Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0114-KDIP2-2.4010.415.2019.1.AG
z 15 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 12 września 2019 r. (data wpływu 24 września 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoczęcia dokonywania przez leasingodawcę odpisów amortyzacyjnych w związku z zawarciem umowy leasingu operacyjnego – jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób prawnych w zakresie momentu rozpoczęcia dokonywania przez leasingodawcę odpisów amortyzacyjnych w związku z zawarciem umowy leasingu operacyjnego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

(…) spółka z o. o. (dalej: Spółka lub Wnioskodawca) jest osobą prawną, polskim rezydentem podatkowym dla celów podatku dochodowego od osób prawnych (dalej: CIT) i czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: VAT).
Działalność gospodarcza Spółki obejmuje przede wszystkim świadczenie usług leasingu. Może to być zarówno leasing operacyjny, o którym mowa w art. 17b ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U . z 2016 r., poz. 1888 ze zm., dalej: ustawa o CIT), leasing finansowy, o którym mowa w art. 17f ustawy o CIT, jak i będący de facto odrębnym rodzajem leasingu – leasing gruntów, o którym mowa w art. 17i ustawy o CIT. Zawierane przez Spółkę umowy spełniają warunki przewidziane w ww. przepisach.

Przedmiotem zawieranych przez Spółkę umów leasingu są nowe i używane pojazdy mechaniczne podlegające rejestracji. Pojazdy te zwykle są nabywane przez Spółkę od dilerów samochodowych, komisów i innych dostawców, którzy są zarejestrowanymi podatnikami VAT. Przedmiotem działalności Spółki jest oddawanie środków trwałych do używania na podstawie umów leasingu, zaś przedmiotowe samochody nabywane są przez Spółkę wyłącznie w celu oddania ich do odpłatnego używania korzystającym na podstawie umów leasingu i niniejszy wniosek dotyczy wyłącznie pojazdów przeznaczonych do tych celów.

W przypadku nabywania tych towarów sekwencja zdarzeń jest następująca, zarówno w odniesieniu do samochodów nowych, jak i używanych:

1. po dokonaniu wyboru pojazdu przez klienta (korzystającego), dostawca tego pojazdu (diler samochodowy lub komis) wystawia na Spółkę fakturę sprzedaży;
2. pojazd rejestrowany jest na Spółkę jako nowego właściciela w wydziale komunikacji właściwego starosty. Stosownie do art. 72 ust. 1 pkt 1 ustawy z 20 czerwca 1997 r. Prawo o ruchu drogowym (dalej: uPRD), rejestracji dokonuje się na podstawie dowodu własności pojazdu, przy czym rolę tę pełni faktura wystawiona przez dilera lub komis oraz wydana przez dilera/komis karta pojazdu. Zwykle rejestracja dokonywana jest przez zewnętrzny podmiot lub pracowników dilera, przy czym działają oni na podstawie udzielonego przez Spółkę pełnomocnictwa. O ile w przypadku samochodów nowych, które nie były dotychczas zarejestrowane, jest to pierwsza rejestracja, o tyle w przypadku samochodów używanych – następuje przerejestrowanie samochodu na Spółkę;
3. co do zasady, po rejestracji pojazdu Spółka dokonuje zapłaty za pojazd na podstawie otrzymanej faktury, przy czym jeśli prawo własności pojazdu nie przeszło na Spółkę z chwilą otrzymania faktury, to przechodzi ono nie później niż z chwilą dokonania tej zapłaty. Płatność za nabywany pojazd może być dokonana przez Spółkę również przed dokonaniem rejestracji pojazdu – ma to miejsce wtedy, gdy spełnione są łącznie następujące warunki: (i) z uwagi na długotrwałą współpracę oraz przeprowadzony wewnętrznie proces weryfikacji dostawca ma status tzw. wiarygodnego dostawcy lub (ii) dostawca jest autoryzowanym dilerem danej marki pojazdów;
4. następnie pojazd odbierany jest od dilera/komisu. Zazwyczaj jest to odbiór „trójstronny”, przy czym korzystający może być upoważniony do odbioru przedmiotu leasing również w imieniu Spółki i w takim przypadku potwierdza tę okoliczność w jej imieniu. Na okoliczność odbioru towaru sporządzany jest odpowiedni protokół odbioru. Po podpisaniu go przez korzystającego i dilera, pracownik Spółki lub diler lub upoważniony rejestrator pojazdu dostarcza go do Spółki;
5. po dokonaniu odbioru, w oparciu o protokół potwierdzający ten odbiór, Spółka dokonuje aktywacji umowy leasingu. Aktywacja oznacza uruchomienie praw i obowiązków wynikających z umowy, w szczególności przyznanie korzystającemu uprawnienia do korzystania z przedmiotu leasingu, a ze strony Spółki – rozpoczęcie naliczania rat leasingowych. W oparciu o protokół odbioru, w przypadku leasingu operacyjnego, o którym mowa w art. 17b ustawy o CIT, Spółka wprowadza również pojazd do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych i rozpoczyna dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu.
   
