2019.11.19 - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Interpretacja Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej
0112-KDIL2-1.4012.382.2019.2.AS
z 19 listopada 2019 r.

Mechanizm kojarzenia podobnych interpretacji

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 września 2019 r. (data wpływu 11 września 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 15 października 2019 r. (data wpływu 18 października 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług nauki pływania świadczonych przez:

Wnioskodawcę – jest prawidłowe,
pracowników Wnioskodawcy – nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 11 września 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w powyższych zakresach.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą – zajmuje się nauką pływania. Firma Wnioskodawcy nazywa się „(…)”. Wraz z księgową Zainteresowany zastanawia się, czy firma powinna zgłosić się do VAT-u, gdyż obecnie w semestrze wrześniowym zapisało się dwa razy więcej klientów niż w minionym. To spowodowało przekroczenie progu VAT.

Wnioskodawca konsultował tę sprawę na infolinii podatkowej oraz w urzędzie skarbowym. Otrzymał informację, że jeśli z wykształcenia jest nauczycielem oraz prowadzi firmę, która nie podlega np.: pod szkołę, powinien być zwolniony, lecz nie ma pewności co do faktu, że do pomocy w prowadzeniu zajęć zatrudnia pracowników, którzy prawnie nie są jeszcze nauczycielami.

Wnioskodawca organizuje obozy latem i zimą oraz półkolonie, które są obecnie oddzielane od działalności gospodarczej w spółkę z o.o.

Zainteresowany jest absolwentem AWF. Jest prawnie nauczycielem – licencjat. Zatrudnia nauczycieli oraz studentów AWF.

Z uzupełnienia z dnia 15 października 2019 r. do wniosku wynika, że Wnioskodawca uzupełnił wniosek o poniższe informacje.

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauki pływania i doskonalenia – nauki pływania, sklasyfikowaną w PKWiU jako 85.51.Z – pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Świadczy usługi nauki pływania dla dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym oraz dla osób dorosłych nieuczących się. Zajęcia prowadzi na własny rachunek i odpowiedzialność. Zajęcia prowadzi osobiście, a także zatrudnia pracowników.

Wnioskodawca oraz osoby zatrudnione, posiadają wiedzę i kwalifikacje zdobyte w oficjalnym systemie nauczania. Wszystkie osoby, które uczą pływania, posiadają ukończone kursy instruktorów pływania potwierdzone certyfikatami ukończenia kursu. Część instruktorów, w tym Wnioskodawca, uzyskało licencjat na wydziale wychowania fizycznego Akademii Wychowania Fizycznego. Licencjat daje prawo wykonywania zawodu nauczyciela wychowania fizycznego. Pozostałe osoby są studentami ww. wydziału. Studia na wydziale wychowania fizycznego zapewniają przygotowanie pedagogiczne osób uczących pływania na kursach organizowanych przez Wnioskodawcę. Umowy świadczenia usług są zawarte z uczestnikami lekcji lub w przypadku osób niepełnoletnich, z ich rodzicami.

Wnioskodawca nie prowadzi zajęć na zlecenie podmiotów objętych systemem oświaty. Wnioskodawca do tej pory korzystał ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie wykonuje czynności, które zostały wymienione w art. 113 ust. 13 ww. ustawy. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, ani podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług lub § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie (ostatecznie przeformułowane w uzupełnieniu do wniosku).

