniu dobrych relacji z dystrybutorami Spółki oraz zapobieżeniu sytuacji, w której na rynku będą znajdowały się produkty przeterminowane, co mogłoby wpłynąć negatywnie na wizerunek marek znajdujących się w ofercie Spółki. Spółka nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia ponad to, które już otrzymała dostarczając pierwotny towar na rzecz kontrahenta.

Ad. 5 i 6

Spółka w ramach utrzymywania dobrych relacji z dystrybutorami, poprzez swoich przedstawicieli handlowych, przekazuje nieodpłatnie produkty ze swojej oferty, zarówno w sytuacji w której przekroczono ustalony na pewnym poziomie poziom obrotów (zakupów) u konkretnych kontrahentów, jak też przekazując produkty jako tak zwane „gratisy”, mające charakter reklamowy.

Ad. 7

W ramach programu wsparcia sprzedaży („Program dla Aptek”) typu sell-out wydawane są produkty o wartości przekraczającej 10 zł jako nagrody dla kontrahentów Spółki (osoby fizyczne prowadzące działalność gospodarczą, osoby prawne, lub jednostki organizacyjne nie posiadające osobowości prawnej w tym osobowe spółki handlowe prowadzący apteki stacjonarne z wyłączeniem sprzedaży internetowej) biorących udział w programie. Warunkiem udziału kontrahenta w programie jest nabycie, a następnie odsprzedaż produktów z oferty Spółki na rzecz klientów detalicznych. Kontrahenci zaangażowani w sprzedaż produktów z oferty Spółki na podstawie przedstawionego raportu kwartalnego odsprzedaży otrzymują od Spółki punkty zgodnie z przyjętym regulaminem. Liczba punktów uzależniona jest od rodzaju oraz ilości sztuk produktów sprzedanych przez konkretnego uczestnika programu. Następnie wymiana punktów na nagrody odbywa się indywidualnie dla każdego kontrahenta Spółki. Nagrody wydawane są wyłącznie za sprzedaż produktów Spółki na rzecz klientów detalicznych przez kontrahentów biorących udział w programie.

Spółka wskazała, że prowadzi odpowiednią dokumentację w zakresie tych programów (tj. stosowne regulaminy, ewidencja wydań), a produkty przekazane jako nagrody w tym programie opodatkowuje podatkiem VAT. Celem program wsparcia jest przeprowadzenie akcji informacyjnej oraz promocyjnej produktów oferowanych i dystrybuowanych wyłącznie przez Spółkę. Ponadto program wsparcia sprzedaży ukierunkowany jest na zwiększenie wolumenu dystrybucji produktów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zwiększenie przychodów.

Spółce przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem produktów, które są przedmiotem nieodpłatnych wydań w ramach opisanych wyżej działań marketingowych.

Nieodpłatne przekazywanie produktów z oferty Spółki wykazuje związek z jej działalnością gospodarczą tj. m.in.:

• ma na celu promocję produktów Spółki,
  

• jest ukierunkowane na zwiększenie sprzedaży poszczególnych produktów oraz
  

• jednocześnie nie prowadzi do zaspokojenia finalnych potrzeb konsumentów.
  
  
  

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1. Czy nieodpłatne przekazanie produktów z oferty Spółki w ramach działań marketingowych opisanych w punktach 1-7 podlega opodatkowaniu podatkiem VAT?
2. Czy wydatki związane z działaniami o charakterze marketingowym opisane w punktach 1-7 stanowią koszt uzyskania przychodu dla Spółki zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o C1T?
   
   

Niniejsza interpretacja stanowi odpowiedź na pytanie Nr 2 w przedmiocie podatku dochodowego od osób prawnych. W zakresie pytania Nr 1 dotyczącego podatku od towarów i usług wniosek zostanie rozpatrzony odrębnie.

Zdaniem Wnioskodawcy.

− Klasyfikacja dokonywanych nieodpłatnych wydań produktów na gruncie podatku CIT

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, z późn. zm.; dalej: „ustawa o CIT”), kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 16 ust. 1.

