2019.11.20 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0115-KDIT2-2.4011.331.2019.3.MD
z 20 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 sierpnia 2019 r. (data wpływu 27 sierpnia 2019 r.), uzupełnionym w dniu 4 listopada i dniu 12 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej – jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek, uzupełniony w dniu 4 listopada i w dniu 12 listopada 2019 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych w zakresie dokonywania odliczeń w ramach tzw. ulgi prorodzinnej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca żyje z żoną w związku małżeńskim od 28 sierpnia 2015 r., wspólnie wychowują czwórkę dzieci, które wspólnie z nimi zamieszkują. Dwójka dzieci jest dziećmi żony z poprzedniego związku, a dwoje pochodzi z ich wspólnego związku. Żona Wnioskodawcy nie pracuje, jednak rozliczenia podatkowego dokonują wspólnie. Wnioskodawca nie jest biologicznym ojcem dwójki dzieci żony z poprzedniego związku, nie są też one przez niego na chwilę obecną adoptowane – przysposobione.

Wnioskodawca z tytułu umowy o pracę osiągnął w PIT-37: w 2016 r. – 17.792,76 zł; w 2017 r. – 23.850,00 zł; w 2018 r. – 24.667,32 zł. Małżonka Wnioskodawcy w 2017 r. osiągnęła dochód z tytułu pracy sezonowej za granicą w kwocie 9.874,56 zł.

Dzieci Wnioskodawcy we wskazanych latach nie były pełnoletnie. Dwie córki z poprzedniego związku żony Wnioskodawcy urodzone były w dniu (…) marca 2008 r. i dniu (…) stycznia 2011 r. Dzieci z aktualnego małżeństwa Wnioskodawcy urodzone były w dniu (…) maja 2016 r. i dniu (…) grudnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wspólnie mieszkają i wspólnie wychowują dzieci. Dwójka dzieci z poprzedniego związku małżonki Wnioskodawcy ma zasądzone alimenty w kwocie 500 zł, a ojciec biologiczny nie miał i nie ma nadanej władzy rodzicielskiej.

Do dzieci, których dotyczy wniosek, nie mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dzieci te nie wstąpiły w związek małżeński.

Wnioskodawca oraz jego małżonka mają władzę rodzicielską. Wnioskodawca jest dla dzieci tatą, a nie ojcem biologicznym, kocha te dzieci – wszystkie tak samo jak biologiczne. Wkłada wspólnie z małżonką trud w ich wychowanie, rozpieszczanie i naukę. Martwi się o ich stan zdrowia. Chodzi na spotkania rodziców w szkołach i przedszkolu. Nikt prócz Wnioskodawcy i jego małżonki nie pomaga w wychowywaniu dzieci. Dla Wnioskodawcy i jego małżonki „ulga prorodzinna z tytułu wychowania dzieci” jest właśnie tym, co robią dla dzieci – starają się zapewnić im byt, aby było im lepiej. Wnioskodawca zawsze będzie je kochał, wychowywał i starał się zapewnić im wszystko w miarę ich potrzeb i jego możliwości finansowych. Nie zmieni nic faktu, iż dla nich to Wnioskodawca jest tatą, a nie ojczymem. Dla Wnioskodawcy i jego małżonki ulga prorodzinna do składek zdrowotnych i społecznych Wnioskodawcy bardzo im pomaga w życiu codziennym.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy małżonkom przysługuje ulga prorodzinna, z tytułu wychowania dzieci, do wysokości sumy składek społecznych i zdrowotnych Wnioskodawcy za rok 2016, 2017, 2018, 2019 oraz lata przyszłe?

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje mu prawo do ulgi prorodzinnej do wysokości sumy składek społecznych i zdrowotnych do wszystkich wspólnie wychowywanych dzieci. Jest tatą wszystkich tych dzieci, ponosi trud wychowania oraz zapewnia im bezpieczeństwo i byt. Wnioskodawca wskazuje, że stanowisko to znajduje potwierdzenie w interpretacjach indywidualnych w wydanych sprawach o znakach: IBPBII/1/415-445/10/BD i IBPBII/1/415-657/11/ASz.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1387, z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2018 r., małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26 i art. 26e; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Z art. 6 ust. 2 powołanej ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r. wynika natomiast, że małżonkowie podlegający obowiązkowi podatkowemu, o którym mowa w art. 3 ust. 1, między którymi istnieje przez cały rok podatkowy wspólność majątkowa, pozostający w związku małżeńskim przez cały rok podatkowy mogą być, z zastrzeżeniem ust. 8, na wspólny wniosek wyrażony w zeznaniu podatkowym, opodatkowani łącznie od sumy swoich dochodów określonych zgodnie z art. 9 ust. 1 i 1a, po uprzednim odliczeniu, odrębnie przez każdego z małżonków, kwot określonych w art. 26, art. 26e i art. 26h; w tym przypadku podatek określa się na imię obojga małżonków w podwójnej wysokości podatku obliczonego od połowy łącznych dochodów małżonków.