   

Faktura wystawiona przez dilera/komis dla udokumentowania sprzedaży pojazdu odnosi się każdorazowo do konkretnego pojazdu, oznaczonego co do tożsamości za pomocą numeru VIN. Z chwilą wystawienia faktury przez dilera samochodowego (bądź komis) pojazd ten jest gotowy do wydania i Spółka (bądź korzystający w jej imieniu) może dokonać jego odbioru w każdym momencie. Diler/komis nie może dokonać sprzedaży samochodu, którego dotyczy wystawiona faktura, innemu podmiotowi, ani zarejestrować go na inny podmiot niż Spółka, ani też dokonać wydania pojazdu na rzecz innego podmiotu niż korzystający (który odbiera pojazd działając w imieniu Spółki).

W odniesieniu do powyższego stanu faktycznego, Spółka rozważa możliwość odstąpienia od wymogu, by protokół odbioru samochodów nowych i używanych podpisywany był każdorazowo zarówno przez dilera (komis), jak i przez korzystającego. Według planowanego rozwiązania, którego celem jest ograniczenie wymogów administracyjnych, protokół odbioru zarówno samochodu nowego, jak i używanego od dilera (komisu) podpisywany byłby tylko przez korzystającego, na wzorze dostarczonym przez Spółkę. Po potwierdzeniu odbioru pojazdu w drodze protokołu korzystający przesyłałby jego skan do Spółki w formie załącznika do wiadomości e-mail. W oparciu o taki protokół odbioru następowałaby aktywacja umowy leasingu – z chwilą otrzymania przez Spółkę protokołu odbioru od korzystającego i wprowadzenia go do wewnętrznego systemu wykorzystywanego przez Spółkę do obsługi umów leasingu. W momencie aktywacji umowy leasingu, tj. z chwilą otrzymania od korzystającego potwierdzenia odbioru pojazdu, Spółce przysługiwać będzie już prawo własności pojazdu (które przejdzie na Spółkę najpóźniej z chwilą zapłaty za pojazd). Spółka wprowadzi go więc do ewidencji środków trwałych i wartości niematerialnych i prawnych oraz – od kolejnego miesiąca po wprowadzeniu do ewidencji – rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od przedmiotu umowy leasingu dla celów CIT. Z tą chwilą Spółka rozpocznie obciążanie korzystającego należnymi ratami leasingowymi.

W szczególności, Spółka planuje, by proces aktywowania umowy leasingu samochodów nowych i używanych wyglądał następująco:

1. po wydaniu zgody na zawarcie umowy leasingu, funkcjonujący w ramach Spółki Departament Realizacji i Obsługi Umów (DROU) będzie zamawiać dokumenty do rejestracji od dilera (komisu), w tym fakturę dokumentującą dostawę. Osoba odpowiedzialna w Spółce za rejestrację pojazdów (bądź firma zewnętrzna, działająca na zlecenie Spółki) odbierze te dokumenty od dilera (komisu), a następnie prześle ich skany do weryfikacji do DROU;
2. DROU zweryfikuje otrzymane dokumenty, a jeśli weryfikacja ta będzie pomyślna – wyda zgodę na rejestrację pojazdu;
3. osoba odpowiedzialna w Spółce za rejestrację (bądź firma zewnętrzna działająca na zlecenie Spółki) dokona rejestracji pojazdu w Wydziale Komunikacji, a następnie prześle skany dokumentów po rejestracji do DROU;
4. DROU zarejestruje przedmiot leasingu w wewnętrznym systemie wykorzystywanym przez Spółkę, zleci realizację płatności za pojazd, a także wygeneruje wzór protokołu odbioru i prześle go do korzystającego (w formie załącznika do wiadomości e-mail);
5. korzystający od momentu zarejestrowania pojazdu może go w każdej chwili odebrać. Po dokonaniu odbioru pojazdu będzie zobowiązany do wydrukowania otrzymanego wcześniej od DROU protokołu odbioru, podpisania go po odbiorze pojazdu i przesłania jego skanu do Spółki (jako załącznika do wiadomości e-mail).
   