W konsekwencji, kosztami uzyskania przychodów są tylko takie wydatki, które spełniają łącznie następujące warunki:

• zostały poniesione przez podatnika w związku z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą,
  

• mają charakter definitywny,
  

• są właściwie udokumentowane,
  

• ich poniesienie miało na celu uzyskanie przy chodów lub zachowanie albo zabezpieczenie źródła przychodów (tzw. przesłanka celowości kosztów),
  

• nie zostały wymienione w zamkniętym katalogu wydatków niestanowiących kosztów uzyskania przychodów, zawartym w art. 16 ust. 1 ustawy o CIT.
  
  
  

Kwalifikacja podatkowa wydatków powinna być każdorazowo wynikiem indywidualnej oceny, z uwzględnieniem takich przesłanek, jak m.in.:

• rodzaj działalności gospodarczej podatnika,
  

• racjonalnie dokonana ocena możliwości osiągnięcia przychodu z konkretnego kosztu,
  

• intencje podatnika towarzyszące ponoszeniu wydatku, oraz
  

• powiązanie pomiędzy kosztem podatkowym, a efektywnie osiągniętym lub zamierzonym przychodem (lub faktem zachowania albo zabezpieczenia źródła jego uzyskania).
  
  
  

Stosownie zaś do regulacji zawartej w art. 16 ust. 1 pkt 28 ustawy o CIT nie uważa się za koszty uzyskania przychodów kosztów reprezentacji, w szczególności poniesionych na usługi gastronomiczne, zakup żywności oraz napojów, w tym alkoholowych.

Wyłączając z kosztów podatkowych koszty reprezentacji, ustawa o CIT nie definiuje terminu „reprezentacja”, ani też nie odsyła do innych przepisów prawa.

Próbę zdefiniowania pojęcia „reprezentacji” podjął Naczelny Sąd Administracyjny m.in. w wyroku z dnia 17 czerwca 2013 r., sygn. akt II FSK 702/11. który stwierdził, że: „celem kosztów reprezentacyjnych jest stworzenie pewnego wizerunku podatnika, stworzenie dobrego obrazu jego firmy, działalności etc., wykreowanie pozytywnych relacji z kontrahentami. Oceniając, czy dane koszty mają charakter reprezentacyjny, należy patrzeć właśnie przez pryzmat ich celu. Jeśli wyłącznym bądź dominującym celem ponoszonych kosztów jest właśnie wykreowanie takiego obrazu podatnika, to koszty te mają charakter reprezentacyjny”.

Zgodnie z ugruntowanym poglądem, do kategorii wydatków mających na celu osiągnięcie przychodów zalicza się także między innymi koszty reklamy.

Z uwagi na fakt, że przepisy prawa podatkowego nie definiują pojęcia reklamy, należy − zgodnie z zasadami wykładni językowej przepisów prawa − odnieść się do definicji słownikowej tego pojęcia. Według Słownika Języka Polskiego PWN „reklama” to „działanie mające na celu zachęcenie potencjalnych klientów do zakupu konkretnych towarów lub do skorzystania z określonych usług” oraz „plakat, napis, ogłoszenie, krótki film itp. służące temu celowi”.

Pod pojęciem reklamy należy rozumieć działania podmiotu gospodarczego, mające na celu kształtowanie popytu na dane towary, usługi lub markę, poprzez zachęcenie jak największej liczby potencjalnych klientów do nabywania towarów i usług tego podmiotu gospodarczego. Może być ona realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy użyciu zróżnicowanych środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru lub usługi, jego cech jakościowych, użytkowych lub konsumpcyjnych, zalet technicznych, estetycznych lub zdrowotnych, rozwiązań nowoczesnych czy modnych, a także poprzez rozpowszechnianie logo firmy. Można wobec tego wyróżnić reklamę towaru, usługi, a także reklamę firmy (przedsiębiorstwa).