Czy świadczone przez Wnioskodawcę usługi nauki pływania dla dzieci, młodzieży i dorosłych uczących się na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie przeformułowanym w uzupełnieniu do wniosku), usługi prywatnej nauki pływania świadczone przez Wnioskodawcę oraz jego pracowników na rzecz dzieci i młodzieży na poziomie przedszkolnym, podstawowym i ponadpodstawowym oraz osób dorosłych uczących się w szkołach ponadpodstawowych i wyższych, mogą korzystać ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy o VAT. Usługi są świadczone przez osoby będące nauczycielami oraz osoby posiadające wiedzę i kwalifikacje zdobyte w oficjalnym systemie nauczania. Ustawa nie definiuje kim jest nauczyciel. Tę kwestię rozważał ETS i wydał wyrok, w którym stwierdził, że „działalność inna niż w charakterze nauczyciela sensu stricte może również zostać uznana za takie nauczanie pod warunkiem, że jest wykonywana w ramach przekazywania wiedzy i umiejętności pomiędzy nauczycielem a uczniami lub studentami w zakresie edukacji szkolnej lub uniwersyteckiej (wyrok ETS w sprawie Ingenieurburo Eulitz GbR Thomas und Marion Eulitz v. Finanzamt Dresden I, sygn. C-473/08). Z wyroku można wnioskować, że do zastosowania zwolnienia decydujący wpływ ma pełniona funkcja, a nie formalne przygotowanie zawodowe podmiotu.

W trakcie lekcji pływania organizowanych przez Wnioskodawcę, bez wątpienia przekazywana jest wiedza i umiejętności pomiędzy nauczycielami a uczniami w zakresie nauki pływania. Nauka pływania jest elementem wychowania fizycznego w polskim systemie oświaty. Umowy są zawarte bezpośrednio z uczniami lub ich przedstawicielami ustawowymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

prawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług nauki pływania świadczonych przez Wnioskodawcę,
nieprawidłowe – w zakresie zwolnienia od podatku VAT usług nauki pływania świadczonych przez pracowników Wnioskodawcy.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług
(Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się – w myśl art. 7 ust. 1 ustawy – przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, w rozumieniu art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Stosownie do treści przepisu art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza – na mocy art. 15 ust. 2 ustawy – obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Z art. 146a pkt 1 ustawy wynika, że w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.

Jak wynika z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, zwalnia się od podatku usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez nauczycieli.

Powyższy przepis jest odzwierciedleniem regulacji art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347, str. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie zwalniają nauczanie prywatne przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe.

W świetle przywołanej wyżej regulacji należy zauważyć, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, jest spełnienie łącznie dwóch przesłanek:

przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług prywatnego nauczania na odpowiednim poziomie edukacji oraz
przesłanki o charakterze podmiotowym, odnoszącej się do usługodawcy, który musi być nauczycielem.

Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Zatem, zwolnione od podatku jest prywatne nauczanie świadczone przez nauczycieli, obejmujące kształcenie powszechne lub wyższe. Prywatne nauczanie obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność (tj. nauczyciel działa we własnym imieniu). Prywatny charakter nauczania nie zależy od istnienia bezpośredniej relacji umownej między uczącym a uczniem (bądź uczniami), może to być bowiem umowa zawarta przez nauczającego, np. z rodzicami uczniów. Przykładem takiej usługi jest udzielanie korepetycji. Bez znaczenia w tej sytuacji pozostaje, czy odbiorcą usługi jest indywidualny uczeń, czy też jednocześnie większa liczba osób. W przypadku jednak, gdy nauczyciele świadczący usługi nauczania są zatrudnieni przez inny podmiot, to nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z uczniami, lecz z podmiotem zatrudniającym.

Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmują materiał dydaktyczny realizowany przez szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Powyższe stanowisko potwierdza analiza orzeczeń TSUE. W zapadłym rozstrzygnięciu C-473/08 z dnia 28 stycznia 2010 r. w sprawie Eulitz, Trybunał stwierdził, że nauczyciele świadczący usługi w ramach kursów organizowanych przez podmiot trzeci nie mogą zostać uznani za osoby nauczające „prywatnie” w rozumieniu art. 13 część A ust. 1 lit. j VI Dyrektywy (obecnie art. 132 ust. 1 lit. j Dyrektywy 2006/112/WE). W wyroku tym wskazano także, że: „Thomas Eulitz działał jako nauczyciel w ramach kursu szkoleniowego proponowanego przez podmiot trzeci – EIPOS. W świetle ustaleń sądu krajowego podmiot ten – a nie Thomas Eulitz – pełnił obowiązki instytucji szkoleniowej, w ramach której ten ostatni nauczał oraz świadczył usługi szkoleniowe uczestnikom rzeczonych kursów” (pkt 52). Przywołany wyżej przepis umożliwia nauczycielom zwolnienie od podatku od towarów i usług świadczonych przez nich usług nauczania prywatnego na poziomie przedszkolnym, podstawowym, gimnazjalnym, ponadgimnazjalnym i wyższym. Zwolnienie to odnosi się zatem do usług nauczania, które obejmuje materiał dydaktyczny realizowany przez te szkoły lub uczelnie wyższe. Musi istnieć tu zatem zgodność realizowanego w ramach prywatnego nauczania materiału z materiałem przewidzianym w programie nauczania w wymienionych placówkach oświatowych.