Zasada wyrażona w ust. 2 ma zastosowanie również, jeżeli jeden z małżonków w roku podatkowym nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany zgodnie z art. 27, lub osiągnął dochody w wysokości niepowodującej obowiązku uiszczenia podatku – art. 6 ust. 3 cytowanej ustawy.

Wobec powyższego, podatek określony na imię obojga małżonków, należy uznać za wspólny podatek, także w przypadku gdy w roku podatkowym jeden z małżonków nie uzyskał przychodów ze źródeł, z których dochód jest opodatkowany w sposób określony w art. 27 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2015 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e i 6 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu:

2) kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

b) potrąconych w roku podatkowym przez płatnika ze środków podatnika, z tym że w przypadku podatnika osiągającego przychody określone w art. 12 ust. 6, tylko w części obliczonej, w sposób określony w art. 33 ust. 4, od przychodu podlegającego opodatkowaniu

- odliczenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy, oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;

2a) składek zapłaconych w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie społeczne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia społecznego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 13a-13c;

Natomiast w myśl art. 26 ust. 1 pkt 2 i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 18 maja 2018 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30c, art. 30e i art. 30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, lub art. 25, po odliczeniu:

2) kwot składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

W świetle zaś art. 26 ust. 1 pkt 2 i pkt 2a ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2019 r., podstawę obliczenia podatku, z zastrzeżeniem art. 29-30cb i art. 30da-30f, stanowi dochód ustalony zgodnie z art. 9, art. 23o, art. 23u, art. 24 ust. 1, 2, 3b-3e, 4-4e, 6 i 21 lub art. 24b ust. 1 i 2, po odliczeniu kwot:

2) składek określonych w ustawie z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych:

a) zapłaconych w roku podatkowym bezpośrednio na własne ubezpieczenia emerytalne, rentowe, chorobowe oraz wypadkowe podatnika oraz osób z nim współpracujących,

Przepis art. 26 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2013 r., stanowi, że wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Zaś przepis art. 26 ust. 13 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 22 listopada 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2018 r., poz. 2245) z dniem 1 stycznia 2019 r., stanowi, że wydatki na cele określone w ust. 1 podlegają odliczeniu od dochodu, jeżeli nie zostały zaliczone do kosztów uzyskania przychodów lub nie zostały odliczone od dochodów opodatkowanych na zasadach określonych w art. 30c lub nie zostały odliczone od przychodu na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym albo nie zostały zwrócone podatnikowi w jakiejkolwiek formie.

Według art. 27b ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych podatek dochodowy, obliczony zgodnie z art. 27 lub art. 30c, w pierwszej kolejności ulega obniżeniu o kwotę:

składki na ubezpieczenie zdrowotne, o której mowa w ustawie z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz. U. z 2018 r. poz. 1510, z późn. zm.):
1. opłaconej w roku podatkowym bezpośrednio przez podatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych,
2. pobranej w roku podatkowym przez płatnika zgodnie z przepisami o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych
1. obniżenie nie dotyczy składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód (przychód) zwolniony od podatku na podstawie ustawy oraz składek, których podstawę wymiaru stanowi dochód, od którego na podstawie przepisów Ordynacji podatkowej zaniechano poboru podatku;
składki zapłaconej w roku podatkowym ze środków podatnika na obowiązkowe ubezpieczenie zdrowotne podatnika lub osób z nim współpracujących, zgodnie z przepisami dotyczącymi obowiązkowego ubezpieczenia zdrowotnego obowiązującymi w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim Unii Europejskiej lub w innym państwie należącym do Europejskiego Obszaru Gospodarczego, lub w Konfederacji Szwajcarskiej, z zastrzeżeniem ust. 4.

Stosownie do art. 27b ust. 2 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych kwota składki na ubezpieczenie zdrowotne, o którą zmniejsza się podatek, nie może przekroczyć 7,75% podstawy wymiaru tej składki.