   

W związku z planowaną zmianą po stronie Spółki pojawiły się wątpliwości w zakresie skutków planowanych działań na gruncie CIT. Spółka pragnie przy tym wskazać, iż w odniesieniu do nabycia samochodów nowych dla potrzeb zawieranych umów leasingu Spółka złożyła wniosek o interpretację indywidualną, który wpłynął do Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 12 czerwca 2017 r. W przedmiotowym wniosku Spółka przedstawiła planowane zdarzenie przyszłe, w ramach którego zakładała całkowite odstąpienie od pobierania protokołów odbioru od dostawców (dilerów/komisów samochodowych) bądź korzystających. Przedmiotowy wniosek stanowi rozszerzenie uprzedniego wniosku o nabycie dla potrzeb umów leasingu również samochodów używanych, nabywanych od dilerów bądź komisów samochodowych, a także modyfikację zdarzenia przyszłego w ten sposób, że protokoły odbioru nadal będą przez Spółkę pobierane, ale wyłącznie od korzystających, i na ich podstawie następować będzie wprowadzenie przez Spółkę samochodu do ewidencji środków trwałych, a od miesiąca następnego – Spółka rozpocznie dokonywanie odpisów amortyzacyjnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku zawarcia umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 17b ustawy o CIT, w momencie otrzymania protokołu odbioru pojazdu od korzystającego oraz aktywacji umowy leasingu Spółka będzie uprawniona, by wprowadzić nabyty samochód do ewidencji środków trwałych i rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej przedmiotu leasingu od następnego miesiąca?

Stanowisko Wnioskodawcy.

Zdaniem Spółki, z chwilą otrzymania protokołu odbioru pojazdu (zarówno nowego, jak i używanego) od korzystającego i aktywacji umowy leasingu, a więc po uzyskaniu faktury sprzedaży, rejestracji pojazdu oraz zapłacie za nabyty pojazd, będzie ona uprawniona by wprowadzić przedmiot leasingu do ewidencji środków trwałych i rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej od kolejnego miesiąca po takim wprowadzeniu.

Stosownie do art. 16h ust. 1 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 865, dalej: „ustawa o CIT”), odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od pierwszego miesiąca następującego po miesiącu, w którym środek trwały wprowadzono do ewidencji środków trwałych. Jak natomiast wynika z art. 16d ust. 2 ustawy o CIT, składniki majątku, o których mowa w art. 16a-16c, wprowadza się do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych zgodnie z art. 9 ust. 1, najpóźniej w miesiącu przekazania ich do używania. Późniejszy termin wprowadzenia uznaje się za ujawnienie środka trwałego lub wartości niematerialnej i prawnej, o których mowa w art. 16h ust. 1 pkt 4. Z przywoływanego art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT wynika, że od ujawnionych środków trwałych nieobjętych dotychczas ewidencją, odpisów amortyzacyjnych dokonuje się począwszy od miesiąca następującego po miesiącu, w którym te środki zostały wprowadzone do ewidencji środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych.

Jak wynika z powyższych przepisów, niezależnie czy mowa jest o wprowadzeniu danego środka trwałego do ewidencji w terminie (tj. w miesiącu oddania go do używania), czy też o ujawnieniu środka trwałego (a więc o wprowadzeniu go do ewidencji w terminie późniejszym), każdorazowo podatnikowi przysługuje prawo do dokonywania podatkowych odpisów amortyzacyjnych od miesiąca następującego po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji środków trwałych.

Zgodnie natomiast z art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, „Amortyzacji podlegają, z zastrzeżeniem art. 16c, stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania:

1. budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością,
2. maszyny, urządzenia i środki transportu,
3. inne przedmioty
   

- o przewidywanym okresie używania dłuższym niż rok, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub umowy określonej w art. 17a pkt 1, zwane środkami trwałymi”.

Jak wynika z zaprezentowanych powyżej regulacji, przesłanki dokonywania odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej środków trwałych są następujące:

1. posiadanie prawa własności środka trwałego (dalej: ŚT),
2. kompletność ŚT i jego zdatność do użytku,
3. przewidywany okres użytku ŚT dłuższy niż rok,
4. wykorzystanie ŚT na potrzeby działalności gospodarczej lub oddanie ŚT do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu operacyjnego,
5. wpisanie ŚT do ewidencji środków trwałych.
   