Z kolei w orzeczeniu C-445/05 Trybunał wskazał, że nauczanie prywatne obejmuje czynności wykonywane przez nauczycieli na ich własny rachunek i odpowiedzialność. Nie ma przy tym znaczenia okoliczność, czy usługa jest świadczona indywidualnemu uczniowi/słuchaczowi, czy też jednocześnie większej liczbie osób.

W ww. wyroku z dnia 14 czerwca 2007 r., w sprawie C-445/05 Werner Haderer przeciwko Finanzamt Wilmersdorf TSUE stwierdził, że „Ponieważ w niniejszym wyroku nie ma konieczności przedstawiania szczegółowej definicji wspólnotowego pojęcia »edukacji szkolnej i uniwersyteckiej« w rozumieniu systemu podatku VAT, w niniejszej sprawie wystarczy wskazać, że pojęcie to nie ogranicza się jedynie do nauczania, które kończy się egzaminami w celu uzyskania danych kwalifikacji, lub które umożliwia uzyskanie określonego wykształcenia w celu wykonywania danego zawodu, ale obejmuje także inną działalność, w ramach której prowadzi się nauczanie w szkołach lub na uniwersytetach w celu poszerzenia wiedzy i umiejętności uczniów lub studentów, pod warunkiem, iż działalność ta nie będzie miała charakteru wyłącznie rekreacyjnego.”

Należy zatem w tym miejscu zwrócić uwagę, że zgodnie z art. 28 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. – Prawo oświatowe (Dz. U. z 2019 r., poz. 1148, z późn. zm.), przedszkola, oddziały przedszkolne w szkołach podstawowych oraz inne formy wychowania przedszkolnego są obowiązane do prowadzenia zajęć rozwijających sprawność fizyczną dzieci poprzez zapewnienie udziału w zajęciach ruchowych, grach i zabawach.

Szkoły są obowiązane do prowadzenia zajęć wychowania fizycznego dla uczniów kształcących się w tych szkołach w formie dziennej, z wyjątkiem szkół artystycznych realizujących wyłącznie kształcenie artystyczne. Obowiązkowy wymiar zajęć wychowania fizycznego dla uczniów klas IV-VIII szkół podstawowych wynosi 4 godziny lekcyjne, a dla uczniów szkół ponadpodstawowych - 3 godziny lekcyjne, w ciągu tygodnia (art. 28 ust. 2 ustawy Prawo oświatowe).