Na podstawie art. 27f ust. 1 przywołanej ustawy, od podatku dochodowego obliczonego zgodnie z art. 27, pomniejszonego o kwotę składki, o której mowa w art. 27b, podatnik ma prawo odliczyć kwotę obliczoną zgodnie z ust. 2 na każde małoletnie dziecko, w stosunku do którego w roku podatkowym:

wykonywał władzę rodzicielską;
pełnił funkcję opiekuna prawnego, jeżeli dziecko z nim zamieszkiwało;
sprawował opiekę poprzez pełnienie funkcji rodziny zastępczej na podstawie orzeczenia sądu lub umowy zawartej ze starostą.

W myśl art. 27f ust. 2 cytowanej ustawy odliczeniu podlega za każdy miesiąc kalendarzowy roku podatkowego, w którym podatnik wykonywał władzę, pełnił funkcję albo sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do:

jednego małoletniego dziecka – kwota 92,67 zł, jeżeli dochody podatnika:
1. pozostającego przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim i jego małżonka, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 112 000 zł,
2. niepozostającego w związku małżeńskim, w tym również przez część roku podatkowego, nie przekroczyły w roku podatkowym kwoty 56 000 zł, za wyjątkiem podatnika samotnie wychowującego małoletnie dziecko wymienionego w art. 6 ust. 4, do którego ma zastosowanie kwota dochodu określona w lit. a;
dwojga małoletnich dzieci – kwota 92,67 zł na każde dziecko;
trojga i więcej małoletnich dzieci – kwota:
1. 92,67 zł odpowiednio na pierwsze i drugie dziecko,
2. 166,67 zł na trzecie dziecko,
3. 225 zł na czwarte i każde kolejne dziecko.

Przepis art. 27f ust. 2a cytowanej ustawy stanowi, że za dochody, o których mowa w ust. 2 pkt 1, uważa się dochody uzyskane łącznie w danym roku podatkowym, do których mają zastosowanie zasady opodatkowania określone w art. 27, art. 30b i art. 30c, pomniejszone o kwotę składek, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a.

Wedle art. 27f ust. 2b ww. ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 2 pkt 2 lub 3, przysługuje podatnikowi określonemu w ust. 1, który co najmniej przez jeden dzień roku podatkowego wykonywał władzę, pełnił funkcję lub sprawował opiekę, o których mowa w ust. 1, w stosunku do więcej niż jednego dziecka.

Jednocześnie, jak stanowi art. 27f ust. 2c przytoczonej ustawy odliczenie, o którym mowa w ust. 1, nie przysługuje, poczynając od miesiąca kalendarzowego, w którym dziecko:

na podstawie orzeczenia sądu zostało umieszczone w instytucji zapewniającej całodobowe utrzymanie w rozumieniu przepisów o świadczeniach rodzinnych;
wstąpiło w związek małżeński.

W przypadku gdy w tym samym miesiącu kalendarzowym w stosunku do dziecka wykonywana jest władza, pełniona funkcja lub sprawowana opieka, o których mowa w ust. 1, każdemu z podatników przysługuje odliczenie w kwocie stanowiącej 1/30 kwoty obliczonej zgodnie z ust. 2 za każdy dzień sprawowania pieczy nad dzieckiem (art. 27f ust. 3 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Zgodnie z art. 27f ust. 4 powołanej ustawy odliczenie dotyczy łącznie obojga rodziców, opiekunów prawnych dziecka albo rodziców zastępczych pozostających w związku małżeńskim. Kwotę tę mogą odliczyć od podatku w częściach równych lub w dowolnej proporcji przez nich ustalonej.

Na podstawie art. 27f ust. 5 ww. ustawy odliczenia dokonuje się w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podając liczbę dzieci i ich numery PESEL, a w przypadku braku tych numerów – imiona, nazwiska oraz daty urodzenia dzieci. Na żądanie organów podatkowych, podatnik jest obowiązany przedstawić zaświadczenia, oświadczenia oraz inne dowody niezbędne do ustalenia prawa do odliczenia, w szczególności:

odpis aktu urodzenia dziecka;
zaświadczenie sądu rodzinnego o ustaleniu opiekuna prawnego dziecka;
odpis orzeczenia sądu o ustaleniu rodziny zastępczej lub umowę zawartą między rodziną zastępczą a starostą;
zaświadczenie o uczęszczaniu pełnoletniego dziecka do szkoły.

W świetle art. 27f ust. 6 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych przepisy ust. 1-5 stosuje się odpowiednio do podatników utrzymujących pełnoletnie dzieci, o których mowa w art. 6 ust. 4 pkt 2 i 3, w związku z wykonywaniem przez tych podatników ciążącego na nich obowiązku alimentacyjnego oraz w związku ze sprawowaniem funkcji rodziny zastępczej.

Przepisy art. 6 ust. 8 i 9 stosuje się odpowiednio do dzieci, o których mowa w ust. 1 i 6 (art. 27f ust. 7 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych).