Zgodnie z ugruntowanym stanowiskiem organów interpretacyjnych, ocena charakteru wydatku (cel reprezentacyjny czy reklamowy) możliwa jest na podstawie całokształtu działalności prowadzonej przez podatnika, rozmiarów wydatków, ich jednostkowej wartości, ustalenia kręgu osób. do których jest skierowana, okoliczności wręczania prezentów, itp. Powinna być dokonywana każdorazowo przez podatnika, który prowadząc działalność gospodarczą może najlepiej dokonać właściwej kwalifikacji danego wydatku pod kątem funkcji, jaką będzie on spełniać.

Natomiast jak wskazuje NSA w wyroku z dnia 18 października 2017 r. (sygn. II FSK 2538/15): „istnieje niewątpliwa różnica pomiędzy materiałem reklamowym z logo firmy o wartości kilku złotych, a takim przedmiotem o wartości kilkuset złotych. O ile zatem w tym pierwszym przypadku nie ma wątpliwości, że przekazany został upominek spełniający funkcje reklamową, tak nie można tego powiedzieć o tym drugim przypadku. (…) Co do zasady i kierunkowo wzrost wartości wręczanych prezentów powoduje przesunięcie akcentów z reklamy na reprezentację”.

W dalszej części Spółka wskazuje szczegółowo, że wydatki na poszczególne działania marketingowe mogą zostać zaliczone do kosztów uzyskania przychodu.

Ad. 1) i 2) Wykorzystywanie produktów na pokazowych szkoleniach w trakcie zabiegów przeprowadzanych na pokazowych szkoleniach organizowanych u dystrybutorów produktów Spółki (tzw. kuferek zabiegowy) oraz przekazywanie produktów z oferty Spółki dystrybutorom (w gabinetach medycyny estetycznej oraz w salonach kosmetycznych) jako tester

Spółka stoi na stanowisku, że prowadzone przez nią działania marketingowe mają na celu przede wszystkim zwiększenie przychodów, gdyż zarówno wykorzystywanie produktów przekazywanych w ramach tzw. kuferka zabiegowego do wykorzystania w ramach zabiegów kosmetycznych na pokazowych szkoleniach, jak też pozostawianie u kontrahentów produktów z oferty Spółki pełniących funkcję testerów (próbek) służy zwiększeniu wolumenu zakupowego przez dotychczasowych kontrahentów, a także zachęceniu do skorzystania z oferty Spółki przez nowych klientów, którzy przed podjęciem decyzji o nawiązaniu stałej współpracy chcą sprawdzić czy określone produkty sprawdzą się w ich działalności.

Należy również uwzględnić, że oferta Spółki nie jest skierowana do klienta indywidualnego, ale do gabinetów medycyny estetycznej, salonów kosmetycznych i aptek. Spółce zależy na nawiązaniu stałej współpracy z dystrybutorami, a możliwość otrzymania nieodpłatnej próbki towarów przez kontrahenta, jak również zużycie produktu w trakcie pokazowych zabiegów, pozwala na weryfikację właściwości produktu, która jest warunkiem nawiązania współpracy i podjęcia decyzji kontrahenta o dokonaniu zamówienia konkretnych produktów albo też o zmianie dotychczasowego dostawcy. W związku z powyższym, działania podejmowane przez Spółkę bezsprzecznie służą osiąganiu oraz zwiększeniu przychodów, a wydatki ponoszone w związku z prowadzonymi działaniami marketingowymi stanowią koszty uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Spółka na potwierdzenie swojego stanowiska pragnie wskazać na utrwaloną praktykę interpretacyjną organów podatkowych w tym zakresie, przykładowa:

• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 31 maja 2017 r. nr 0111-KDIB1-3.4010.70.2017.1.APO, w której organ potwierdził stanowisko podatnika, zgodnie z którym: „koszt nabycia towarów przekazanych nieodpłatnie klientom w formie próbek lub zużytych podczas testów i pokazów urządzeń zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o PDOP, stanowi koszt uzyskania przychodów”, oraz
  

• Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 24 października 2017 r., nr 0114-KDIP2-2.4010.128.2017.2.AG, potwierdzająca, że: „wydatki poniesione na wytworzenie lub nabycie Wyrobów, w przypadku ich przekazania jako próbek albo sprzedaży po cenie symbolicznej, nie podlegają wyłączeniu z kosztów uzyskania przychodów na podstawie art. 16 ust. 1 pkt 28 updop. Dokonując oceny stanowiska Spółki należy zauważyć, że działania Spółki nie zmierzają do rozpowszechniania wizerunku podatnika jako podmiotu gospodarczego, a zmierzają do „zwiększenia rozpoznawalności Wyrobów, popularyzowania ich”, a w konsekwencji zwiększenia liczby zamówień na Wyroby i uzyskania jak największego przychodu z tytułu ich późniejszej sprzedaży. Działania opisane we wniosku mają zatem charakter reklamowy. Podkreślić bowiem należy, że istotą reklamy jest zamiar dotarcia do jak najszerszej grupy odbiorców. Jak już wskazano powyżej, reklama może być realizowana za pomocą rozmaitych środków wyrazu oraz przy zróżnicowaniu środków przekazu, w tym poprzez prezentowanie danego towaru”.
  
  
  

Ad. 3) 5) i 6) Wydanie pracownikom produktów Spółki na cele prywatne, bonusowanie dystrybutorów/kontrahentów poprzez przekazanie nieodpłatnie produktów z oferty Spółki w przypadku przekroczenia ustalonych poziomów zakupów/obrotów oraz przekazanie nieodpłatnie gratisowych produktów do dowolnego wykorzystania dla kontrahentów/dystrybutorów

Działania marketingowe prowadzone przez Spółkę, polegające na nieodpłatnym przekazywaniu produktów z oferty Spółki pracownikom oraz kontrahentom zmierzają do zwiększenia rozpoznawalności produktów oraz marek znajdujących się w ofercie Spółki, popularyzowania ich, a w konsekwencji zwiększenia liczby zamówień na produkty i uzyskania jak największego przychodu z tytułu ich późniejszej sprzedaży. Działania te mają zatem charakter reklamowy.

W ocenie Spółki nie ma podstaw, aby skutek podatkowy dokonanych przekazań produktów różnicować w zależności od tego czy ich odbiorcą jest pracownik Spółki czy kontrahent, który zajmuje się dalszą dystrybucją produktów. Jak wskazano w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy na gruncie podatku VAT, fakt przekazywania pracownikom nieodpłatnie produktów znajdujących się w ofercie pracodawcy zwiększa identyfikację pracowników ze Spółką i dystrybuowanymi przez Spółkę markami. Spółka w racjonalny sposób oczekuje, że pracownicy, który m są przekazywane różne produkty znajdujące się w jej ofercie, po zapoznaniu z ich właściwościami będą chętniej promować te produkty wśród znajomych lub członków rodziny.

Podobnie w przypadku przekazywania na rzecz kontrahentów Spółki bonusów w postaci produktów z oferty Spółki w sytuacji, w której dochodzi do zrealizowania przez konkretnego kontrahenta określonego poziomu obrotów (zakupów), działanie takie ma bezsprzecznie związek z uzyskiwanym przez Spółkę przychodem, gdyż z jednej strony warunkiem wydania produktu jest zrealizowanie ustalonego z kontrahentem poziomu obrotów, z drugiej zaś działa na kontrahenta motywująco w kontekście jego przyszłych aktywności, które mogą przełożyć się na zwiększenie przychodów Spółki.

Mając na uwadze powyższe, uznać należy, że wydatki ponoszone przez Spółkę na nabycie produktów przekazywanych nieodpłatnie w ramach działań marketingowych przedstawionych w pkt 3, 5 i 6 opisu stanu faktycznego niniejszego wniosku spełniają przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT, a więc mogą stanowić dla Wnioskodawcy koszty uzyskania przychodów.