Minister właściwy do spraw oświaty i wychowania w porozumieniu z ministrem właściwym do spraw kultury fizycznej określi, w drodze rozporządzenia, dopuszczalne formy realizacji obowiązkowych zajęć wychowania fizycznego, mając w szczególności na względzie potrzeby zdrowotne uczniów, specyfikę ich zainteresowań sportowych, warunki realizacji zajęć wychowania fizycznego oraz tradycje sportowe danego środowiska lub szkoły (art. 28 ust. 3 ustawy Prawo oświatowe).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nauki pływania i doskonalenia nauki pływania, sklasyfikowaną w PKWiU jako 85.51.Z – pozaszkolne formy edukacji sportowej oraz zajęć sportowych i rekreacyjnych. Usługi te świadczy dla dzieci i młodzieży oraz osób dorosłych na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym oraz dla osób dorosłych nie uczących się. Zajęcia prowadzi na własny rachunek i odpowiedzialność, osobiście i przez zatrudnionych pracowników. Wnioskodawca oraz osoby zatrudnione, posiadają wiedzę i kwalifikacje zdobyte w oficjalnym systemie nauczania. Wszystkie osoby, które uczą pływania, posiadają ukończone kursy instruktorów pływania potwierdzone certyfikatami ukończenia kursu. Część instruktorów, w tym Wnioskodawca, uzyskało licencjat na wydziale wychowania fizycznego AWF. Licencjat daje prawo wykonywania zawodu nauczyciela wychowania fizycznego. Pozostałe osoby są studentami ww. wydziału. Studia na wydziale wychowania fizycznego zapewniają przygotowanie pedagogiczne osób uczących pływania na kursach organizowanych przez Wnioskodawcę. Umowy świadczenia usług są zawarte z uczestnikami lekcji lub w przypadku osób niepełnoletnich, z ich rodzicami. Zainteresowany nie prowadzi zajęć na zlecenie podmiotów objętych systemem oświaty. Do tej pory korzystał ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy. Nie wykonuje czynności, które zostały wymienione w art. 113 ust. 13 ustawy. Wnioskodawca nie jest jednostką objętą systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, ani podmiotem świadczącym usługi, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy lub § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień.

Wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii ustalenia, czy świadczone przez niego usługi nauki pływania dla dzieci, młodzieży i dorosłych uczących się na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, mogą korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Jak wskazano powyżej, wykładnia normy zawartej w art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy wskazuje, że zwolnienie od podatku świadczenia usług w zakresie prywatnego nauczania dotyczy podatników posiadających status nauczyciela.

Mając na uwadze opis sprawy, z którego wynika, że Wnioskodawca jest nauczycielem, należy stwierdzić, że spełniona została przesłanka o charakterze podmiotowym, warunkująca zastosowanie zwolnienia od podatku dla świadczonych usług.

Natomiast odnośnie przesłanki przedmiotowej określającej, że świadczone są usługi prywatnego nauczania na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym należy wskazać, że przesłanka ta w opisanym stanie faktycznym została spełniona w zakresie nauczania odnoszącego się do kształcenia powszechnego i wyższego. Z przepisów ustawy Prawo oświatowe oraz rozporządzeń wykonawczych wynika, ze zajęcia sportowe (w tym również – pływanie), zostały wymienione w programie nauczania w placówkach oświatowych. Tym samym, świadczone przez Wnioskodawcę osobiście jako nauczyciela pływania usługi nauki pływania, obejmujące kształcenie na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, korzystają ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego, powołanych regulacji prawnych oraz orzecznictwa TSUE, prowadzi do stwierdzenia, że świadczone przez Wnioskodawcę, jako podmiot komercyjny, usług nauki pływania dla dzieci, młodzieży i dorosłych uczących się na poziomie przedszkolnym, podstawowym, ponadpodstawowym i wyższym, świadczone przez Wnioskodawcę jako wykwalifikowanego nauczyciela, zawarte z uczestnikami lekcji lub rodzicami osób niepełnoletnich, są zwolnione od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 27 ustawy, gdyż została spełniona przesłanka przedmiotowa i przesłanka podmiotowa (Zainteresowany jest nauczycielem).

Natomiast z przedmiotowego zwolnienia nie korzystają usługi nauki pływania świadczone przez zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników (zleceniobiorców), z uwagi na fakt, że nie łączy ich bezpośrednia relacja umowna z nabywcami usług, co oznacza, że nie są świadczone osobiście przez usługodawcę będącego nauczycielem, lecz przez jednostkę (firmę Wnioskodawcy) zatrudniającą nauczycieli.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku usług świadczonych przez Wnioskodawcę i nieprawidłowe w części dotyczącej zwolnienia od podatku usług świadczonych przez zatrudnionych przez Wnioskodawcę pracowników.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Wskazać należy, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem, nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej – rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem sprawy podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy – Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

doradcapodatkowy.com gdy potrzebujesz własnej indywidualnej interpretacji podatkowej.

Reklama

O nas

Regulamin