Według art. 27f ust. 8 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jeżeli kwota przysługującego odliczenia na podstawie ust. 2, 3 i 4 jest wyższa od kwoty odliczonej z tytułu, o którym mowa w ust. 1, w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1, podatnikowi przysługuje kwota stanowiąca różnicę między kwotą przysługującego podatnikowi odliczenia a kwotą odliczoną w zeznaniu podatkowym.

W świetle art. 27f ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 lipca 2019 r., kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2, podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym.

Z art. 27f ust. 9 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w brzmieniu nadanym przez ustawę z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1394) z dniem 1 sierpnia 2019 r., wynika, że kwota stanowiąca różnicę, o której mowa w ust. 8, nie może przekroczyć kwoty składek na ubezpieczenia społeczne, o których mowa w art. 26 ust. 1 pkt 2 i 2a, oraz składek na ubezpieczenie zdrowotne, o których mowa w art. 27b ust. 1 i 2:

podlegających odliczeniu, pomniejszonych o składki odliczone w zeznaniu, o którym mowa w art. 45 ust. 1a pkt 2, lub na podstawie ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym;
zapłaconych ze środków podatnika od przychodów zwolnionych od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 148.

Wedle art. 27f ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, w przypadku odliczenia z tytułu, o którym mowa w ust. 1, przysługującego pozostającym przez cały rok podatkowy w związku małżeńskim obojgu:

rodzicom,
opiekunom prawnym dziecka,
rodzicom zastępczym

do ustalenia wysokości składek, o których mowa w ust. 9, przyjmuje się łączną kwotę ich składek.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca żyje z żoną w związku małżeńskim od 28 sierpnia 2015 r., wspólnie wychowują czwórkę dzieci, które wspólnie z nimi zamieszkują. Dwójka dzieci jest dziećmi żony z poprzedniego związku, a dwoje pochodzi z ich wspólnego związku. Żona Wnioskodawcy nie pracuje, jednak rozliczenia podatkowego dokonują wspólnie. Wnioskodawca nie jest biologicznym ojcem dwójki dzieci żony z poprzedniego związku, nie są też one przez niego na chwilę obecną adoptowane – przysposobione. Wnioskodawca z tytułu umowy o pracę osiągnął w PIT-37: w 2016 r. – 17.792,76 zł; w 2017 r. – 23.850,00 zł; w 2018 r. – 24.667,32 zł. Małżonka Wnioskodawcy w 2017 r. osiągnęła dochód z tytułu pracy sezonowej za granicą w kwocie 9.874,56 zł. Dzieci Wnioskodawcy we wskazanych latach nie były pełnoletnie. Dwie córki z poprzedniego związku żony Wnioskodawcy urodzone były w dniu (…) marca 2008 r. i dniu (…) stycznia 2011 r. Dzieci z aktualnego małżeństwa Wnioskodawcy urodzone były w dniu (…) maja 2016 r. i dniu (…) grudnia 2017 r. Wnioskodawca wraz z małżonką wspólnie mieszkają i wspólnie wychowują dzieci. Dwójka dzieci z poprzedniego związku małżonki Wnioskodawcy ma zasądzone alimenty w kwocie 500 zł, a ojciec biologiczny nie miał i nie ma nadanej władzy rodzicielskiej. Do dzieci, których dotyczy wniosek, nie mają zastosowanie przepisy art. 30c ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o zryczałtowanym podatku dochodowym, ustawy z dnia 24 sierpnia 2006 r. o podatku tonażowym lub ustawy z dnia 6 lipca 2016 r. o aktywizacji przemysłu okrętowego i przemysłów komplementarnych. Dzieci te nie wstąpiły w związek małżeński. Wnioskodawca oraz jego małżonka mają władzę rodzicielską. Wnioskodawca jest dla dzieci tatą, a nie ojcem biologicznym, kocha te dzieci – wszystkie tak samo jak biologiczne. Wkłada wspólnie z małżonką trud w ich wychowanie, rozpieszczanie i naukę. Martwi się o ich stan zdrowia. Chodzi na spotkania rodziców w szkołach i przedszkolu. Nikt prócz Wnioskodawcy i jego małżonki nie pomaga w wychowywaniu dzieci. Dla Wnioskodawcy i jego małżonki „ulga prorodzinna z tytułu wychowania dzieci” jest właśnie tym, co robią dla dzieci – starają się zapewnić im byt, aby było im lepiej. Wnioskodawca zawsze będzie je kochał, wychowywał i starał się zapewnić im wszystko w miarę ich potrzeb i jego możliwości finansowych. Nie zmieni nic faktu, iż dla nich to Wnioskodawca jest tatą, a nie ojczymem. Dla Wnioskodawcy i jego małżonki ulga prorodzinna do składek zdrowotnych i społecznych Wnioskodawcy bardzo im pomaga w życiu codziennym.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny i zdarzenie przyszłe oraz powołane powyżej unormowania prawne stwierdzić należy, że podstawowym kryterium skorzystania z prawa do odliczenia ulgi prorodzinnej na małoletnie dzieci jest wykonywanie władzy rodzicielskiej względem dziecka w danym roku podatkowym, co uwarunkowane jest istnieniem między dzieckiem a podatnikiem więzi prawnej wynikającej z bycia biologicznym rodzicem lub stosunku przysposobienia.