   

Przesłanki o numerach 1-3 i 5 nie wymagają szerszego komentarza. Jak wskazano w opisie zdarzenia przyszłego, Spółce będzie przysługiwać prawo własności pojazdu nowego bądź używanego, które to prawo nabędzie nie później niż z chwilą dokonania zapłaty za ten pojazd. Nabywane pojazdy będą kompletne, a o ich zdatności do użytku będzie decydować przeprowadzona rejestracja i ubezpieczenie pojazdów, ponieważ są to przesłanki wymagane dla poruszania się pojazdów po drogach publicznych. Ponadto, w przypadku oddania przedmiotu leasingu do używania na podstawie umowy leasingu operacyjnego, o której mowa w art. 17b ustawy o CIT, okres użytku pojazdu zawsze będzie przekraczał rok.

Konieczne jest natomiast szersze odniesienie się do kluczowej z perspektywy niniejszego wniosku przesłanki „oddania ŚT do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub leasingu operacyjnego”.

W ocenie Spółki, w przypadku umów, które polegają na oddawaniu ŚT do używania klientowi (najem, dzierżawa, leasing etc.) datą „oddania do używania” jest data, od której wynajmujący/wydzierżawiający/finansujący jest uprawniony by rozpocząć naliczanie czynszu bądź rat leasingowych. W tych wypadkach jest to bowiem jedyna uchwytna data, w przypadku której można mówić o „używaniu” ŚT. W przypadku umowy leasingu data ta jest tożsama z datą aktywacji umowy. W szczególności, zdaniem Spółki, rozpoczęcie faktycznego użytkowania ŚT przez leasingobiorcę nie jest miarodajne dla potrzeb analizowanych przepisów. Data ta nigdy nie jest znana finansującemu. Finansujący ani nie jest zobowiązany, ani uprawniony do ustalania momentu, w którym leasingobiorca faktycznie, tj. po raz pierwszy, użył maszyny albo dokonał pierwszego przejazdu danym pojazdem. Okoliczności te pozostają całkowicie poza kontrolą finansującego i jako takie nie mogą wywoływać skutków podatkowych. Literalna wykładnia pojęcia „oddania do używania” wskazuje jednoznacznie, że dla celów wprowadzenia ŚT do ewidencji środków trwałych i rozpoczęcia dokonywania odpisów amortyzacyjnych konieczne jest jedynie przekazanie ŚT do potencjalnego, nie zaś faktycznie stwierdzonego użytku. Jeśli bowiem korzystający uzyskuje zgodnie z prawem i umową potencjalną możliwość dysponowania ŚT, to nawet jeśli przedmiot ten nigdy nie zostanie przez niego użyty, pomimo istnienia odpowiedniego uprawnienia, niewątpliwie nie zmieni to faktu, że ŚT ten został oddany uprzednio korzystającemu do używania, tj. został mu do takiego użytku udostępniony.

Co więcej, również analiza przepisów ustawy o CIT wskazuje, że w przypadku, gdy celem ustawodawcy byłoby, by o prawie do dokonywania odpisów amortyzacyjnych po stronie finansującego decydował faktyczny użytek przedmiotu leasingu przez korzystającego, nie zastosowałby pojęcia „oddania do używania”, ale posłużyłby się pojęciem „używania ŚT”. Cel ustawodawcy jest wyraźnie widoczny w konstrukcji przepisu art. 16a ust. 1 ustawy o CIT, który w sposób niepozostawiający wątpliwości odróżnia przesłankę dokonywania odpisów amortyzacyjnych w razie korzystania z ŚT na własne potrzeby (wykorzystywanie dla potrzeb działalności gospodarczej) od przesłanki dokonywania odpisów amortyzacyjnych ŚT w przypadku oddania go do używania korzystającemu (dzierżawcy, najemcy).

W związku z powyższym, w ocenie Spółki, w przypadku stosunków prawnych opartych na posiadaniu zależnym takich jak najem, dzierżawa czy leasing operacyjny, kluczowe jest nie tyle fizyczne, ale „prawne” posiadanie rzeczy, tj. postawienie jej do dyspozycji posiadacza zależnego, które realizuje się w postaci udzielenia korzystającemu uprawnienia do korzystania z rzeczy. Rzecz należy zatem uznać za postawioną do dyspozycji korzystającego od momentu, w którym uzyskuje uprawnienie do korzystania z niej, niezależnie czy faktycznie z rzeczy korzysta, czy też nie. W przypadku umowy leasingu momentem tym jest aktywacja umowy, tj. umówiony przez strony umowy moment, od którego w związku z postawieniem samochodu do dyspozycji korzystającego ma on prawo używać rzeczy, a finansujący ma prawo naliczać z tego tytułu odpowiednie opłaty. Z tej perspektywy nie do zaakceptowania byłaby sytuacja, w której ŚT byłby postawiony do dyspozycji korzystającego i z tego tytułu finansujący obciążałby korzystającego umówionymi ratami leasingowymi, a jednocześnie ŚT nie mógłby być przedmiotem amortyzacji po stronie Spółki z przyczyn leżących po stronie korzystającego, które to przyczyny nie są i nie mogą być znane finansującemu.

Wszystkie powyższe argumenty Spółki zostały zaakceptowane w interpretacji indywidualnej wydanej na wniosek Spółki 9 sierpnia 2017 r. (nr 0114-KDIP2-2.4010.93.2017.1.SO), w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził prawidłowość stanowiska Spółki, zgodnie z którym „w związku z aktywacją umowy, tj. z chwilą, w której Spółka jest właścicielem opłaconego i zarejestrowanego samochodu, gotowego do odbioru przez korzystającego, Spółka jest uprawniona by wprowadzić ŚT do ewidencji środków trwałych i rozpocząć, od następnego miesiąca, dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od wartości początkowej pojazdu, nawet jeśli aktywacja umowy nie wiąże się jeszcze z odbiorem pojazdu przez korzystającego. Aktywacji tej towarzyszyć będzie również rozpoczęcie obciążania korzystającego ratami leasingowymi wynikającymi z umowy leasingu”.

Organ potwierdził więc, że dla potrzeb dokonywania odpisów amortyzacyjnych o nabyciu i oddaniu przedmiotu leasingu do używania należy mówić już od chwili postawienia samochodu do dyspozycji korzystającego. W efekcie, bez znaczenia dla uprawnienia Spółki do dokonywania odpisów amortyzacyjnych jest to, czy korzystający odebrał postawiony mu do dyspozycji pojazd, czy też nie, a tym bardziej – czy ten odbiór potwierdził. Chwilą, z którą wiązać się będzie oddanie pojazdu korzystającemu do używania będzie moment, w którym będący własnością Spółki pojazd będzie przez Spółkę opłacony, zarejestrowany i gotowy do odbioru przez korzystającego, który będzie mógł tego odbioru dokonać w dogodnym dla siebie momencie.

Przekładając powyższy wywód na analizowane, zmodyfikowane zdarzenie przyszłe, Spółka będzie wprowadzać nabywane pojazdy (nowe i używane) do ewidencji środków trwałych dopiero z chwilą otrzymania skanu podpisanego przez korzystającego protokołu odbioru. Skoro w wydanej na rzecz Spółki interpretacji organ uznał, iż momentem oddania samochodu do używania jest już moment jego postawienia korzystającemu do dyspozycji, bez względu na moment faktycznego odbioru, to należałoby uznać, iż w przypadku wprowadzenia przez Spółkę nabytego samochodu do ewidencji środków trwałych np. w miesiącu kolejnym (bądź miesiącach kolejnych) po jego postawieniu korzystającemu do dyspozycji, będziemy mówić o ujawnieniu środka trwałego przez Spółkę w rozumieniu art. 16d ust. 2 ustawy o CIT. Jak natomiast wynika z art. 16h ust. 1 pkt 4 ustawy o CIT, w takim przypadku dokonywanie odpisów amortyzacyjnych również rozpoczyna się od miesiąca kolejnego po wprowadzeniu środka trwałego do ewidencji.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że z chwilą otrzymania protokołu odbioru pojazdu (zarówno nowego, jak i używanego) od korzystającego i aktywacji umowy leasingu, a więc po uzyskaniu faktury sprzedaży, rejestracji pojazdu oraz zapłacie za nabyty pojazd, będzie ona uprawniona by wprowadzić przedmiot leasingu do ewidencji środków trwałych i rozpocząć dokonywanie odpisów amortyzacyjnych od jego wartości początkowej od kolejnego miesiąca po takim wprowadzeniu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.