Ad. 4) Wymiana produktów przeterminowanych u dystrybutorów produktów Spółki

Działania polegające na wymianie produktów przeterminowanych u dystrybutorów produktów Spółki służy utrzymaniu dobrych relacji z kontrahentami oraz zapobieżeniu sytuacji, w której na rynku będą znajdowały się produkty przeterminowane, co mogłoby wpłynąć negatywnie na wizerunek marek znajdujących się w ofercie Spółki. Spółka nie otrzymuje dodatkowego wynagrodzenia ponad to, które już otrzymała dostarczając pierwotny towar na rzecz kontrahenta.

W ocenie Spółki, koszty związane z taką wymianą przeterminowanych produktów są ponoszone zarówno w celu osiągnięcia przychodów oraz zabezpieczenia źródła przychodów.

Innymi słowy, Spółka dba w ten sposób o swoją reputację rzetelnego kontrahenta, co przekłada się na zwiększenie jej wiarygodności w odbiorze aktualnych i potencjalnych kontrahentów i zwiększa szanse zarówno na kontynuowanie współpracy z dotychczasowymi kontrahentami, jak też pozyskanie nowych.

Spółka na potwierdzenie swojego stanowiska pragnie wskazać na interpretację Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 19 listopada 2018 r. (nr 0111-KDIB1-2.4010.387.2018.2.DP), w której organ wskazał, że: „wydatki poniesione przez Spółkę w związku z dostarczeniem i wymianą towarów bezpośrednio do punktów sprzedaży detalicznej, będzie można uznać za koszty uzyskania przychodów Spółki. Spełnione bowiem zostaną przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych − przedmiotowe wydatki pozostają w związku przyczynowo-skutkowym z przychodami Spółki”.

Ad. 7) Programy sell-out − wydanie produktów jako nagrody dla kontrahentów w zamian za zebrane punkty

Programy wsparcia sprzedaży ukierunkowane są na zwiększenie dystrybucji produktów znajdujących się w ofercie Spółki oraz zwiększenie przychodów Spółki.

Celem organizacji takich programów jest z jednej strony zainteresowanie kontrahentów danymi produktami, z drugiej zaś zachęcenie do zwiększenia poziomu sprzedaży określonych produktów z oferty Spółki. Zatem wydatki ponoszone na nabycie produktów wydawanych w ramach programów typu sell-out są niewątpliwie związane ze zwiększeniem przychodów Spółki i stanowią tym samym zdaniem Spółki koszty uzyskania przychodów zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o CIT.

Powyższe stanowisko znajduje potwierdzenie w wydawanych w podobnych stanach faktycznych interpretacjach indywidualnych. Np. w interpretacji z dnia 16 czerwca 2015 r. (nr IPPB5/4510-222/15-4/KS) Dyrektor Izby Skarbowej w Warszawie potwierdził stanowisko podatnika, który w odniesieniu do programów wsparcia sprzedaży przekazywał nagrody w postaci zwrotu części wartości sprzedawanych towarów (tzw. cash back) i twierdził w związku z tym, że: „nie powinno budzić wątpliwości uznanie, że koszty ponoszone przez Spółkę w związku z funkcjonowaniem Programu mającego na celu zwiększenie sprzedaży jej Produktów, bez względu na sposób ich udokumentowania, stanowią dla niej koszt uzyskania przychodów. Bezspornie spełniają one bowiem wszystkie przesłanki wynikające z art. 15 ust. 1 ustawy PDOP, a jednocześnie nie można ich zakwalifikować do grupy kosztów wskazanych w art. 16 ust. 1. Niewątpliwie bowiem celem organizacji analizowanej akcji promocyjnej jest zwiększenie sprzedaży Produktów Spółki, a tym samym ma ona na celu uzyskanie przychodów łub zabezpieczenie źródła przychodu przez Spółkę”.

Podsumowując, wszystkie wydatki Spółki poniesione na działania o charakterze marketingowym, które zostały wskazane w opisanym stanie faktycznym (pkt 1-7) stanowią koszt uzyskania przychodu zgodnie z art. 15 ust. 1 w zw. z art. 16 ust. 1 ustawy o C1T.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego w zakresie możliwości zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków poniesionych na działalność o charakterze marketingowym, uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (zdarzeniem przyszłym) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.