W związku z powyższym, nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że Wnioskodawcy przysługuje ulga prorodzinna na czworo dzieci, gdyż dwójki z nich nie przysposobił, wobec czego nie jest on dla nich osobą wymienioną w art. 27f ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Zatem, skoro Wnioskodawca wykonuje władzę rodzicielską tylko w stosunku do dwójki dzieci i nie spełnia przesłanek wskazanych w pkt 2 i 3 ust. 1 art. 27f ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych w stosunku do dwójki dzieci z poprzedniego związku małżonki, to ma prawo do odliczenia od podatku ulgi prorodzinnej oraz otrzymania dodatkowego zwrotu tej ulgi do wysokości sumy składek społecznych i zdrowotnych tylko na dwójkę biologicznych dzieci.

Przy czym za 2016 r. przysługuje mu prawo dokonania odliczenia na starsze dziecko z aktualnego małżeństwa, urodzone w dniu (…) maja 2016 r., za okres obejmujący osiem miesięcy począwszy od miesiąca maja, za 2017 r. zaś na dziecko starsze za okres dwunastu miesięcy, a na młodsze, urodzone w dniu (…) grudnia 2017 r., za miesiąc grudzień, natomiast za 2018 r. na dwoje ww. dzieci za dwanaście miesięcy do wysokości limitu ulgi określonego ustawą o podatku dochodowym od osób fizycznych.

W kontekście roku 2019 i lat przyszłych, w sytuacji gdy nie ulegną zmianie przepisy prawa będące podstawą niniejszego rozstrzygnięcia oraz stan faktyczny sprawy, Wnioskodawca także będzie uprawniony do odliczenia od podatku ulgi prorodzinnej oraz otrzymania dodatkowego zwrotu tej ulgi do wysokości sumy składek społecznych i zdrowotnych Wnioskodawcy tylko na dwójkę dzieci z aktualnego małżeństwa, przy spełnieniu wszystkich przesłanek wymaganych do jej zastosowania.

Samo wychowywanie pozostałej dwójki dzieci nie przesądza o posiadaniu prawa do zastosowania ulgi, a fakt, że małżonkowie złożą wspólne zeznanie roczne nie powoduje, że Wnioskodawca uzyska uprawnienie do tej ulgi.

Ulga z tytułu wychowywania dzieci żony, których Wnioskodawca nie jest biologicznym ojcem oraz ich nie adoptował przysługuje małżonce Wnioskodawcy. W sytuacji kiedy rodzic dziecka nie uzyskuje dochodów, a małżonkowie dokonują wspólnego rozliczenia, rodzic ma prawo do odliczenia ulgi na dziecko, ponieważ podatek jest określany na imię obojga; tym samym odliczenie jest dokonane od podatku obliczonego na imię obojga małżonków.

W zakresie zaś rozliczania przez małżonkę Wnioskodawcy kwoty zwrotu do wysokości składek społecznych i zdrowotnych Wnioskodawcy na dwoje jej dzieci z poprzedniego związku, do ich uwzględnienia wymagane jest spełnienie przesłanki z art. 27f ust. 10 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, z której wynika, że oboje małżonkowie muszą być rodzicami dziecka.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym i opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona interpretacja traci swoją aktualność.

W odniesieniu zaś do przywołanych przez Wnioskodawcę interpretacji wskazać należy, że dotyczą one tylko konkretnych, indywidualnych spraw, osądzonych w określonym stanie faktycznym/zdarzeniu przyszłym i w tych sprawach rozstrzygnięcia w nich zawarte są wiążące. Natomiast organy podatkowe, mimo że w ocenie indywidualnych spraw podatników posiłkują się wydanymi rozstrzygnięciami sądów i innych organów podatkowych, to nie mają możliwości zastosowania ich wprost, z tego powodu, że nie stanowią materialnego prawa podatkowego.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin